ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ "ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ"

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ

"ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ"

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Μια ωραία ποιητική συλλογή μας χάρισε πριν λίγο καιρό ο φέρελπις και εμπνευσμένος ποιητής Γεράσιμος Μοσχόπουλος, προσθέτοντας στην ποιητική του φαρέτρα, μια ακόμα εμπνευσμένη και πολυδύναμη σύνθεση και διασταυρώνοντας τα ενάρετα βήματα του, με τους κορυφαίους της ποιητικής μας δημιουργίας. Τον Γιάννη Ρίτσο, τον Κωνσταντίνο Καβάφη, τον Κώστα Καρυωτάκη, τον Νίκο Γκάτσο, την Μαρια Πολυδούρη, τον Νίκο Καββαδία, τον Κώστα Ουράνη, τον Νίκο Παπάζογλου. Ο ποιητής αρδεύει τα ηθικά του εναύσματα από χαρακτηριστικά ποιήματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών και γράφει και αυτος τα δικά του ποιήματα, πάνω στα αντίστοιχα θεματικά πεδία, η και σε διαφορετικά ακόμα, με παρεμφερείς τίτλους, για να τιμήσει έτσι με έναν οικείο και ηθικά ζεστό τρόπο, τους κορυφαίους του ποιητικού μας σύμπαντος. Ενίοτε εμπνέεται από τον πολύτροπο βίο των ποιητών μας και γράφει τα καλοφρόντιστα και με ρωμαλέο εκφραστικά στίχο ποιήματα του, για να τιμήσει τους πρωτόθρονους Έλληνες ποιητές. Ο στίχος εδώ του Γεράσιμου Μοσχόπουλου είναι έμμετρος δεκαπεντασύλλαβος και με την ηθική του ρώμη, την ευλύγιστη και λαγαρή γλώσσα του, αλλά και την επικουρία ωραιων εικόνων της ελληνικής ζωής, μας προσφέρει απλόχερα ένα ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα που μας ανατείνει ηθικά, αφήνοντας κάποτε και μια γλυκιά νοσταλγία και ηθική θλίψη, για τις δυστοκίες στο κοινωνικό μας πεδίο.

Ανευόδωτα όνειρα, πληγωμένες αγάπες και τσακισμένα φτερά από ωραίους ανθρώπους, που οι δυσπλασίες της ζωής, τους πέταξαν στο περιθώριο. Ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος μας φανερώνει σε τούτη την ποιητική του συλλογή μια καλογυμνασμένη ποιητική συνείδηση, με πολλές αρετές αισθητικά και διανοητικά, ελπιδοφόρο μέλλον στην καλλιτεχνική του δημιουργία και έναν ζεστό και γλυκύτατο άνθρωπο, όπως εξάλλου είναι και στην κοινωνική του ζωή, για όσους έχουμε την τύχη να τον γνωρίζουμε, ως καλό και διάλεκτο ηθικά συνάδελφο. Θα εστίαζα μαζί με την ευγένεια του ύφους του και τον καλοδουλεμένο έμμετρο στίχο του, στην οξυδερκή κοινωνική του μάτια, που συλλαμβάνει πολλές ανισορροπίες της κοινωνικής μας δυστοπίας και μας προξενεί έντεχνα, μια έγερση συνειδήσεων, για τις κοινωνικές στρεβλώσεις που βιώνουμε. Ενω εντονες θαρρω είναι ακομα, οι Παλαμικες επιρροές, στην αισθητική του τεχνοτροπία. Βαθιά νοήματα, δοσμένα με έναν ευθύβολο διανοητικά τρόπο και με έναν χαριεντα αρμονικό στίχο, που μέσα από το γλυκυ και ανάλαφρο παιχνιδισμα του, μας βυθίζει στα μεγάλα, καθοριστικά και πανανθρώπινα νοήματα της ζωής.

Συνάμα όμως επιτελεί με αυτήν την ποιητική δημιουργία και έναν άλλο υψηλό σκοπό. Να τιμήσει με πρωτότυπο τρόπο, τους μεγάλους μας ποιητές, που μας κληροδότησαν με την οιστρηλατημένη παρουσία τους, ένα ατίμητο πνευματικό κεφάλαιο. Ζείδωρη πνευματική δύναμη για τους συγκαιρινούς και τους επιγενόμενους και για όσους έχουν βαλθεί να ξοδευουν στα μονοπάτια της ποίησης, τα ηθικά κοιτάσματα της ψυχής τους.

Παραθέτω έτσι έναν χαρακτηριστικό στίχο του από το ποίημα του "Αδικοχαμένη κόρη", εμπνευσμένο από τον "Επιτάφιο" του Γιάννη Ρίτσου :

"Πουλάκι μου σαν έσβησε για πάντα η φωνή σου,

τρέμω παρόλο, που φορώ, ζεστό μου πανωφόρι.
Το ρίγος βαθιά μες στην καρδιά για τ' άψυχο κορμί σου.

Κανένας να μην αισθανθεί, σαν έχασα την κόρη."

Θερμά συγχαρητήρια στον αγαπητό συνάδελφο Γεράσιμο Μοσχόπουλο, για αυτήν του την ποιητική του συλλογή και ευελπιστούμε σύντομα να απολαύσουμε αισθητικά και άλλη, αντίστοιχου ηθικού ύψους ποιητική του δημιουργία.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr