Τζάκ αντεροβγάλτης, ο μακελάρης του Λονδίνου …

Τζάκ αντεροβγάλτης, ο μακελάρης του Λονδίνου …

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Αν και τα εγκλήματά του δεν ήταν σε αριθμό πολλά, κατέκτησε περιώνυμη θέση στο πάνθεον των δολοφόνων της παγκόσμιας ιστορίας. Και τούτο διότι οι μέθόδοι του, η ειδική κατηγορία των θυμάτων του – φτωχές και ανυπεράσπιστες πόρνες - όπως και οι ταινίες και τα βιβλία που εμπνεύστηκαν για αυτόν, του προσέδωσαν διαστάσεις μύθου. Ποιος όμως ήταν αληθινά ο μακελάρης του Λονδίνου για τον οποίον η ιστορία επεφύλασσε την καταγραφή στην περιωπή της; Ένα Αυγουστιάτικο πρωινό του 1888, ο Λονδρέζος Τσάρλς Κρός έκανε τον καθιερωμένο του περίπατο στους δρόμους της πόλης. Είδε τότε εγκαταλειμμένο ένα σχετικά μεγάλο αντικείμενο στο δρόμο, για το οποίο πιθανολόγησε ότι ήταν κάποια σανίδα για να αποφεύγουν οι περαστικοί τις λάσπες. Πλησιάζοντας όμως έμεινε κάθιδρος, σαν διαπίστωσε ότι το αντικείμενο ήταν μια κατακρεουργημένη γυναίκα. Η φούστα της ήταν σηκωμένη μέχρι τη μέση, κάτι που άφηνε υπόνοιες για σεξουαλικά κίνητρα, έφερε πολλές μαχαιριές στο σώμα, ενώ έφερε μια συνεχή τομή στο λαιμό που σχεδόν την είχε αποκεφαλίσει. Οι γιατροί που κατέφθασαν αργότερα διαπίστωσαν ότι ο Κρός είχε δεί τη γυναίκα μόνο λίγα λεπτά από την δολοφονία της. Επρόκειτο κατά την ταυτοποίηση της αστυνομίας, για την Πόλλυ Νίκολς. Μια διαζευγμένη γυναίκα μητέρα πέντε παιδιών, που η οικονομική ένδεια και η αδυναμία της να αντεπεξέλθει, την είχαν βυθίσει στην πορνεία. Ήταν κατά το πώς η ιστορία «επέτασσε», το πρώτο αθώο θύμα του αιμοδιψούς δολοφόνου Τζάκ του Αντεροβγάλτη, όπως αργότερα θα ονομάζονταν. Ο Τζάκ πολύ σύντομα θα απόκτούσε την φήμη του «εθνικού δολοφόνου» της Αγγλίας, παρότι όπως θα δούμε παρακάτω τα θύματά του δεν υπερέβησαν τα πέντε τον αριθμό και ήταν όλα πόρνες. Ο ειδεχθής χαρακτήρας των εγκλημάτων του και η στυγνότητά του, είχαν σπείρει τον τρόμο σε όλο το Λονδίνο, παραλύοντας την κοινωνική ζωή της πόλης. Για την σύλληψη του Τζάκ οι αστυνομικές αρχές είχαν εξαπολύσει ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό. Πάραυτα οι προσπάθειες έμεναν άκαρπες. Δεν είχε εξάλλου σε καμία από τις φονικές του επιθέσεις, δει κανείς το πρόσωπό του, ώστε να καταστεί δυνατή η περιγραφή του. Κατά προσέγγιση η αστυνομία είχε φτιάξει ένα πορτρέτο του αδίστακτου κακοποιού, ποιος όμως θα μπορούσε να βεβαιώσει πως ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα ;

Σύμφωνα με την περιγραφή της αστυνομίας, ο Τζάκ ήταν ηλικίας μεταξύ είκοσι και σαράντα, ήταν λευκός, αναστήματος μετρίου, με ιατρικές γνώσεις, χωρίς να αποκλείονταν η πιθανότητα να ήταν και αλλοδαπός. Εκτιμούσαν ακόμα οι αρχές ότι ήταν άτομο πλήρους απασχόλησης, αφού μόνο τα Σαββατοκύριακα ανέπτυσσε την αιμοσταγή δράση του, ενώ δεν θα έπρεπε να ήταν παντρεμένος αφού είχε την δυνατότητα για πολλές ώρες να γυρίζει στους δρόμους, προκειμένου να εντοπίσει τα θύματά του. Ο προσεκτικός εξάλλου τρόπος που χρησιμοποιούσε ο Τζάκ το μαχαίρι έδωσε τροφή για πολλά σενάρια περί της υποτιθέμενης ιατρικής του ιδιότητας. Όμως ο κοινωνικός σάλος που είχε δημιουργήσει η δράση – έστω και μικρή σε θύματα – του Τζάκ δεν άργησε να θορυβήσει και τα ανάκτορα, που αφουγκράζονταν έντονα την κοινωνική δυσφορία. Η ίδια η βασίλισσα Βικτορία κάλεσε τον πρωθυπουργό της Αγγλίας και του εξέφρασε σφόδρα το θυμό της, για τη δράση του μανιακού δολοφόνου, τονίζοντας σε επιτακτικό τόνο την εξάντληση όλων των μέτρων για την σύλληψή του. Πάραυτα ο Τζάκ κατόρθωνε να μένει ασύλληπτος, αυξάνοντας μάλιστα για να προκαλεί τους πάντες, από φόνο σε φόνο, τον βαθμό της κακουργηματικής του αγριότητας. Δεν άργησαν σε λίγο να αποστέλλονται στις εφημερίδες και την αστυνομία εκατοντάδες επιστολές που διεκδικούσαν την πατρότητα του Τζάκ. Οι ειδικοί ψυχολόγοι των αρχών τις επεξεργάστηκαν και επέλεξαν τρεις ως πιθανές αυθεντικές επιστολές του δολοφόνου. Σε αυτές ο μακελάρης του Λονδίνου υπέγραφε ως «Jack the Ripper» - δηλαδή «Τζάκ ο Αντεροβγάλτης» – από όπου και το όνομά του. Όμως ένα χρόνο αργότερα τον Ιούνιο του 1889 και αφού ο Τζάκ είχε κατακρεουργήσει κατά τις εκτιμήσεις της αστυνομίας 5 συνολικά ιερόδουλες, με βάση τα χαρακτηριστικά των φόνων, «αποσύρθηκε» από την δολοφονική δράση του. Οι αρχές δεν μπόρεσαν να συλλάβουν ποτέ τον αιμοσταγή δολοφόνο, αφού ο δυσανάλογα μικρός αριθμός θυμάτων προς την φήμη και τον τρόμο που είχε ενσπείρει, δεν άφηνε ίχνη ικανά για να τον εντοπίσουν. Η αστυνομία κλείνοντας τον φάκελό του μετά τον τερματισμό της δράσης του, θεώρησε ότι ο Τζάκ κλείστηκε σε ψυχιατρείο λόγω των μεγάλων ψυχολογικών προβλημάτων που θα πρέπει σύμφωνα με τα στοιχεία να αντιμετώπιζε, ή ακόμα και να αυτοκτόνησε. Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού και μανιακού φονιά, των ιεροδούλων του Λονδίνου. Δεν ήταν πολλά τα θύματά του, αλλά η ιστορία δεν τον «αδίκησε», καταλέγοντάς τον στην περιωπή της …!!! Το παραπάνω κείμενο έχει δημοσιευθεί σε εφημερίδες της Ηλείας και σε περιοδικά κοινωνικού χαρακτήρα.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr