Η ευθανασία της Δημοκρατίας (Μέρος 8-ο)

Η ευθανασία της Δημοκρατίας (Μέρος 8-ο)
Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος

Ενδεικτική της απαξίωσης για την πολιτική, την επικίνδυνη για τη λειτουργία της δημοκρατίας στροφή στην ιδιωτεία και και ιδιαίτερα απο τους νέους ανθρώπους – που ασυμβίβαστοι καθώς είναι απο τη φύση τους, πρέπει να πρωτοστατούν στους κοινωνικούς αγώνες – είναι μια έρευνα του πανεπιστημίου Αιγαίου για τις αξίες και τα πρότυπα της νεολαίας. Ιδού τα ευρήματα : (1) Στροφή στον ατομικισμό, μειωμένη εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο και στις ιδέες της κοινωνικής αλληλεγγύης, άρνηση και δυσφορία για συμμετοχή στα κοινά. Απο τους ερωτηθέντες μόνο το 39,5% συμμετέχει σε κοινές προσπάθειες. Το 33,4% δεν αφιερώνει χρόνο και το 52,6% εκτιμά ότι δεν έχει να ωφεληθεί σε τίποτα απο τη συμμετοχή του στα κοινά. Ακόμα μόνο το 26% εμπιστεύεται τους συνανθρώπους του και μόνο το 22,6% θα γινόταν εθελοντές αιμοδότες. Ευρήματα που υποδηλώνουν τραγικά ελλείμματα κοινωνικού κεφαλαίου και προοικονομούν μια κοινωνία με ραγισμένη κοινωνική συνοχή. (2) Χαμηλή εκτίμηση των πολιτικών και της πολιτικής. Απο τους ερωτηθέντες μόνο 23% αποτιμά την πολιτική ως σημαντική ενασχόληση και το συντριπτικό 89,8% δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς. Εξάγονται εδώ δυο βασικά συμπεράσματα. Πρώτον ωμός ατομικισμός. Που αποτυπώνει την τραγική αποτυχία στην αποστολή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.Να γαλουχήσει δηλαδή «καλούς καγαθούς πολίτες». Όλοι οι άνθρωποι και κατά μείζονα λόγο οι νέοι έχουν ανάγκη απο αξίες και ιδανικά. Και δυστυχώς το παραπαίον εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν κατόρθωσε να τους εμπνεύσει. Ας θυμηθούμε εδώ την σπαρακτική φωνή του του Βρέντερ πρός τον Ρόσμερ στον «Ρόμεσχολμ» του μεγάλου δραματουργού Ερρίκου Ίψεν που τον εκλιπαρεί για ένα «ζευγάρι μεταχειρισμένα ιδανικά». Σήμερα οι κεντρικές θεσμικές δομές της ελληνικής κοινωνίας ήτοι : σχολείο, οικογένεια, εκκλησία, διαρκώς φθίνουν, αποκλίνουν σταθερά απο την αποστολή τους και αδυνατούν να εμπνεύσουν.Πάντως έστω και σ΄αυτό το γενικευμένο κλίμα κοινωνικής παθογένειας και πολιτικής παρακμής, το 60% των ερωτηθέντων, αντλεί ηθική θαλπωρή απο την οικογένεια, αλλά και το 38% θεωρεί ότι η θρησκεία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Δεύτερον η απαξίωση και μειωμένη ως ελάχιστη εκτίμηση του στελεχιακού πολιτικού μας προσωπικού, αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα των οποίων το ήθος και το κύρος αξιολογείται.

Η απόρριψη όμως στο συντριπτικό ποσοστό 76,2% της ίδιας της πολιτικής είναι ένα ιδίως ανησυχητικό φαινόμενο και επικίνδυνο για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Γιατί προβάλλει άμεσα το ερώτημα. Απορρίπτουμε την πολιτική για να την υποκαταστήσουμε με τι; Κατά τον μέγα Αριστοτέλη αυτή είναι η «κυριωτάτη των επιστημών, τα καλά και τα δίκαια σκοπουμένη». Δυστυχώς οι νέοι με τις πιο πάνω απαντήσεις τους αποτυπώνουν εναργώς το παρακμιακό κλίμα της εποχής μας, με τα κραυγαλέα ηθικά και πολιτισμικά της ελλείμματα, που δεν έχει σε τίποτα να τους δώσει όραμα και να τους εμπνεύσει. Σε αλλοτινές εποχές οι νέοι έχοντας το ηθικό και κοινωνικό κεφάλαιο των προγενεστέρων, πατούσαν σε στέρεες βάσεις και ξεκινούσαν με όνειρα και προσδοκίες για να οικοδομήσουν το μέλλον τους. Σήμερα η παθογενής εποχής μας δεν τους προσφέρει τίποτα. Μόνο ηθική απελπισία, μετά τις σκληρές και κοπιώδεις σπουδές τους και εξευτελιστικούς μισθούς των 700 ευρώ. Το πολιτικό μας σύστημα ευρισκόμενο στο τέλος του, με τον επιθανάτιο ρόγχο στα χείλη, δεν έχει να τους προσφέρει και να τους εμπνεύσει το παραμικρό. Μόνη ελπίδα είναι να εξεγερθούν αυτοί οι ίδιοι, που πάντοτε βρέθηκαν στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων, σπάζοντας τις αλυσίδες του φθαρμένου πολιτικού μας συστήματος και φέροντας με τους αγώνες τους, την χαμένη άνοιξη στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή. Τούς στέλνουν μήνυμα αγωνιστικότητας οι νέοι του ιερού λόχου, της αντίστασης στη ναζιστική κατοχή και της πρωτοπόρας γενιάς του Πολυτεχνείου.
Συνεχίζεται ....

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr