Στερνό αντίο στον απαράμιλλο αετό
Μίμη Παπαϊωάννου !
Με ανείπωτη θλίψη όλοι οι Έλληνες, αποχαιρετήσαμε προχθές τον απαράμιλλο ποδοσφαιρι-στή και αρχηγό της ΑΕΚ και της εθνικής Ελλάδος Μίμη Παπαϊωάννου. Τον έξοχο μπαλαδόρο που συνέγειρε καρδιές και μάγευε με την υποδειγματική τεχνική του κατάρτιση τους ‘Έλληνες και όχι μόνο φιλάθλους, ενώ με το αδαμάντινο ήθος του, είχε εισάγει ένα άλλο είδος αθλητικού παραδείγματος στα ελληνικά γήπεδα, μέσα στον τραχύ και σκληρό χώρο του ποδοσφαίρου. Πολλές φορές μάλιστα ο έξοχος Μίμης της καρδιάς μας, έβαζε τα μαγικά πόδια του στην φωτιά, προκειμένου να προστατέψει τους αντιπάλους του, ενώ με την σύνολη υψηλού ήθους συμπεριφορά του, λάμπρυνε και προήγε αθλητικά τον τραχύ χώρο της μπάλας.
Ο Μίμης Παπαϊωάννου που γεννήθηκε σε προσφυγικό περιβάλλον στην Νικομήδεια της Ημαθίας το 1942, ήδη από την μαθητική του ηλικία είχε φανερώσει αρετές μεγάλου ταλέντου. Μετά από την συμμετοχή του σε τοπικές ομάδες, αλλά και στην δυνατή τότε ομάδα της Βέροιας, μετεγγράφη στην ΑΕΚ το 1962, με το ποσό μαμούθ της εποχής των 140.000 δρχ. Και από εκεί ξεκίνησε την καταλυτική του επέλαση στην ΑΕΚ και στην Εθνική Ελλάδος. Γοητεύοντας με την αριστοτεχνική ντρίμπλα του, το φοβερής δύναμης και τεχνικής, αριστερό του πόδι, που καθιστούσε τα φάουλ του τρόμο για τους Έλληνες τερματοφύλακες, την αξεπέραστη κεφαλιά του, έχοντας κυριολεκτικά «νικήσει» τη βαρύτητα και την εν γένει επιθετική του δεινότητα. Με την λατρεμένη του «Ένωση» ο γίγαντας Μίμης Παπαϊωάννου, κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, τρία κύπελλα και είχε ζωτική συμβολή στις δυο κορυφαίες διεθνείς διακρίσεις της ΑΕΚ, στο κύπελλο πρωταθλητριών το 1968-69 και το 1976-77 στο UEFA. Ακατάβλητη παρουσία, που και στην Εθνική Ελλάδος από το 1963 έως το 1978, ήταν ανάλογου και κύρους και αποτελεσματικότητας, με 61 συμμετοχές και 21 γκόλ. Και την αρχηγική του παρουσία συνάμα, με τις μοναδικές ηγετικές του αρετές, να δίνει κουράγιο και δύναμη, σε όλες τις δύσκολες εκφάνσεις της Εθνικής.
Ο κιτρινόμαυρος αετός, αγωνίσθηκε στην Α΄ Εθνική συνολικά 480 φορές, πέτυχε 234 γκόλ, που τον κατατάσσουν στους κορυφαίους σκόρερ της και σταμάτησε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα το 1978, για να παίξει στην Αμερική με τον «Παγκύπριο» Νέας Υόρκης, όπου και κεί κατέκτησε το τοπικό ντάμπλ, πρωτάθλημα και κύπελλο. Και έχοντας φτάσει πλέον τα 40-του χρόνια, κρέμασε οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ενδεικτικό δε των αρίστων επιδόσεων του, είναι το γεγονός, ότι υπήρξε ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής της εποχής του, για τον οποίο είχε εκφράσει επίσημο ενδιαφέρον μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα και δη, η κραταιά Ρεάλ Μαδρίτης, του Αλφρέδο ντι Στέφανο και όλων των άλλων παγκοσμίων γιγάντων της. Σημειώνοντας και μιάν άλλη σπουδαία δεξιότητά του, ως εξαιρετικός τραγου-διστής, αλλά και δεξιοτέχνης μπουζουκτσής.
Σε όλη αυτή την μακρά και επιτυχημένη αλυσίδα της ποδοσφαιρικής του μεγαλουργίας, ο μοναδικός Μίμης Παπαϊωάννου, σαγήνευε τις καρδιές μας, με την αριστοτεχνική του συγ-κρότηση, το ολύμπιο ήθος του, που άλλαξε τις συμπεριφορές στα γήπεδα και αποθεώθηκε και λατρεύτηκε, όσο λίγοι Έλληνες ποδοσφαιριστές. Ενώ η διεθνής Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Στατιστικών, τον αξιολόγησε, ως τον καλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20-ου αιώνα ! Κατά άλλους δε κριτικούς, θεωρείται μαζί με τους Μίμη Δομάζο, Γιώργο Δεληκάρη και Θωμά Μαύρο, ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Πάνω από όλα όμως ο Μίμης Παπαϊωάννου, με το ποδοσφαιρική του δεξιοτεχνία και τις ακαταμάχητες αρετές του, υποστασιοποίησε με το «θεϊκό» παίξιμό του, τους πόθους, τα οράματα και τις προσδοκίες του τραγικού μικρασιατικού Ελληνισμού, του οποίου υπήρξε λαμπρό γέννημά του !
Καλό σου ταξίδι, στην οδό ονείρων λατρεμένε μας κιτρινόμαυρε αετέ ! Και από κεί ψηλά θα ακούμε την γλυκιά φωνή σου, τον αγαπημένο μας ύμνο της ΑΕΚ, σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη και ενορχήστρωση των Στέλιου Καζαντζίδη και Χρήστου Νικολόπουλου :
Αναστενάζουν τα γκολπόστ
και τα δοκάρια σπάζουν,
της Ένωσης οι αετοί
τα δίχτυα κομματιάζουν.
Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια
σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια
τα δίχτυα σκίστε, την δόξα κατακτήστε,
νικήστε-νικήστε-νικήστε.
Τα δίχτυα σκίστε, την δόξα κατακτήστε,
νικήστε-νικήστε-νικήστε.
Οι κυνηγοί σου κεραυνοί,
βράχος η άμυνά σου
και της Ρεάλ το φόβητρο
έγινε τ’ όνομά σου.
Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Share this
