Αστική πανδαισία στην Δεριγνύ – κέντρο Αθήνας !
Η βόλτα στην οδό Δεριγνύ στο κέντρο της Αθήνας, αποτελεί μια πρόκληση και ευκαιρία, για να έλθει κανείς αντιμέτωπος, με την αστική αρχιτεκτονική πανδαισία του μεσοπολέμου, αλλά και των πρώτων μεταπολεμικών μας δεκαετιών. Συνιστά σε πυκνότητα το απαύγασμα της αρχιτεκτονικής μεγαλουργία τη παλιάς Αθήνας, με πολλά αρχοντικά – νεοκλασικά, που αναδύουν το βαθύ άρωμα ομορφιάς και πολισμού της πόλης. Σπίτια με μετώπες, με στέψεις, με δωρικές παραστάδες, με νεοκλασικές και εκλεκτικιστικές εξώθυρες, με φαντασμαγορικά ακροκέραμα και ακόμα ωραιότερα περίτεχνα μπαλκόνια και αμέτρητα άλλα διακοσμητικά στοιχεία, που φωνάζουν, η ομορφιά και νεοκλασική γοητεία της παλιάς Αθήνας είναι εδώ. Την σκυτάλη παίρνουν μετά, αμέτρητα ακόμα νεοκλασικά κατά μήκος της Πατησίων, για να φτάσει αυτή η ατελείωτη νεοκλασική ομορφιά, έως την Πλατεία Αμερικής και ακόμα πιο πάνω στις καθέτους της Δροσοπούλου – Αμοργού, Ανάφης κ.λ.π – αλλά και κάτω από τον άξονα της Πατησίων, στις Αριστοτέλους, Μιχαήλ Βόδα, Ακομινάτου και Αχαρνών.
Εστιάζοντας σε δυο εναπομείναντα νεοκλασικά σπίτια του μεσοπολέμου στην Δεριγνύ, στα 15 και 17 αντίστοιχα νούμερα, παρατηρούμε με έκσταση την εκχυλίζουσα γοητεία τους, αλλά και την άφατη αστική ευμάρεια που εκπέμπουν. Διάστικτα από τα εκλεκτικιστικά στοιχεία τους, τις αρ ντεκό εκφράσεις στις εξώθυρές τους, αλλά και τις νέο-ροκοκό πλεξούδες τους. Με τις αριστοτεχνικές προσόψεις τους και τις δωρικές παραστάδες στα παράθυρά τους, να δημιουργούν μια σύνθεση ομορφιάς και μοναδικής αστικής γοητείας, που όμοιά της δεν υπάρχει. Είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της μεσοπολεμικής ανάπτυξης κι ευημερίας. Μπορούμε να υποψιαστούμε πως θα ήταν ανεπτυγμένος ο κοινωνικός ιστός της Αθήνας, τις μεσοπολεμικές δεκαετίες σε τούτο το διαλεκτό κομμάτι του κέντρου της πόλης και πόσην αστική ευγένεια θα εξέπεμπε. Με ένα όραμα ζωής κατάφορτο, από την αρμονία, την αίσθηση του μέτρου και του ωραίου. Και με μια αδιαπραγμάτευτη αξίωση για ποιότητα, αποκαθαρμένη από κάθε στενόκαρδη εκμετάλλευση του φυσικού τοπίου και του χώρου, στο όνομα μιας ανόητης οικοδομικής κερδοσκοπίας, την οποία γνωρίσαμε στις τελευταίες δεκαετίες και που αλλοτρίωσε το χαρακτήρα της πόλης και την κακοποίησε αισθητικά. Στην Δεριγνύ, στα εναπομείναντα νεοκλασικά της, η πόλη ζεί, υπάρχει και αναπνέει, μέσα στην ομορφιά και την παλιά γοητεία της, που τόσα αστόχαστα ξοδέψαμε !
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του έξοχου συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου «Περπατώντας στην Αθήνα», εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 5-2-2020