Ο πολυτάλαντος ηθοποιός μας
Νίκος Καζής !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Από τους κορυφαίους μας ηθοποιούς και με ένα πολυμερές δραματικό κύτταρο, ο Νίκος Καζής σκέπασε την θεατρική μας κατά βάση σκηνή και μας έδωσε αριστοτεχνικές ερμηνείες, που τον κατατάσσουν στα μεγάλα αναστήματα της δραμα-τικής μας τέχνης. Την υποκριτική του παρουσία πέρα από την σκηνική της αρτιότητα, κατευόδωνε πάντα ένας βαθύς λυρισμός, που προσέδιδε όγκο στους εμπνευ-σμένους ρόλους του. Υποδύθηκε πλειάδα ρόλων σε αριστουργή-ματα του διεθνούς κλασικού δραματολογίου, όπως και του σύγχρονου, αλλά και με την ίδια εξίσου επιτυχία, στην αρχαία ελληνική τραγωδία και κωμωδία, που αποτέλεσαν προνομιακό υποκριτικό του πεδίο. Μνημονεύουμε έτσι τις παραστάσεις στις οποίες φανέρωσε το ακένωτο δραματικό του κύτταρο και τον ανέδειξαν ως έναν από τους κορυφαίους της θεατρικής μας τέχνης : «Αντιγόνη» (1956), «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1961), Επτά επί Θήβας (1968), Μονσεράτ (1951), Το ατλαζένιο γοβάκι (1963), Γκόλφω (1955), «Το όνειρο» (1963), «Σβήσε το φως» (1948), «Ο ασυλόγιστος» (1964), «Βάτραχοι» (1998) κ.α. Μια χρυσή αλυσίδα ερμηνειών, διάστικτες από την προικισμένη και εμπνευσμένη δραματου-ργική αρματωσιά του αγαπημένου μας ηθοποιού.
Ο Νίκος Καζής είδε το φως της ζωής το 1927 και μετά την αποπεράτωση των εγκύκλιων γυμνασια-κών του σπουδών, έχοντας ξεχωριστή αγάπη και έφεση για την τέχνη, εισήχθη στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αποφοιτώντας από την δραματική σχολή έκανε πρόβα τζενεράλε στο θεατρικό σανίδι το 1938, στην παράσταση «Σβήσε το φως» του Ασημάκη Γιαλαμά, με το σχήμα των Μιράντας Μυράτ – Λάμπρου Κωνσταντάρα, στο θέατρο «Μακεδονικό» της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα το ίδιο έτος, έγινε ενεργό μέλος πλέον του ΣΕΗ. Στην μακρά και εύκρατη θεατρική του καριέρα ο Νίκος Καζής, συνεργάστηκε με πλήθος από τους κορυφαίους μας ηθοποιούς, όπως τους Βασίλη Λογοθετίδη, Αντιγόνη Βαλάκου, Νίκο Χατζήσκο, Κώστα Χατζηχρήστο, Ελένη Χατζηαργύρη, Δάφνη Σκούρα, Λάμπρο Κωνστα-ντάρα κ.α. και μας έδωσε μνημειώδεις ερμηνείες. Ενώ σπουδαία και παραγωγική υπήρξε και η συνεργασία του και με σκηνή του Εθνικού, κατά τα διαστήματα : (1954-1957, 1960-1964, 1966-1975), σε κεντρικούς ρόλους όπως : Ετεοκλής στους Επτά επί Θήβας, Ορέστης στην Ηλέκτρα, Αχιλλέας στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Πολυνείκης στις Φοίνισσες», λόρδος Ντάρλιγκτον στη «Βεντάλια της λαίδης Ουίντερμιρ», Γκόρινγκ στο «Ένας ιδανικός σύζυγος» κ.α.
Πολύ γόνιμη όμως υπήρξε η παρουσία του Νίκου Καζή και στην μεγάλη μας οθόνη, όπου και εκεί φανέρωσε το πολυδύναμο λυρικό του κύτταρο και την υποκριτική του δεινότητα. Πρωτα-γωνίστησε άλλοτε ως ζεν πρεμιέ, όπως με την Σμαρούλα Γιούλη στην ωραία μας ταινία «Χαμένοι Άγγελοι» της «Φίνος Φίλμ» το 1938 και σε σενάριο και σκηνοθεσία του μεγάλου Νίκου Τσιφόρου, αλλά και ως
δευτεραγωνιστής, που χρωμάτισε και επένδυε με τη άρτια παρουσία του, τις ταινίες μας. Αναφέρουμε έτσι τις συμμετοχές του στις ταινίες : 1948 «Χαμένοι άγγελοι» , 1950 «Αμάρτησα για το παιδί μου», 1953 «Σάντα Τσικίτα», «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» , 1955 «Γκόλφω», 1956 «Ο ζηλιαρόγατος», 1958 «Κερένια κούκλα», 1959 «Σαρακα-τσάνισσα», «Όσο υπάρχουν γυναίκες, «Στουρνάρα 288» (Φτώ-χεια και αριστοκρατία), 1961 «Αντιγόνη», 1964 «Συγχώρεσέ με αγάπη μου», 1966 «Αγάπη που δεν σβήνει ο χρόνος» κ.α. Τη δεκαετία του ΄60 σημειώ-νουμε πως ο Νίκος Καζής, είχε μια ευρεία συμμετοχή και παρουσία στο ραδιοφωνικό θέατρο, αποτυπώνο-ντας και σε αυτή την καλλιτεχνική έπαλξη, το πολυ-διάστατο ταλέντο του. Ενώ κατά μια πληροφορία στην εφηβική του ηλικία 15-17 χρόνων, στα κατοχικά χρόνια, τραγουδούσε σε βαριετέ όπως «Όασις», «Αλκαζάρ», «Σίνε-Νιους»). Τέλος σημειώ-νουμε πως αυτός με αγάπη και φιλότητα είχε προωθήσει στο χώρο της υποκριτικής τον αγαπημένος μας ηθοποιό Βασίλη Μαλούχο.
Στις 1 Οκτωβρίου του 2006, ο μεγάλος μας ηθοποιός εκδήμησε από τη ζωή, σε μια ατμόσφαι-ρα καθολικής θλίψης στο φάσμα της τέχνης, για το άτεγκτο ήθος του και την έξοχη υποκριτική του φυσιογνωμία. Υπήρξε ένας άξιος και μεγάλος του θεάτρου μας !
Φιλμογραφία
1947 Παιδιά της Αθήνας
1948 Χαμένοι άγγελοι
1950 Αμάρτησα για το παιδί μου
1952 Ορκίστηκα εκδίκηση
1953 Σάντα Τσικίτα, Οι ουρανοί είναι δικοί μας
1954 Η άγνωστος
1955 Γκόλφω
1956 Ο ζηλιαρόγατος, Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;, Δολάρια και όνειρα
1957 Έχει θείο το κορίτσι, Μανούλα, θέλω να ζήσεις
1958 Κερένια κούκλα
1959 Σαρακατσάνισσα, Όσο υπάρχουν γυναίκες
Στουρνάρα 288 (Φτώχεια και αριστοκρατία)
1961 Αντιγόνη
1962 Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος
1964 Συγχώρεσέ με αγάπη μου
1965 Ο άχρηστος της κοινωνίας
1966 Αγάπη που δεν σβήνει ο χρόνος
Θεατρικές Παραστάσεις
Βάτραχοι (1998)
Επτά επί Θήβας (1968)
Ο ασυλόγιστος (1964)
Το ατλαζένιο γοβάκι (1963)
Το όνειρο (1963)
Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1961)
Αντιγόνη (1956)
Γκόλφω (1955)
Μονσεράτ (1951)
Σβήσε το φως (1948)
1951/1952 Ο Κατσαντώνης
1952/1953 Ο Φώτης Φαγκρής και η Τσικίτα Λοπέζ
1952/1953 Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε
1954/1955 Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται
1954/1955 Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ
1956/1957 Μαρία Στιούαρτ
1956/1957 Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται
1960/1961 Ο έμπορος της Βενετίας
1960/1961 Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας
1960/1961 Ιφιγένεια η εν Αυλίδι
1960/1961 Ερωφίλη
1961/1962 Ερωφίλη
1962/1963 Η θυσία του Αβραάμ
1965/1966 Μιας πεντάρας νειάτα
1968/1969 Το καφενείο
1969/1970 Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ
Το παρόν κείμενό μας δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Παρασκήνιο".
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr