Αποχαιρετισμός στην αγαπημένη μας συμμαθήτρια Βάσω Γιαννικοπούλου …

Αποχαιρετισμός στην αγαπημένη μας συμμαθήτρια

Βάσω Γιαννικοπούλου …

Ήταν τόσο οξύς ο ηθικός πόνος απο το αλγεινό άγγελμα του φευγιού της αγαπημένης μας συμμαθήτριας Βάσως Γιαννικοπούλου εχθές 12-3-25, που μας πάγωσε στην κυριολεξία την καρδιά. Την θυμάμαι πάντα κοριτσάκι πανέμορφο στο πρώτο μας συναπάντημα στην Ά΄Γυμνασίου Γαστούνης, με το γλυκύ πρόσωπό της, το πλατύ χαμόγελό της και την “αστική” της αύρα και αδυνατώ να πιστέψω πως έφυγε - τα “γραμμένα” της ζωής που μας γονατίζουν όταν θελήσουν ! Εξάλλου η αδελφή της Βάσως ήταν ή συμμαθήτρια ή ένα χρόνο μεγαλύτερη απο την αδελφή μου την Ελένη, γεγονός που διεύρυνε τους κοινούς δεσμούς μας και μου την έκαναν πιο οικεία. Θα ΄ταν το 1980 θαρρώ και τελειώνοντας το Δημοτικό, ένας καινούριος κύκλος ζωής ορθώνονταν μπροστά μας. θα γινόμασταν γυμνασιόπαιδες κατι μαγικό στην παιδικό μικρόκοσμο. Θα πηγαίναμε πλέον σχολείο με τα μεγάλα παιδιά, θα κάναμε φροντιστήριο και ένας άλλος ορίζοντας άνοιγε στην παιδική συνείδησή μας. Αλλά και κάτι καινούριο, θα είχαμε συμμαθητές απο τα χωριά, άλλα παιδιά με διαφορετικές κοινωνικές κουλτούρες, αναφορές και αισθητική. Με αυτές τις καταγραφές ξεκινήσαμε την Α΄Γυμνασίου στις Αποθήκες του Τσουκαλά - στον δρόμο της Αγγινάρας, πριν φθάσουμε στο ιστορικό Γυμνάσιο Γαστούνης - “γιατί οι σχολικές αίθουσες για εμάς δεν είχαν ετοιμαστεί”. Και να η επαφή με τους νέους συμμαθητές που μας μαγνήτιζε. Τα παιδιά απο τα Καβάσιλα, την Κελεβή και τα Σαμπάναγα. Μια δράκα νέων παιδιών που αναζητούσε πέρα απο το χωριό, το όνειρο του σχολείου και της προοπτικης ενός καλύτερου μέλλοντος, έξω απο τα χωράφια, τη φτώχεια και την κατήφεια της επαρχίας. Κεντρική μας καθηγήτρια στην Α΄Γυμνασίου η φιλόλογος Σουλτάνα Περδίκη απο την Πάτρα, αλλά με φιλικούς δεσμούς στα Καβάσιλα - κουνιάδα του μεγάλου σκηνογράφου Μανώλη Μαριδάκη - που αμέσως μας μπόλιασε με το μεσογειακό ταμπεραμέντο, το χιούμορ της και τη ζεστή της καρδιά, σε μια σημαντική ομάδα, αλλά και ο Μαθηματικός Μαρίνος Βεργέτης, επίσης απο την Πάτρα, ένας ακόμα ωραίος δάσκαλος. Επίσης καθηγητές μας, στη Φυσική και Χημεία, η Παπαδάκη, σύζυγος του Βάκη Βαρούχα, στα Θρησκευτικά ο Ανδρέας Πετρόπουλος και στη Γυμναστική ο φοβερός Μακεδόνας Γιάννης Τσιμπής. Καλλιεργώντας μας το ήθος, την ευγένεια, την ομαδικότητα, αλλα και την άμιλλα μεταξύ μας. Η Σουλτάνα μου είχε αδυναμια και πολλές φορές μου έδινε ένα φιλί μέσα στην τάξη, γεγονός που προξενούσε σε όλους αμηχανία, την λάτρευα και εγώ ! Έτσι και στα πλαίσια του πρώτου φτερουγίσματος στο Γυμνάσιο γνώρισα, μαζί με τα άλλα παιδιά απο τα Καβάσιλα, την Ολυμπία Παπανικολού, τον Γιάννη Αλεξόπουλο, τον Κώστα Βλάχο, την Κωνσταντίνα Βλαχοχριστοπούλου, τους Παναγιώτη και Μιχάλη Θανόπουλο, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, την Μαρία καρύδη, την Νικολέττα Μαράτου, τον Δημήτρη Κουλούρη απο το Λευκοχώρι και άλλα επίσης γλυκύτατα παιδιά, την Βάσω που ήταν μια απο τις καλύτερες μαθήτριες της τάξης και ξεχώριζε. Αλλά ξεχώριζε περισσότερο για το ιδιαίτερο ηθικό της χρώμα, την ευγένεια, τη λεβεντιά, την ομορφιά και υποδειγματική επιμέλειά της, που την έκαναν τόσο αγαπητή !

Στα χρόνια που πέρασαν οι σχέσεις μας έδεσαν και γινήκαμε με την Βάσω, ένα διάστημα κολλητοί, αλλά και γείτονες στα θρανία. Εγώ στην μεσαία σειρά στο τελευταίο θρανίο, μαζί με τον αείμνηστο συμμαθητή μας, μετέπειτα ιερέα Γιώργο Κατσαούνια απο τα Σαμπάναγα και στην άκρα αριστερά σειρά, στο επίσης τελευταίο θρανίο, η Βάσω, μαζί με την Τζένη Αβραμίδη και σε εναλλαγές και με άλλες κοπέλες. Ωραία χρόνια ανέμελα γεμάτα αγάπη, όνειρα, ελπίδες και λογής-λογής στόχους, που άλλους η ζωή πραγμάτωσε και άλλους οικτρά διέψευσε ! Μέσα σε αυτό το ηθικό κλίμα γνώρισα και αγάπησα βαθιά την συμμαθήτριά μου, αείμνηστη Βάσω Γιαννικοπούλου και συμπορευτήκαμε για πολλά χρόνια μαζί, ωσότου έφυγα για την Αθήνα. Ανταλλάσσοντας σημειώσεις, παίζοντας βόλεϊ στις ώρες της γυμναστικής, πηγαίνοντας για καφέ - στα σκασιαρχεία στην “Μαρονίτα” του Ροβίνα, στο “Βυζάντιο” του Ανδρέα Λούρμπα και στο "Τζάκυ" του Γιάννη Μυλωνά, στη Γαστούνη, αλλά και συζητώντας τα “ερωτικά” μας. Τους εφηβικούς μας έρωτες, που μας σημάδεψαν ψυχικά ανεξίτηλα και μας συντροφεύουν στην καρδιά παντοτινά. Και την θυμάμαι να είναι πάντα νοερά δίπλα μου και να ζεσταίνει ηθικά, με την ενάρετη και γλυκιά της προσωπικότητα την καρδιά μου. Αλλά και στα μετέπειτα χρόνια που είχα φύγει απο τη Γαστούνη, η Βάσω πάντα με αγάπη και αδελφικό ενδιαφέρον να με “βρίσκει” και να τα λέμε ! Πόσο πολύ την αγάπησα τη Γιαννικοπούλου, το γειτονάκι μου στο τελευταίο θρανίο, γιατί ήταν ένα αληθινό διαμάντι, απο τα καλύτερα του είδους και θα μου λείψει πολύ!

Καλό σου ταξίδι Βασούλα μας, έφυγες μοίρα τραγική νωρίς, αλλά θα ζείς για πάντα στην σκέψη και την καρδιά μας, γιατί άξιζες πολλαπλά την αγάπη και το σεβασμό μας. Υπήρξες ηθικά υπέροχη ! Εκφράζοντας συνάμα τα θερμά μου συλλυπητήρια στην αξιαγάπητη οικογένειά σου. Μαζί με όλα τα αγαπημένα μας παιδιά - συμμαθητές της γενιάς μας, που γνωριστήκαμε στις τάξεις - αποθήκες του Τσουκαλά στην Α΄Γυμνασίου Γαστούνης, σου απευθύνω και εγώ το στερνό αντίο. Θα σε θυμόμαστε για πάντα !

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
M.Sc Δ/χος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π, Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 13-3-25