Η αγαπημένη μας δευτεραγωνίστρια Μήτση Κωνσταντάρα !

Η αγαπημένη μας δευτεραγωνίστρια

Μήτση Κωνσταντάρα !

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*

Απο τις σπουδαίες μας δευτεραγωνίστριες η Μήτση Κωνσταντάρα, με μακρά πορεία στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση, κατέλειπε σημαντικά αποτυπώματα στη δραματική μας σκηνή. Έχοντας σφυρηλατήσει ένα στέρεο και πλατύ δραματικό υπόβαθρο και με το ευγενές της λυρικό κύτταρο, μας έδωσε αξιόλογες ερμηνείες, ιδίως στην μεγάλη μας οθόνη και το παλκοσένικο, που την κατέστησαν από τις πιο αγαπημένες μας καρατερίστες-και δημοφιλείς ηθοποιούς. Μνημονεύουμε έτσι τις έξοχες ερμηνείες της στον κινηματογράφο στις ταινίες: "Το ανθρωπάκι" ως μητέρα της Μάρθας Καραγιάννη, "Θα σε κάνω βασίλισσα" 1964, "Υπάρχει και φιλότιμο" 1965, "Ό στρίγγλος που έγινε αρνάκι" 1967, "Κάτι κουρασμένα παλικάρια" 1967 και άλλες. Αλλά και στην έπαλξη του θεάτρου, η Μήτση Κωνσταντάρα μας έδωσε σπουδαίες ερμηνείες, που τις χαρακτήριζε η δραματική αρτιότητα, η ακέραια σκηνική παρουσία, αλλά βεβαίως και ο βαθύς λυρισμός της.

Η αγαπημένη μας ηθοποιός εξέπεμπε με τις ερμηνείες της μία βαθιά ανθρωπιά, εκχυλίζουσα καλοσύνη και κοινωνική ευγένεια, που μας παρέπεμπε στους αγνούς ανθρώπους της υπαίθρου, των μεταπολεμικών μας δεκαετιων. Μνημονεύουμε έτσι μερικές από τις χαρακτηριστικές της θεατρικές ερμηνείες, όπως στις παραστάσεις: "Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια" του Αλεξάνδρο Κασόνα, "Ενα δέντρο μεγαλώνει μέσα στο Μπρούκλιν" της Μπέτυ Σμιθ, "Οθέλλος" του Σαίξπηρ, "Ο γλάρος" του Τσέχωφ, με το θίασο των Βασίλη Διαμαντόπουλου και Μαίρης Αλκαίου, "Λυσιστράτη" και "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη, με το Εθνικό Θέατρο, στις μουσικές παραστάσεις "Τραγούδα θεατρίνε" μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο, "Συννεφιασμένη Κυριακή" πάνω σε τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, επίσης σε ελαφρές κωμωδίες συνήθως με τον αδερφό της Λάμπρο Ξωνσταντάρα, όπως στις "Υπάρχει και φιλότιμο", "Κάτι κουρασμένα παλικάρια", "Κυρία ατυχήσασα", "Ο μπάμπης και ο μπαμπίνος", "Αγάπη μου παγόβουνο", " Ηταν ένας πλαϊ μπου", αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις. Η Μήτση Κωνσταντάρα κατόρθωσε να διαγράψει τη δική της αυτόνομη θεατρική και κινηματογραφική πορεία, χωρίς να την επισκιάσει η κατακλυσμία παρουσία, του μεγάλου μας κωμικού αδελφού της, Λάμπρου Κωνσταντάρα. Είδε το φως της ζωής στην Αθήνα το 1919 και αποτέλεσε το τρίτο παιδί του χρυσοχοου Δημήτρη Κωνσταντάρα. Μετά την απόπεράτωση των γυμνασιακών της σπουδών, με ιδιαίτερη ζέση και αγάπη για τη θεατρική τέχνη και παρόλες τις οξείες αντιδράσεις των γονιών της και του αδερφού της Λάμπρου Κωνσταντάρα, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Και αποφοιτώντας ρίχτηκε με αγάπη και θερμουργό πάθος, στην αρένα του θεάτρου. Πρόβα τζενεραλε στο παλκοσένικο έκανε το 1945 από τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Και έκτοτε δούλεψε σκληρά για μία δεκαετία, δίπλα σε σπουδαία θεατρικά σχήματα της εποχής, όπως της κραταιάς κυρίας Κατερίνας- Ανδρεάδη, της Ελένης Χατζηαργύρη, του αδερφού της Λάμπρου Κωνσταντάρα και άλλων, εξακτινώντας το υποκριτικό της κύρος και κερδίζοντας την αγάπη και την εκτίμηση του καλλιτεχνικού κοινού. Κατόπιν για μία δεκαετία θα διακόψει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, για προσωπικούς

και οικογενειακούς λόγους. Θα επανακάψει δριμύτερη το 1962 και θα συνεχίσει αδιάλειπτα πλέον, την εμπνευσμένη και πολυδύναμη υποκριτική της πορεία, χαρίζοντάς μας ακενωτες ποσότητες γέλιου, με το μπρίο, το ταμπεραμέντο και την μοναδική ανθρώπινη καλοσύνη της, που πάντοτε αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν της δραματικής της παρουσίας. Στις 22 δεκεμβρίου του 1985 μόλις 6 μήνες μετά το θάνατο του πολυαγαπημένου της αδερφού και κορυφαίου μας κωμικού Λάμπρου Κωνσταντάρα, η Μήτση Κωνσταντάρα εκδήμησε από τη ζωή, σε κλίμα πάνδημης θλίψης σε ολάκαιρο τον καλλιτεχνικό κόσμο, για την αξια, ευπρεπή και εμπνευσμένη της υποκριτική παρουσία, που την είχαν καταστήσει ιδιαίτερα δημοφιλή και πάνω από όλα ανθρώπινα αγαπητη. Και με αυτά τα ωραία της ηθικα στοιχεία, θα μείνει για πάντα άσβεστη η καλλιτεχνική της παρουσία στη μνήμη και την καρδιά μας !

Φιλμογραφία

1951 :Να παιδί, να μάλαμα

1963:Αφοσίωση

1964:Θα σε κάνω βασίλισσα

1965:Φτωχός αλλά τίμιος,Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές,Υπάρχει και φιλότιμο

1966:Παράνομοι πόθοι, Ο αδελφός μου ο λόρδος, Ο παπατρέχας

1967: Κάτι κουρασμένα παλικάρια,Πατέρα κάτσε φρόνιμα, Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι,

Κολωνάκι διαγωγή μηδέν, Βοήθεια! Ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000

1968:Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο,Καπετάν φάντης μπαστούνι

1969: Το ανθρωπάκι, Η νεράιδα και το παλικάρι

Ο τζαναμπέτης, Ησαΐα, μη χορεύεις,Φοβάται ο Γιάννης το θεριο, Ξύπνα καημένε Περικλή

1970: Ένας τρελός γλεντζές, Κρίμα το μπόι σου, Εσένα μόνο αγαπώ