Το δράμα της πορνείας και η άνοιξη του τύπου, στην μεταπολεμική Αθήνα !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Δε θα μπορούσε παρά να αφήσει τα τραύματα της, η αλήστου μνήμης γερμανική κατοχή στον κοινωνικό ιστό και στο φάσμα της πορνείας. Πορνεία που πίσω από τον απεχθή χαρακτήρα της υποκρύπτει οδυνηρές ανθρώπινες ιστορίες και κοινωνικά δράματα, τα οποία και η πιο οργιώδης φαντασία θα αδυνατούσε να τα αποτυπώσει. Η πείνα, η κακοπάθεια και η κοινωνική εξαχρείωση, εξώθησε πολλά νεαρά κορίτσια στην ολέθρια λύση της πορνείας. Και τα οδήγησε στο κοινωνικό περιθώριο. Η αβάσταχτη ανέχεια - που σε συνδυασμό με την αρρώστια, πολλές φορές δημιούργησε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ κοινωνικής παραίτησης – τύλιξε στην πύρινη φλόγα της, δυστυχισμένα παρθενικά κορμιά και τα εξώθησε στο σκοτάδι της πικρής επιβίωσης.
Τον τραγικό χειμώνα του ’41, που όλα «τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», το γυναικείο κορμί εξαγοράζονταν έναντι πινακίου φακής. Ακόμα και λίγες φέτες ψωμί τον οδυνηρό αυτό χειμώνα, λίγα δράμια ζάχαρη και λάδι, ήταν ικανά να εξαγοράσουν την θηλυκή αξιοπρέπεια και να την αιχμαλωτίσουν στην παγίδα της παράδοσης. Δεν διολίσθησαν όλες οι γυναίκες σε αυτό το τραγικό μονοπάτι. Οι περισσότερες αντιστάθηκαν, τόσο στην επιβλητική γερμανική μπότα, όσο και στην κομψευόμενη και παιχνιδιάρικη ιταλική ηδυπάθεια. Και «σκάστηκαν» πολλά χαστούκια, στα πρόσωπα όλων αυτών, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών μαυραγοριτών, επίδοξων ερωτικών εκμαυλιστών. Υπήρξαν όμως και αρκετές γυναίκες, που δεν άντεξαν το μαρτύριο της πείνας και της κακοπάθειας και λύγισαν. Αψευδής άλλωστε μάρτυρας αυτής της γυναικείας τραγωδίας, υπήρξε η γεωμετρική εξάπλωση σαν μανιτάρια, των σπιτιών του έρωτα. Έτσι ενώ προπολεμικά αναλογούσε σε κάθε δρόμο και ένα σπίτι πληρωμένου έρωτα, σε αυτά τα πρώτα μετακατοχικά μας χρόνια, η αντιστοιχία αυτή έχει πολλαπλασιαστεί. Κοντά εξάλλου στην τραγωδία της κοινωνικής εξαχρείωσης, που οδήγησε στην κατακόμβη της πορνείας, υποβοήθησε την εξάπλωσή της και το γενικότερο μετακατοχικό κλίμα κερδοσκοπίας. Σε κάθε περίοδο ανοικοδόμησης, λογής – λογής αετονύχηδες αδράχνουν την ευκαιρία, για να απλώσουν τα δίχτυα της κερδοσκοπίας τους. Και διαχρονικά η σαγήνη του γυναικείου σώματος, προσφέρεται για πολλών μορφών κερδοσκοπία.
Αλλά και ένας ακόμα δείκτης της κοινωνικής ζωής στην Αθήνα, ήλθε για να επικυρώσει τα φαινόμενα ηθικού εκμαυλισμού και κερδοσκοπίας στο γυναικείο σώμα. Στο εργατικό κέντρο της Αθήνας, υπήρχαν όπως καταγράφεται σε εφημερίδες της εποχής, σοβαρές πληροφορίες, ότι περίπου τριάντα έντιμοι και αξιοπρεπέστατοι υπάλληλοι απολύθηκαν παράνομα από τις δουλειές τους, προκειμένου να τους αντικαταστήσουν γυναίκες ελευθέρων ηθών. Αρκετοί καταστηματάρχες με δολιότητα επεστράτευσαν την γοητεία της γυναικείας θηλυκότητας, για να προσελκύσουν «ευυπόληπτους» πολίτες που κυνηγούσαν το γυναικείο κάλλος ! Αρκετές οι έκθεσμες κοινωνικές συμπεριφορές, προξενούσαν άφατη θλίψη στους Αθηναίους, που παρακολουθούσαν περίλυποι τα συντρίμμια στον κοινωνικό ιστό, τα οποία δημιουργούσε η θηριωδία της γερμανικής κατοχής. Πάραυτα δεν υπήρχαν αντικειμενικά πολλά περιθώρια αλλαγής του κοινωνικού κλίματος. Τι θα μπορούσε να πεί κανείς σε νέες κοπέλες, που μέσα στην λαίλαπα της φτώχειας και της πείνας, είχαν «αλλάξει» χαρακτήρα !
Αλλά υπάρχουν και κάποιες ευχάριστες νότες, που προσφέρουν κοινωνική ανάταση. Επανακυκλοφορούν σιγά – σιγά οι αθηναϊκές εφημερίδες, που είχαν βάλει λουκέτο στα χρόνια της κατοχής. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1945 λοιπόν, επανακυκλοφορεί το ιστορικό «Εμπρός» του Καλαποθάκη, άλλοτε προπύργιο του Βενιζελισμού, αλλά και η εφημερίδα, στην οποία είχε γράψει δεκαετίες πρίν, το πολιτικό του «κατηγορώ» ο μεγάλος μας πολιτικός μεταρρυθμιστής Χαρίλαος Τρικούπης, που επέσυρε εξάλλου την φυλάκισή του. Υπεύθυνος σύνταξης της εφημερίδος αναλαμβάνει, ο παλιός έγκριτος δημοσιογράφος Πότης Τσιμπίδαρος. Έτσι κυλούσε το κοινωνικό εκκρεμές στην Αθήνα, κείνα τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια της απελευθέρωσης !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr