Γιώργος Γαβριηλίδης, ο ευπρεπής "τσαχπινιάρης" του κινηματογράφου μας !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ποιός αλήθεια θα μπορούσε να υποδυθεί καλλίτερα τον γερασμένο και κωφό γαμπρό που προξένευαν στην μεγάλη μας κωμικό Ρένα Βλαχοπούλου, στην μνημειώδη κωμωδία μας «Μια τρελλή τρελλή σαρνατάρα» απο τον Γιώργο Γαβριηλίδη; Η απάντηση είναι κανένας! Το γεμάτο ηθική ένταση και καλλιτεχνική μεστότητα παίξιμό του, καθιστούσε τον σπουδαίο μας αυτό κωμικό συμπρωταγωνιστή, έστω και εάν ο ρόλος του ήταν δεύτερος !!! Έτσι τι και αν έπαιζε πάντα δεύτερους ρόλους, ο Γιώργος Γαβριηλίδης κατόρθωνε ωστόσο με την υποκριτική του εμπνοή, το πηγαίο του τάλαντο, αλλά και την ευγένεια του ήθους του, να κλέβει την καρδιά μας και να αποσπά το θερμό χειροκρότημά μας. Γιατί στην συνείδηση του θεταρόφιλου και κινηματογραφόφιλου κοινού, ο Γιώργος Γαβριηλίδης, ο έξοχος αυτός μεταπολεμικός μας κωμικός, άφησε ανεξίτηλο το καλλιτεχνικό του αποτύπωμά και διασταύρωσε τα βήματά του, με τις μεγάλες κωμωδίες του «χρυσού» ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας.
Γεννημένος το 1909 στην Νίκαια του Πειραιά, σε ένα περιβάλλον καλλιτεχνικής ευκρασίας και με γονείς σπουδαίους καλλλιτέχνες, ο Γιώργος Γαβριηλίδης απο νεαρή ηλικία βαπτίσθηκε στα νάματα της τέχνης και εκδήλωσε την αγάπη του για το θέατρο. Μετά τις εγκύκλιες γυμνασιακές του σπουδές, παρακολούθησε υποκριτική στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και με την αποφοίτησή του απο την Σχολή, έκανε τα πρώτα του βήματα στο πεδίο της πρόζας. Πρόβα τζενεράλε στο παλκοσένικο θα κάνει το 1925, με την παράσταση «Ψυχοπατέρας» και με το κλείσιμο της δεκαετίας του ΄30, θα συμμετέχει ενεργότερα σε μουσικοθεατρικά σχήματα, οπερέτες και επιθεωρήσεις.
Η έλευση της δεκαετίας του ΄50 είναι η πιο γόνιμη καλλιτεχνικά για τον Γιώργο Γαβριηλίδη, αφού μέσα σ΄αυτήν εξακτινώνει την καλλιτεχνική του παρουσία και εδραιώνεται στο χώρο του θεάτρου μας, ως ένας πολύ αξιόλογος ηθοποιός. Το 1943 λοιπόν ο μεγάλος μας κωμικός συμμετέχει στην επιθεώρηση των Ασημάκη Γιαλαμά, Θ. Σακελλαρίδη «Η Κιβωτός του Νώε», που είναι η απαρχή μιας μεγάλης κατόπιν θεατρικής παρουσίας, ιδιαίτερα στο φάσμα του μουσικού θεάτρου. Το 1947 ο Γιώργος Γαβριηλίδης απο κοινού με τις Μαρίκα Κρεββατά – που ήταν και η μεγάλη του μούσα στη ζωή και αχώριστη σύντροφός του – και Μαρίκα Νέζερ, συνδημιούργησαν θεατρικό σχήμα, που έδωσε πλήθος επιτυχημένων παραστάσεων. Ενώ την περίοδο 1955-1957 θα συνεργαστεί πάλι με την Μαρίκα Κρεββατά, την Ρένα Ντόρ, αλλά και τις αδελφές Καλουτά, που σημειώνουν εκείνη την περίοδο εξαιρετική επιτυχία στο πεδίο του μουσικού θεάτρου. Με τον ερχομό όμως της δεκαετίας του ΄60, ο Γιώργος Γαβριηλίδης πραγματοποιεί σημαντική στροφή στην καλλιτεχνική του παρουσία και αφήνοντας το μουσικό θέατρο, στρέφεται ολοκληρωτικά στο φάσμα της πρόζας.
Παράλληλα όμως με την πολύπλαγκτη και επιτυχημένη του παρουσία στο παλκοσένικο, ο μεγάλος μας κωμικός πραγματώνει και την πλατιά συμμετοχή του στον κινηματογράφο. Την πρωτόλεια κινηματογραφική του εμφάνιση θα κάνει το 1933 στην ταινία «Ο Κακός Δρόμος». Και έκτοτε θα ακολουθήσει μια πλούσια κινηματογραφική συγκομιδή τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60, κατά βάση με τις ταινίες της «Φίνος Φίλμ», στις οποίες συγκαταλέγονται μερικές εκ των ωραιότερων ασπρόμαυρων κωμωδιών μας. Χαρακτηριστικότερες απο αυτές τις ταινίες είναι οι «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο» του Αλέκου Σακελλάριου, πλάι στους σπουδαίους μας κωμικούς Μίμη Φωτόπουλο και Βασίλη Αυλωνίτη, «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» του Ντίνου Δημόπουλου, όπου υποδύεται με παραστατική ενάργεια τον ρόλο του ελληνοαμερικανού Τζών Πάρκερ, πλάι στους Μάρω Κοντού και Αλέκο Αλεξανδράκη κ.α. Συνολικά ο Γιώργος Γαβριηλίδης συμμετείχε σε 47 ταινίες στην πλειονότητά τους κωμικές, στις οποίες ξεχώρισε για το πηγαίο του τάλαντο και την υποκριτική του δεινότητα. Απο τις πολύ ωραίες επίσης κινηματογραφικές παρουσίες του μεγάλου μας κωμικού, στην ταινία «Η γυναίκα μου τρελλάθηκε», όπου μαζί με την σύζυγό του στη ζωή Μαρίκα Κρεββατά, υποδύονται ένα ζευγάρι που διαρκώς γκρινιάζει και τσακώνεται.
Ο Γιώργος Γαβριηλίδης είχε μια θερμή σχέση έρωτα και αγάπης με την επίσης σπουδαία μας κωμικό Μαρίκα Κρεββατά, που τον είχε ερωτευτεί απο τα παιδικά της χρόνια – κρατώντας μυστική αυτή την αγάπη – με την οποία και έζησε μαζί της πιστά, μέχρι το πέρας της ζωής του. Στις 23 Ιουλίου του 1982, ο μεγάλος κωμικός έχοντας διαγράψει μια μεστή και πλατιά παρουσία στο θεάτρο και τον κινηματογράφο, εκδήμησε απο την ζωή, απολαμβάνοντας της αγάπης και της εκτίμησης όλων των συναδέλφων του, αλλά πολύ περισσότερο του καλλιτεχνικού κοινού. Σάρκωσε με ηθική ένταση, ενάργεια και πηγαίο τάλαντο, όσο λίγοι ηθοποιοί μας, τον ρόλο του «ευπρεπούς» και «σκανδαλιάρη», «μικροαστού», προσφέροντάς μας άφθονο γέλιο και κληροδοτώντας για πάντα στην μνήμη μας, το ευγενές και ανθρώπινο χαμόγελό του. Ποσό ωραίος ήταν αυτός ο γηραλέος, κωφός γαμπρός, που διεδικούσε την καρδιά της Ρένας Βλαχοπούλου, στο «Μια τρελλή τρελλή σαραντάρα» !!! Το παρόν κείμενο έχει δημοσιευθεί σε εφημερίδες και σε περιοδικά πολιτιστικού χαρακτήρα.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr