Μάρω Κοντού
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η αποκαλούμενη «ψηλή» του θεάτρου μας είδε το φως της ζωής σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Κουκάκι στις 21 Ιουνίου 1934 και ήρε την καταγωγή της απο τα ιστορικά Ψαρά. Απο ενωρίς εκδήλωσε έφεση για το χορό και το θέατρο, τάση που σίγουρα καλλιτεχνικά γονιμοποίησε και η σπουδαία φυσική της ομορφιά. Αποπερατώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές στο Γ΄ Γυμνάσιο Θηλέων στου Μακρυγιάννη, η Μάρω Κοντού γράφτηκε και ολοκλήρωσε την αντίστοιχη της σημερινής τότε Κρατικής Σχολής Θεάτρου. Η επίδοσή της στο χορό που λάτρευε ήταν άριστη και έτσι εξασφάλισε και μια υποτροφία για την σχολή HLADEK στην Γερμανία. Τα πρώτα της λοιπόν βήματα θα πραγματοποιήσει στο φάσμα του χορού, όπου και ξεκινά την επαγγελματική της συνεργασία στον χορό της Αρχαίας Τραγωδίας του Εθνικού Θεάτρου. Θέση την οποία θα κρατήσει μέχρι το 1958. Λίγο αργότερα θα πάρει και την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού ως εξαίρετο ταλέντο απο την αρμόδια Ανώτατη Κρατική Επιτροπή, του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Πρόβα τζενεράλε στο σανίδι θα κάνει το 1959, πλάι στον μεγάλο Δημήτρη Χόρν στην παράσταση «Ρομανσέρο» του Ζακ Ντεβάλ. Και έκτοτε θα επακολουθήσει μια πολυεπίπεδη παρουσία της στο θέατρο και τον κινηματογράφο, που θα την καταξιώσει σαν ένα μεγάλο καλλιτεχνικό αστέρι. Θα συνεργαστεί με όλα τα μεγάλα ονόματα του θεάτρου της εποχής, άλλοτε ως πρωταγωνίστρια και άλλοτε ως συμπρωταγωνίστρια και θα μας χαρίσει επιτυχίες που έμειναν ανεξίτηλες στην συνείδηση του κινηματογραφόφιλου και θεατρόφιλου κοινού.
Ειδικά οι συνεργασίες της με τον χαρακτηριστικό «σκαναδαλιάρη πενηντάρη» του ελληνικού κινηματογράφου Λάμπρο Κωνσταντάρα, υπήρξαν μοναδικές και παρήγαν στην κυριολεξία σπουδαίο καλλιτεχνικό ήθος. Άλλοτε ως καρτερική απατημένη σύζυγος, κάποτε ως συνετή μικραστή της δεκαετίας του ΄60 που δέχονταν τους ριπτασμούς της πικρής συζυγικής της μοίρας, ενίοτε ως δυναμική και χειραφετημένη γυναίκα, που έσπαζε τα στεγανά των συντηρητικών κοινωνικών μας δομών, η Μάρω Κοντού μας γοήτευε γλυκά και μας έκανε να αγαπήσουμε το αξιολάτρευτο πλάσμα την γυναίκα. Στις 61 ταινίες της, στην χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, η Μάρω Κοντού έδωσε μοναδικές ερμηνείες, που θα μας μείνουν αξέχαστες, ενώ μερικές απο αυτές τις ταινίες, συγκαταλέγονται στα διαμάντια της ελληνικής κωμωδίας. Παραθέτουμε έτσι μερικά απο τα χαρακτηριστικότερα φίλμ της «ψηλής» του ελληνικού κινηματογράφου. «Ο άνθρωπος του τραίνου (1958)», «Έγκλημα στο Κολωνάκι» (1959), «Έγκλημα στα παρασκήνια» (1960), «Ένας δον Ζουάν για κλάμματα» (1960), «Τα κίτρινα γάντια» (1960) «Αλλοίμονο στους νέους» (1961), «Αντιγόνη» (1961), «Ο άντρας της γυναίκας μου» (1962), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Οι καθώς πρέπει» (1963), «Το κάθαρμα (1963)», «Η σωφερίνα» (1964), «Ο κράχτης» (1964), «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965) (Ελένη Κοκκοβίκου), «Αχ!.. και νάμουν άντρας» (1966), «Μια γυναίκα κατηγορείται» (1966), «Οι στιγματισμένοι» (1966), «Ο γεροντοκόρος» (1967), «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι» (1967), «Καπετάν φάντης μπαστούνι» (1968), «
Μια Ιταλίδα απ’ τη Κυψέλη» (1968), «Μπροστά στην αγχόνη» (1968), «Οικογένεια Χωραφά» (1968), «Ο μπλοφατζής» (1969), «Ο τζαναμπέτης» (1969), «Ένας τρελλός γλεντζές» (1970), «Κρίμα... το μπόι σου» (1970), «Οι 3 ψεύτες» (1970), «Η κρεββατομουρμούρα» (1971), «Ο φαφλατάς» (1971), «Πίσω μου σ’ έχω σατανά» (1971), «Της ζήλειας τα καμώματα» (1971), «7 χρόνια γάμου» (1972) κ.α.
Όμως ως πολυεδρικό ταλέντο πέρα απο ηθοποιός, η Μάρω Κοντού υπήρξε και σπουδαία ζωγράφος. Και έχει ήδη δημιουργήσει επιτυχώς μια έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί «Αντήνωρ». Το 1993 εξάλλου σημαντικός πίνακας της εκτίθεται στο Μουσείο Βορρέ. Παράλληλα ωστόσο με τις καλλιχτεχνικές της αυτές δραστηριότητες, η Αθηναία ηθοποιός με δημοκρατικό ήθος συμμετείχε εκτενώς και στα πολιτικά μας δρώμενα. Τόσο στην αυτοδιοικητική μας σκηνή, όσο και στο κεντρικό πολιτικό μας πεδίο. Εξελέγη έτσι βουλευτής της Α΄Αθηνών, αλλά και Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων και κατέλειπε με την ευπρεπή και εργώδη πολιτική παρουσία της σημαντικό και πολυποίκιλο ιδίως αυτοδιοικητικό έργο. Δίνοντας έμφαση στο περιβάλλον, στα ζώα και στην ευαίσθητη κοινωνικά τρίτη ηλικία. Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής το 1999, υπο την σκέπη της «Νέας Δημοκρατίας», απο τις τάξεις της οποίας πάντοτε πολιτεύθηκε. Για Τρίτη και τελευταία φορά εξελέγη βουλευτής τον Ιανουάριο του 2007, καταλαμβάνοντας την έδρα του παραιτηθέντος για να θέσει υποψηφιότητα ως Δήμαρχος Αθήνας Ν. Κακλαμάνη. Στο αυτοδιοικητικό πεδίο τώρα εξελέγη δημοτικός σύμβουλος κατά το διάστημα 1994-2002 με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού «Αθήνα 9,84» την περίοδο 1995-2002 και του κέντρου βρεφών «Μητέρα», κατά το διάστημα 2004-2006. Η Μάρω Κοντού ήταν παντρεμένη με τον σπουδαίο φωτογράφο του κινηματογράφου και Διευθυντή Φωτογραφίας της κραταιάς «Φίνος - Φίλμ» Αριστείδη Καρύδη-Φούκς. Εδώ και χρόνια ιδιωτεύει απολαμβάνοντας την αγάπη και την εκτίμηση του καλλιτεχνικού κοινού, αλλά και του λαού των Αθηνών, που κατ΄επανάληψη την τίμησε στα πολιτικά μας αξιώματα.
Ευγένεια ήθος, καλλιτεχνική αξιοσύνη, σπουδαίο κωμικό τάλαντο, αλλά και μια σπάνια φυσική καλλονή, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την πλατιά καλλιτεχνική φυσιογνωμία της έξοχης Μάρως Κοντού. Και για αυτό το θεατρόφιλο κοινό μας, την περιβάλλει με την αγάπη του και την ηθική του θαλπωρή. Το παρόν κείμενο έχει δημοσιευτεί σε ηλειακές εφημερίδες και σε περιοδικά πολιτισμικού προβληματισμού.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr