Ορέστης Μακρής
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Ο Ορέστης Μαρκής είδε το φως της ζωής στις 30 Σεπτεμβρίου του 1898 στην Χαλκίδα. Επέδειξε απο τα πρώτα του χρόνια αγάπη και έφεση για την τέχνη, ενώ ήταν προικοδοτημένος απο την φύση με μια εκπληκτική λυρική φωνή. Αρχικά θα κάνει τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα το 1925, σαν τενόρος στο πεδίο της οπερέτας και απο κεί το 1932, θα βουτήξει στα νερά της επιθεώρησης, όπου και θα διανύσει μια μακρά και επιτυχή καλλιτεχνική πορεία. Και ήταν αυτή η εκπληκτική φωνή του, που θα τον επικουρούσε στις θεατρικές συμμετοχές του, στον κλασικό ρόλο του μπεκρή, κάνοντας παράλληλα με το νούμερό του και εξαιρετικές καντάδες. Αλλά τον μοναδικό σε υποκριτικό τάλαντο και ηθική ενάργεια ρόλο του μπεκρή, ο Ορέστης Μακρής επίσης με μεγάλη επιτυχία, θα υποδυθει και στον κινηματογράφο. Κορυφαία κινηματογραφική του στιγμή όπως προαναφέραμε, η ταινία του απαράμιλλου επίσης σκηνοθέτη Γιώργου Τζαβέλλα «Ο μεθύστακας» το 1950, που έσπασε όλα τα ρεκόρ εισιτηρίων στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Ορέστης Μακρής συμμετείχε τις δεκαετίες κυρίως του ΄50 και του ΄60 σε σαράντα σχεδόν ταινίες, που ξεχωρίζουν για τον ηθικοπλαστικό τους χαρακτήρα και συγκαταλέγονται στα διαμάντια του ελληνικού κινηματογράφου. Χαρακτηριστικές απο αυτές είναι : «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Το αμαξάκι» (1957), «Ο γρουσούζης» (1952), «Η θεία απο το Σικάγο» (1957), «Το ξύλο βγήκε απο τον Παράδεισο» (1959), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Η χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά» το 1960, «Η οικογένεια Παπαδοπούλου» το 1961, «Έξω οι κλέφτες» το 1961, «Ο καλός μας άγγελος» το 1961, «Το μεροκάματο του πόνου» το 1963, «Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του» το 1964, «Ζητιάνος μιας αγάπης» το 1964 κ.α.
Ο Ορέστης Μακρής είχε αναπτύξει ως καλλιτέχνης και πλατιά συνδικαλιστική δράση, διατελώντας πρόεδρος του Σωματείου Ηθοποιών Κινηματογράφου, αλλά και μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η). Τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα, αλλά και με άλλες ηθικές διακρίσεις, απο σωματεία και φορείς. Στα στερνά χρόνια της ζωής του, κατά μια ειρωνεία της τύχης, ο μεγάλος μας ηθοποιός βίωσε σκληρή και ανελέητη φτώχεια, ωσάν και αυτή του τραγικού κοινωνικά μπεκρή, που ενσάρκωνε στο θέατρο και την μεγάλη οθόνη. Στις 30 Ιανουαρίου του 1975, έκλεισε τον κύκλο της πολύπλαγκτης ζωής του, λίγο μετά την πρωταγωνιστική του παρουσία, στην εκπομπή «Αλάτι και πιπέρι» του αξέχαστου επίσης δημοσιογράφου μας Φρέντυ Γερμανού, που τον είχε τιμητικά προσκαλέσει. Ήταν ένας μεγάλος του θεάτρου και του κινηματογράφου μας, αυτός ο ωραίος και αξέαχαστος «μπεκρής»...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr