Η ευθανασία της Δημοκρατίας (Μέρος 7-ο)
Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος
Χαρακτηριστική
έκφραση της παθογένειας που υφίσταται το δημοκρατικό μας πολίτευμα και
της επικυριαρχίας της αγοράς στους θεσμούς, είναι και η μέχρι πρότινος
κραυγαλέα αναρρίχηση του μεγαλοεπιχειρηματία και βαρόνου των ΜΜΕ Σίλβιο
Μπερλουσκόνι στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Είναι εμφανές ότι η αγορά
έχει αιχμαλωτίσει τις θεσμικές επάλξεις της δημοκρατίας και φροντίσει να
εγκαθιστά σ΄αυτές στελέχη της, για να προάγουν και να υπερασπίζουν τα
συμφέροντά της. Θεωρητικά αυτά τα στελέχη της πολιτικής μας τάξης
πολιτεύονται εν ονόματι του κυρίαρχου λαού. Πρακτικά όμως είναι φερέφωνα
των επιχειρηματικών συμφερόντων. Διάγουμε δυστυχώς την μεταδημοκρατία
στην οποία οι κλασικοί όροι του πολιτικού παιγνίου, όπως ανεξαρτησία,
δημοκρατικά δικαιώματα, έχουν προσλάβει τώρα άλλο περιεχόμενο. Μεγάλα
υπερατλαντικά οικονομικά συμφέροντα, πολυδιάστατοι όμιλοι στο φάσμα της
ενημέρωσης και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, σε συνδυασμό με ειδικού
χαρακτήρα Μ.Κ.Ο που έχουν συχνά ηθικό πολιτικό προσωπείο – όπως
προάσπιση του περιβάλλοντος και διαφόρων δικαιωμάτων – ασκούν στην
πραγματικότητα την εξουσία. Η πολιτική εκχυδαΐστηκε. Και βασική έκφραση
αυτού του εκφυλισμού της είναι το γεγονός, ότι η πολιτική εξουσία έπαυσε
πια να αντλείται απο τον εκλογέα λαό. Αίρει πλέον την δύναμή της
και κατευθύνεται απο μεγάλες εταιρείες που ελέγχουν τα ΜΜΕ. Κεντρικά της
εργαλεία χειραγώγησης, είναι οι δημοσκοπήσεις και τα τηλεπαράθυρα που
αφιονίζουν τον λαό. Με αυτά δημιουργούν τεχνηέντως πολιτικά είδωλα, αλλά
και προκατασκευάζουν την κοινή γνώμη και τους πολίτες. Αυτήν
ακριβώς την στρεβλή δομή της μεταδημοκρατίας υπηρετούσε ο Μπερλουσκόνι.
Ήταν κεντρικός ιδιοκτήτης ΜΜΕ, μεγαλοεπιχειρηματίας και ταυτόχρονα
πρωθυπουργός !!! Η απόλυτη ήττα της δημοκρατίας. Όλα τούτα σε ένα
κράτος που η διαφθορά έχει κυριεύσει τα πάντα και επομένως ο
πρωθυπουργός του είναι καθ΄εικόνα και καθ ομοίωσήν του. Απο την άλλη οι
υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της Ιταλίας δεν κατόρθωσαν κατά την άνοδό
τους στην εξουσία, να ακυρώσουν ως όφειλαν, όλους τους νόμους και τα
νομικά κατασκευάσματα που ο Μπερλουσκόνι δημιούργησε, για να παράσχει
ομπρέλα ασυλίας σ΄αυτόν και τους συνεργούς του, για όλες τις έκθεσμες
και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές τους. Έτσι ουσιαστικά του έστρωσαν το
χαλί της επανόδου, όταν έδειχνε ο λαός σε μια σύντομη αφύπνισή του να
τον εκδιώχνει. Παρατηρούμε έτσι έναν πρωθυπουργό με αρχέγονα κοινωνικά
ένστικτα, προκλητικά αγενή, να «πουλάει» τα ελαττώματά του, αντί
δημοσίως με τον πλέον καυστικό τρόπο αυτά να αποδοκιμάζονται. Έτσι σε
μια στρέβλωση των πολιτικών πραγμάτων, ο μέσος πολίτης της Ιταλίας,
θεωρεί πρότυπο επιτυχίας τον Ιταλό πρωθυπουργό - οικονομικό μεγιστάνα
και θέλει να του μοιάσει !!! Αυτό είναι το κυρίαρχο πνεύμα της εντροπίας
της δημοκρατίας, που διάγουμε. Και βεβαίως ο νέος αυταρχισμός της
πολιτικής εξουσίας, δεν μοιάζει με τον παλιό. Η απίστευτης ισχύος
συγκέντρωση των μέσων μαζικής επικοινωνίας σε λίγα χέρια τους
κατοχυρώνει την πολιτική τους παντοδυναμία. Στην ιταλική εκδοχή μάλιστα
των πραγμάτων, ο Μπερλουσκόνι δεν θέλησε να τοποθετήσει κάποιον
τοποτηρητή του, αλλά ακόμα πιο ωμά και κυνικά, επέλεξε να ασκήσει την
εξουσία ο ίδιος.Στην άλλη πλευρά του ατλαντικού τώρα, παρατηρούμε ότι το άλλοτε πομπωδώς διατυμπανιζόμενο σύστημα της νέας οικονομικής θεολογίας, με κυρίαρχη έκφράσή του το μοντέλο εταιρικής διακυβέρνησης και αυτορύθμισης των αγορών, παταγωδώς απέτυχε – άλλωστε παγκοσμίως γνωστή, η οδυνηρή του φούσκα με την στεγαστική πίστη που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος - και εγκαταλείπεται σταδιακά απο την μητρόπολή της τις ΗΠΑ. Πρός επίρρωση μάλιστα της παγκόσμιας επικυριαρχίας των ΜΜΕ στο πολιτικό πεδίο έρχεται και το εξής γεγονός. Κατά τον Σερζ Χαλιμί απο τους 13 οικονομικά ισχυρότερους Γάλλους οι 7 δραστηριοποιούνται σε επιχειρήσεις ΜΜΕ. Για τούτο και η κατευθυνόμενη ενημέρωση έχει στις μέρες μας την τιμητική της. Είναι εμφανές λοιπόν ότι υπάρχει άρρηκτη σχέση μεταξύ των επιχειρηματικών συμφερόντων και των εκπροσώπων της πολιτικής μας τάξης. Όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει και με με τις περίφημες ρώσικες κούκλες μπάμπουσκα, όπου η μια ενυπάρχει μέσα στην άλλη.Σ΄αυτο το οδυνηρό για τον πολίτη και τη δημοκρατία πολιτικό πεδίο, φαντάζει περισσότερο απο ποτέ σήμερα, επιτακτική η ανάγκη αναστήλωσης του περιθωριοποιημένου κράτους ως βασικού θεματοφύλακα και εγγυητή της δημοκρατικής τάξης. Η επαναδημιουργία δηλαδή ενός ισχυρού εθνικού κράτους, που χωρίς να περιορίζει και να αναστέλλει την οικονομική πρωτοβουλία των πολιτών, θα περιφρουρεί τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και θα διασφαλίζει την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμικών δομών του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο αναγκαίος στόχος, πρέπει να ευαισθητοποιηθούν και να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλία οι πολίτες. Αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να ανασχέσουν τον κατήφορο της μεταδημοκρατίας και να εγγυηθούν ένα καλύτερο αύριο. Συνεχίζεται ....
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr