Κεντρικό μας άρθρο, στην ψηφιακή Real, για τον κορυφαίο της δραματουργίας μας, Αλέξη Μινωτή !

 Κεντρικό μας άρθρο, στην ψηφιακή Real, για τον κορυφαίο της δραματουργίας μας,
Αλέξη Μινωτή !
 

https://www.real.gr/koinonia/arthro/panos_n_abramopoulos_o_koryfaios_tis_ellinikis_dramatourgias_aleksis_minotis-765500/

 

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 3-9-2021

Ο κορυφαίος της ελληνικής δραματουργίας, Αλέξης Μινωτής !

 Ο κορυφαίος της ελληνικής δραματουργίας,

Αλέξης Μινωτής !

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Αδιαφιλονίκητα ο κορυφαίος έλληνας ηθοποιός του 20-ου αιώνα ο  Αλέξης Μινωτής, που εξακόντισε  το ύφος και το ήθος της ελληνικής δραματουργίας, στα πέρατα της οικουμένης.  Πραγματοποίησε μία εκτυφλωτική καριέρα, η οποία περιελάμβανε παραστάσεις στο Hollywood, στο Covent  Garden του Λονδίνου και σε άλλες υψηλού ήθους θεατρικές σκηνές και αποτέλεσε στην κυριολεξία τον κατεξοχήν πρεσβευτή της ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό.  Μνημειώδης και παγκόσμιου κύρους θεωρείται η συμμετοχή του το 1939 με το Εθνικό Θέατρο στο Λονδίνο, στην παράσταση «Άμλετ»,  όπου και από τους άγγλους κριτικούς, θεωρήθηκε ως ο καλύτερος Άμλετ, της τελευταίας πεντηκονταετίας τότε. Επίσης το 1946 η εξαιρετική συμμετοχή του στην χολιγουντιανή ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ  «Υπόθεση Notorious»,  μαζί με τους γιγάντιους Κάρυ Γκράντ και Ίνγκριτ Μπέργκμαν. Ακόμα  η απροσέγγιστου υποκριτικού ήθους συμμετοχή του το 1956, στο ρόλο του Οιδίποδα επί Κολωνώ, παράσταση την οποία σκηνοθέτησε ο ίδιος,  αλλά και άλλες δραματουργικές συμμετοχές, που αποτύπωσαν αδρά τη μεγάλη θεατρική του κλάση και το αξεπέραστο λυρικό του κύτταρο.  

Είδε το φως της ζωής στις 8 Αυγούστου του  1900 στα Χανιά.  Και από νεαρή ηλικία, εκδήλωσε ξεχωριστή έφεση  για την ποίηση και το θέατρο.  Με την αποπεράτωση των εγκυκλίων γυμνασιακών του σπουδών, εισήχθη στην «Τράπεζα Αθηνών» ως υπάλληλος  και το 1921 ανέβηκε στην Αθήνα, ξεκινώντας ως ερασιτέχνης ηθοποιός, τα πρώτα του δραμα-τουργικά βήματα.  Με την καθολική την αντίδραση της οικογένειας του,  για την ηθοποιία του,  όπου και τον εξανάγκασε να αλλάξει το πραγματικό του όνομα Μινωτάκης,  σε Αλέξης Μινωτής.  Μετά τα πρώτα λοιπόν ερασιτεχνικά υποκριτικά του εγχειρήματα,  εντάσσεται ως επαγγελματίας,  στα θεατρικά σχήματα των Αιμίλιου Βεάκη και Χριστοφόρου Νέζερ και πραγματοποιεί μαζί τους περιοδεία στην επαρχία, υποδυόμενος τον Οιδίποδα Τύραννο.  Ρόλος που θα αποβεί μοιραίος στη ζωή του και θα τον εξακοντίσει στον ακήρατο ουρανό, της δραματουργικής τέχνης.

Στα 1925 ο κορυφαίος μας ηθοποιός προσελήφθη στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και το 1925 σημείωσε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία,  στο έργο του Άρτιζπάσεφ «Πόλεμος»,  υποδυόμενος τον ρόλο του βιολιστή. Έκτοτε αν και αυτοδίδακτος, με τις έξοχες υποκριτικές του παρουσίες,  θα αναγνωριστεί ως  ένας εκ των κορυφαίων δραματουργικό ηθοποιών  της εποχής. Ειδικότερα μέσα από τις παραστάσεις του θεατρικού σχήματος της «Ελευθέρας  Σκηνής»,  ο Αλέξης Μινωτής, θα αποτυπώσει  το ανυπέρβλητο δραματουργικό του τάλαντο και θα καθιερωθεί ως κορυφαίος.  Το 1939 μάλιστα με το Εθνικό Θέατρο στην Αγγλία,  θα δώσει την παράσταση της ζωής του  «Άμλετ»  και από τους άγγλους κριτικούς, θα αξιολογη-θεί ως κορυφαίος  Άμλετ της τελευταίας πεντηκονταετίας.

Ο Αλέξης Μινωτής πέρα από το αξεπέραστο λυρικό του κύτταρο, υπήρξε και υποκριτικά πολυεπίπεδος.  Κινήθηκε με υποδειγματική άνεση  σε όλο το φάσμα της θεατρικής τέχνης και είχε άριστες επιδόσεις  σε όλα τα είδη της.  Από την τραγωδία και την κωμωδία,  έως τις φάρσες και το μελόδραμα-όπερα.  Κορυφαίοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι για το μεγάλο μας θεατράνθρωπο, στην απαστράπτουσα υποκριτική του πορεία,  υπήρξαν,  οι : Ιούλιος Καίσαρας και ο Άμλετ του Σαίξπηρ,  ο Δον Κάρλος του Σίλερ,  αλλά και οι ρόλοι, Ιβάν ο Τρομερός, Πέερ Γκύντ,  Μάκβεθ, Βασιλιάς Λήρ, Βρυκόλακες κ.α. 

Στα 1948 ο Αλέξης Μινωτής παντρεύτηκε τη μούσα της ζωής του Κατίνα Παξινού,  στην οποία έμεινε πιστός μέχρι τέλους και πραγματοποίησαν και από κοινού ανεπανάληπτες δραματουργικές παρουσίες.  Στα δίσεκτα  χρόνια της κατοχής, ο Μινωτής κατέφυγε στις ΗΠΑ.  Και το 1946 πραγματοποίησε την κορυφαία συμμετοχή του, στην χολιγουντιανή παραγωγή «Υπόθεση Νοτόριους» του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Στα 1952 ο Αλέξης Μινωτής με την μούσα του Κατίνα Παξινού, μετεκλήθησαν  από την Αμερική από το Εθνικό Θέατρο,  για να συμμετάσχουν σε παραστάσεις αρχαίου δράματος,  αλλά και στους «Βρικόλακες» του Ερρίκου Ίψεν. Ενώ το 1957 με την υπόδειξη της βασίλισσας Φρειδερίκης,  συμμετείχε στην χολιγουντιανή ταινία ελληνικής όμως παραγωγής, «Το παιδί και το δελφίνι»,  με πρωταγωνίστρια την αξεπέραστη Ιταλίδα Σοφία Λόρεν. Την ίδια επίσης χρόνια με το πέρας των παραστάσεων του στην Ελλάδα, συμμετείχε σε κορυφαίες παραστάσεις αρχαίου δράματος του Εθνικού Θεάτρου,  στη Νέα Υόρκη. Η

παράσταση Μάλιστα «Οιδίπους Τύραν-νος» του Σοφοκλή έγινε με δική του σκηνοθεσία. Στη συνέχεια ο κορυφαίος μας ηθοποιός σκηνοθέτησε τις παραστάσεις του Ευριπίδη «Εκάβη» (1955) και «Μήδεια» (1956),  με κεντρική πρωταγωνίστρια τη μούσα του, κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιό και μονα-δική που τιμήθηκε με Όσκαρ, Κατίνα Παξινού. Επίσης το 1956 ο Μινωτής, σκηνοθέτησε και την τραγωδία «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, με πρωταγωνίστρια τη σπουδαία Άννα Συνοδινού,  αλλά και τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» με  κεντρικό πρωταγωνιστή τον ίδιο.  Ενώ στα 1958 ο σκηνοθέτησε στην Αμερική στο «Dallas Civil Opera»,  αλλά και στο «Covent  Garden» του Λονδίνου την όπερα «Μήδεια» του και Κερουμπίνι,  με πρωταγωνίστρια, την θεϊκή Μαρία Κάλλας και αποτιμήθηκε ως κορυφαίο δείγμα, σύγχρονης σκηνοθετικής τέχνης μελοδράμα-τος.  

Στις 11 Νοεμβρίου του 1990,  ο κορυφαίος έλληνας ηθοποιός θα κλείσει για πάντα τα μάτια από τη ζωή.  Ανυπέρβλητο δραματουργικό τάλαντο,  έξοχο λυρικό ύφος,  αλλά και μοναδι-κή υποκριτική αρμονία,  ήταν τα στοιχεία με τα οποία πορεύτηκε στην ασύλληπτη δραματι-κή του πορεία,  ο κορυφαίος μας ηθοποιός του εικοστού αιώνα, Αλέξης Μινωτής.  Και με αυτά θα τον στεφανώνει για πάντα στην Αθανασία, η ελληνική ιστορία !

Θέατρο

  1932/1933 Οθέλλος  

  1934/1935 Ο Βασιλικός

  1935/1936 Τρισεύγενη  

  1935/1936 Αρραβωνιάσματα  

  1938/1939 Ο σταυρός και το σπαθί 

  1950/1951 Βρυκόλακες  

  1955/1956 Μήδεια  

  1960/1961 Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας     

  1960/1961 Ο έμπορος της Βενετίας  

  1968/1969 Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα 

  1968/1969 Ο πατέρας  

  1969/1970 Οι παλαιστές  

  1969/1970 Βρυκόλακες  

  1969/1970 Η Ήρα και το παγώνι  

  1970/1971 Η πόλη με τα πανιά  

  1972/1973 Ο λοχαγός του Κέπενικ  

  1979/1980 Ευτυχισμένες μέρες - Το τέλος του παιχνιδιού  

  1981/1982 Ο καρδινάλιος της Ισπανίας  

 

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Στην αθανασία, ο μεγάλος Έλληνας του 20-ου αιώνα, Μίκης Θεοδωράκης !

 Στην αθανασία, ο μεγάλος Έλληνας του 20-ου αιώνα, Μίκης Θεοδωράκης !

Πλήρης δόξης και ημερών αλλά και με ένα ογκωδέστατο παγκοσμίου κύρους καλλιτεχνικό έργο,  που τον κατέταξε στους κορυφαίους της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, έφυγε από τη ζωή σήμερα  2-9-21, ο μέγιστος μουσικοσυνθέτης μας και αγωνιστής της δημοκρατίας, Μίκης Θεοδωράκης. Ο αγαπημένος μας Μίκης,  του πολιτισμού,  του δημοκρατικού ήθους,  της  ανένδοτης αγωνιστικότητας  και της αντίστασης ,σε κάθε μορφή καταπίεσης, τυραννίας και εξουσιαστικού μηχανισμού.  Υπήρξε το σύμβολο της ηθικής ενότητας, της αγωνιστικότητας, αλλά και της δημιουργίας, για την πλειονότητα των Ελλήνων και για τούτο με σεβασμό και ευλάβεια, ο ελληνικός λαός  κλείνει ευλαβικά το γόνυ, στη «σεπτή» σωρό του.

Στη μακρά, πολυεδρική και επιτυχημένη πολιτισμική και κοινωνική του πορεία,  ο Μίκης χρειάστηκε να παλέψει με πολλών ειδών αντιδραστικές συμπεριφορές.  Οπλισμένος όμως με τις κλασικές αξίες αρετής των Ελλήνων, τη λεβεντιά, τη μαχητικότητα και την αξιοπρέπεια,  βγήκε πάντοτε νικητής και σμίλεψε μέσα την λαμπρή πορεία του, την ατίμητη σύγχρονη πολιτισμική ταυτότητα των Ελλήνων.

Υπέκυψε κατά τις ανθρώπινες βιολογικές νομοτέλειες, στο φυσικό του τέλος.  Θα μείνει όμως για πάντα ασβέστη στην καρδιά το νου και την ψυχή μας,  η γιγάντια πολιτισμικά και κοινωνικά, ενάρετη φυσιογνωμία του. Αυτός ο αξεπέραστος συνθέτης του «Ζορμπά», του «Γελαστού παιδιού» και άλλων αριστουργημάτων,  που έψαυσαν τις ανθρώπινες ευαισθησίες μας και χάραξαν για πάντα στην καρδιά μας,  τις αξίες της λεβεντιάς, της Δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας, μέσα από τις έξοχες ηθικά νότες του.

Καλό σου ταξίδι μέγιστη Μίκη Θεοδωράκη, σε χαιρετά ευλαβικά όλη η Ελλάδα και η παγκόσμια καλλιτεχνική κοινότητα. Από τους Beatles και την Dalida, έως τα φυσικά παιδιά σου, Γιώργο Νταλάρα, Βασίλη Λέκκα και τόσους αμέτρητους άλλους !  Θα σε κατευοδώνουν για πάντα οι μούσες μας, στο αιώνιο ταξίδι της Αθανασίας !

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 2-9-2021

Ηθικός αίνος, για την εορτή της χαριτόβρυτης Τιμίας Ζώνης της Παναγίας, στον ομώνυμο ναό της Κυψέλης !

 Ηθικός αίνος, για την εορτή της χαριτόβρυτης Τιμίας Ζώνης της Παναγίας,

στον ομώνυμο ναό της Κυψέλης !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Σε ένα κλίμα άφατης κατάνυξης και με την κατακλυσμιαία παρουσία του λαού του 6-ου Διαμερίσματος των Αθηνών (Κυψέλης), αλλά και πλήθους άλλων Αθηναίων, από τις υπόλοιπες περιοχές της πόλης, εορτάστηκε με την προσήκουσα μεγαλοπρέπεια και χάρη, σήμερα Δευτέρα 30 Αυγούστου 2021, το απόγευμα,  η πάνσεπτος εορτή της Ανακομιδής της χαριτόβρυτης Τιμίας Ζώνης της Παναγίας. Του ιερού κειμηλίου και μοναδικού στοιχείου της επίγειας ζωής της θεομήτορος, που είχε δωρίσει στον Απόστολο Θωμά, προτού αναληφθεί με τους αγγέλους στους ουρανούς. Και πού μέσα από την πολυκύμαντη και δαιδαλώδη πορεία του, ωσότου καταλήξει στην Αγία και Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, καταδεικνύει την αταλάντευτη πίστη των κορυφαίων προσωπικοτήτων της ορθοδοξίας μας, οι οποίες μερίμνησαν για την διαφύλαξή του, αλλά και την ιερότητά του, ως εγκόσμιου στοιχείου της παναχράντου Παρθένου Μαρίας, που είναι η Μητέρα, του ιστορικού γένους των Ελλήνων. 

Την Τιμία Ζώνη της Παναγίας, είχε φτιάξει η ίδια η Παναγία από τρίχες καμήλας και πρίν αναληφθεί στους ουρανούς, την προσέφερε κατόπιν παράκλησής του, στον Απόστολο – Άγιο Θωμά, που ιερουργούσε στα Ιεροσόλυμα, για να την φυλάσσουν έκτοτε αγνές παρθένες, καταγόμενες από την ευλαβή οικογένεια της Παναγίας, στους αγίους τόπους. Η ανακομιδή της ιεράς ζώνης έγινε από τον αυτοκράτορας Αρκάδιο (395-408), στην Κωνσταντινούπολη και με έξοχες ηθικές τιμές, όποτε και την τοποθέτησε σε λειψανοθήκη, ονομάζοντάς της «αγίαν σωρόν». Και η κόρη του αυτοκράτορα Αρκάδιου η Πουλχερία, για να διακοσμήσει την τιμία ζώνη, την κέντησε με χρυσές κλωστές, που φαίνονται και σήμερα στο

εναπομείναν τμήμα της Αγίας Ζώνης, στην Ιερά και Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, ενώ είχε και οικοδομήσει και ναό προς τιμήν της Παναγίας, στην περιοχή των «Χαλκοπρατείων» στην πόλη. Στην Αγία Τράπεζα της εκκλησίας και σε ειδική λειψανοθήκη, φυλάσσονταν η Αγία Ζώνη. Και πλήθος κόσμου τότε συνέρρεε από όλη την ανθρωπότητα, για να προσευχηθεί στην Παναγία και να το απαλλάξει από τις ασθένειες και τις θλίψεις που το ταλάνιζαν. Στην συνέχεια η αγία ζώνη τεμαχίστηκε και κομμάτια της μεταφέρθηκαν σε διάφορες εκκλησίες της βασιλεύουσας. Ενώ όταν αλώθη η πόλη το 1204 από τους Σταυροφόρους, ορισμένα από αυτά μεταφέρθηκαν, από απολίτιστους και βάρβαρους κατακτητές στην  δύση. Με την ανακατάληψη της βασιλεύουσας ένα τμήμα της Αγίας Ζώνης που είχε διασωθεί, φυλάσσονταν στον ιερό ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών, από τον αυτοκράτορα τον Μιχαήλ Η΄ τον Παλαιολόγο. Ενώ κατά την παράδοση των Αγίων Πατέρων της Αγίας και Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου,  τμήμα της αγίας ζώνης, είχε δωρηθεί στην Μονή, από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Κατακουζηνό (1341-1354), ο οποίος αργότερα παραιτούμενος από το αυτοκρατορικό αξίωμα, μόνασε στο Βατοπαίδι,

με το όνομα Ιωάσαφ. Αφότου κατελήφθη η πόλη από τους Τούρκους το 1453, χάθηκαν τα ίχνη της Αγίας Ζώνης από την πόλη. Συνέβαινε όμως το εξής. Ο Άγιος Κωνσταντίνος, είχε φτιάξει έναν χρυσό σταυρό, για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Είχε εγχαράξει σε αυτόν και λειψανοθήκες στις οποίες είχε τοποθετήσει αποτμήματα ιερών λειψάνων αγίων, για να τον προστατεύουν στις σκληρές μάχες που έδινε και βεβαίως και ένα τμήμα της Αγίας Ζώνης. Τον Άγιο Κωνσταντίνο, μιμούνταν αρκετοί αυτοκράτορες και αυτό έκαμε και ο Ισαάκιος Β΄ Άγγελος (1185-1195), σε μια καθοριστική μάχη με τον βούλγαρο ηγεμόνα Ασάν, που νικήθηκε από τον τελευταίο. Στον χαλασμό της μάχης, ένας ιερέας άρπαξε τον σταυρό και τον πέταξε σε ένα ποτάμι, για να μην τον σπιλώσουν ηθικά οι βέβηλοι. Τον βρήκαν όμως μετά από λίγο καιρό οι Βούλγαροι και έτσι περιήλθε στα χέρια του Ασάν. Θα ακολουθήσουν και οι Βούλγαροι αυτοκράτορες τα παράδειγμα των βυζαντινών, φέροντας κοντά τους στις μάχες, την σεπτή και θαυματουργή Αγία Ζώνη, αλλά σε μια ιστορική μάχη με τους Σέρβους, θα ηττηθούν

συντριπτικά από τον ηγεμόνα Λάζαρο (1371-1389), ο οποίος με θείο δέος και ευλάβεια, θα δωρίσει τόσο τον Σταυρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όσο και το τμήμα της Αγίας Ζώνης, στην Αγία και Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, πέραν της δωρεάς του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Κατακουζηνού. Έτσι διασώζεται μέχρι σήμερα, το χαριτόβρυτο  απότμημα της Αγίας Ζώνης της Παναγίας, στην Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, το οποίο με δέος και άφατη κατάνυξη, επισκέπτονται και κατανυκτικά προσεύχονται για την ευλογία του, εκατομμύρια πιστών από την οικουμένη, αλλά και πλήθος προσωπικοτήτων και ηγεμόνων από όλο τον κόσμο. Μεταξύ αυτών, ο βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και πολλοί άλλοι.

 Στον λαμπροστόλιστο ναό έτσι της Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη, συνέρρευσαν μαζικά οι Αθηναίοι, για να εορτάσουν το κορυφαίο επίγειο σημείο της Παναγίας. Σημαιοστολισμένος ο ναός με την βυζαντινή πορφύρα και την καθολική φροντίδα και αγάπη των σεπτών ιερέων και των εθελοντών του ναού, έλαμπε και μετέδιδε τα πιο συγκινητικά αισθήματα ευλάβειας και κατάνυξης σε όλους τους πιστούς. Για την κορυφαία προσωπικότητα τη Παναγίας, που ως στοργική μητέρα του γένους των Ελλήνων, υποστασιοποιεί στην διαχρονία, όλα τα όσια και τα ιερά του ελληνισμού, σώζοντας με την θεία παρέμβασή της τα γένος, σε όλες τις κρίσιμες ιστορικές καμπές του. «Εκ παντίων με κινδύνων ελευθέροσον»! Γιατί η Πλατυτέρα των Ουρανών, είναι «και των προ αυτής αιτία και των μετά αυτής προστάτης και των αιωνίων πρόξενος» !

Τ

ου πανηγυρικού εσπερινού χοροστάτησε ο Άγιος Θαυμακού κ.κ. Ιάκωβος, συνεπικουρού-μενος από τον σεπτό αρχιερέα του ναού, Αρχιμανδρίτη κ.κ.  Άνθιμο Ηλιόπουλο, τους άλλους ιερείς του, Πατέρες Νιράκη Εμμανουήλ και Στάμο Χαράλαμπο και άλλους ακόμα ιερείς της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Με το πέρας του Εσπερινού, τον λόγο έλαβε ο προϊστάμενος του ναού  Αρχιμανδρίτης κ.κ. Ηλιόπουλος και αφού διεμήνυσε το πανανθρώπινο μήνυμα αγάπης για την Τιμία Ζώνη της Παναγίας, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, ευχαρίστησε τους πιστούς για την συγκινητική παρουσία τους στην εορταστική διήμερη πανήγυρη, που αναδεικνύει την αξεδιάλυτα δεμένη σχέση στο χρόνο, των Ελλήνων με την Παναγία, τους ευγενείς εθελοντές, το ενοριακό συμβούλιο και τις ακαταπόνητες κυρίες του φιλοπτώχου ταμείου, για την φροντίδα τους στον καλλωπισμό του ναού και την εν γένει συμβολή τους στην αρτιότητα της πανηγύρεως.

Χρόνια Πολλά ευλαβείς Αθηναίοι και η χαριτόβρυτη ζώνη της Παναγίας, μητέρας όλων των Ελλήνων, να χαριτώνει εσάς και τις ευσεβείς οικογένειές σας, να σας απαλλάσσει από κάθε «θλίψη και ανάγκη» και να σας χαρίζει κάθε ηθική ευτυχία ! Χρόνια Πολλά και πανευφρόσυνα !

Παραθέτουμε, το απολυτίκιο της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας : 

«Πρὸς δόξαν ακήρατον, ανερχομένη Αγνή, χειρί σου δεδώρησαι τω αποστόλω Θωμά την πάνσεπτον Ζώνην σου».

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Με την Μαριέττα στην Νέα Μάκρη, για μπάνιο και καφέ !

 Με την Μαριέττα στην Νέα Μάκρη, για μπάνιο και καφέ !

Καλοκαιρινές διακοπές και άδραξα την ευκαιρία, ανταποκρινόμενος σε ευγενική πρόσκληση της γλυκιάς μου θείας Μαριέττας Πεπελάση, για ένα μπάνιο και έναν δημιουργικό καφέ στην πανέμορφη και αισθαντική Νέα Μάκρη. Στα ωραία και δροσερά νερά της Μάκρης, με τα μεγαλοπρεπή και φιλόξενα καλοκαιρινά μαγαζιά της και την έξοχη αστική της αύρα, που σε ανατείνει ψυχικά και σε γοητεύει σαν Κίρκη.

Πάνω από όλα όμως με την ψυχή μου θα πώ, πως το μοναδικό για εμένα, ήταν η συζήτηση με την Μαριέττα, μετά το μπάνιο,  που σαν διακεκριμένη συγγραφέας και ψυχολόγος, εξευρίσκει πάντα τρόπους, να σαγηνεύει την ψυχή μου. Με την πολυεστιακή της όραση στα κοινωνικά μας δρώμενα και την οξυδερκή ματιά της, στα βάσανα και τις περιπέτειες του ελληνικού λαού, που είναι τελευταίως και πολλές. Αλλά και με τις στοχαστικές της αναλύσεις στον πολιτισμό. Πάντα όταν συζητούμε μου διανοίγει νέους ορίζοντες και γεμίζει την ψυχή και το μυαλό μου, με φρέσκιες ιδέες - προτάσεις για ηθική δράση. Θαρρείς πως με μιαν απίστευτη ηθική συμμετρία, υποκαθιστά τις ατίμητες πατρικές συμβουλές απέναντί μου, του λατρεμένου μου Διαμαντή. Καλύτερο manager  λοιπόν για τους στόχους και τα όνειρά μου, δεν θα μπορούσα να βρώ από την μαγική Μαριέττα !

Πέρα από τα τόσα ωραία και εμπνευσμένα όμως που συζητήσαμε, η κουβέντα αναπόδραστα περιεστράφη στον λατρεμένο μας Διαμαντή, που ο καθένας μας τον αγάπησε και τον λάτρεψε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Η Μαριέττα σαν στερνή σύντροφος στην ζωή του και εγώ σαν θείο μου – πατέρα ουσιαστικά, για τις συμβουλές, την ηθική στήριξη και την ανεκλάλητη ηθική θαλπωρή που μου πρόσφερε με κάθε ευκαιρία. Στον αξεπέραστο Διαμαντή  μας, που σκέπασε με την θέρμη της ζεστής οικουμενικής του καρδιάς την ελληνική κοινωνία στον 20-ο αιώνα και αναγορεύτηκε, από την αδέκαστη ιστορική μοίρα, κορυφαίος ακαδημαϊκός δάσκαλος, οικονομολόγος, συγγραφέας και διανοούμενος. Μα επάνω από όλα, ένας ΩΡΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, που διασταύρωσε τα ιδεοφόρα βήματά του, με όλες τις χάρες, τις ομορφιές και τους ενθουσιασμούς, της ελληνικής ζωής. Για τούτο και θα μένει για πάντα αθάνατος, στην σκέψη, το νου και την καρδιά μας !

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
ή Πεπελάσης
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 29-8-2021

Ο απαράμιλλος δάσκαλος της δραματουργίας μας Αιμίλιος Βεάκης

 Ο απαράμιλλος δάσκαλος της δραματουργίας μας

Αιμίλιος Βεάκης

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Πολυμερές ταλέντο στη δραματική τέχνη, στη σκηνοθεσία, στην ποίηση και στη ζωγραφική, αποτύπωσε  αδρά τον ίσκιο του στα καλλιτεχνικά μας δρώμενα, ο Αιμίλιος Βεάκης και αναγορεύτηκε στους κορυφαίους της Ελληνικής δραματολογίας.  Ως δραματουργικός ηθοποιός εποίησε νέα υποκριτικά μοτίβα, και συνδιαμόρφωσε με τους Μινωτή, Ροντήρη, Πέλλο Κατσέλη και άλλους μεγάλους στη δραματουργία μας, το ευγενές ήθος του ελληνικού θεάτρου. Ο Αιμίλιος Βεάκης αποτέλεσε εγγονό του μεγάλου λόγιου και συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη,  ηθική κληρονομιά που βάρυνε στην  περαιτέρω πορεία του.  Είδε το φως της ζωής στις 13 Δεκεμβρίου του 1884 στον Πειραιά,  αλλά μοίρα τραγική έμεινε ορφανός και τους δύο γονείς του, με αποτέλεσμα να ανατραφεί σε σπίτια συγγενών. Από πολύ νεαρή ηλικία εκδήλωσε ξεχωριστή έφεση για το θέατρο.  Και παρόλες τις αντιδράσεις των κηδεμόνων του, γράφτηκε το 1900 σε ηλικία 16 ετών, στη Βασιλική Δραματική Σχολή, το μετέπειτα Εθνικό μας Θέατρο.  Θα διακόψει απότομα τις σπουδές του στη δραματική σχολή, για να εγγραφεί στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου και επιδίδεται με άριστες επιδόσεις στη ζωγραφική.  Ωστόσο το 1901 θα διακόψει και αυτές τις σπουδές του στην Ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών, για να ξεκινήσει τη μακρά και ηθικά λαμπρή δραματική πορεία του, στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα.  Εντάχθηκε έτσι στο θεατρικό σχήμα της Ε. Νίκα  στον Βόλο και μαζί τους ξεκίνησε μία μεγάλη περιοδεία στην ελληνική επαρχία, όπου και προέβαλε το ήθος της ελληνικής θεατρικής δημιουργίας.  Η επίπονη αυτή η υποκριτική του παρουσία θα διακοπεί στα 1912,  όπου και ο Αιμίλιος συμμετέχει ενεργά στους Βαλκανικούς πολέμους 1912- 13.  Έξοχη ηθικά συμμετοχή, για την οποία τιμήθηκε επι πατραγαθία  και προήχθη σε λοχία παρασημοφορούμενος.

Με το πέρας των πολέμων, ο Αιμίλιος Βεάκης δραστηριοποιήθηκε  και πάλι στο θεατρικό σανίδι, που ήταν η κεντρική έπαλξη της ζωής του  και συνεργάστηκε με τα κορυφαία θεατρικά σχήματα της εποχής. Αναφέρουμε τη συνεργασία του,  με τους θιάσους Λεπενιώ-τη, Καλογερίκου, Κοτοπούλη, Κυβέλης κ.α.  Σε αυτό το ευρύ φάσμα της δραματουργικής του παρουσίας,  διέπρεψε σε κορυφαίους ρόλους και αρχαιοελληνικές τραγωδίες  και αναγνωρίστηκε ως σπουδαίος «καρατερίστας».  Κορυφαίο ορόσημο της πολύπλαγκτης υποκριτικής παρουσίας του γιγάντιου Αιμίλιου Βεάκη,  αποτέλεσε η ερμηνεία του στο ρόλο του Οιδίποδα, στην ομώνυμη παράσταση του Σοφοκλή,  σε σκηνοθεσία του Φώτου Πολίτη, με την «Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου», όπου και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές, ως κορυφαίος δραματικός ηθοποιός.  Από το 1932 και εντεύθεν ο Αιμίλιος Βεάκης απογειώθη-κε στην κυριολεξία υποκριτικά, συμμετέχοντας στο Βασιλικό Θέατρο που εν τω μεταξύ έχει ανασυσταθεί ως Εθνικό Θέατρο.  Στο Εθνικό μάλιστα θα διατελέσει και θιασάρχης του,  αλλά και έγκριτος καθηγητής της υποκριτικής, στην ομώνυμη Δραματική Σχολή του.

Στα δίσεκτα χρόνια της κατοχής,  ο ανυπέρβλητος Αιμίλιος Βεάκης συνεργάστηκε με το θεατρικό σχήμα της Κατερίνας Ανδρεάδη, ενώ συμμετείχε ενεργά από τις τάξεις του ΕΑΜ στην Εθνική Αντίσταση.  Η πολιτική του εμπλοκή όμως με το ΕΑΜ, επέφερε οδυνηρές διώξεις και κυνηγητά, που υπέσκαψαν ζωτικά την υγεία και το ηθικό του. Συνταξιοδοτή-θηκε το 1947,  με κάποιες ακόμα αραιές παραστάσεις,  έως και τις αποχαιρετιστήριες συμμετοχές του στο Εθνικό Θέατρο, τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1951.  Στις 29 Ιουνίου 1951, ο κορυφαίος μας ηθοποιός με διαλυμένη υγεία,  εκδήμησε από τη ζωή, λησμονημέ-νος και μέσα σε οδυνηρή οικονομική ένδεια.  Κηδεύτηκε στο Α΄ νεκροταφείο των Αθηνών. Είχε διαγράψει ωστόσο μία γιγάντια πορεία ήθους και καλλιτεχνικής ευκρασίας, στο ελληνικό θέατρο,  που δικαίως τον κατατάσσει στην έξοχη χωριά, των μεγάλων δασκάλων της δραματουργίας μας.

Επίσης σπουδαίας αισθητικής αξίας,  υπήρξε η παρουσία του μεγάλου μας δασκάλου και ηθοποιού και στο φάσμα της μεγάλης μας οθόνης.  Συμμετείχε σε σπουδαίες  κινηματογραφικές μας ταινίες και αποτύπωσε και εκεί άνδρα το στίγμα του. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις ταινίες:  «Μαρία Πενταγιώτισσα»  1926, «Αστέρω», «Το λιμάνι των δακρύων» 1929, «Η φωνή της καρδιάς» 1943, «Τα αρραβωνιάσματα» 1950, «Οι απάχηδες των Αθηνών» 1950 κ.α.  ο Αιμίλιος Βεάκης ως εξαίρετος διανοούμενος, μας κατέλειπε και σημαντικό συγγραφικό έργο.  Συνέγραψε τα  βιβλία :  «Πολεμικές εντυπώσεις» 1914,  αφήγημα,  «Τραγούδια της αγάπης»» 1926 ποίηση,  «Δερβενοχώρια» 1943 ποίηση,  και τα θεατρικά : «Ρηνούλα» , «Οι θεατρίνοι»,  «Συμπληγάδες»,  «Επτά εκατομμύρια εισόδημα»  και «Ταπεινοί και καταφρονεμένοι»  το 1934.

Ο Αιμίλιος Βεάκης, είχε παντρευτεί την Σμαράγδα Βεάκη και είχε αποκτήσει τρία παιδιά, την Μαίρη, τον Γιάννη και τον Δημήτρη Βεάκη. Δυστυχώς για τον μεγάλο μας ηθοποιό, όπως και για άλλους μεγάλους της τέχνης μας,  η αναγνώριση ήλθε μετά θάνατο.  Το σύγχρονο θερινό θέατρο -  «Σκυλίτσειο» του Πειραιώς, που είχε δημιουργήσει ο δήμαρχος Πειραιώς Αριστείδης Σκυλίτσης το 1969,  μετονομάστηκε σε «Βεάκειο».  Επίσης το «Θεατρι-κό Μουσείο» από το 1994 και  ανά διετία,  έχει θεσπίσει το βραβείο «Αιμίλιος Βεάκης» για την ερμηνεία Α΄ ανδρικού ρόλου,  όπως επίσης και το «Βραβείο Βεάκη»,  για τη συνολική προσφορά προς το θέατρο εξεχόντων  ηθοποιών. Απροσέγγιστη  δραματική κλάση,  ευγενές  λυρικό  κύτταρο  και ένα σπάνιο ταλέντο, ήταν τα στοιχεία,  με τα οποία μας κληροδότησε ο γιγάντιος Αιμίλιος Βεάκης, μοναδικές ερμηνείες στο ελληνικό θέατρο.  Για τούτο θα κατέχει για πάντα περίσεπτη θέση,  στους μεγάλους της θεατρικής μας τέχνης. 

Κινηματογράφος

1926 Μαρία Πενταγιώτισσα

1927 Έρως και κύματα

1929 Αστέρω, Το λιμάνι των δακρύων

1943 Η φωνή της καρδιάς

1945 Η ανθοπώλης των Αθηνών

1946 Πρόσωπα λησμονημένα

1950 Τα αρραβωνιάσματα

1950 Οι απάχηδες των Αθηνών

Θέατρο

  1920/1921 Το Φιντανάκι

  1932/1933 Οθέλλος  

  1935/1936 Τρισεύγενη  

  1935/1936 Αρραβωνιάσματα  

  1938/1939 Ο σταυρός και το σπαθί 

  1946/1947 Πάνω στα βράχια  

  1948/1949 Το χρυσάφι  

  1948/1949 Σχολείο συζύγων  

  1948/1949 Νυφιάτικο τραγούδι  

  1949/1950 Αντώνιος και Κλεοπάτρα  

  1949/1950 Ο Τζων αγαπά τη Μαίρη  

  1949/1950 Το σπίτι της μαντάμ Βοραί  

  1950/1951 Ο έμπορος της Βενετίας   

  1950/1951 Δάφνη Λορεόλα

   1951/1952 Τρεις κόσμοι  

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Άφατη κατάνυξη για την κεχαριτωμένη Μαρία, στην Παναγία Κολοκυνθούς - Κολωνός !

 Άφατη κατάνυξη για την κεχαριτωμένη Μαρία, στην Παναγία Κολοκυνθούς - Κολωνός !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Σε μια ατμόσφαιρα ηθικής έξαρσης και με την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του 4-ου Διαμερίσματος των Αθηνών – Κολωνός, αλλά και πλήθους άλλων Αθηναίων, που συνέρρευσαν από το κέντρο της Αθήνας και παρακείμενα Διαμερίσματα, εορτάσθηκε πανηγυρικά σήμερα Σάββατο 14-8-21,  η κοίμηση της Θεοτόκου Παναγίας. Της κεχαριτωμένης Μαρίας, που συνιστά την μητέρα του τραγικού στην ιστορία γένους των Ελλήνων και επισκοπεί με την παρουσία της στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, την τιμαλφή πολιτισμική μήτρα του ελληνισμού. Βρέθηκε πολλές φορές ο ελληνισμός στα σταυροδρόμια της ιστορίας και στην δίνη της επιβουλής αμέτρητων εχθρών, αλλά ήταν η πάντοτε

παρούσα η γλυκοματούσα Παναγιά, που σαν στοργική μητέρα άπλωνε τις προστατευτικές της φτερούγες και διέσωζε το γένος. «Εκ παντίων με κινδύνων ελευθέροσον» ! Εκεί στο τέρμα της Λένορμαν λοιπόν, στην λαμπροστόλιστη Παναγία της Κολοκυνθούς, που λαμπυρίζοντας στο γλυκύ λιόγερμα, κατηύγαζε το πνευματικό θάμπος του σταυραετού του βυζαντίου, αλλά και την ηθική μεγαλουργία της Ορθοδοξίας, με την καταιγιστική παρουσία του, ο ευσεβής λαός των Αθηνών, διατράνωσε την ακατάλυτη στο χρόνο, σχέση ελληνισμού και ορθοδοξίας. Με την διάστικτη κατάνυξή του, αλλά και την ηθική του έξαρση, για την προστάτιδα του γένους κεχαριτωμένη Μαρία. Κατασυγκινημένος και ένδακρυς για την κοίμηση της Πλατυτέρας των Ουρανών, που μεταλαμπαδεύει διαχρονικά στα πέρατα της οικουμένης, την πνευματική ταυτότητα και το ήθος των Ελλήνων. Αλλά και ο περικαλλής ναός της Κολοκυνθούς, με έκδηλη την φροντίδα και την αγάπη σε κάθε του σημείο, του ευλαβούς πατρός και προϊσταμένου της ιερέως Δημητρίου Κουντούρη, είχε στην κυριολεξία τα γιορτινά του και λαμποκοπούσε από ομορφιά και παστρικότητα, για να τιμήσει την κοίμηση της κορυφαίας της Ορθοδοξίας μας, παναχράντου Παναγίας. Της κεχαριτωμένης Μαρίας, που είναι ο εμπνευστής και δημιουργός της κτίσης όλης. Η «και των προ αυτής αιτία και των μετ αυτής προστάτης και των αιωνίων πρόξενος» !

Του πανηγυρικού εσπερινού, χοροστάτησε ο σεπτός Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως κ.κ. Θεόδωρος, συνεπικουρούμενος από τον προϊστάμενο του ναού, Πατέρα Δημήτριο Κουντούρη, αλλά και πολλούς άλλους ιερείς από τις εκκλησίες του Κολωνού και αλλού, που προσήλθαν ευλαβικά, να τιμήσουν την Παναγία. Ενώ η συγκλονιστική παρουσία του κόσμου, που στην κυριολεξία βούλιαξε τον ναό, δημιούργησε μια ανεκλάλητη ατμόσφαιρα ηθικής κατάνυξης και έξαρσης, με τους πιστούς να δέονται ταπεινά στην Παναγία, να τους προστρέξει να υπερκεράσουν τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της άστατης ηθικά εποχής μας και να έχουν μια προοδευμένη πορεία στην ζωή. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι δεήσεις πλήθους μητέρων, αλλά και νεαρών μαθητών και νέων παιδιών,  που προσεύχοντο στην Παναγία, για να έλθει αρωγός στην ζωή τους και να λαμπρύνει ηθικά τα βήματά τους.

Κατά την απόλυση, τον λόγο έλαβε ο σεπτός Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως κ.κ. Θεόδωρος, που με τον μελίρρυτο θεολογικά λόγο του, για την κεχαριτωμένη Μαρία, συγκίνησε και δόνησε τις καρδιές του χριστεπώνυμου πλήθους. Στον σύντομο χαιρετισμό του ο Επίσκοπος, αφού πρωτίστως διαβίβασε το έμπλεο αγάπης μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, για τον πανηγυρικό εορτασμό της Παναγίας, επεσήμανε εμφατικά πως σε μια δύσκολη περίοδο για την ελληνική πατρίδα, σύσσωμος ο λαός μας, πρέπει να επαναπροσεγγίσει με βαθύτερη πίστη, τις ανώτερες ηθικές αρετές και αξίες της ορθοδοξίας και μέσα τους, να αναβαπτισθεί ηθικά και πνευματικά, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της δύσβατης εποχής μας. 

Περαίνοντας τον λόγο έλαβε εκπρόσωπος του ευλαβούς προϊσταμένου του ναού πατρός Δημητρίου Κουντούρη, που κατασυγκινημένος για τον εξαιρετικού ήθους και κύρους εορτασμό της παναχράντου Παναγίας, ευχαρίστησε εκ βαθέων καρδίας, όλους τους συντελεστές της ι

εράς πανηγύρεως της Παναγίας της Κολοκυνθούς. Ειδικότερα το χριστεπώνυμο πλήθος, που με την συγκλονιστική παρουσία του, διατράνωσε την ακατάλυτη σχέση λαού και ορθοδοξίας. Τον ευλαβή Επίσκοπο Ηλιουπόλεως κ.κ. Θεόδωρο, που τίμησε και λάμπρυνε με την παρουσία του, την κοίμηση της Θεοτόκου, τους ευγενείς εθελοντές του ναού, που καθάρισαν και κόσμησαν την εκκλησία στην πανηγυρική της ημέρα, τις κυρίες του φιλοπτώχου ταμείου, για την συμβολή τους στην αρτιότητα του εορτασμού, αλλά και το ενοριακό συμβούλιο, για τις ανύσταγες υπηρεσίες του και την στήριξή του, στην επίμοχθη προσπάθεια του πατρός Δημητρίου, στο ωφέλιμο θεολογικό και κοινωνικό του έργο. Και του χρόνου φίλες και φίλοι και η κεχαριτωμένη Μαρία, να προστατεύει τις αξιοπρεπέστατες οικογένειές σας, από κάθε κίνδυνο και να σας χαρίζει υγεία και κάθε ηθική επιτυχία στην  ενάρετη ζωή σας. Χρόνια Πολλά και πανευφρόσυνα !

Παραθέτουμε το Απολυτίκιο της Παναχράντου Παναγίας :

Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr