Ψήγματα αστικής αύρας, στην Αλκιμάχου, στο Παγκράτι !
Σε πολλές ευλογημένες γωνιές του Παγκρατίου, μυροβολά η αύρα της αστικής Αθήνας, αναδίνοντας ένα μοναδικό άρωμα, κοινωνικής ανάπτυξης και ευημερίας. Με εμπνευσμένες αρχιτεκτονικές συνθέσεις, ωραία διακοσμητικά στοιχεία και μαρμαρυγές στο περιβάλλον κοινωνικής αρχοντιάς, που σε γεμίζουν με την δροσιά της παλιάς κλασικής αστικής Αθήνας. Στο Παγκράτι του πολιτισμού, των τεχνών, του αθλητισμού – εξού και το όνομά του, από το επίθετο του Παγκράτους Ηρακλέους ! – αλλά και της έξαρσης του αστικού εκσυγχρονισμού στον μεσοπόλεμο και τις πρώτες μεταπολεμικές μας δεκαετίες. Σε αυτό εξάλλου το ωραίο προάστιο της Αθήνας, μεγαλούργησαν πολιτισμικά κορυφαίοι της ελληνικής διανόησης και των γραμμάτων μας, για να μεταλαμπαδεύσουν, σε όλη την Ελλάδα, το φωτερό και πολυδύναμο πολιτισμικό τους σήμα. Από τον Στρατή Μυριβήλη, τον σπουδαίο εκπρόσωπο της πονεμένης γενιάς του ΄30, που κουβαλούσε επάνου της, όλο τον βόγγο και τον θρήνο της μικρασιατικής τραγωδίας του ελληνισμού και τον πρωτόθρονο οικουμενικό μας ποιητή στην οδό Άγρας, Γιώργο Σεφέρη, έως τον εμπνευσμένο και πρωτοπόρο αισθητικά γλύπτη Νικόλαο Περαντινό, στην οδό Ευφορίωνος. Μια ηθική και πνευματική πανδαισία, που τροφοδότησε ακένωτα, την πολιτισμική ταυτότητα της Αθήνας μας και συγκαθόρισε το ήθος και την φυσιογνωμία της.
Αυτό το αστικό μεγαλείο, μας εκπέμπει νοερά, μια τριώροφη κατοικία, στη συμβολή των οδών Αλκιμάχου και Πρατίνου. Ένα ωραίο κτίσμα του μεσοπολέμου, με αρ ντεκό τεχνοτροπία, αλλά και μοντερνιστικές ανταύγειες, που προβάλλει επιβλητικά σε τούτη τη γωνιά του Παγκρατίου και μυροβολά αστική ανάπτυξη και πολιτισμό. Με τα δυο επιβλητικά διαφορετικού σχήματος έρκερ του και τους σκεπαστούς εξώστες του, να προτάσσονται περήφανα στην οικοδομική του γραμμή. Και την ευρύχωρη τρίφυλλη εξώπορτά του – από την πρόσοψη της Αλκιμάχου- στη μέση του εξώστη, με ένα φαντασμαγορικό κυματισμό, σε βαθύ, γλυκό πράσινο, που προξενεί αισθητική ανάταση. Αλλά και πολλά λουλούδια στο μπαλκόνι με τα ερμητικά κλειστά παραθυρόφυλλα, από την πλευρά της Πρατίνου, που είναι βαμμένα σε βαθύ ράφ και δίνουν και αυτά το δικό τους χρωματικό τόνο, στην όψη του κτιρίου. Ωραία όμως και η εξώπορτα της Πρατίνου, με σφυρήλατο σίδερο, σε αρ ντεκό τεχνοτροπία και με το γλυκό της πράσινο, να μεταδίδουν αγάπη και αίσθημα φιλοξενίας προς τον επισκέπτη. Για να κλείσει αυτή η ωραία μεσοπολεμική αρχιτεκτονική δημιουργία, που κουβαλά περήφανα στου ώμους της, ογδόντα χρόνια κοινωνικής οδοιπορίας στο Παγκράτι, με τα έξοχα μπαλκόνια της, από την πρόσοψη της Αλκιμάχου, με κυρτές απολήξεις, που παραπέμπουν σε τεχνοτροπία πλοίου ! Ένα πανέμορφο κτίριο με βαθιά ιστορία και πανέμορφη αισθητική, που επιμένει να μας θυμίζει το παλιό αρχοντικό και καλαίσθητο κοινωνικό μας παρελθόν, που απερίσκεπτα απεμπολήσαμε, στις σειρήνες του καταναλωτισμού και της άλογης οικοδομικής κερδοσκοπίας ! Παγκράτι, αστικό, πανέμορφο και μεγαλοπρεπές. Σε έχουμε πάντα στην καρδιά μας. Και είσαι η μύχια, βαθιά ταυτότητα της αρχοντικής Αθήνας μας !
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του έξοχου συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου «Περπατώντας στην Αθήνα», εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 30-1-2020