Η απαράμιλλή ηθοποιός του μουσικού μας θεάτρου Ρένα Ντόρ !

 Η απαράμιλλή ηθοποιός του μουσικού μας θεάτρου 

Ρένα Ντόρ !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Προικισμένη με σπουδαίο υποκριτικό τάλαντο, αλλά και μεγάλες μουσικές αρετές και γονιμοποιώντας το μεσογειακό ταπεραμέντο και τη σπιρτάδα που τη χαρακτήριζε, κατόρθωσε να διανύσει μία μακρά και επιτυχημένη  καλλιτεχνική καριέρα η Ρένα Ντόρ. Η Ρένα Ντόρ που το φυσικό της όνομα ήταν Ειρήνη Γιαννάτου από μικρή ηλικία εκδήλωσε ιδιαίτερες αρετές για την υποκριτική τέχνη, τη μουσική και το χορό και με την αποπεράτωση έτσι τον εγκύκλιων γυμνασιακών της σπουδών,  αφότου έλαβε βασικές δραματικές σπουδές, ρίχτηκε στην αρένα του θεάτρου και ειδικότερα του μουσικού θεάτρου. Εμφανίστηκε σε σπουδαίες μουσικοθεατρικές παραστάσεις, τις σφράγισε ανεξίτηλα, με το μουσικό και υποκριτικό της αποτύπωμα και αναγορεύτηκε δικαίως σε μία απο τις κορυφαίες ηθοποιούς του

μουσικού μας θεάτρου των δεκατριών του ‘50 και του ‘60. Η Ρένα Ντόρ είδε το φως της ζωής το 1917 στην Πάτρα και ήδη στην ηλικία των 13 ετών έκανε πρόβα τζενεράλε ως χορεύτρια, σε περιοδεία της σπουδαίας Ζωζώ Νταλμάς στην Αίγυπτο. Την πρωτόλεια θεατρική της εμφάνισης στην Αθήνα θα πραγματοποιήσει το 1935 στο θέατρο «Μακέδου», με την παράσταση «Υφυπουργός», ενώ την ίδια χρονιά κατέστη μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ). Στα έτη που θα επακολουθήσουν πραγματοποίησε σπουδαίες θεατρικές εμφανίσεις, σε πολλές επιθεωρήσεις της εποχής στο βαριετέ  «Όασις» και συνεργαζόμενη με πολλά τότε από τα θεατρικά μας αστέρια. Η υποκριτική της δεινότητα και η άρτια σκηνική της παρουσία, σε συνδυασμό με την υψηλή αίσθηση της αρμονίας και του χορού που είχε, την είχαν καταστήσει μια σπουδαία πρωταγωνίστρια της μουσικής μας σκηνής.  Το 1952 συνέστησε θίασο μαζί με τους Μαρίκα Κρεββατά και τον Μίμη Κοκκίνη, ενώ το 1954 συνέστησε θίασο με τους Μαρίκα Κρεββατά και την κραταιά επίσης Ρένα Βλαχοπούλου. Στα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί ως συνθιασάρχης με κορυφαίες φυσιογνωμίες του μουσικού μας θέατρο και συμμετείχε πρωταγωνιστικά στις παραστάσεις «Νυχτολούλουδα», «Εδώ Αθήναι» (1959),  «Ο Νυμφαίος έρχεται», «Φέρυ μπώτ» (1960), «Πράσινο, κόκκινο», «Γλυκιά Αθήνα», «Τριαντάφυλλα για σας», «Μπετόβεν και μπουζούκι» (1961),  «Ντόλτσε βίτα στην Αθήνα», κ.α.

 

Το 1964 θα λάβει χώρα η σπουδαία συνεργασία της με τη μεγάλη Σοφία Βέμπο, αλλά και το σύντροφο της ζωής της Αλέκο Λειβαδίτη την Μπέτυ Μοσχονά και τον Κούλη Στολγίγκα, στην επιθεώρηση των Τραϊφόρου- Θίσβιου- Ελευθερίου «Άλλος για το Καστρί» στο «Θέατρο Βέμπο». Το θέρος του 1966 το θεατρικό σχήμα Ντόρ- Λειβαδίτη- Μηλιάδη- Βρανά- Κάππη, ανέβασε την επιθεώρηση των Τραϊφόρου-  Θίσβιου- Ελευθερίου «Τσίρκο η Ελλάς». Και το διάστημα 1968-1969 ως συνθιασάρχης με τους Γιώργο Οικονομίδη- Αλέκο Λειβαδίτη- Ζωζώ Σαπουντζάκη- Γιάννη Φέρμη, ανέβασαν την επιθεώρηση των Οικονομίδη- Θισβιου «Ο γάμος του αιώνος» και «Εδώ θα γελάσετε» των Ασημακόπουλου- Σπυρόπουλου- Παπαδούκα. Το 1969 η αγαπημένη μας ηθοποιός Ρένα Ντόρ συνέστησε θίασο με τον Αλέκο Λειβαδίτη και το αστέρι που τότε μεσουρανούσε τη Μάρθα Καραγιάννη και ανέβασαν στο θέατρο του «Εθνικού κήπου» τις επιθεωρήσεις «Τριαντάφυλλα για σας» και «Μια βόλτα στο φεγγάρι».  Η εσχάτη εμφάνιση της Ρένας Ντόρ πραγματώθηκε το 1978 στο θέατρο «Μίνωα» με την επιθεώρηση του Ναπολέοντος Ελευθερίου «Τι Κωστάκης τι Αντρίκος, τα πληρώνει ο λαουτζίκος». Παράλληλα συνεργάστηκε με τις Μαρία και ‘Άννα Καλουτά, τον Νίκο Ρίζο, τον Νίκο Σταυρίδη κ.α.

Στο φάσμα του κινηματογράφου τώρα η παρουσία της Ρένας Ντόρ δεν ήταν ευρεία.  Την πρωτόλεια εμφάνισή της στον κινηματογράφο έκανε το 1938, μαζί με τον Παρασκευά Οικονόμου, στην ταινία του Αλεβίζε Ορφανέλι «Αρραβών μετ΄ εμποδίων», που γυρίστηκε στο Κάϊρο  και επακολούθησαν οι ταινίες «Καπετάν Σκορπιός» του Τόγκο Μιζράχι, επίσης στην Αίγυπτο, «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας» (1958) του Φίλιππα Φυλακτού,  «Η Ελληνίδα και ο έρωτας» (1962) του Νέστωρα Μάτσα και «Τρελοί πολυτελείας» (1963) του Στέφανου Φωτιάδη. Για τη μακρά και πολυεπίπεδη παρουσία και προσφορά της στο μουσικό θέατρο και την επιθεώρηση ευρύτερα, το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο «Παναθήναια» του «Θεατρικού Μουσείου». Στις 5 Μαρτίου του 2000 στο Αριστοτέλειο Θεραπευτήριο της Κυψέλης, η αγαπημένη μας ηθοποιός Ρένα Ντόρ, εκδήμησε από τη ζωή, αφού πρωτίστως ενοσηλεύετο για πολλούς μήνες με βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο.  Η κηδεία της έλαβε χώρα στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, δημόσια δαπάνη. Με την καλλιτεχνική της πολυμέρεια, την ευγένεια του ήθους της και το μοναδικό μεσογειακό της ταπεραμέντο η Ρένα Ντόρ, αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες μας μουσικοθεατρικές ηθοποιούς.  Και για τούτο,  θα τη θυμόμαστε με σεβασμό και αγάπη για πάντα !

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Η μεγάλη μας θεατρίνα Καλή Καλό !

 Η μεγάλη μας θεατρίνα

Καλή Καλό !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Αποτελώντας κάποτε το παιδί θαύμα της μεσοπολεμικής μας καλλιτεχνικής σκηνής και ανατρεφόμενη με τις μεγάλες πολιτι-σμικές εμπειρίες, ενός μεγαλοαστικού σπιτιού, η Καλή Καλό διήνυσε μια πολύπλαγκτη, μακρά και επιτυχημένη καλλιτεχνική πορεία, που στην κυριολε-ξία τα είχε όλα. Δόξα, μεγαλείο, λάμψη, οικονομική ακμή, φτώχεια, ευτυχία, θλίψη, οικογενειακές τραγωδίες, φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος, μα και οικονομική εξαχρείωση. Είδε το φως της ζωής στην Αθήνα στις 26 Δεκεμβρίου 1926 μέσα στις αγκάλες μιας επιφανούς και μεγαλοαστικής οικογένειας της Αθηναϊκής κοινωνίας. Ο πατέρας της Νίκος Δαμβέργης ήταν της γνωστής οικογένειας φαρμακοβιομηχάνων και η μητέρα της Χρυσή, ήταν κόρη του στρατηγού Γ. Καλοχριστιανάκη υπασπιστή του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου, ηθοποι-ός και γυναίκα χειραφετημένη με δυνατό, ελεύθερο χαρακτήρα, και αποδεσμευμένη από τις συμβάσεις της αστικής ζωής. Kαι ήδη στα τρία της χρόνια η

Καλλιόπη, θα εμβαπτι-σθεί στα νάματα του θεάτρου, υποδυόμενη ένα μωρό στην παράσταση "Η δασκαλίτσα" του Ντάριο Νικκοντέμι, στο θέατρο της Αλέκας Κοτοπούλη, που  έπαιζε και η μητέρα της. Ενώ μια πενταετία αργότερα θα έλθει και ο πρώτος αληθινός ρόλος - μόλις στα οκτώ της χρόνια - για την Καλή Καλό, που θα την απογειώσει πραγματικά και θα την αναγορεύσει στο παιδί θαύμα της καλλιτεχνικής σκηνής του μεσοπολέμου. Γραμμένος ο ρόλος απο τον μεγάλο μας θεατρικό συγγραφέα και ακαδημαϊκό Σπύρο Μελά, για την παράστασή του "Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται" στο Θέατρο «Αλίκη», με συμπρωταγωνιστές τα ιερά τέρατα Βασίλη Λογοθετίδη και το ζεύγος Μουσούρη ! Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία της ταλαντούχου πιτσιρίκας στη παράσταση, που την  άλλη μέρα κιόλας ο απαράμιλλος Αττίκ, παρακάλεσε την μητέρα της μικρής Καλλιόπης, να συνεργαστούν στην μάντρα του. Και έτσι ξεκίνησε η μακρά μαθητεία της στον κορυφαίο Αττίκ, που έγινε ο μέντοράς της. Της δίδαξε έτσι τα μυστικά της θεατρικής τέχνης, της έγραψε παρλάτες και τραγούδια, της προσέδωσε νέο όνομα το "Καλή" απο το Καλλιόπη, αλλά και το Καλό ως επίθετο - λέγοντάς της "με το "Καλό" θα σε έχουν όλοι "Καλημέρα", "Καλό δρόμο", ενώ το Δαμβέργη μυρίζει φαρμακίλα !" και τις διάνοιξε νέους ορίζοντες στο φάσμα της τέχνης.

Παράλληλα η φιλομαθής Καλή, είχε μάθει μόνη της πέντε γλώσσες, παρακολουθώντας και μαθήματα Κλασικού μπαλέτου, στην σχολή τότε του Βασιλικού Θεάτρου, μετέπειτα Εθνικού Θεάτρου και διαμορφώ-νοντας έτσι με τη σύνολη  ταλαντούχα παρουσία της, την  εικόνα του παιδιού θαύματος.  Θα αλλάξουν όμως τα πράγματα για την ζωή και την  καλλιτεχνική της πορεία, αφού ο χωρισμός των γονιών της και η έλευση της κατοχής, θα αναγκάσουν μητέρα και κόρη να περιοδεύουν με μπουλούκια, για να διασφαλίσουν τα προς το ζείν. Θα επακολουθήσει και η μεταπολεμική της ένταξη στο ΚΚΕ, που θα οδηγήσουν στη σύλληψή της το 1947 και στην εξορία της, για ένα εξάμηνο στην Ικαρία. Επανακάμπτοντας απο την εξορία η μεγάλη μας ηθοποιός, έφτιαξε δικό της θεατρικό σχήμα το 1950 και υπεδύ-θη με επιτυχία ρόλους, σε όλο το φάσμα του θεάτρου, ήτοι βαριετέ, επιθεώρηση, οπερέτα, ελεύθερο θέατρο και πρόζα. Σε αυτό το πλαίσιο συνεργάστηκε

τους κορυφαίους τότε της θεατρικής μας τέχνης, όπως Κυβέλη, Μινωτή, Κατράκη, Χριστό-φορο Νέζερ, Μιράντα Μυράτ, Μαυρέα, Κοκκίνη, Σταυρίδη, Καλουτά, Ρένα Ντόρ, Βλαχοπούλου, επιτυγχάνοντας εκπληκτι-κές ερμηνείες, σε αριστουργήματα της δραματικής μας τέχνης. Ακόμα πρωταγωνίστησε στο Εθνικό Θέατρο και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε έργα των Μπρέχτ, Πιραντέλλο κ.α. Στο πεδίο τώρα της μεγάλης μας οθόνης, η Καλή Καλό, δεν έπαιξε παρά σε λίγες μόνο ταινίες, αφού δεν την ενδιέφερε ο κινηματογράφος, γεγονός που συνέτεινε στο να μην την γνωρί-σουν ευρύτερα οι νέες γενιές, μέσω της ευρείας προβολής του. Και μόνο απο την συμμετοχή της στη δύση της καριέρας της σε μερικές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, οι νέοι πήραν μια αύρα της ενάρετης καλλιτεχνικής της φυσιογνωμίας.

Συνέγραψε την αυτοβιογραφία της υπο τον τίτλο "Όσα δεν πήρε ο άνεμος" και υπότιτλο "Η αυτοβιογραφία μιας θεατρίνας" (εκδόσεις "Άγρα", αλλά και ένα βιβλίο αναμνήσεων για την αγαπημένη της Αθήνα, υπο τον τίτλο "Περίπατος ψυχής στην Αθήνα του κάποτε … του τώρα... του τότε..." (εκδόσεις Λιβάνη, 2011). Σε ότι αφορά την πολυκύμαντη προσωπική της ζωή έκανες τρείς γάμους. Ο πρώτος το 1945 με τον φοιτητή τότε της Σχολής Ικάρων Γιώργο Μαμαλάκη, που σκοτώθηκε μόλις μια χρονιά αργότερα και προτού γεννηθεί η κόρη τους Γιούλη. Ο δεύτερος το 1957 με τον Δημήτρη Βαλμά, που είχε γνωρίσει σε περιοδεία της στη Σύρο και με τον οποίο έζησαν στη Θεσσαλονίκη, στην  οποία μάλιστα το "Στρατιωτικό Θέατρο" έχει τιμητικά το όνομα της. Και ο τρίτος το 1959 που κράτησε ως το 1979 με τον οποίο απέκτησε και έναν γιό τον Χρήστο, που ένεκα ενός τραγικού ατυχήματος με πείραμα Χημείας, έφυγε από τη ζωή στα 27 του, τσακίζοντας ηθικά τη μητέρα του.

Η μεγάλη μας και πολυεπίπεδη ηθοποιός είχε συνδεθεί με δεσμούς φιλίας με μεγάλες προσωπι-κότητες της τέχνης και του πολιτισμού, όπως οι : Κώστας Βάρναλης, Αιμίλιος Βεάκης, Μενέλαος Λουντέμης, Παντελής Χόρν, Λιλή Ιακωβίδου, Γιώργος Παππάς, ενώ με μακρά φιλία συνδέονταν με τον κορυφαίο ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο. Στις 8 Μαρτίου 2024 σε ηλικία 97 ετών, η κορυφαία μας θεατρίνα έκλεισε για πάντα τα μάτια, προξενώντας βαθύ πένθος σε όσους θυμούνταν την ενάρετη καλλιτεχνικά και λεβέντικη κοινωνικά φυσιογνωμία της !

Θεατρικές παραστάσεις

1934/1935 Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται

1949/1950 Δώδεκα και πέντε

1954/1955 Μικρό μεγάλο παστρεύει

Φιλμογραφία

1954 Νύχτες της Αθήνας  

1959 Άντρα θέλω με πυγμή, Ερωτικές ιστορίες  

2001 ... κι αύριο μέρα είναι Κατερίνα

Τηλεόραση

1993 Τμήμα Ηθών ΑΝΤ1 Ο συλλέκτης

1994 Αδιέξοδο, Το σπίτι του μυστηρίου, Ταύρος με Τοξότη, Η Καινή Διαθήκη

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Ο πολυτάλαντος Όμηρος Αθηναίος !

 Ο πολυτάλαντος 

Όμηρος Αθηναίος !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Πολυμερές ταλέντο ο Όμηρος Αθηναίος και με κεντρική έπαλξη της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας τις παρουσιάσεις, ως διακεκριμένος κονφερασιέ της μεταπολεμικής Ελλάδος, με την παράλληλη παρουσία του στο φάσμα της υποκριτικής, της στιχουργικής, διήνυσε μία μακρά και επιτυχημένη πορεία στο ευρύτερο καλλιτεχνικό πεδίο της μεταπολεμικής Ελλάδας και άφησε αναλλοίωτο το αποτύπωμά του στο φάσμα του πολιτισμού. Ως ηθοποιός συμμετείχε στις ταινίες «Οι τρακαδόροι της Αθήνας» 1956,  «Ο άχρηστος της κοινωνίας» 1956 και σε αρκετές ακόμα, ως κονφερασιέ, ενώ πολύ υψηλού ήθους υπήρξε και η στιχουργική του δημιουργία, υπογράφοντας μερικά από τα ωραιότερα και πιο αισθαντικά ελληνικά τραγούδια της μετάπολεμικής μας περιόδου.  Όπως τα : «Πω πω πω  ένα κορίτσι», «Χαμογελάστε»,  «Λάθος η αγάπη μας» και  πολλά άλλα. Ενώ στο κατεξοχήν καλλιτεχνικό του χώρο της παρουσίασης εκδηλώ-σεων και  στο γνωστό ρόλο του ως κομφερασιέ, ο Όμηρος Αθηναίος πραγμάτωσε το μεγαλύτερο κομμάτι της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, δονώ-ντας με το χιούμορ του, το ταπεραμέντο, την άρτια σκηνική του παρουσία, την ευρηματικότητα, την ευφυία και την ηθική του ευγένεια, τα θέατρα και τα αναψυκτήρια της μεταπολεμικής Αθήνας και συνεγείροντας τις καρδιές ολάκερου  του καλλιτεχνικού κόσμου.

Κεντρική έπαλξη ως κομφερασιέ του Όμηρου Αθηναίου, αποτέλεσε το «Green park» στο Πεδίο του Άρεως όπου και ακριβώς δίπλα του, τον τόνο με υψηλές καλλιτεχνικές επωμίδες έδινε ο άλλος μεγάλος παρουσιαστής μας Γιώργος Οικονομίδης, στο θέατρο «Άλσος». Τα χρόνια εκείνα οι  κομφερασιέ κατείχαν περίσεπτη θέση στο καλλιτεχνικό μας πεδίο και από αυτούς συναρτάτο η επιτυχία ή αποτυχία μιας καλλιτεχνικής, θεατρικής παράστασης, ή ενός καλλιτεχνικού δρωμέ-νου. Με την ευρηματικότητα, τη θεατρικότητα, το χιούμορ και την ευφυία τους, οι

κομφερασιέ κρατούσαν σε εγρήγορση το καλλιτεχνικό κοινό και του πρόσφεραν ευχάριστη προσμονή, μέχρι να βγει το κύριο νούμερο της θεατρικής παράστασης. Από την άλλη οι σκηνές στις οποίας αναπτύσσονταν καλλιτεχνικά, αποτέλεσαν κεντρικό βήμα για να βγουν στο καλλιτεχνικό προσκή-νιο σπουδαία ταλέντα, που μεσουράνησαν με μεγάλες καριέρες στο θέατρο, τον κινηματογρά-φο, αλλά και το τραγούδι. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως από την καλλιτεχνική εκπομπή του Όμηρου Αθηναίου, για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο ακούστηκε  η θεϊκή φωνή της Νάνας Μούσχουρη, ενώ και ο αξεπέραστος Κώστας Χατζηχρήστος, ο λατρεμένος μας πονηρός βλάχος «Θύμιος», που στην κυριολεξία σήκωνε στο πόδι με τα ωραία κωμικά νούμερά του τη μεταπολε-μική Ελλάδα, ακούστηκε για πρώτη φορά ραδιοφωνικά, στην εκπομπή του Όμηρου Αθηναίου, κάνοντας θραύση με το πονηρό τότε χωριάτικο σλόγκαν του «Αμ πώς» ! Αντιστοίχως από τις εκπομπές και τα νούμερα του κορυφαίου μας Γιώργο Οικονομίδη ξεκίνησαν τη μακρά και λαμπρή τους πορεία η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Χάρρυ Κλιν και πάρα πολύ άλλοι. Σημειώνοντας  ακόμα και τη σπουδαία καλλιτεχνικά παρουσία και άλλων μεγάλων μας κομφερασιέ, όπως ο Λάμπρος Ζούνης στον «Κήπο του Μουσείου», ο Ίκαρος Κανελλόπουλος στο «Βερνέν» κ.α.

Οι σπουδαίοι μας αυτοί κομφερασιέ δεν είναι τυχαίο, ότι είχαν θητεύσει καλλιτεχνικά και είχαν γαλουχηθεί με τη λαμπρή και πολυεπίπεδη καλλιτεχνική παιδεία του μεγάλου μας τραγουδιστή και συνθέτη Αττίκ,  κατά κόσμο Κλέωνος Τριανταφύλλου, όπου μέσα απο την περιβόητη «Μάντρα του Αττίκ» κοντά στην Πλατεία Αμερικής, είχαν διαπαιδαγωγηθεί καλλιτεχνικά οι μεγάλοι μας κομφερασιέ Ορέστης Λάσκος - μετέπειτα μεγάλος στιχουργός και σκηνοθέτης- Χρήστος Πύρπασος, ο μεγάλος Μίμης Τραϊφόρος που έγραψε το τραγούδι, εθνικό παλίμψηστο των ηρωικών φαντάρων μας στα βουνά της Πίνδου, «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά», που τραγούδησε μοναδικά η μεγάλη Σοφία Βέμπο,  ο Φίλωνας Αρίας, ο Γιώργος Οικονομίδης κ.α.

Ο Όμηρος Αθηναίος είδε το φως της ζωής το 1928 και με ένα παντελώς τυχαίο γεγονός, ξεκίνησε τη μακρά και εύκρατη καλλιτεχνική του πορεία. Το 1950 λοιπόν ο γνωστός μας βιομήχανος Ελευθέριος Μουζάκης του γνωστού εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας «Πεταλούδα» ταξίδευε γιατί Θεσσαλονίκη, όταν απο το ραδιοφωνικό σταθμό Λαρίσης άκουσε το στρατιώτη Όμηρο Αθηναίο, σε ένα μουσικό πρόγραμμα. Την περίοδο εκείνη οι ανταγωνιστικές κλωστές «Κιθάρα» είχαν ένα δυνατό διαφημιστικό πρόγραμμα με τον Γιώργο Οικονομίδη στο ραδιοφωνικό σταθμό της οδού Ζαλοκώστα με τίτλο «781 Λόχος Γενικών Μεταφορών».  Ο Μουζάκης αίφνης σκέφτηκε να αντιμετωπίσει τη διαφημιστική πίεση που υφίστατο από τις κλωστές «Κιθάρα», με ένα αντίστοιχο διαφημιστικό καλλιτεχνικό νούμερο, που θα μπορούσε να υλοποιήσει ο ταλαντούχος Όμηρος Αθηναίος μέσω του ΕΙΡΤ 2.  Μεσολάβησε έτσι και μετέθεσε τον Όμηρο Αθηναίο στο Γενικό Επιτελείο Στρατού στην Αθήνα, όπου κι ανέλαβε ρόλο κομφερασιέ. Δημιούργησε μία πρωτοπόρα καλλιτεχνική εκπομπή πλαισιούμενος από άλλους αξιόλογους καλλιτέχνες και ξεκίνησε την αλματώδη και προοδευμένη καλλιτεχνική του πορεία, με την παταγώδους επιτυχί-ας τότε εκπομπή του. Απο εκεί ξεκίνησαν την καριέρα τους η μεγάλη Νάνα Μούσχουρη, αλλά και ο Κώστας Χατζηχρήστος, που ξεσήκωνε τον κόσμο,  με τα νούμερά του ως πονηρός βλάχος «Θύμιος».

Ο Όμηρος Αθηναίος παράλληλα με τις κινηματογραφικής του συμμετοχές ως ηθοποιός και κομφερασιέ, στιχούργησε πολλά τραγούδια, πολλά εκ των οποίων εμφανίστηκαν στη δισκογρα-φία με δική του ορχήστρα, ενώ παρουσίασε επίσης πολλές τηλεοπτικές εκπομπές τις εποχής όπως τις :  «Ο Όμηρος και η παρέα του» 1969 από την Τηλεόραση των Ενόπλων Δυνάμεων» (ΤΕΔ),  «Ρεβύ Τι βί» 1969 (ΤΕΔ), «Xαμογελάστε» 1970 (ΤΕΔ), «Κυριακή χωρίς σύννεφα» 1972 απο την αρτιγέννητη (ΥΕΝΕΔ), καθώς και το τηλεπαιχνίδι «Όποιος προλάβει πρώτος» από το «Κανάλι 29» το 1990. Το 2015   πλήρης δόξης και ημερών ο Όμηρος Αθηναίος μετά από μία εύκρατη και πολύπλαγκτη πορεία, εκδήμησε απο τη ζωή, απολαμβάνοντας της καθολικής εκτίμησης και αγάπης όλο το κόσμου !

Φιλμογραφία

Οι τρακαδόροι (Ο τροβαδούρος) της Αθήνας" (1956) 

Ο άχρηστος της κοινωνίας (1956)

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Ο εμπνευσμένος μας δευτεραγωνιστής Γιώργος Κάππης !

 Ο εμπνευσμένος μας δευτεραγωνιστής

Γιώργος Κάππης !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Αποτέλεσε μια απο τις πιο ευγενείς και αγαπημένες φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου, ιδιαιτέρως τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 και διέγραψε με το ευγενές και πολυτάλαντο υποκριτικό του τάλαντο, μία μακρά και δημιουργική πορεία στο φάσμα ιδίως του κινηματογράφου και της επιθεώρησης ο Γιώργος Κάππης. Διακρίνονταν σε όλες τις ερμηνείες του για το ορμέφυτο κωμικό του ταλέντο, το μπρίο και τον ταπεραμέντο του, που τον καθιστούσαν πάντα αγαπητό στους σινεφίλ,  αλλά και περιζήτητο στους σκηνοθέτες στην ερμηνεία δεύτερων ρόλων.  Και κατόρθωνε με την υποκριτική του αρτιότητα και την άψογη σκηνική του παρουσία, να δίνει ξεχωριστή πνοή και η υπόσταση στους δεύτερους ρόλους του και τελικά να αναγορεύεται στην καρδιά μας, ως ένας από τους πρωταγωνιστές των ωραίων κωμωδιών στις οποίες συμμετείχε. Αλησμόνητες έτσι θα μείνουν στην καρδιά μας οι επιτυχημένες ερμηνείες του, στο ρόλο του αφελούς γιού του Αλέκου Λειβαδίτη στην κωμωδία «Ο εμίρης και ο κακομοίρης»,  στο ρόλο του σκηνοθέτη που εν τέλει τρώει ατελείωτο ξύλο από τον κραταιό Λάμπρο Κωνσταντάρα στην κωμωδία «Ο τρελός τα έχει 400»,  αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα εμπνευσμένες κωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου.  Ο Γιώργος Κάππης είδε το φως της ζωής στη Θεσσαλονίκη το 1928 και μετά την αποπεράτωση των γυμνασιακών των σπουδών, με ξεχωριστή έφεση και μεράκι για το θέατρο και το κινηματογράφο, στράφηκε στην υποκριτική, όπου και έλαβε τις θεμέλιες δραματικές το σπουδές, σε σχολή υποκριτικής. 

Πρόβα τζενεράλε στο φάσμα του κινηματογρά-φου, έκανε μέσα απο τις ταινίες του αλησμόνητου Γιάννη Δαλιανίδη και σύντομα με το πολυμερές ταλέντο του,  εξακτίνωσε το υποκριτικό του κύρος, αλλά και τη δημοτικότητα του, που τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πολύ επιτυχημέ-νους δευτεραγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου.  Συμμετείχε σε πληθώρα ταινιών της χρυσής εποχής του ασπρόμαυρου και άφησε ανεξίτηλο το κωμικό του σήμα.  Μνημονεύουμε έτσι

τις χαρακτηριστικές του συμμετοχές στις κωμωδίες :  «Ο κυρ Γιώργος και η τρέλα του» 1971,  «Τα Ομορφόπαιδα» 1971, «Αγάπησα μία άγνωστη» 1970,  «Ο θαυματοποιός» 1969, «Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο» 1969, «Ορκίζομαι είμαι αθώα» 1968, «Το κορίτσι της οργής» 1967, «Φίφης ο ακτύπητος» 1966, «Άλλος για το εκατομμύριο» 1964, «Ότι θέλει ο λαός» 1964, «Ψευτοθόδωρος» 1963, «Του Κουτρούλη ο γάμος» 1962 και σε πολλές άλλες ακόμα. Σε όλο αυτό το μακρύ

υποκριτικό του εύρος, ο Γιώργος Κάππης μας έδωσε σπουδαίες ερμηνείες, που αγαπή-θηκαν πλατιά από το κινηματογραφόφιλο κοινό, για την ευγενή και χαριτωμένη υποκριτική του παρουσία, που συνδύαζε το χιούμορ, τη γλυκιά αφέλεια, αλλά και το ελληνικό δαιμόνιο των δύσκολων μεταπολεμικών μας δεκαετιών, που τις σκίαζαν οι κοινωνικές στρεβλώσεις και οι οικονομικές δυσπλασίες και που αντίπερα σε όλες αυτές τις αντιξοότητες, ο ‘Έλληνας ιδίως της επαρχίας, ανεβαίνοντας στην Αθήνα προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος, κατόρθωνε με την ευφυία και την πολύστροφη κοινωνική του παρουσία, να ξεπεράσει τα προβλήματα και να στεφτεί τελικά νικητής στο κοινωνικό πεδίο.

Αλησμόνητη επίσης θα μείνει ιδίως στο πειραϊκό κοινό, ή εμπνευσμένη παρουσία του Γιώργου Κάππη σε επιθεωρήσεις την περίοδο της μεταπολίτευσης, όπου και στηλίτευαν τα δίσεκτα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας. Σε μια από αυτές τις πολύ χαρακτηριστικές ερμηνείες του ο Γιώργος Κάππης, καθώς άνοιγε η αυλαία στη σκηνή, εμφανίζονταν να κάθεται πάνω στο μεσαίο δάχτυλο μιας πελώριας γροθιάς με υπαινικτικό τρόπο χωρίς να μιλάει.  Έμενε σιωπηλός για δυο τρία λεπτά και μετά με περιπαικτικό ύφος έλεγε : «γελάτε ε, γελάστε, γελάστε,  όλοι σας 7 χρόνια καθόσασταν εδώ πάνω» ! Με την έλευση της δεκαετίας του ΄80 και την παντοδυναμία του έγχρωμου κινηματογράφου, ο Γιώργος Κάππης σιγά-σιγά περιθωριοποιήθηκε, κάτι που τον έφερε σε δυσχερή ψυχολογική και οικονομική κατάσταση. Το ταλέντο του, το αισθητικό του format και η υποκριτική του κάστα, δεν ήτανε συμβατά με τα νέα ήθη που κόμιζε ο έγχρωμος κινηματογράφος και που βεβαίως είχε απωλέσει σοβαρά

στοιχεία της αισθητικής.  Συμμετείχε έτσι για να επιβιώσει στις αλήστου μνήμης βίντεοταινίες, που υποβίβασαν την αξία και το κύρος του κινηματογράφου. Τελικά ο αγαπημένος Γιώργος Κάππης μη μπορώντας να ανεχτεί τον καλλιτεχνικό του παραγκωνισμό, αλλά και τα παρεπόμενα από αυτόν οικονομικά του προβλήματα, πέθανε φτωχός και λησμονημένος τον Μάιο του 1999, από καρδιά στο σπίτι του. Στην κηδεία του στο νεκροταφείο της Γλυφάδας, τον τίμησαν ελάχιστοι καλλιτέχνες - παρόλη τη μακρά και πολυεπίπεδη συνεργασία του με την πληθώρα των κορυφαίων μας ηθοποιών - όπως η Άννα Φόνσου, ο Νίκος Παπαναστασίου, ο Γιώργος Φούντας με τη γυναίκα του Χρυσούλα Ζώκα,  η Μαρία Μαρτίκα και ο Χρήστος Φωτίδης. Είχε αποκτήσει μια κόρη την Πατρίτσια. Ο Γιώργος Κάππης με το ευγενές και εμπνευσμένο λυρικό του κύτταρο, αποτέλεσε έναν σπουδαίο και αγαπημένο μας δευτεραγωνιστή, αφήνοντας ισχυρό το αποτύπωμά του, ιδιαίτερα στο φάσμα της ελληνικής κωμωδίας. Και έτσι θα τον θυμάστε για πάντα με αγάπη !

Φιλμογραφία

Ισόβια (1988)

Ο μεγάλος παραμυθάς (1988)   

Δημόσιος υπάλληλος (1986)

Γρανίτα από χιόνι (1986)   

Ο άνθρωπος που τό΄παιζε πολύ (1983)   

Πολίτες Β` κατηγορίας (1981)

Ο ποδόγυρος (1980)

Κλεμμένος έρωτας (1972)

Ο κυρ' Γιώργης και οι τρέλλες του (1971)  

Τα ομορφόπαιδα!.. (1971)  

Αγάπησα μιαν άγνωστη (1970)  

Η αρχόντισσα της κουζίνας (1969)  

Ο θαυματοποιός (1969)

Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969)

Μεγάλες αγάπες (1968)

Ο τρελός τάχει 400 (1968)  

Ορκίζομαι, είμαι αθώα (1968)

Το κορίτσι της οργής (1967)

Νυμφίος ανύμφευτος (1967)  

Φίφης ο ακτύπητος (1966)  

Το πρόσωπο της ημέρας (1965)   

Άλλος... για το εκατομμύριο! (1964)   

Κόσμος και κοσμάκης (1964)   

Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)   

Ότι θέλει ο λαός (1964)   

Ψευτοθόδωρος (1963)   

Ζητείται τίμιος (1963)   

Πονεμένη μητέρα (1962)

Του Κουτρούλη ο γάμος (1962)  

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Η αγαπημένη μας δευτεραγωνίστρια Μήτση Κωνσταντάρα !

 Η αγαπημένη μας δευτεραγωνίστρια

Μήτση Κωνσταντάρα !

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*

Απο τις σπουδαίες μας δευτεραγωνίστριες η Μήτση  Κωνσταντάρα, με μακρά πορεία στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση, κατέλειπε σημαντικά αποτυπώματα στη δραματική μας σκηνή. Έχοντας σφυρηλατήσει ένα στέρεο και πλατύ δραματικό υπόβαθρο και με το ευγενές της λυρικό κύτταρο, μας έδωσε αξιόλογες ερμηνείες, ιδίως στην μεγάλη μας οθόνη και το παλκοσένικο, που την κατέστησαν από τις πιο αγαπημένες μας καρατερίστες-και δημοφιλείς ηθοποιούς. Μνημονεύουμε έτσι τις έξοχες ερμηνείες της στον κινηματογράφο στις ταινίες: "Το ανθρωπάκι" ως μητέρα της Μάρθας Καραγιάννη, "Θα σε κάνω βασίλισσα" 1964, "Υπάρχει και φιλότιμο" 1965, "Ό στρίγγλος που έγινε αρνάκι" 1967,  "Κάτι κουρασμένα παλικάρια" 1967 και άλλες. Αλλά και στην έπαλξη του θεάτρου, η Μήτση Κωνσταντάρα μας έδωσε σπουδαίες ερμηνείες, που τις χαρακτήριζε η δραματική αρτιότητα, η  ακέραια σκηνική παρουσία, αλλά βεβαίως και ο βαθύς λυρισμός της.

Η αγαπημένη μας ηθοποιός εξέπεμπε με τις ερμηνείες της μία βαθιά ανθρωπιά, εκχυλίζουσα καλοσύνη και κοινωνική ευγένεια, που μας παρέπεμπε στους αγνούς ανθρώπους της υπαίθρου, των μεταπολεμικών μας δεκαετιων. Μνημονεύουμε έτσι μερικές από τις χαρακτηριστικές της θεατρικές ερμηνείες, όπως στις παραστάσεις: "Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια" του Αλεξάνδρο Κασόνα, "Ενα δέντρο μεγαλώνει μέσα στο Μπρούκλιν"  της Μπέτυ Σμιθ, "Οθέλλος" του Σαίξπηρ, "Ο γλάρος" του Τσέχωφ, με το θίασο των  Βασίλη Διαμαντόπουλου και  Μαίρης Αλκαίου, "Λυσιστράτη" και "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη, με το Εθνικό Θέατρο, στις μουσικές παραστάσεις "Τραγούδα θεατρίνε" μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο, "Συννεφιασμένη Κυριακή" πάνω σε τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, επίσης σε ελαφρές κωμωδίες συνήθως με τον αδερφό της Λάμπρο Ξωνσταντάρα, όπως στις "Υπάρχει και φιλότιμο", "Κάτι κουρασμένα παλικάρια", "Κυρία ατυχήσασα", "Ο μπάμπης και ο μπαμπίνος", "Αγάπη μου παγόβουνο", " Ηταν ένας πλαϊ μπου", αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα αξιόλογες  θεατρικές παραστάσεις. Η Μήτση  Κωνσταντάρα κατόρθωσε να διαγράψει τη δική της αυτόνομη θεατρική και κινηματογραφική πορεία, χωρίς να την επισκιάσει η κατακλυσμία παρουσία, του μεγάλου μας κωμικού αδελφού της, Λάμπρου Κωνσταντάρα. Είδε το φως της ζωής στην Αθήνα το 1919 και αποτέλεσε το τρίτο παιδί του χρυσοχοου Δημήτρη Κωνσταντάρα. Μετά την απόπεράτωση των γυμνασιακών της σπουδών, με ιδιαίτερη ζέση και αγάπη για τη θεατρική τέχνη και παρόλες τις οξείες αντιδράσεις των γονιών της και του αδερφού της Λάμπρου Κωνσταντάρα, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Και αποφοιτώντας ρίχτηκε με αγάπη και θερμουργό πάθος, στην αρένα του θεάτρου. Πρόβα τζενεραλε  στο παλκοσένικο έκανε το 1945 από τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Και έκτοτε δούλεψε σκληρά για μία δεκαετία, δίπλα σε σπουδαία θεατρικά σχήματα της εποχής, όπως της κραταιάς κυρίας Κατερίνας- Ανδρεάδη, της Ελένης Χατζηαργύρη, του αδερφού της Λάμπρου Κωνσταντάρα και άλλων, εξακτινώντας το υποκριτικό της κύρος και κερδίζοντας την αγάπη και την εκτίμηση του καλλιτεχνικού κοινού. Κατόπιν για μία δεκαετία θα διακόψει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, για προσωπικούς

και οικογενειακούς λόγους. Θα επανακάψει δριμύτερη το 1962  και θα συνεχίσει αδιάλειπτα πλέον, την εμπνευσμένη και πολυδύναμη υποκριτική της πορεία, χαρίζοντάς μας ακενωτες  ποσότητες γέλιου, με το μπρίο, το ταμπεραμέντο και την μοναδική ανθρώπινη καλοσύνη της, που πάντοτε αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν της δραματικής της παρουσίας. Στις 22 δεκεμβρίου του 1985 μόλις 6 μήνες μετά το θάνατο του πολυαγαπημένου της αδερφού και κορυφαίου μας κωμικού Λάμπρου Κωνσταντάρα, η Μήτση Κωνσταντάρα εκδήμησε από τη ζωή, σε κλίμα πάνδημης θλίψης σε ολάκαιρο τον καλλιτεχνικό κόσμο, για την αξια, ευπρεπή και  εμπνευσμένη της υποκριτική παρουσία, που την  είχαν καταστήσει ιδιαίτερα δημοφιλή  και πάνω από όλα ανθρώπινα αγαπητη. Και με αυτά τα ωραία της ηθικα στοιχεία,  θα μείνει για πάντα άσβεστη η καλλιτεχνική της παρουσία στη μνήμη και την καρδιά μας !

Φιλμογραφία

1951 :Να παιδί, να μάλαμα

1963:Αφοσίωση

1964:Θα σε κάνω βασίλισσα

1965:Φτωχός αλλά τίμιος,Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές,Υπάρχει και φιλότιμο

1966:Παράνομοι πόθοι, Ο αδελφός μου ο λόρδος, Ο παπατρέχας

1967: Κάτι κουρασμένα παλικάρια,Πατέρα κάτσε φρόνιμα, Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι,

Κολωνάκι διαγωγή μηδέν, Βοήθεια! Ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000

1968:Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο,Καπετάν φάντης μπαστούνι

1969: Το ανθρωπάκι, Η νεράιδα και το παλικάρι

Ο τζαναμπέτης, Ησαΐα, μη χορεύεις,Φοβάται ο Γιάννης το θεριο, Ξύπνα καημένε Περικλή

1970: Ένας τρελός γλεντζές, Κρίμα το μπόι σου, Εσένα μόνο αγαπώ

1971: Εθελοντής στον έρωτα, Ένα αγόρι αλλοιώτικο απ' τ' άλλα, Πίσω μου σε έχω σατανα, Της ζήλιας τα καμώματα, Ο φαφλατάς

1972:Τι 30, τι 40, τι 50, Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα,Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη,

Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια, Το ξενοδοχείο των διεφθαρμένων, Αγάπη μου παλιόγρια

1973:Ο φαντασμένος

1981:Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ

1982:Φυλακές ανηλίκων

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι    M.Sc. Δ/ος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr 

Ο απαράμιλλος «μπράβος» του κινηματογράφου μας Δημήτρης Καρυστινός !

 Ο απαράμιλλος «μπράβος»  του κινηματογράφου μας

Δημήτρης Καρυστινός !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Ποιος αλήθεια μεγάλος μας πρωταγωνιστής του χρυσού ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας, δεν έφαγε ξύλο και δεν τρομοκρατήθηκε από τις κινηματογραφικές γροθιές του απαράμιλλου καρατερίστα μας και κινηματογραφικού «μπράβου» Δημήτρη Καρυστινού ; Και ο μεγάλος μας ζεν πρεμιέ Νίκος Κούρκουλος και ο κραταιός Κώστας Καζάκος, αλλά και οι σπουδαίοι ηθοποιοί μας Κώστας Πρέκας, Κώστας Βουτσάς, με τον βασιλιά του γέλιου Θανάση  Βέγγο και πολλούς άλλους ακόμα τις έφαγαν, από τον αγαπημένος μας "μπράβο" Δημήτρη Καρυστινό ! Ήδη ο σπουδαίος μας δευτεραγωνιστής, είχε διανύσει μια επιτυχημένη καριέρα ως πρωταθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης τη δεκαετία του 50΄, αγωνιζόμενος με τον Ηρακλή Πειραιώς, συνεχίζοντας την δεκαετία του ΄60 με το αγαπημένο και παιχνιδιάρικο «σικέ» κάτς, μαζί με άλλους σταρ της εποχής , όπως οι Σουγλάκος, Σαφάκας, κ.λ.π. και πλέον εδέχετο σωρηδόν τότε προτάσεις, για να υποδυθεί τον σκληρό και κυνικό μπράβο σε διάφορα θρίλερ και σπαγγέτι του ελληνικού κινηματογράφου.

Οι μεγάλοι μας σκηνοθέτες τότε όπως οι Νίκος Φώσκολος, Ντίνος Δημόπουλος, Σταύρος Τσώλης κ.α. αποζητούσαν για τις δύσκολες σκηνές των ταινιών τους που θα έπρεπε να  «χτυπηθούν» οι κορυφαίοι μας πρωταγω-νιστές, επαγγελματίες μποξέρ και παλαιστές, αλλά και με την ανάλογη φινέτσα, προκειμένου να έχουν ένα άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά συνάμα και ασφαλές για τους ηθοποιούς. Και πράγματι ο Δημήτρης Καρυστινός τους δικαίωνε με τις υποδειγματικές ερμηνείες του, στον ειδεχθή ρόλο του "μούτρου" της νύχτας. Με τον γιγάντιο φυσικό του σωματότυπο, την άρτια σκηνική του παρουσία, αλλά και την άψογη υποκριτική του συμπεριφορά, καίτοι δεν είχε εξεζητημένη δραματική παιδεία ! Αγαπήθηκε από όλους τους σκηνοθέτες που αποζητούσαν ένα καλό μπράβο, αλλά πολύ περισσότερο από το κινηματογραφόφιλο κοινό μας, που απολάμβανε τις "κυνικές" άλλα άψογες υποκριτικά συμμετοχές του, στη μεγάλη μας οθόνη.

Τον απολαύσαμε έτσι στην απαράμιλλη ταινία "Κοινωνία ώρα μηδέν" του Ντίνου Δημόπουλου, όπου ξυλοφόρτωνε τον λατρεμένο μας Νίκο Κούρκουλο πρόεδρο της επιτροπής εξιχνίασης μιας αεροπορικής τραγωδίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν "φιλικό" πόρισμα από τη επιτροπή, υπο τα όμματα του "παγερού" Κώστα Καζάκου, τον χαρήκαμε επίσης ακένωτα στο πρωτοπόρο σπαγγέτι του Νίκου Φώσκολου "Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω", όπου σπάει στο ξύλο τον κορυφαίο μας ηθοποιό Κώστα Κάζάκο στα βουνά, ενώ θα τον δούμε να ρίχνει πολύ ξύλο και στον αγαπημένο μας βασιλιά του γέλιου Θανάση Βέγγο, στην ωραία μας κωμωδία "Πάρε κόσμε", όπου ο Θανάσης έχει πάει στον Πειραιά για να ζητήσει για λογαριασμό του φίλου του Τάκη Μηλιάδη την αδελφή του Ρούλα σε γάμο και εισπράττει ατελείωτο ξύλο, από τον Δημήτρη Καρυστινό, που προασπίζει την τιμή της αδελφής του ! Οδυνηρή όμως θα είναι η εμπειρία του Θανάση και στην κωμωδία μας "ΘΒ- επιχείρηση Γης μαδιάμ", ΄όπου για να γλιστρήσει από τους διώκτες του, μπαίνει στο ρινγκ του "Πανελληνίου", για να έλθει αντιμέτω-πος με τις γροθιές του Δημήτρη Καρυστινού !

Αλλά και πάλι θα καμαρώσουμε τον κυνικό μας «μπράβο» Δημήτρη Καρυστινό και στην αξέχαστη "Λόλα" επίσης του Ντίνου Δημόπουλου, όπου με άλλον έναν κρατάει τον πρωταγωνιστή μας Νίκο Κούρκουλο, για να τον χτυπήσει ο ιδιοκτήτης του κακόφημου μπάρ Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, για να ξυλοφορτώσει και πάλι τον Κούρκουλο και στο σπουδαίο μας δράμα "Ορατότης μηδέν" του Νίκου Φώσκολου, όπου με άλλους τρείς χτυπούν ανηλεώς τον μεγάλο μας ζεν πρεμιέ και στην συνέχεια τον τοποθετούν σε ένα αυτοκίνητο και τον "πλένουν" σε ένα πρωτοπόρο τότε βενζινάδικο της Συγγρού, που διέθετε αυτόματο πλυντήριο αυτοκινήτων ! Για

να πάρει τώρα τη σκυτάλη στο ξύλο, ο άλλος μας ζεν πρεμιέ Κώστας Πρέκας, στην ωραία ταινία "Η ζούγκλα των πόλεων" του Σταύρου Τσώλη, όπου ο Καρυστινός μαζί με την ομάδα του, ξυλοφορτώνουν τον πρωταγωνιστή μας και την συμπρωταγωνίστρια του Μαίρη Χρονοπούλου, έξω από το στούντιο της Φίνος - Φιλμ στα Σπάτα, για να τους αποσπάσουν, μια κρίσιμη για αυτούς μαγνητοταινία ! Θα συνεχίσουμε με τον μεγάλο μας κωμικό Κώστα Βουτσά, που ο Καρυστινός τον

απειλεί πειστικά με έναν σουγιά στην ταινία "Το πρόσωπο της ημέρας", ενώ μια ωραία ακόμα συμμετοχή του ως μπράβου της νύχτας, θα έχουμε και στο εμπνευσμένο φίλμ του μεγάλου Γρηγόρη Γρηγορίου "Όχι κύριε Τζόνσον", όπου από κοινού με τον σπουδαίο μας ηθοποιό Τίτο Βανδή, προασπίζουν παντί σθένι την τιμή του μαγαζιού !

Σε όλο αυτό το ευρύ μήκος κινηματογραφικών συμμετοχών του, ο σπουδαίος μας καρατερίστας, με  ενάργεια και παροιμιώδη ηθική αγριότητα, υπεδύθη το μούτρο της νύχτας άψογα, με σπουδαίο υποκριτικό στυλ και μας αποζημίωσε στο έπακρο, με την έξοχη δραματική του συμπεριφορά ! Ο Δημήτρης Καρυστινός είδε το φως της ζωής το 1932 στον Πειραιά και απεβίωσε στις 7 Μαΐου 2006, σε ηλικία 74 ετών, έχοντας διαγράψει μια μακρά και επιτυχημένη καμπύλη υποκριτικής δημιουργίας στην μεγάλη μας οθόνη. Για το ευγενές ήθος του και τις κινηματογραφικές του αρετές, θα τον θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό για πάντα !

Φιλμογραφία

Τα καθάρματα (1985)

Ο Κώτσος έξω από το ΝΑΤΟ (1981)

Η ζούγκλα των πόλεων (1970)

Ορατότης μηδέν (1970)

Ακόμα μια φορά πριν ξεψυχήσω (1970)

Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969) [Γερμανός]

Ο αντάρτης του βάλτου (1969)

Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ (επιχείρησις: Γης μαδιάμ) (1969) 

Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969)

Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969)  

Ορατότης μηδέν (1969) [μπράβος]

Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι (1968)  

Ο τυχεράκιας (1968)  

Το κορίτσι του λούνα παρκ  

Ο κόσμος τρελλάθηκε... (1967)  

Χαιδάρι, ώρα 3.30 αποδράσατε (1967)

Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω (1967)

Πάρε κόσμε (1967)  

Κοκοβιός και σπάρος στα δίχτυα της αράχνης (1967)

Φίφης ο ακτύπητος (1966)

Λεωφόρος του θανάτου (1966)

Όχι,.. κύριε Τζόνσον (1965)

Πρέπει να ζήσεις αγάπη μου (1965)  

Το πρόσωπο της ημέρας (1965)

Λόλα (1964)

Ο μπαμπάς μου κι εγώ (1963)

Αυτό το κάτι άλλο (1963)

Ψευτοθόδωρος (1963)

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Ο εμπνευσμένος μας δευτεραγωνιστής Νίκος Θηβαίος !

 Ο εμπνευσμένος μας δευτεραγωνιστής

Νίκος Θηβαίος !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Έχοντας την θεωρητική πανοπλία του μουσικού θεάτρου - που περιελάμβανε πλατιά δραματική και λυρική παιδεία - το οποίο άνθησε και μεγαλούργησε στο μεσοπόλεμο, αλλά και την επικουρία του ορμέμφυτου κωμικού ταλέντου του, πορεύτηκε στην πολυεπίπεδη και επιτυχημένη καριέρα του ο Νίκος Θηβαίος. Ξεδίπλωσε σπουδαίες υποκριτικές αρετές, εν παραλλήλω με την καλλιεργημένη φωνή του και αναδείχτηκε τόσο στο παλκοσένικο, όσο και στη μεγάλη μας οθόνη, σε μεγάλο καρατερίστα, που είχε την υποκριτική ευχέρεια, να ερμηνεύει πλήθος ρόλους από την κοινωνική καθημερινότητα και να τους δίνει με το ακένωτο ταλέντο του, ηθική πνοή και υπόταση. Τον θυμόμαστε έτσι να συμμετέχει σε κορυφαίες ταινίες του κινηματογράφου μας και να τις ντύνει - επενδύει αισθητικά με την ερμηνευτική του δεινότητα, χαρίζοντας μας μια μοναδική ψυχική ευδία. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τις ταινίες : "Ο θείος

μου ο Ιπποκράτης" (1972) του Σπύρου Ζιάγκου, πλάι στους σπουδαίους μας κωμικούς Νίκο Σταυρίδη, Δημήτρη Μπισλάνη, Αντώνη Παπαδόπουλο κ.α.,  "Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου" (1969) του Απόστολου Τεγόπουλου, δίπλα στους κορυφαίους μας ηθοποιούς Νίκο Ξανθόπουλο, Άντζελα Ζήλεια, Μιράντα Κουνελάκη, Κατερίνα Βασιλάκου, Λυκούργο Καλλέργη, Ελένη Ζαφειρίου κ.α., "Αδούλωτη ράτσα" (1969) του Παναγιώτη Κωνσταντίνου, μαζί με τους μεγάλους μας ηθοποιούς Κατερίνα Βασιλάκου, Ανέστη Βλάχο, Ρένα Γαλάνη, Κώστα Μπαλαδήμα, Γιώργο Βελέντζα, Γιώργο Λουκάκη κ.α., "Ο μπακαλόγατος" (1968) του Ντίνου

Κατσουρίδη, πλάι στους μεγάλους μας κωμικούς Κώστα Χατζηχρήστο, Κώστα Δούκα, Νίκο Ρίζο, Μαρίκα Νέζερ, Ντίνα Τριάντη, Νίκο Φέρμα, Θανάση Μυλωνά κ.α., "Το βλακόμουτρο" (1965) του Φίλιππα Φυλακτού, μαζί με τους σπουδαίους μας ηθοποιούς Φέρμα Νίκο, Γκιωνάκη Γιάννη, Καραβουσιάνο Παναγιώτη, Βογιατζη Γιαννη, Πανταζη Πετρο, Μπαλλη Μιχαλη, Αποστολου Ζετα κ.α. "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" (1959) του Αλέκου Σακελλάριου, δίπλα στους πρωτοκορυφαίους μας ηθοποιούς Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Χρήστο Τσαγανέα, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Ορέστη Μακρή, Γιώργο Γαβριηλίδη, Μέλπω Ζαρόκωστα κ.α., αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα επιτυχημένες ταινίες μας. Σε ότι αφορά την αμιγώς θεατρική

παρουσία του Νίκου Θηβαίου, είχε παίξει σε οπερέτες στον "Έσπερο" Νικαίας και στο "Θέατρο Σμύρνης". Επίσης συνεργάστηκε με τα θέατρα Παπαϊωάννου και Σαμαρτζή. Στα 1949 είχε πραγματοποιήσει περιοδεία στο εξωτερικό, με μεγάλο επιθεωρη-σιακό θίασο των Κ. Βερώνη και Άγγελου Μαυρόπουλου. Για να ακολουθήσουν και πολλές άλλες επιθεωρησιακές και θεατρικές του συμμετοχές, στις οποίες αποτύπωσε το ευγενές και πολυτάλαντο λυρικό του σήμα.

Ο Νίκος Θηβαίος είδε το φως της ζωής το 1906 και ήδη από τα 19-ου κιόλας χρόνια το 1925, ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ). Σε ότι αφορά την προσωπική του ζωή, ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρίκα Θηβαίου (1904-1971), με την οποία συνεργά-στηκε θεατρικά την δεκαετία του ΄30 και σε δεύτερο γάμο του από τι 1961, με την Μαίρη Θηβαίου Παπαδοπούλου, αδελφή του ηθοποιού Αντώνη Παπαδόπουλου και πατέρας συνάμα του ταλαντούχου και ποιοτικού μας τραγουδιστή Χρήστου Θηβαίου. Στις 4 Φεβρουαρίου 1991, έχοντας διανύσει μια πολύπλαγκτη και επιτυχημένη δραματική καριέρα, ο Νίκος Θηβαίος έφυγε από τη ζωή. Με το ευγενές και εμπνευσμένο λυρικό του σήμα, λάμπρυνε την θεατρική μας κατά βάθος σκηνή και μας χάρισε σπουδαίες ερμηνείες. Θα τον θυμόμαστε για πάντα με σεβασμό κι αγάπη !

Φιλμογραφία

Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι (1980)

Από που πάνε για τη χαβούζα (1978)

Τα χρώματα της ίριδος (1974)

Ο άνθρωπος ρολόι (1972)

Ο πρίγκηπας της αγοράς (1972)

Πως καταντήσαμε Σωτήρη (1972)  

Ο θείος μου ο Ιπποκράτης (1972)

Ο μοναχογιός μου ο αγαθιάρης (1972)

Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969)

Αδούλωτη ράτσα (1969)

Ο πεθερόπληκτος (1968)

Ο μπακαλόγατος (1968)

Ορκίζομαι, είμαι αθώα (1968)

Φίλησέ με πριν φύγεις για πάντα (1968)

Ο φιγουρατζής (1968)  

Μανωλάκης ο τέντυ μπόυ (1967)  

Από λαχτάρα σε λαχτάρα (1967)

Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης / Η Κλεοπάτρα εν δράσει (1966)

Το βλακόμουτρο (1965)

Επιστροφή (1965)

Αυτοί που ξέχασαν το Θεό (1964)

Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου (1963)

Όλα και τη ζωή μου ακόμα (1963)

Το μεροκάματο του πόνου (1963)

Δέκα μέρες στο Παρίσι (1962)

Ο ταξιτζής (1962)

Ζητείται ψεύτης (1961)

Το ξύλο βγήκε απ΄τον Παράδεισο (1959)

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Η ταλαντούχος ηθοποιός μας Ματίνα Καρρά !

 Η ταλαντούχος ηθοποιός μας

Ματίνα Καρρά !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Από μικρή ηλικία εκδήλωσε τις σπουδαίες δραματικές της αρετές η Ματίνα Καρρά, για να συνεχίσει κατόπιν με το στέρεο δραματικό της υπόβαθρο, το μακρύ και επιτυχημένο της ταξίδι στην  τέχνη, μέσω του οποίου μας έχει χαρίσει μοναδικές αισθητικά στιγμές. Ήδη σε ηλικία 10 ετών, συμμετείχε σε ένα διαγωνισμό ταλέντων στη γενέθλια γη της της Νίκαιας του Πειραιά και αποτύπωσε αδρά το σπουδαίο ταλέντο της. Έκτοτε συμμετείχε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις, υποδυόμενη την Ισμήνη στο Ηρώδειο, αλλά και στον  Οιδίποδα Τύραννο,  μόλις στην ηλικία των 10 ετών.  Η Ματίνα Καρρά είδε το φως της ζωής στην Νίκαια το 1944. Και με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών της σπουδών, σπούδασε υποκριτική στην Δραματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1965. Αποπερατώνοντας τη σχολή ρίχτηκε στην αρένα του θεάτρου, όπου με το ακένωτο ταλέντο της, αλλά και την επίμοχθη προσπάθειά της, έχτισε τη σπουδαία δραματική της παρουσία, που της χάρισε την πλατιά αναγνώριση και αποδοχή του καλλιτεχνικού κοινού.  Έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, αλλά και σε ωραίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου και τις επένδυσε αισθητικά με την υποκριτική της αρτιότητα, αλλά και το μεσογειακό ταπεραμέντο, που πάντα ήταν διάστικτο, στην μακρά και πολυμερή δραματική της παρουσία. Συνεργάστηκε με πολλά θεατρικά σχήματα, στα οποία προεξάρχουν το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), το Θέατρο Μουσούρη κ.α.

Από τις χαρακτηριστικότερες θεατρικές της παραστάσεις είναι : «Ο Αρχοντοχωριάτης» του  Μολιέρου (1977), «Αγριόπαπια» του Ίψεν (1977), κ.α. ενώ και στο φάσμα του κινηματογράφου η αγαπημένη μας Ματίνα Καρρά, μας έδωσε υψηλού κύρους ερμηνείες, όπως  στις ταινίες «Άννα Λουκάστα» (1977),  «Το άνθος του κάκτου» (1977), «Ο βασιλικός» (1976), «Ζωή χωρίς χαμόγελο» (1971), «Περάστε την πρώτη του μηνός» (1965) του Σωκράτη Καψάσκη, πλάι στους μεγάλους μας ηθοποιούς Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Σταύρο Ξενίδη, Άννα Φόνσου, Μπέτυ Αρβανίτη κ.α., «Κάλιο πέντε και στο χέρι» (1965) του Πάνου Γλυκοφρύδη, δίπλα σε τους σπουδαίους μας ηθοποιούς Μίμη Φωτόπουλο, Γεωργία

Βασιλειάδου, Γιάννη Γκιωνάκη, Κατερίνα Γώγου κ.α. «Θα σε κάνω βασίλισσα» (1964) του Αλέκου Σακελλάριου, μαζί με τους κορυφαίους μας ηθοποιούς Θανάση Βέγγο, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Νίκη Λινάρδου, Δημήτρη Νικολαΐδη κ.α., «Τα 201 καναρίνια» (1964) του Γρηγόρη Γρηγορίου, πλάι στους μεγάλους μας ηθοποιούς Χάρρυ Κλύν, Κώστα Δούκα, Ερρίκα Μπρόγερ, Μαρία Φωκά, Τέλη Ζώτο κ.α., και σε πολλές άλλες ακόμα αξιόλογες ταινίες μας.

Η ταλαντούχος Ματίνα Καρρά, προικοδοτημένη παράλληλα με τις υποκριτικές της αρετές και με σπουδαία φωνή, ασχολήθηκε εκτενώς με την μετα-γλώττιση, δανείζοντας τη φωνή της, σε πολύ επιτυ-χημένες εκπομπές, σειρές και κινούμενα σχέδια. Την

είχαμε ακούσει έτσι ως : «Μαίρη» στο  «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» (1979), ως «Χάϊντι», «Κάντυ Κάντυ», «Μικρή Λουλού», Πίπη Φακιδομύτη», «Χιονάτη», «Μαρία Σιμένα», «Εσμεράλντα», «Μαρουλίτσα». Από τις σημαντικές επίσης στιγμές στο πεδίο της μεταγλώττισης, η συμμετοχή της το 1975, στην γνωστή ταινία «Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας», δανείζοντας τη φωνή της ως Πέγκυ.  Και επακολού-θησαν και άλλες σημαντικές συμμετοχές, όπως 1996 δίνοντας τη φωνή της στην Αμερικανίδα ηθοποιό Amy Johnson στη σειρά «Mighty Morphin Power Rangers» αντικαθιστώντας την Κατερίνα Πετούση, αλλά και το 1998 δανείζοντας τη φωνή της στην Μεξικάνα ηθοποιό Thalia στη σειρά «Η Μαρία της γειτονιάς» αντικαθιστώντας την Ιφιγένεια Στάϊκου. Συνακόλουθα η Ματίνα Καρρά συμμε-τείχε σε πολλές ραδιοφωνικές παιδικές σειρές, αλλά και σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Σε ότι αφορά την προσωπική της ζωή, είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Γιώργο Γεωγλερή και έχουν ένα γιό, τον επίσης ηθοποιό Σάραντο Γεωγλερή.  Με την ευγένεια του ήθους της και την ευπρεπή και ταλαντούχο υποκριτική παρουσία της, η Ματίνα Καρρά, έχει χαράξει μια άξια πορεία στα δραματικά της δρώμενα, που δικαίως την κατατάσσουν στις σπουδαίες μας ηθοποιούς.

Φιλμογραφία

Ο αρχοντοχωριάτης (1977)

Άννα Λουκάστα (1977)

Αγριόπαπια (1977)

Το άνθος του κάκτου (1977)

Ο βασιλικός (1976)

Ζωή χωρίς χαμόγελο (1971)

Όταν ήμουν 16 χρονών (1970)

Πληγωμένα νιάτα (1969)

3 τρελλοί για δέσιμο (1969)  

Πρελούδιο (1968)

Για μια τρύπια δραχμή (1968)

Ο σατράπης (1967)

Οι άγγελοι της αμαρτίας (1966)

Δοκιμασία (1966) [Βίκυ Μακρή]

Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965)   

Ο μεγάλος όρκος (1965)

Περάστε την πρώτη του μηνός (1965)  

Θα σε κάνω βασίλισσα (1964)  

Η γέφυρα της ευτυχίας (1964)

Τα 201 καναρίνια (1964)  

Καπετάνιος για κλάματα (1961)

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Ο εμπνευσμένος μας δευτεραγωνιστής Νίκος Θηβαίος !

 Ο εμπνευσμένος μας δευτεραγωνιστής

Νίκος Θηβαίος !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Έχοντας την θεωρητική πανοπλία του μουσικού θεάτρου - που περιελάμβανε πλατιά δραματική και λυρική παιδεία - το οποίο άνθησε και μεγαλούργησε στο μεσοπόλεμο, αλλά και την επικουρία του ορμέμφυτου κωμικού ταλέντου του, πορεύτηκε στην πολυεπίπεδη και επιτυχημένη καριέρα του ο Νίκος Θηβαίος. Ξεδίπλωσε σπουδαίες υποκριτικές αρετές, εν παραλλήλω με την καλλιεργημένη φωνή του και αναδείχτηκε τόσο στο παλκοσένικο, όσο και στη μεγάλη μας οθόνη, σε μεγάλο καρατερίστα, που είχε την υποκριτική ευχέρεια, να ερμηνεύει πλήθος ρόλους από την κοινωνική καθημερινότητα και να τους δίνει με το ακένωτο ταλέντο του, ηθική πνοή και υπόταση. Τον θυμόμαστε έτσι να συμμετέχει σε κορυφαίες ταινίες του κινηματογράφου μας και να τις ντύνει - επενδύει αισθητικά με την ερμηνευτική του δεινότητα, χαρίζοντας μας μια μοναδική ψυχική ευδία. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τις ταινίες : "Ο θείος

μου ο Ιπποκράτης" (1972) του Σπύρου Ζιάγκου, πλάι στους σπουδαίους μας κωμικούς Νίκο Σταυρίδη, Δημήτρη Μπισλάνη, Αντώνη Παπαδόπουλο κ.α.,  "Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου" (1969) του Απόστολου Τεγόπουλου, δίπλα στους κορυφαίους μας ηθοποιούς Νίκο Ξανθόπουλο, Άντζελα Ζήλεια, Μιράντα Κουνελάκη, Κατερίνα Βασιλάκου, Λυκούργο Καλλέργη, Ελένη Ζαφειρίου κ.α., "Αδούλωτη ράτσα" (1969) του Παναγιώτη Κωνσταντίνου, μαζί με τους μεγάλους μας ηθοποιούς Κατερίνα Βασιλάκου, Ανέστη Βλάχο, Ρένα Γαλάνη, Κώστα Μπαλαδήμα, Γιώργο Βελέντζα, Γιώργο Λουκάκη κ.α., "Ο μπακαλόγατος" (1968) του Ντίνου Κατσουρίδη, πλάι στους μεγάλους μας κωμικούς Κώστα Χατζηχρήστο, Κώστα Δούκα, Νίκο Ρίζο,

Μαρίκα Νέζερ, Ντίνα Τριάντη, Νίκο Φέρμα, Θανάση Μυλωνά κ.α., "Το βλακόμουτρο" (1965) του Φίλιππα Φυλακτού, μαζί με τους σπουδαίους μας ηθοποιούς Φέρμα Νίκο, Γκιωνάκη Γιάννη, Καραβουσιάνο Παναγιώτη, Βογιατζη Γιαννη, Πανταζη Πετρο, Μπαλλη Μιχαλη, Αποστολου Ζετα κ.α. "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" (1959) του Αλέκου Σακελλάριου, δίπλα στους πρωτοκορυφαίους μας ηθοποιούς Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Χρήστο Τσαγανέα, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Ορέστη Μακρή, Γιώργο Γαβριηλίδη, Μέλπω Ζαρόκωστα κ.α., αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα επιτυχημένες ταινίες μας. Σε ότι αφορά την αμιγώς θεατρική παρουσία του Νίκου Θηβαίου, είχε παίξει σε οπερέτες στον "Έσπερο" Νικαίας και στο "Θέατρο Σμύρνης". Επίσης συνεργάστηκε με τα θέατρα Παπαϊωάννου και Σαμαρτζή. Στα 1949 είχε πραγματοποιήσει περιοδεία στο εξωτερικό, με μεγάλο επιθεωρη-σιακό θίασο των Κ. Βερώνη και Άγγελου Μαυρόπουλου. Για να ακολουθήσουν και πολλές άλλες επιθεωρησιακές και θεατρικές του συμμετοχές, στις οποίες αποτύπωσε το ευγενές και πολυτάλαντο λυρικό του σήμα.

Ο Νίκος Θηβαίος είδε το φως της ζωής το 1906 και ήδη από τα 19-ου κιόλας χρόνια το 1925, ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ). Σε ότι αφορά την προσωπική του ζωή, ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρίκα Θηβαίου (1904-1971), με την οποία συνεργά-στηκε θεατρικά την δεκαετία του ΄30 και σε δεύτερο γάμο του από τι 1961, με την Μαίρη Θηβαίου Παπαδοπούλου, αδελφή του ηθοποιού Αντώνη Παπαδόπουλου και πατέρας συνάμα του ταλαντούχου και ποιοτικού μας τραγουδιστή Χρήστου Θηβαίου. Στις 4 Φεβρουαρίου 1991, έχοντας διανύσει μια πολύπλαγκτη και επιτυχημένη δραματική καριέρα, ο Νίκος Θηβαίος έφυγε από τη ζωή. Με το ευγενές και εμπνευσμένο λυρικό του σήμα, λάμπρυνε την θεατρική μας κατά βάθος σκηνή και μας χάρισε σπουδαίες ερμηνείες. Θα τον θυμόμαστε για πάντα με σεβασμό κι αγάπη !

Φιλμογραφία

Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι (1980)

Από που πάνε για τη χαβούζα (1978)

Τα χρώματα της ίριδος (1974)

Ο άνθρωπος ρολόι (1972)

Ο πρίγκηπας της αγοράς (1972)

Πως καταντήσαμε Σωτήρη (1972)  

Ο θείος μου ο Ιπποκράτης (1972)

Ο μοναχογιός μου ο αγαθιάρης (1972)

Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969)

Αδούλωτη ράτσα (1969)

Ο πεθερόπληκτος (1968)

Ο μπακαλόγατος (1968)

Ορκίζομαι, είμαι αθώα (1968)

Φίλησέ με πριν φύγεις για πάντα (1968)

Ο φιγουρατζής (1968)  

Μανωλάκης ο τέντυ μπόυ (1967)  

Από λαχτάρα σε λαχτάρα (1967)

Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης / Η Κλεοπάτρα εν δράσει (1966)

Το βλακόμουτρο (1965)

Επιστροφή (1965)

Αυτοί που ξέχασαν το Θεό (1964)

Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου (1963)

Όλα και τη ζωή μου ακόμα (1963)

Το μεροκάματο του πόνου (1963)

Δέκα μέρες στο Παρίσι (1962)

Ο ταξιτζής (1962)

Ζητείται ψεύτης (1961)

Το ξύλο βγήκε απ΄τον Παράδεισο (1959)

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr