Ο Κολωνός του λαϊκού παλμού και της φιλοσοφικής έξαρσης !

Ο Κολωνός του λαϊκού παλμού και της φιλοσοφικής έξαρσης !

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Από τις λατρεμένες περιοχές της αγαπημένης μας Αθήνας ο Κολωνός, εν άλλοις ο Ιππίος Κολωνός κατά την αρχαιοελληνική του ονομασία, που ξεχωρίζει για τη φυσική ομορφιά του, τον απαράμιλλης καλλονής λόφο του Σκουζέ, ο οποίος συνιστά έναν από τους πνεύμονες της Αθήνας, τους ζεστούς και ευγενείς ανθρώπους τους, που έχουν κατορθώσει και σήμερα πέρα και πάνω από τα αλλοτριωτικά και από αποξενωτικά μηνύματα της εποχής, να κρατούν δυνατό και ρωμαλέο τον κοινωνικό τους ιστό, αλλά και για τον απαρά-μιλλης αξίας αρχαιολογικό ιστορικό πλούτο του, μέσα στον οποίον εγκλείει παράλληλα με την παγκοσμίου κύρους φιλοσοφική Ακαδημία του κορυφαίου της φιλοσοφικής σκέψης Πλάτωνα και τον πρωτόθρονο τραγικό μας ποιητή Σοφοκλή,

δημιουργό της Αντιγόνης και άλλων αριστουργη-μάτων. ο Κολωνός συνιστά σήμερα μία πολύ δυναμική κοινωνικά συνοικία, με έντονο το στοι-χείο της δημιουργίας, την κοινωνική ανάπτυξη στα πλαίσια του ύστερου κοινωνικού αστικού μετασχηματισμού, του αστικού πεδίου της Αθήνας, αλλά βεβαίως και τη φυσική ομορφιά του, πού με κέντρο των απαράμιλλης φυσικής καλλονής Λόφο του Σκουζέ και τον υφιστάμενο σε αυτόν υψηλής αισθητικής αξίας ναό του Αγίου Αιμιλιανού -που είναι και ο μοναδικός σε όλη την Ελλάδα - αποτελεί έναν σπουδαίο πόλο έλξης, για όλους τους κατοίκους της Αττικής. Στη σημερινή του κατάσταση ο Κολωνός αποτελεί το 4-0 Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη και την ευημερία της πόλης, διατηρώντας όπως προαναφέραμε σε πολύ υψηλό βαθμό την κοινωνική συνοχή της γειτονιάς και ευρύτερα ολάκερου του κοινωνικού του ιστού.

Από τα κεντρικά στοιχεία της ιστορικής κοινω-νικής και πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής του Κολωνού, ο σημαντικός πνεύμονας του - καταπράσινος Λόφος Σκουζέ, που φέρει την ονομασία του από τον αρχικό ιδιοκτήτη του Πανα-γή Σκουζέ, οικονομικό παράγοντα της προεπανα-στατικής Αθήνας, φιλικό, πρώτο τραπεζίτη της πόλης με τη σύσταση της, αλλά και εμπνευσμένο συγγραφέα, μέσα από την πολυτάραχη και πολύ-πλαγκτη ζωή του, ο οποίος μεταξύ άλλων μας κληροδότησε και σημαντικά κοινωνικά και πολιτισμικά στοιχεία για την κοινωνική ζωή της τουρκοκρατούμενης Αθήνας, αλλά και για τα μετέπειτα μεταπελευθερωτικά της βήματα. Από τα γνωστότερα μάλιστα και διαδεδομένα βιβλία του Παναγή Σκουζέ εν είδει απομνημονευμάτων «Η τυραννία του Χατζή Αλή Χασεκή στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα 1772 –

1796». Βεβαίως κορυφαίο πολιτισμικό και βυζα-ντινό τοπόσημο του Κολωνού, συνιστά η μονα-δική στην Ελλάδα εκκλησία του Αγίου Αιμιλια-νού, που κομίζει τις ελπίδες, τους στόχους και τις προσδοκίες όπως και τους καημούς τόσο του μικρασιατικού Ελληνισμού, όσο και των Μυκο-νιατών προσφύγων, που ανέβηκαν στην Αθήνα από την Μύκονο, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης και ζωής. Η οποία δεσπόζει στον πανέμο-ρφο και πευκόφυτο Λόφο Σκουζέ, με το κλέος, την ηθική της αύρα και τη μεγαλοπρέπεια της. Αποτυπώνοντας εξελικτικά όλη την κοινωνική εξέλιξη της περιοχής, από τις αρχές του 20-ου αιώνα έως και τις μέρες μας, οπότε και έχει συντελεστεί η πλήρης αστικοποίηση της. Ενώ η μείζονα πολιτι-σμική και ιστορική σφραγίδα της περιοχής του Κολωνού, είναι αναντίλεκτα η ακαδημία του Πλάτωνα, που αποτελεί και την αρχαιότερη και σπουδαιότερη φιλοσοφική Ακαδημία σε όλο τον κόσμο.

Κατά την αρχαιότητα κάνοντας μία ιστορική αναδίφηση στην καταγωγή του Κολωνού, οι Κολωνές ή Κολώνη, όπως ονομάζετο ο δήμος του Κολωνού, αποτελούσαν αρχαίο οικισμό πόλη και δήμο της Αιγηίδας, περιοχής της αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας. Ο δήμος συχνά ονομάζεται και Ιππίος Κολωνος, προκειμένου να ξεχωρίζει από την περιοχή της Αθήνας, η οποία ονομάζονταν Αγοραίος Κολωνός και της οποίας η αρχαιολογική θέση ήταν στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, εκεί που σήμερα βρίσκεται ο ναός του Ηφαίστου, γνωστό και ως Θησείο. Το όνομα του ο Κολωνός ήρε από δύο μικρούς λόφους που βρίσκονταν λίγο πιο βόρεια της αρχαίας Ακαδημίας. Χωροταξικά στην αρχαιότητα ο δήμος του Κολωνού βρισκόταν περίπου δέκα στάδια από την αρχαία Αθήνα, πλησίον της αρχαίας ακαδημίας του Πλάτωνα και του ποταμού Κηφισού . Η ακριβής τοποθεσία του Κολωνού κατά την αρχαιότητα δεν έχει μέχρι στιγμής αποσαφηνιστεί, αλλά κατά τις βασιμότερες εκτιμήσεις, ταυτίζονταν με τη σημερινή περιοχή του Κολωνού. Ο δήμος του Κολωνού στην αρχαιότητα, του οποίου η ύπαρξη τεκμηριώνεται και από διάφορες επιγραφές, ως μέλος της Αιγηίδας Φυλής, εκπρο-σωπείτο με δύο βουλευτές στην αρχαία βουλή των πεντακοσίων κατά την πρώτη περίοδο 508 307/ 306 π. Χ. Κατά τη δεύτερη περίοδο 307/ 306- 224/ 223 και την τρίτη περίοδο 224/ 223- 201/ 200 εκπροσωπείτο με δύο βουλευτές στη Βουλή των εξακοσίων. Ενώ δεν είναι γνωστό με πόσους βουλευτές εκπροσωπείτο, κατά την τέταρτη 201- 126 και την πέμπτη βουλευτική περίοδο 126- 3ος αιώνας, της αρχαίας Αθήνας. Οι αρχαίοι δημότες του Κολωνού ονομαζόταν Κολωνείς, η αποδίδονταν περιφραστικά «εκ του Κολωνού» η Κολωνωήθεν, δηλαδή προερχόμενοι από τον Κολωνό.

Ατίμητης ιστορικής και πολιτισμικής αξίας, συνιστά το μνήμα και η ακαδημία του κορυφαίου παγκόσμια φιλοσόφου Πλάτωνα, στην περιοχή του Κολωνού. Πλησίον του Λόφου του Κολω-νού ήταν το άλσος της Ακαδήμειας και η σχολή του Πλάτωνα, στην οποία και δίδαξε και γαλούχησε εκατοντάδες φιλόσοφους, ο κορυφαίος Έλληνας της παγκόσμιας φιλοσοφίας. Ανάμεσα στην Ακα-δημία και τον Κολωνό, ο Πλάτωνας διατηρούσε την κατοικία του και εκεί ήταν και ο τάφος του. Σχετικά ο περιηγητής Παυσανίας σημειώνει στα «Αττικά» του, ότι αφού εξήλθε της ακαδημίας συνάντησε το μνήμα του Πλάτωνος και εκείθεν προς τα ανατολικά αντίκρισε να προβάλλει επιβλητικά στο Κολωνό, το άγαλμα του Ιππίου Ποσειδώ-νος, ένεκα του οποίου ο Κολωνός πήρε και το όνομα του Ιππίος Κολωνός. Πολλές δοξασίες και παραδόσεις είναι συνυφασμένες με την ιστορία και τη μυθολογία του αρχαίου Κολωνού. Κατά τη

μυθολογία έτσι, στον αρχαίο χρόνο υφίστατο σπήλαιο μέσα το οποίο κατέβαιναν οι νεκροί στον Άδη. Και ο θεός των νεκρών Πλούτωνας, που είχε ερωτευτεί την πανέμορφη Περσεφόνη, κόρη της θεάς Δήμητρας, την απήγαγε από τους λειμώνες της Αίτνας και τη μετέφερε πάνω στο άρμα του στον Κολωνό της Αττικής, κατεβάζοντας την στον Άδη, μέσα από το ορμητήριό του, του Κολωνού, το οποίο μάλιστα ο Σοφοκλής χαρακτηρίζει «χαλκό-πουν οδόν». Σχετική άλλωστε είναι και η αναφορά με τον τραγικό και τυφλωμένο Οιδίποδα, που σε κατάσταση παραφοράς από την τραγική του μοίρα, φεύγει από τη γενέτει-ρα του τη Θήβα και φτάνει στον Κολωνό της παρακείμενης Αττικής, με τη συνοδεία της κόρης του Αντιγόνης, για να βρει την ηθική του λύτρωση, κατιβαζόμενος στο φρικτό Άδη, μέσω της «χαλκοπόδου οδού». Αλλά τις φυσικές αρετές και ομορφιές του αρχαίου Κολωνού, εγκωμιάζει και ο μεγάλος αστρονόμος και γεωμέτρης της Αθήνας Μέτων του 5-ου π.χ. αιώνα, ο οποίος υπήρξε συγκαιρινός του Σωκράτη και επινόη-σε τον περίβλεπτο «Κύκλο του Μέτωνος» αναφορικά με το μηνολόγιο και το ηλιακό ενιαυτό, ο οποίος ανέβαινε συχνά στον Κολωνό για να κάνει αστρονομικές παρατηρήσεις, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει και ο συγκαιρινός του Αριστοφάνης, που σημειώνεις τις Όρνιθες του : «Μέτων ον οίδεν Ελλάς και Κολωνός». Επίσης και ο Θεόφραστος που είχε σπουδάσει στην Ακαδημία του Πλάτωνος, μνημονεύει στα «μετεωρολογικά» του ότι ο Φατινός, μαθήματα από τον οποίον είχε παρακολουθήσει και ο Μέτων, μελετούσε κι αυτός τα άστρα και τα Μετέωρα από τον Κολωνό, δοθέντος ότι «η θέα του Κολωνού είναι ευρυχωροτέρα και διά τούτο προτιμητέος είναι από τους αστρο-νόμους ο Κολωνός». Ακόμα και ο κυνικός φιλόσοφος του 2-ου προ Χριστού αιώνα Δημώναξ, που κατοίκησε και δίδαξε στην Αθήνα, σημειώνει κολακευτικά, το όμορφο περιβάλλον του Κολωνού. Ενώ τέλος σημειώνουμε τον αρχαίο Κολωνό, ως την περιοχή που γεννήθηκε και έζησε, ως τα βαθιά γεράματά του, ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής, συγγραφέας εν άλλοις του αριστουργήματος της «Αντιγόνης», που χρησιμοποιεί τον κοινωνικό καμβά του Ιππίου Κολωνού, για να συγγράψει το άλλο αριστούργημα του, «Οιδίπους επί Κολωνώ».

Στην ιστορική του εκπόρευση, ο Κολωνός, μετά τα κλασικά χρόνια, συνέχισε να αποτελεί μία μείζονα περιοχή του ευρύτερου δήμου της Αθήνας. Κάτι το οποίο τεκμηριώνουν σχέδια σωζόμενα, κατάλοιπα από την ρωμαϊκή και υστερορωμαϊκή εποχή. Στα χρόνια του μεσαίωνα ο δήμος του Κολωνού, υπέστη κοινωνική αποψίλωση, μέχρι που έφτασε στην ερήμωση και την κοινωνική εγκατάλειψη του. Πέραν του Σοφοκλή που γεννήθηκε στον Κολωνό το 496 π.χ., σημειώνουμε και μία άλλη μείζονα προσωπικότητα από το δήμο του Κολωνού, τον κληρούχο και βουλευτή Δεινιάδη τον Κολωνέα.

Ο εμπνευσμένος μεγαλέμπορος και αγωνιστής του ΄21 Παναγής Σκουζές

Αναπόσπαστα συνδεδεμένος όπως προαναφέραμε με την πανέμορφη περιοχή του Κολωνού, είναι και ο μεγαλέμπορος και τραπεζίτης της προεπανα-στατικής Ελλάδας Παναγής Σκουζές 1776 -1847, που αποτέλεσε δεσπόζουσα φυσιογνωμία της περιοχής και της αθηναϊκής κοινωνίας ευρύτερα. Υπήρξε ο ιδιοκτήτης του πανέμορφου Λόφου και έξοχου φυσικού πνεύμονα του Κολωνού, προς τιμή του οποίου και όνοματοδοτήθηκε και Λόφος Σκουζέ. Ένας δαιμόνιος άνθρωπος, που αντίπερα στη ταπεινή κοινωνική καταγωγή του, κατόρθωσε να μεγαλουργήσει οικονομικά, να αποτελέσει συνιδρυτή του δήμου της Αθήνας, ιδρυτή της πρώτης Τραπέζης της πόλης, αλλά και σημαντικό ηθικό και οικονομικό αιμοδότη της Φιλικής Εταιρείας και του αγώνα της εθνεγερσίας, με την πελώρια για την εποχή οικονομική ισχύ του. Ο Παναγιώτης Σκουζές 1776-1847, γεννήθηκε στην Αθήνα και αποτέλεσε γιο του Δημη-τρίου Σκουζέ και της Σαμαλτάνας Παναγιωτάτζη. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν πολύ δύσκολα, ένεκα του φτωχού οικογενειακού του περιβάλλοντος, αλλά και των δύσκολων κοινωνικών συνθηκών στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, κάτι το οποίο τον εξώθησε με τον ασυμβίβαστο και δημιουργικό

χαρακτήρα του, να καταφύγει προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Κωνσταντινούπολη. Στην πόλη ο δαιμόνιος Παναγής Σκουζές, πολύ γρήγορα απέκτησε μεγάλη περιουσία και αναγορεύτηκε σε σημαντικό κοινωνικό και οικονομικό της παράγοντα. Σαλπάροντας πρωτίστως ως ναύτης, μετά από προχειροδουλειές για να βιοπορίσει, ταξίδεψε ως την Αμερική και παρακολούθησε και την ιστορική ναυμαχία του Τραφά-λγκαρ στις 21-10-1805, όπου το αγγλικό βασιλικό ναυτικό, στα πλαίσια των ναπολεοντείων πολέμων, είχε αντιμετωπίσει, την ισπανογαλλική ναυτική συμμαχία. Με το επιχειρηματικό του δαιμόνιο απέκτησε πολύ μεγάλη περιουσία και επανέκαμψε στη γενέτειρά του Αθηνά λίγο πριν την έκσπαση της επανάστασης. Με την οικονομική του ισχύ και την κοινωνική του επιφάνεια, αγόρασε πελώριες εκτάσεις για την εποχή στην Αθήνα, σημαντικά εμπορικά ακίνητα και κατέστη σε έναν από τους πολύ δυνατούς κοινωνικούς παράγοντες τις προεπαναστατικής Αθήνας. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και το 1822 εξελέγη δημογέροντας της Αθήνας. Συμμετείχε σε πολλές μάχες για την απελευθέρωση στα χρόνια της επανάστασης, με χαρακτηριστικότερη αυτήν της πολιορκίας της Ακρόπολης από τον Κιουταχή. Με την έξοδο από το έρεβος της οθωμανικής δουλειάς, ο Παναγής Σκουζές ίδρυσε το Δήμο των Αθηναίων και άνοιξε και την πρώτη ιδιόκτητη του τράπεζα στην Αθήνα, αφότου ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα του αρτιγέννητου ελληνικού κράτους. Μάλιστα η τράπεζα του Παναγή Σκουζέ λειτούργησε έως το 1913. Το 1841 ο κορυφαίος αυτός Αθηναίος συνέγραψε τα απομνημονεύματά του, τα οποία και αναφερόταν όπως σημειώσαμε στην περίοδο 1772- 1796. Απεβίωσε στην Αθήνα και τα ηνία των επιχειρήσεων του, ανέλαβαν οι γιοι του Γεώργιος και Σπυρίδων Σκουζές. Και όπως θα εκθέσουμε παρακάτω, υπήρξαν οι στυλοβάτες κι εμπνευστές της ανασυγκρό-τησης και δυναμικής επέκτασης του πατρικού τους λόφου Σκουζέ, ως κορυφαίου τοπόσημου της απελεύθερης από τους Τούρκους Αθήνας. Συμμετέχοντας ενεργά και στη δημιουργία και ανάδειξη, του ιστορικού ναού του Αγίου Αιμιλιανού στον πανέμορφο λόφο.

Ο περικαλλής ναός του Αγίου Αιμιλιανού Σκουζέ

Όπως ήδη θίξαμε, μεγαλοπρεπής, πανέμορφος και επιβλητικός, με ένα στοιχείο μοναδικότητας, δεσπόζει ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού στον λόφου του Σκουζέ. Προσφέροντας ανεκλάλητη ηθική χαρά και ευφορία με το κάλλος και την ιερότητά του, στους πιστούς της περιοχής του Κολωνού. Ζωσμένος στην κυριολεξία απο τον Λόφο του Σκουζέ, μια περιοχή υπέροχης φυσικής καλλονής, ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού, είναι ο μοναδικός πανευρωπαϊκά ενοριακός ναός, πρός τιμήν του Αγίου Μαρτύρου Αιμιλιανού. Και αυτό το στοιχείο της μοναδικότητας του προσδίδει αφενός μεν πολύ υψηλό ηθικό κύρος, αφετέρου αναδεικνύει την ηθική μέριμνα και την φροντίδα των ενοριτών του, να τον επιμελούνται με ξεχωριστή αγάπη και να δουλεύουν άοκνα για τον αισθητικό καλλωπισμό του, αλλά και την πολυδιάστατη κοινωνική του παρουσία. Ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού, έχει ένα ειδικό ηθικό βάρος, αφού κομίζει την ηθική αγωνία, τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις ελπίδες πολλών νέων ανθρώπων της επαρχίας, που ανέβηκαν στην Αθήνα τα δίσεκτα μεταπολεμικά μας χρόνια, ιδίως από την Μύκονο, όπως επίσης και τραγικών μικρασιατών προσφύγων και αγωνίστηκαν τον δρόμο τον καλόν, για να προκόψουν και να ευημερήσουν κοινωνικά. Αντίπερα στην φτώχεια, την κακοπάθεια, τις οικονομικές στρεβλώσεις και τις κοινωνικές δυσπλασίες της μεταπολεμικής Ελλάδος. Και όμως με ηθικό αποκούμπι την ευλογία του Αγίου Αιμιλιανού, κατάφεραν όλοι οι νέοι άνθρωποι τότε του Κολωνού, να ξεπεράσουν τα εμπόδια στα δίσεκτα εκείνα χρόνια, να ευημερήσουν οικονομικά και κοινωνικά και να γίνουν άξιοι άνθρωποι, που κληροδότησαν σε εμάς τις νεότερες γενιές, την προκοπή και τα ηθικά καταπιστεύματά τους. Ένας ναός λοιπόν, καμωμένος με αγάπη και με άμετρη ευλάβεια, απο τους ταπεινούς ανθρώπους του Κολωνού της μεταπολεμικής Ελλάδας, που μέσα απο το υστέρημά τους και τις δυσκολίες τους, είχαν την ηθική μεγαλοσύνη να τον φτιάξουν και να παραδώσουν σε εμάς τις νεότερες γενιές, ένα στολίδι. Αλλά ας κάνουμε και μια ευσύνοπτη ιστορική αναδρομή στην ιστορία του ναού.

Τα θεμέλια του ναού του Αγίου Αιμιλιανιού ετέθησαν το 1953. Και η ανοικοδόμησή του έλαβε χώρα, με την οικονομική αρωγή του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων «Αγία Τριάς», στην ίδρυση του οποίου είχε πρωτοστατήσει ο πρωθιερέας Εμμανουήλ Σαρρής, αλλά βεβαίως και με τον οβολό των ταπεινών χριστιανών της ενορίας, που με περίσσεια καρδιάς, έκαναν το πάν για την οικονομική ενίσχυση της ανέγερσής του. Το 1953 εξάλλου ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού και επίσημα αναγνωρίστηκε απο την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ως ενοριακός ναός του Κολωνού. Πρωθύ-στερα συνιστούσε παρεκκλήσι του διπλανού ενοριακού ναού του Οσίου Μελετίου Σεπολίων. Όμως η γεωμετρική αύξηση του πληθυσμού στην περιοχή, εν παραλλήλω με τον οικοδομικό οργασμό των μεταπολεμικών μας δεκαετιών, είχαν καταστή-ει αδήριτη την ανάγκη ανακήρυξης του νέου ενοριακού ναού. Στον προηγούμενο «βίο» του, ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού ήταν μια πρόχειρη ξυλοκατασκευή απο ξύλο ελιάς και πεύκου στον λόφο, για αυτό απεκαλείτο «παράγκα», δημιουργημένος στην έκταση του σημερινού κήπου, κατά μήκος της βόρειας πλευράς. Και τον είχαν κατασκευάσει Μυκονιάτες πρόσφυ-γες, για να υποκαταστήσουν τον καταρρεύσαντα απο τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1880 ναό του Αγίου Αιμιλιανού στον λόφο. Στην ξυλοκατασκευή μάλιστα έγινε αργότερα και επέκταση, με ένα προσάρτημα απο πλίνθους. Και κάλυπτε τις ανάγκες των ενοριτών της περιοχής μέχρι το 1947.

Στον παρόντα χρόνο ο ευρισκόμενος στον λόφο του Σκουζέ πιο πάνω περικαλλής ναός, που είναι τρισυπόστατος ήτοι Άγιος Αιμιλιανός, Αγία Αικατερίνη, Αγία Τριάς, αποτελεί τον δεύτερο ναό. Ως πρός την αρχιτεκτονική του τεχνοτροπία ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού, αποτελεί σταυρεπίστεγο με τρούλο και οι μεγάλοι τοίχοι του βόρειος, νότιος, ανατολικός και δυτικός, σχηματίζουν ένα ορθογώ-νιο παραλληλεπίπεδο. Σήμερα, ο μοναδικός υπάρ-χον Ναός είναι στην ουσία ο δεύτερος Ναός. Είναι τρισυπόστατος (Άγιος Αιμιλιανός, Αγία Αικατε-ρίνη, Αγία Τριάς), σταυρεπίστεγος με τρούλο. Οι δύο μεγάλοι τοίχοι -βόρειος και νότιος- είναι παράλληλοι, και με τους δύο άλλους -ανατολικό και δυτικό- σχηματίζουν σχήμα ορθογώνιου παραλληλεπιπέδου.

Ιστορική αναντίρρητα μέρα για τον ναό του Αγίου Αιμιλιανού η 23-η Μαΐου του 1976, Κυρια-κή της Σαμαρείτιδας, στην οποία έλαβαν χώρα τα εγκαίνιά του, χοροστατούντος του Επισκόπου Δέρβης κ-ου Κοσμά και συλλειτουργούντων των ιερέων Αναστασίου Παπασωτη-ρίου πρωθιερέως, Αναργύρου Αργυρού και Διακόνου Ισιδώρου Κουντούρη. Τα εγκαίνια έγιναν σε ένα κλίμα ηθικής πανδαισίας,

όπου το χριστεπώνυμο πλήθος της περιοχής του Κολωνού, έδωσε δυναμικά το παρόν και αισθάν-θηκε απερίγραπτη χαρά και ηθική έξαρση, για την πραγματοποίηση του μεγάλου του ονείρου. Για την ιστορική εκπόρευση του λόφου του Σκουζέ και της εκκλησίας του Αγίου Αιμιλιανού που ευρίσκονταν σ΄ αυτόν, όπως σημειώσαμε πρωθύστερα, το βορειοδυτικό τμήμα του λόφου, έκτασης 15 στρεμμάτων, ανήκε αρχικά στον Aθηναίο πρόκριτο Παναγή Σκουζέ, που είχε ιδιαίτερη συνδρομή στον αγώνα της εθνεγερσίας. Ο Παναγής Σκουζές είχε κατασκευάσει εκεί μια ωραία παραθεριστική κατοικία. Στα 1844 ο γιός του Παναγή Σκουζέ, Γιώργος Σκουζές, αγόρασε και το νότιο τμήμα του λόφου, η περιοχή όλη περιφράχθηκε και πήρε το όνομα «Άγιος Αιμιλιανός», απο τον

εκκλησία που υπήρχε στην κορυφή του λόφου. Μάλιστα η κόρη του Γιώργου Σκουζέ έλαβε το όνομα Αιμιλία, πρός τιμήν του Αγίου, που υπήρχε στον λόφο. Ενώ στον λόγο ετάφη με τον θάνατό του και ο αρχικός ιδιοκτήτης του, άρχοντας Πανα-γής Σκουζές. Ο Γεώργιος Σκουζές με μεράκι και φροντίδα κατέστησε το κτήμα έναν επίγειο στην κυριολεξία Παράδεισο, φυτεύοντας ελιές, κυπαρίσ-σια, καλλωπιστικά φυτά, αλλά και σταφίδα σου-λτανίνα. Και προκειμένου να καλύψει τις αρδευ-τικές ανάγκες του κτήματος, επειδή δεν επαρκούσε το νερό απο τα δυο υφιστάμενα πηγάδια, κατα-σκεύασε μια δεξαμενή παραπλεύρως της εκκλη-σίας και ανέβαζε το νερό με ατμομηχανή. Με τον καταστρεπτικό σεισμό όμως του 1880 κατεστάφη τόσο η εκκλησία, όσο και η δεξαμενή. Έτσι οι Μυκονιάτες πρόσφυγες που εποίκησαν τον Κολω-νό, κατασκεύασαν την ξύλινη κατόπιν εκκλησία του Αγίου Αιμιλιανού, για τις θρησκευτικές τους ανάγκες. Η διασωθείσα εικόνα του Αγίου Αιμιλιανού απο τον σεισμό, μετεφέρθη στον κοντινό ναό του Αγίου Μελετίου Σεπολίων. Και μέχρι την ανέγερση του νέου ναού του Αγίου Αιμιλιανού, κάθε χρόνο στις 18 Ιουλίου, ημέρα εορτής του Αγίου στον Λόφο, μετεφέροντο τα ιερά κειμήλια απο τον Άγιο Μελέτιο, για την καθιερωμένη περιφορά της εικόνας στη συνοικία.

Ο Κολωνός της λαϊκής έξαρσης και της φιλοσοφικής μεγαλουργίας, που μας ανατείνει με τις ομορφιές του, τον αξεπέραστο λόφο-πνεύμονά του και την απαράμιλλη παγκοσμίως σε ηθικό κύρος, Ακαδημία του Πλάτωνα !

Το παρόν κείμενο, έχει δημοσιευθεί σε αθηναϊκές εφημερίδες.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρικού Τομέα Αττικής, με τον Γιάννη Σγουρό.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr