Εκεί ψηλά στον Άθω, στο περιβόλι της Παναγίας !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Παναγία μου δώσε κουράγιο και ηθική δύναμη στους συγγενείς των αδικαχαμένων,
ανάπαυσε τις ψυχές των τεθνεώτων, σε τόπο χλοερό και πρόστρεξε με τις μητρικές φτερούγες σου, τούτες τις οδυνηρές ώρες, την τραγική ελληνική πατρίδα !
Σε ευχαριστώ πρωτίστως Παναγία μου, που με καταξίωσες και πάλι, ευλαβικά να επισκεφθώ το «Περιβόλι σου» και να προσκυνήσω ξανά τις άγιες εικόνες και τα ιερά καταπιστεύματα σου. Να ενωτιστώ το άχραντο ήθος σου και ταπεινά να αρδεύσω δυνάμεις, από την ακένωτη μητρική σου αγάπη, που σκέπει, όλη την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα το ευλαβές χριστιανικά και προικοδοτημένο από την ιστορία γένος των Ελλήνων. Γιατί είσαι ο «εμπνευστής», ο δημιουργός και ο προστάτης της κτίσης όλης. Επίκαιρος πάντα ο εμπνευσμένος ευαγγελικός λόγος, είναι «και των πρό αυτής αιτία, και των μετ΄ αυτής προστάτις και των αιωνίων πρόξενος». Είσαι «η χώρα του αχωρήτου» η πλατυτέρα των ουρανών ! Αλλά και να εγγίσω στην κυριολεξία, το πνευματικό φέγγος και το ηθικό θάμπος της έξοχης βυζαντινής αυτοκρατορίας, που από τους υψηλούς πύργους σου στον Άθω, καταυγάζει στην ανθρωπότητα, την ηθική δύναμη και την λάμψη, μιας αξεπέραστης πολιτισμικά και διοικητικά ιστορικής παρουσίας - ακατάλυτης για δέκα αιώνες – που δεν έχει προηγούμενο.
Είναι ανεκλάλητο το ηθικό δέος που νοιώθει κατάβαθα στην ψυχή του, ο προσκυνητής του Αγίου Όρους, αφού αισθάνεται μια απροσδιόριστη κατανυκτική δύναμη να τον ανατείνει ηθικά και να τον τροφοδοτεί με ακένωτες δυνάμεις ψυχικά, ικανές να αντισκόψουν όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής. Είναι στην κυριολεξία η ευλογία της Παναγίας και το άχτιστο φώς της Ορθοδοξίας μας, που αναβαπτίζουν εσωτερικά κάθε χριστιανική καρδιά και την φορτίζουν με τα απαραίτητα ηθικά εφόδια, για μια προοδευμένη στη ζωή πορεία. Εκεί ψηλά στον Άθω, στο μικρό μου τετραήμερο οδοιπορικό, έψαυσα τον άχραντο λυρισμό του κορυφαίου προσκυνήματος της Ορθοδοξίας μας και παρακολούθησα ταπεινά, μερικά από τα χαρακτηριστικά και αδαμάντινου ήθους, στοιχεία του μοναστικού βίου. Την υπακοή και την ευπροσηγορία των μοναχών, την αδιάλειπτη και με απερίγραπτην εσωτερική ένταση προσευχή, την κατανυκτική παραμυθία, αλλά και μια υποδειγματική σε αρμονία και λειτουργικότητα, κοινωνική οργάνωση, που διέπει όλες τις μονές του Άθω. Η Παναγία φροντίζει και μεσιτεύει για όλα. Δεν λείπει τίποτα χρήσιμο και ωφέλιμο σε αυτή την οιστρηλατημένη έπαλξη της Ορθοδοξίας. Λείπουν μόνο τα περιττά και άχρηστα, της φθαρτής και άνοστης αισθητικά, καταναλωτικής εποχής μας.
Μέσα σε αυτή την άχραντη και κατανυκτική ατμόσφαιρα λοιπόν, ήλθα αντιμέτωπος με την μεγαλουργό ορθόδοξα και πολιτισμικά ιστορία του Άθω. Άκουσα την προσευχή, αλλά και είδα την ηθική ευχαριστία του Μεγάλου Κωνσταντίνου προς την Πλατυτέρα. Τις ικεσίες του Μεγάλου Θεοδοσίου στην Παναγία για να σώσει την γιό του, μετέπειτα αυτοκράτορα Αρκάδιο, αλλά και το «τάμα» του αυτοκράτορα στην Παναγία που διέσωσε το παιδί του. Τάμα απτό, υποστατό, που επισκοπεί την ευλογία της Παναγίας στην λεωφόρο του χρόνου, εδώ και αιώνες τώρα. Έψαυσα τα αχνάρια του πάνσεπτου μοναχού Νικολάου Καρακάλλα, αλλά και τα βήματα του Πατροκοσμά του Αιτωλού. Τις κατανυκτικές ψαλμωδίες του Αγίου Γεδεών, αλλά και τις άχραντες προσευχές του Οσίου Διονυσίου εν Ολύμπω, αλλά και του Αγίου Θεοδοσίου, Μητροπολίτου Τραπεζούντος. Τις νηπτικές παραμυθίες όλων των Οσίων μοναχών της Ορθοδοξίας μας, αλλά και την ανεκλάλητη νηπτική παρουσία του, εμπνευστή του μοναστικού βίου, Αθανασίου του Αθωνίτη. Ατίμητα χριστιανικά καταπιστεύματα, που λαμπρύνουν πολιτισμικά την ανθρωπότητα και συνιστούν για εμάς το ευλογημένο ορθόδοξο γένος των Ελλήνων, την πολύτιμη τιμαλφή μήτρα της αέναης ιστορικής και πολιτισμικής μας παρουσίας.
Πόσην γλυκιά κατάνυξη, πόσην ηθική αίγλη και πόση ψυχική δύναμη, μπορεί να αρδεύσει τελικά κανείς, από αυτήν την ατίμητη ορθόδοξη εμπειρία ζωής; Άπειρη !!! Αρκεί να έχει βαθιάν πίστη και προσήλωση στην μεγαλόχαρη, που για αιώνες προστατεύει το γένος «εκ παντοίων με κινδύνων, ελευθέρωσον» !!! Σε ευχαριστώ Παναγία μου, που με αξίωσες ηθικά, να έλθω ταπεινός προσκυνητής σου και να αντλήσω δυνάμεις στον δύσβατο δρόμο μου, από το ακένωτο πνευματικά και ηθικά «περιβόλι σου», στον ιερό Άθω, που τόσο απλόχερα και με μητρική στοργή μας διαμοιράζεις. Σε ευχαριστώ που με ευλόγησες, να φέρω το όνομά σου, Παναγιώτης. Και ελπίζω να αξιωθώ και πάλι, να σε επισκεφθώ και να γεραίρω την μητρική στο γένος των Ελλήνων, ηθική φροντίδα και στοργή σου.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr