Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Πέτρο,
θρήνος στη Γαστούνη για τον λεβέντη μας !
Κεραυνός εν αιθρία η είδηση του αδόκητου χαμού του αγαπημένου μας Πέτρου Δ. Θεοδοσόπουλου, με θανατηφόρο τροχαίο το Σάββατο 3-8-24 στην κοινωνία της Γαστούνης μας. Ενός νέου ανθρώπου μόλις 44 ετών, που πορεύονταν στη ζωή με στόχους όνειρα και ελπίδες και που είχε αποτυπώσει αδρά το ηθικό του στίγμα στην ευρύτερη κοινωνία της πόλης. Με την ηθική του ευγένειά, την ευπρεπή κοινωνική του αγωγή και με την απέραντη καλοσύνη του, που τον είχαν καταστήσει από τα πιο αγαπητά παιδιά της ηλικίας του. Από μόνο του το γεγονός αυτοδύναμα, της βίαιης φυγής από τη ζωή ενός νέου ανθρώπου είναι τραγικό. Κατά μείζονα λόγο, όταν είχε χτίσει οικογένεια και μόλις περίπου σαράντα μέρες πρίν, είχε έλθει στη ζωή το δεύτερο παιδάκι του ! Ο ορισμός της αρχαίας τραγωδίας. Συγκλονιστήκαμε όλοι στο Δήμο της Γαστούνης και πολύ περισσότερο όσοι είχαν γνωρίσει τον αξιαγάπητο Πέτρο. Αυτή την οδυνηρή θλίψη δοκίμασα και εγώ, αφού συνδεόμουν με το λεβέντη μας, που έφυγε τόσο άδοξα, στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του, αλλά και με όλην του την οικογένεια. Μεγάλωσα μέσα στο κέντρο της Γαστούνης, όπου και το ιστορικό μαγαζί μας ιχθυοπωλείο – κεντρικό πρατήριο πάγου. Και τα καφενεία στο κέντρο της Γαστούνης, υπήρξαν το δεύτερο «σπίτι» μου. Ιδιαίτερα τα καλοκαιράκια, με το που τελείωνε το πρωϊνό ωράριο στο μαγαζί μας, έσπευδα στο ιστορικό καφενείο «Ο Παυλάκης» που το είχαν οι αδελφοί Θεοδοσόπουλοι – παραλαμβάνοντάς το από τον αοίδιμο Πάνο Παπαδάτο, πατέρα του Μαθηματικού Πέτρου Παπαδάτου- Νίκος, Σάκης ο πατέρας του τραγικού Πέτρου και ο Δημητράκης, ο «Χειμώνας» μεγάλος τερματοφύλακας - δόξα του «Αίαντος», για να συζητήσω με ωραίες φυσιογνωμίες της τότε Γαστούνης. Σημειώνω εμβόλιμα πως το ιστορικό Καφενείο Θεοδοσόπουλου επι της Στρατηγού Σισσίνη, εκεί που σήμερα είναι η οικοδομή των αφ/ων Μπουρίτσα, που έφερε και τις αξεπέραστες τοιχογραφίες στους πλαϊνούς τοίχους του, ενός Γερμανού αρχιτέκτονα – ζωγράφου από την κατοχή, ήταν το κέντρο της κοινωνικής εκπόρευσης της περιοχής και πέρα από τις ζεστές πολύπλαγκτες κοινωνικοπολιτικές και αθλητικές συζητήσεις του, μπορούσες να βρείς από εργάτες για τα χωράφια μέχρι γιατρό.
Εκεί τα μεσημέρια λοιπόν γνώρισα και τον αλησμόνητο Πέτρο Θεοδοσόπουλο, που παιδάκι μικρό σαν ήταν, έρχονταν για να βοηθήσει στο καφενείο τον παππού του, τον αγαπημένο μας κυρ- Πέτρο Θεοδοσόπουλο. Και έψαυσα την ευγένεια, τον σεβασμό, αλλά και την καλή ανατροφή του αγαπημένου μας Πέτρου. Πάντα γλυκύς, ευγενής και με προθυμία να βοηθήσει. Ενώ ξεχώριζε για την φιλομάθεια και την αγάπη του για το ιστορικό γίγνεσθαι της περιοχής. Ένα αξιόλογο και αξιαγάπητο παιδί τότε, που ευθύς έβαζες στην καρδιά σου και έφερε άφθιτη την ευπρέπεια των γονιών του Σάκη και Διονυσίας Θεοδοσοπούλου. Τα χρόνια πέρασαν εγώ έφυγα για την Αθήνα, αλλά πάντα μάθαινα νέα, του αγαπημένου μας Πέτρου. Και ήλθε το Σάββατο το κακό μαντάτο, να μας συνταράξει συθέμελα και να μας γεμίσει πόνο και άφατη θλίψη. Που ωστόσο δεν αποσβέσει ποτέ από τον νού και την καρδιά μας, τον αγαπημένο μας Πέτρο. Με κείνο το ζεστό και ανθρώπινο χαμόγελό του, να μας συντροφεύει για πάντα. Στους τραγικούς γονείς του απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια για την απώλεια του αγγέλου τους. Αλλά ας είναι όμως ηθικά περήφανοι, που παρέδωσαν στην κοινωνία ένα άξιο, δημιουργικό και ευπρεπή άνθρωπο. Καλό σου ταξίδι Πέτρο μας, η Παναγία η Καθολική, να σε κατατάξει στις δίκαιες ψυχές. Έφυγες άδικα και ενωρίς. Πέτυχες όμως να πληρώσεις τη ζωή σου, με αγάπη, δημιουργία και αξιοπρέπεια. Τα δυο σου παιδιά, παραλαμβάνουν ηθικά τη σκυτάλη της ζωής σου και όταν μεγαλώσουν να ξέρεις, θα είναι περήφανα για εσένα !
Share this
