Η άλλη Ελλάδα που έρχεται ...

Η άλλη Ελλάδα που έρχεται ...

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Απο άκρου εις άκρον σε όλη την Ελλάδα, συντελείται μια ελπιδοφόρα και δημιουργική κοσμογονία. Είναι εμφανές ότι η κρίση ωρίμασε τους πολίτες, τους βοήθησε να αποβάλλουν ιδεοληψίες και συντηρητικά δόγματα του παρελθόντος και και να στηρίξουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που αφενός μεν κάνουν την καθημερινότητά μας καλύτερη, αφετέρου διαμορφώνουν την ορθή ευρωπαϊκή φυσιογνωμία της χώρας. Τα παραδείγματα είναι πολλά και χαρακτηριστικά. Ας δούμε μερικά. Τα φαρμακεία πρό της κρίσης ήταν πύργοι απόρθητοι !!! Κατευθυνόσουν τα μεσημέρια να βρείς κάποιο ανοικτό σαν τελίωνες την δουλειά σου και έβγαζαν τα πόδια σου νερό, μέχρι να βρείς κάποιο διημερεύον. Και όταν το έβρισκες, αντιμετώπιζες απρόθυμους φαρακοποιούς να σε εξυπηρετήσουν, δίνοντάς τους τα λεφτά σου !!! Σήμερα οτι ώρα θέλεις βρίσκεις φαρμακείο ανοικτό και επαγγελματίες άψογους φαρμακοποιούς, να σε εξυπηρετήσουν με χαμόγελο. Στο ίδιο μήκος κύμματος ας θυμηθούμε την επονομαζόμενη και «κίτρινη φυλή» τα ταξί !!! Πρό της κρίσης και της απελευθέρωσης των αδειών, σταματούσες ένα ταξί, έδρεπες απίστευτη αγένεια και αλαζονεία απο τον ταξιτζή και αφού σε υπέβαλε σε έλεγχο σε ποιά διαδρομή πηγαίνεις, αν δεν τον συνέφερε, σου έλεγε ένα κοφτό «πηγαίνω αλλού» και σε άφηνε σα κρύα του λουτρού. Σήμερα βρίσκεις ευγενείς και πρόθυμους αυτοκινητιστές να σε εξυπηρετήσουν, χωρίς να σου κάνουν και «face control» που πηγαίνεις. Ενώ αυτές οι αλλαγές βοηθούν και νέους ανθρώπους να μπούν στα επαγγέλματα και να δουλέψουν με όρεξη και μεράκι. Είναι εμφανείς παντού αυτές οι μεταμορφώσεις που τεκμηριώνουν, ότι η Ελλάδα με σταθερά βήματα αλλάζει πρός το καλύτερο. Έστω και αν αυτές οι αλλαγές γίνονται με κοπιώδη προσπάθεια και ατέρμονη γκρίνια. Αλλά ας δούμε και τις δομικές αλλαγές στην δημόσια διοίκηση. Ποιός απο εμάς πίστευε πρίν χρόνια, ότι συναλλαγές με την εφορεία, τους Δήμους, ή άλλες υπηρεσίες, θα μπορούσαν να γίνονται ηλεκτρονικά, απαλάσσοντας τους πολίτες απο χαμένες εργατοώρες και απίστευτη ταλαιπωρεία στις ουρές; Και να πού σήμερα απο τον υπολογιστή σου τυπώνεις το εκκαθαριστικό σου, ή παίρνεις απο τα ΚΕΠ πλήθος πιστοποιητικών. Και είναι αλήθεια ότι για να φτάσουμε μέχρις εδώ-στα μικρά αυτά καθημερινά θαύματα για την ζωή μας, διανύσαμε μεγάλη απόσταση. Εκκινήσαμε απο τον διαρκή φόβο αν θα υπήρχαν απεργίες, όταν θα κατέφθανε ένα χρυσοφόρο για εμάς κρουαζιερόπλοιο – που σήμαινε πολύτιμο συνάλλαγμα για την εθνική οικονομία και ζωή για τα παρααπαίοντα τουριστικά μαγαζιά μας – στο να φοβούμαστε πια, αν οι υπάρχουσες τουριστικές υποδομές μας, είναι επαρκείς για να υποδέχονται τα αφικνούμενα κρουαζιερόπλοια. Η Ελλάδα αλλάζει διαρκώς και οι αλλαγές που συντελούνται, κομίζουν την ελπίδα για τον εκσυγχρονισμό στις υπηρεσίες και στις δομές μας, που τελικά κεντρική απόληξη θα έχουν την αναβάθμιση της ζωής του ίδιου του πολίτη, αλλά και την βελτίωση της καθημερινότητάς του, που πλέον θα παραπέμπει σε μια σύγχρονη και ευρωπαϊκή χώρα.

Βεβαίως έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε, για να φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο, αποβάλλοντας στρεβλές νοοτροπίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Υπάρχουν φλέγοντα θέματα και ζητήματα ακόμα, που χρήζουν ριζοτομικής αλλαγής και διευθέτησης, τόσο την δημόσια διοίκηση, όσο και σε άλλες παρεχόμενες υπηρεσίες πρός τους πολίτες. Ας αναλογιστούμε την αποκομιδή των σκουπιδών που παραπέμπει πολλές φορές σε τριτοκοσμικές χώρες. Ωστόσο συνολικά έχουν βελτιωθεί κατά πολύ τα πράγματα, που μας καθιστούν κάποιες φορές και πρωτοπόρους, μέσα στην προβαδίζουσα ευρωπαϊκή ένωση. Είναι αδιαμφισβήτητα η κρίση, που μας ωρίμασε σαν πολίτες, μας κατέστησε πιο υπεύθυνους και σοβαρούς έναντι του κράτους και μας υπέδειξε την δημιουργική συμμετοχή στις μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να χτίσουμε ένα κράτος λειτουργικό και αξιόπιστο, για το οποίο θα είμαστε υπερήφανοι όλοι. Ενα ακόμη πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, δέιχνει την αλλαγή νοτροπίας και ρότας μας. Το λιμάνι του Πειραιώς, πρίν δεκαετίες ήταν βυθισμένο μέσα στην μιζέρια και τους μικρούς στόχους, στους οποίους το είχαν αλυσοδέσει τα μικροσυμφέροντα αδίστακτων συντεχνιακών ομάδων, όπως φορτηγατζήδες κ.α. Με την έλευση όμως του παγκόσμιου κολοσού της COSCO, ο Πειραιάς μεταλλάσσεται σε πανευρωπαϊκό κόμβο του διαμετακομιστικού εμπορίου, πρσφέροντας δουλειά σε πλήθος ελληνικά εργατικά χέρια και ζωογονώντας δυναμικά την εθνική μας οικονομία. Και πόσο ακόμα μπορεί να γιγαντωθεί και να γίνει καίριος κόμβος του παγκόσμιου εμπορίου, αν σταματήσουμε να αναχαιτούμε απο στείρες εμμονές και ιδεοληψίες, τις ελπιδοφόρες αναπτυξιακές μας πρωτοβουλίες. Για χρόνια μαίνονταν μια στείρα ιδεολογική πάλη μεταξύ των κομάτων, για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και όταν υλοποιήθηκε, διεφάνη ο σπουδαίος αναζωογονητικός της χαρακτήρας, στην εθνική μας οικονομία και την ανάπτυξη.Για να καταλήξουμε σήμερα στην ευχάριστη διαπίστωση, ότι γειτονικές χώρες τρέμουν την αναπτυξιακή εξακτίνωση του Πειραιά στις παγκόσμιες θαλάσσιους λεωφόρους, που θα σημάνει την ερήμωση στα δικά τους λιμάνια ... Η Ελλάδα αλλάζει πρός το καλύτερο και τούτο οφείλεται κατά βάση στην δική μας ωρίμανση σαν πολίτες, που δεν βλέπουμε πλέον τα κοντόφθαλμα συντεχνιακά μας συμφέροντα, αλλά το συμφέρον του έθνους !!!

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »