Η πολυτάλαντη ηθοποιός μας Μαρία Ζαφειράκη !

Η πολυτάλαντη ηθοποιός μας

Μαρία Ζαφειράκη !

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, αλλά και του θεάτρου μας, η Μαρία Ζαφειράκη. Μια έξοχη δευτεραγωνίστρια με ξεχωριστή δραματική ταυτότητα, που μας χάρισε σπουδαίες ερμηνείες και δικαίως καταγράφεται στις μεγάλους μας ηθοποιούς, που επένδυσαν με το πολυμερές τους τάλαντο, το παλκοσένικο και την μεγάλη μας οθόνη. Υποδύθηκε με παραστατική ενάργεια μια ευρεία γκάμα δεύτερων ρόλων η Μαρία Ζαφειράκη και μέσα από αυτούς, ξεδίπλωσε την δραματική της αρτιότητα, την άψογη σκηνική της παρουσία, αλλά και το ευγενές λυρικό της κύτταρο, που απέπνεε μοναδική ανθρωπιά ! Άλλοτε παίζοντας την τραγική μάνα, που προσπαθεί μέσα από τους ριπτασμούς της ζωής και τα χτυπήματα της τραγικής μοίρας, να κρατήσει όρθια την οικογένεια και την αξιοπρέπειά της, μέσα στην υστερούσα μεταπολεμικά ελληνική επαρχία, κάποτε υποδυόμενη την ταπεινή γυναίκα το χωριού που άγονταν κατά τις επιταγές των κοινωνικά ισχυρών της εποχής, ενίοτε την τίμα και χειραφετημένη γυναίκα της επαρχίας, που αντίπερα στην αδύναμη κοινωνικά θέση της, πασχίζει για να στηρίξει και να αναδείξει το δίκαιο. Πάντοτε όμως σε όλη αυτή την μακρά της πορεία, δραματικά άξια και εμπνευσμένη, χαρίζοντάς μας, μοναδικές υποκριτικές στιγμές.

Η Μαρία Ζαφειράκη είδε το φως της ζωής στην Κοζάνη το 1931. Μετά τις εγκύκλιες γυμνασιακές της σπουδές και με έντονη έφεση για την τέχνη, σπούδασε στην Δραματική Σχολή Μιχαη-λίδη. Και με την αποπεράτωση της Δραματικής Σχολής, ρίχτηκε στη αρένα του θεάτρου, που αποτέλεσε και την κεντρική καλλιτεχνική της έπαλξη. Ήδη από τις 28 Ιανουαρίου του 1956, έγινε μέλος του ΣΕΗ (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών). Πρόβα μάλιστα τζενεράλε στο σανίδι έκανε το 1955 με την παράσταση «Οθέλλος» του Σαίξπηρ, με το σχήμα του Καρούσου, που ανέβηκε στο θέατρο «Έσπερος» στην Θεσσαλονίκη. Και με τις άρτιες και ωραίες της εμφανίσεις στην θεατρική σκηνή, εξακόντισε το υποκριτικό της κύρος και έγινε ιδίως με την μοναδική εκφραστικότητά της, πολύ αγαπητή στο θεατρόφιλο κοινό. Για τέσσερις δεκαετίες η Μαρία Ζαφειράκη, δέσποζε στο παλκοσένικο, με υποδειγματικές ερμηνείες.

Αλλά παράλληλα με το θέατρο, μακρά και εύκρατη υπήρξε η πορεία της και στον κινηματ-ογράφο, όπου και εκεί μας έδωσε ξεχωριστές ερμηνείες. Έπαιξε σε αριστουργήματα του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας και συνεργάστηκε με την πλειονότητα των κορυφαίων ηθοποιών μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη συμμετοχή της στις ταινίες : «Πυρετός στην άσφαλτο» (1967) του Ντίνου Δημόπουλου, πλάι στους Γιώργο Φούντα, Φαίδωνα Γεωργίτση, Νόρα Βαλσάμη, Βάσω Ανδρονίδη κ.α., «Εσχάτη προδοσία» (1968) του Πάνου Γλυκοφρύδη, δίπλα στους Κώστα Πρέκα, Τζένη Ρουσσέα, Γιώργο Τζώρτζη, «Η κραυγή μιας αθώας» (1969), πλάι στους Κατερίνα Βασιλάκου, Χρήστο Νέγκα, Τασσώ Καββαδία κ.α., «Αργυρώ η προδο-μένη τσελιγκοπούλα» (1968) του Παναγιώτη Κωνσταντίνου, δίπλα στους Κατερίνα Βασιλά-κου , Γιώργο Καμπανέλλη , Ανέστη Βλάχο, Βαγγέλης Καζάν , Ελένη Ζαφειρίου κ.α., αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα επιτυχημένες ταινίες του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας.

Παράλληλα με όλα αυτά, η αγαπημένης μας ηθοποιός είχε μια ευρεία συνάμα παρουσία στην μικρή μας οθόνη, με έξοχες ερμηνείες σε επιτυχημένα σήριαλ της δημόσιας και ιδιωτι-κής τηλεόρασης. Αλλά και στην έπαλξη του ραδιοφώνου, σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα, επενδύοντάς τα και με την αισθαντική φωνή της, που επίσης συνιστούσε ένα ακόμα τάλαντό της. Η Μαρία Ζαφειράκη στην προσωπική της ζωή είχε παντρευτεί τον επίσης σπουδαίο ηθοποιό Σπύρο Κωνστα-ντόπουλο, που απεβίωσε το 2007 και είχαν αποκτήσει έναν γιό. Στις 2 Νοεμβρίου του 2018, η μεγάλη μας ηθοποιός εκδήμησε από τη ζωή, σε ατμόσφαιρα πάνδημου πένθους, ένεκα της ευγενούς κοινωνικής της παρουσίας και την καλλιτεχνικής της αρτιότητας, που την είχαν καταστήσει παντού αγαπητή !

Φιλμογραφία

Το χάραμα (1994)

Άλκηστη (1986) [Ζαμπέλη]

Τα τσακάλια (1981)

Ισόβια (1980) [Όλγα Μάγερ]

Ένας νομοταγής πολίτης (1974) [Καλλιόπη Μοναχογιού]

Οι βάσεις και η Βασούλα (1974) [Βάρνα]

Ερωτική συμφωνία (1972)

Η ώρα της αλήθειας (1969)[Ελένη Απέργη]

Τα παιδιά του λιμανιού (1969)

Η κραυγή μιας αθώας (1969)

Επί εσχάτη προδοσία (1968)