Τραγικό ειπείν και οικτρό ειδέναι !!!
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Είναι ανείπωτη η τραγωδία που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, μέσα στις οδυνηρές διαστάσεις του εθνικού πένθους. Και μόνον τα λόγια του Βιργιλίου «τραγικό ειπείν και οικτρό ειδέναι», μπορούν να αποτυπώσουν το μέγεθος της συμφοράς. 50 νεκροί !!! πάνω από 200 τραυματίες και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές, που μέσα τους κρύβουν το όνειρο και την προσδοκία, μιας καλύτερης ποιότητας ζωής, η οποία θρυμματίστηκε μέσα στα αποκαΐδια του Βουτσά, του Ματιού και της Κινέτας.
Πρωτίστως σαν ενεργός πολίτης θα ήθελα να εκφράσω θα θερμά μου συλλυπητήρια στον ελληνικό λαό, που έχει παραλύσει ηθικά, από την έκταση της τραγωδίας και κατά δεύτερο λόγο, να απευθύνω έκκληση στη κυβέρνηση, να προστρέξει τάχιστα με την παροχή οικοσκευών, τροφίμων και όλων των άλλων χρειαζουμένων τους πληγέντες, παράλληλα με την άμεση εκκίνηση της προσπάθειας της ανασυγκρότησης. Αποτίμηση ζημιών, επείγοντα μέτρα ανακούφισης και παρεμβάσεις αποκατάστασης. Συνάμα θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους ήρωες του Πυροσβεστικού Σώματος, της ΕΜΑΚ και των Σωμάτων Ασφαλείας, που με αυταπάρνηση, έδωσαν την ψυχή τους, για να διασώσουν ότι ήταν εφικτό, ανθρώπινες ζωές και αγαθά. Είμαστε περήφανοι για αυτά τα παιδιά, που με έξοχο ήθος και ευαισθησία, τιμούν στην κυριολεξία το εθνόσημο.
Παράλληλα και μέσα στο κλίμα του εθνικού πένθους, οφείλουμε ως κοινωνία, περιλαμβανομένου του γράφοντος, να κάνουμε και μια αυστηρή κριτική στους εαυτούς μας, για τα λάθη, τις ολιγωρίες και τις παραλείψεις μας, ανάλογη της έκτασης, της τραγωδίας, που ζούμε. Θα περίμενε κανείς, μετά την συμφορά του χειμώνα με τα ρέματα στην Μάνδρα Αττικής, που μεταλλάχθηκαν άρδην με τις παραλείψεις μας, σε υγρά, θανατηφόρα κρεματόρια, να έχουμε παραδειγματιστεί από τα λάθη μας και με περισσότερη σοβαρότητα και ευθύνη, να συμπεριφερόμαστε ως πολίτες. Δυστυχώς δεν συνέβη κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να ισχύει ο παροιμιόμυθος «στου κασίδα το κεφάλι» και να δρέπουμε και πάλι εθνικές συμφορές, σαν την χθεσινή. Έτσι δεν καθαρίσαμε από τα ξερά χόρτα, θάμνους, τα οικιστικά τετράγωνα μέσα στο δάσος, έτσι δεν φροντίσαμε να φτιάξουμε αντιπυρικά μονοπάτια και έτσι λησμονήσαμε να φτιάξουμε τσιμεντένιες υδατοδεξαμενές, με μηχανές άντλησης νερού από την θάλασσα, που θα είχαν θωρακίσει τις δασικές περιοχές και θα καθιστούσαν το έργο της κατάσβεσης, άμεσο, αποτελεσματικό και προπαντός χωρίς ανθρώπινες και υλικές ζημιές. Δυστυχώς για μιαν ακόμα φορά ήλθαμε ουραγοί και παθητικοί θεατές έναντι των εξελίξεων. Και το αποτέλεσμα η άφατη σημερινή εθνική τραγωδία. Είναι καιρός λοιπόν όλοι, πολίτες, κράτος, τοπική αυτοδιοίκηση και θεσμικοί φορείς, γύρω από το δάσος, να προτάξουμε τα αισθήματα της σοβαρότητας και της ευθύνης και να κάνουμε αυτό που πρέπει, για να μην ξαναθρηνήσουμε και άλλες Μάντρες, Βουτσάδες , Μάτια και Κινέτες….
Θερμά συλλυπητήρια, στον τραγικό ελληνικό λαό και ας μας γίνει το πάθημα, μάθημα !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr