Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Πρόβα τζενεράλε στο σανίδι, ο Δ. Παπαγιαννόπουλος θα κάνει το 1938 στην παράσταση «Ο βασιλιάς Λήρ» του Σαίξπηρ, που ανέβασε ο Αιμίλιος Βεάκης και σε ρόλο που του έδωσε ο σπουδαίος μας αυτός θεατράνθρωπος και δάσκαλός του. Αφότου λοιπόν κάνει τα πρώτα στέρεα θεατρικά του βήματα ο Δ. Π., θα ακολουθήσει μια πληθωρική θεατρική του παρουσία σε ρόλους του κλασικού δραματολογίου. Θα συνεργαστεί έτσι με τους θιάσους των Αρώνη – Χόρν, Χατζίσκου-Συνοδινού, Μαρίκας Κοτοπούλη και του Ντίνου Ηλιόπουλου. Όμως σιγά-σιγά, θα κάνει τα βήματά του ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και στην κωμωδία, όπου και αποκαλύπτει το πηγαίο κωμικό του τάλαντο. Αυτή είναι και ο χώρος που τελικά θα τον κερδίσει και στον οποίο θα διαμορφώσει, την μοναδική καλλιτεχνική του σφραγίδα. Το 1961 είναι μια χρονιά ορόσημο για τον Δ. Παπαγιαννόπουλο, αφού ιδρύει τον δικό του θίασο και πραγματοποιεί συγκλονιστικές ερμηνείες, οι οποίες τον καθιερώνουν σαν έναν, απο τους κορυφαίους της ελληνικής κωμωδίας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις παραστάσεις «Δεσποινίς Διευθυντής» της αξεπέραστης συγγραφικής θεατρικής δυάδας Ασημάκη Γιαλαμά – Κώστα Περετεντέρη. Παράσταση που θα μεταφερθεί και στον κινηματογράφο, με πρωταγωνίστρια την εξαίρετη στο ρόλο Τζένη Καρέζη, αλλά και την παράσταση «Ζήτω η ζωή» του Γεράσιμου Σταύρου». Παράλληλα όμως με την πολυδύναμη παρουσία του Δ.Π. στο θέατρο, καταλυτική ήταν και η παρουσία του στον κινηματογράφο, όπου και μεγαλούργησε ως κορυφαίος κωμικός μας, στην χρυσή εποχή του, τις μεταπολεμικές μας δεκαετίες. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ο Δ. Π. θα το κάνει το 1947 στην ταινία «Παιδιά της Αθήνας» του Τάκη Μπακόπουλου και έκτοτε θα ακολουθήσει η καταιγιστική κινηματογραφική παρουσία του. Ο αριθμός των ταινιών στις οποίες συμμετείχε ο Δ. Π. είναι πολύ ευρύς και αποτυπώνει την διάρκεια, αλλά και το ηθικό του κύρος σαν καλλιτέχνη απέναντι στον χρόνο. Καίτοι στις ταινίες του ο Δ.Π. είχε δευτεραγωνιστικό ρόλο, κατόρθωνε με το πηγαίο χιούμορ του, την απαράμιλλη «γλυκιά γκρίνια» του και το ταμπεραμέντο του, να κλέψει τις καρδιές μας και τελικά να καταστεί πρωταγωνιστής. Μερικές απο τις ταινίες στις οποίες έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας ο Δ.Π. συγκαταλέγονται στα διαμάντια του ελληνικού κινηματογράφου. Χαρακτηριστικές είναι και οι παρακάτω : «Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελή οικογένεια» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Για ποιόν χτυπά η κουδούνα» (1968), «Ο δάσκαλος ήταν λεβεντιά» (1970), «Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται» (1977) κ.α. Τέλος σημαντική στην διεσταλμένη καλλιτεχνική πορεία του Δ.Π., ήταν και η παρουσία του στην μικρή οθόνη, όπου και πολιτικογραφήθηκε στην συνείδησή μας, στον αξεπέραστο ρόλο του «μπάρμπα Γιώργη» στην θρυλική τηλεοπτική σειρά «Λούνα – Πάρκ», υποδυόμενος τον αυστηρό πατέρα της αξέχαστης «Κάθριν» Ρένας Παγκράτη, η οποία προβάλλονταν το 1974.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήταν ώς άνθρωπος μετριοπαθής και ευγενούς κοινωνικού ήθους. Ζούσε στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην στάση «Σόνια», που αποτελούσε το κοινωνικό του ορμητήριο και είχε γίνει συνώνυμη με την παρουσία του εκεί. Δεν είχε αποκτήσει οικογένεια και πέθανε κατάμονος στο σπίτι του στις 13 Απριλίου του 1984.Το αλγεινό άγγελμα του θανάτου του σκόρπισε άφατη θλίψη στην ελληνική κοινωνία. Ήταν ένας έξοχος κωμικός και ωραίος πρωτίστως άνθρωπος. Αυτός ο γλυκός γκρινιάρης, ο θρυλικός «Μπάρμπα Γιώργης» !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr