Ο αστικός πλούτος της Αθήνας, που λησμονήσαμε !
Προικοδοτημένη στον 20-ο αιώνα η Αθήνα μας με ένα αστικό αρχιτεκτονικό μεγαλείο, από άκρου σε άκρη της, βιώνει σήμερα την εγκατάλειψη και την περιφρόνηση, χωρίς ελπίδα και προοπτική. Με μια ατίμητη αρχιτεκτονική κληρονομιά που όμοιά της δεν υπάρχει στην Ευρώπη και που αντί να αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα ανάδειξης ενός σπουδαίου πολιτισμικού πλούτου, εργαλείου μοναδικού για πολιτισμική και οικονομική διπλωματία, υφίσταται την περιφρόνηση και την βάρβαρη εγκατάλειψη. Ευτύχησε η πόλη τόσο στον 19-ο, όσο και στον 20-ο αιώνα, να έχει αρχιτεκτονικά αποτυπώματα, υψηλού ηθικού κύρους, των οποίων τα υπολείμματα σήμερα την καθιστούν περήφανη. Με δημιουργίες αρχιτεκτόνων του ύψους : Τσίλερ, Κλεάνθη, Καυτατζόγλου, Κριεζή, Παναγιωτάκου, Λαζαρίδη, Κοντολέων, Κιτσίκη, Κυριακίδη, Φωτιάδη, Θεοδωρίδη και πολλών άλλων μεγιστάνων της τέχνης, που σου προκαλούν ηθική ανάταση και έξαρση, για την αστική πρόοδο και ευημερία στην Αθήνα μας. Είναι διάσπαρτη η πόλη παντού από αυτά τα διαμάντια, που παγωμένα στον χρόνο, θυμίζουν εμβληματικά το ευκλεές παρελθόν της και το σπάνιο αστικό της απόθεμα που ξαστόχαστα ξοδέψαμε. Με εμπνευσμένες τεχνοτροπίες, νεοκλασικισμού, μοντερνισμού, εκλεκτικισμού, αρ ντεκό, αρ νουβό, οι οποίες καλύπτουν αισθητικά και το πιο ακόρεστο μάτι ! Από την Ομόνοια στην Πατησίων, στην Πλατεία Αμερικής, στην Μαυροματαίων, στην Δροσοπούλου, στην Επτανήσου, στην Ευτυχίδου, στην Σπύρου Μερκούρη, στην Μιχαήλ Βόδα, στην Αχαρνών, στην Κανάρη, στην Καψάλη, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στην Τριών Ιεραρχών, στην Ηρακλειδών, στην Κυδαθηναίων, παντού μπορεί να ψαύσει κανείς αυτό τον σπουδαίο αστικό πλούτο, που αβασάνιστα σπαταλούμε, χωρίς «αιδώ και περίσκεψη» που θα ΄λεγε και ο ποιητής !
Και αντί να αποτελέσει αυτό το αστικό πολιτισμικό κεφάλαιο εφαλτήριο παγκόσμιας ανάδειξης της ιστορικής και πολιτισμικής φυσιογνωμίας της πόλης και εργαλείο πολιτισμικής και οικονομικής διπλωματίας, αντιμετωπίζεται μοιρολατρικά, σαν μια φυσική απώλεια του πανδαμάτορα χρόνου ! Για να προβάλουν πλέον πολλά από αυτά τα αραβουργήματα της ελληνικής αρχιτεκτονικής, εγκαταλελειμμένα και ασυντήρητα, σαν ξεθωριασμένες εικόνες μιας λάμψης που μοιραία χάθηκε. Στο θέμα τα ταυτότητας της πόλης φερθήκαμε με αμετροέπεια, χωρίς όραμα και προοπτική για το μέλλον της αλλά και χωρίς τον σχεδιασμό ενός Master Plan, που θα συνύφανε αρμονικά την πολιτισμική της φυσιογνωμία, το ιστορικό της παρελθόν και τους ανθρώπινους πόρους της, συνιστώντας ένα αποτελεσματικό «χταπόδι» παγκόσμιας εξακτίνωσης, για την κοινωνική της ανάπτυξη και οικονομική της ευημερία. Ας παραδειγματιστούμε, από την Μόσχα, την Βιέννη, την Βουδαπέστη και τόσες άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, που έκαναν θαύματα, αξιοποιώντας παραγωγικά το αστικό τους αρχιτεκτονικό απόθεμα και ας σπάσουμε άμεσα, το θανατηφόρο κέλυφος της αδράνειας και της μοιρολατρίας. Η Αθήνα μπορεί να μας δώσει πολλά, ας ανασυγκροτηθούμε !
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του έξοχου συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου «Περπατώντας στην Αθήνα», εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 7-2-2020