Ο απαράμιλλος βασιλιάς του γέλιου μας Αλέκος Σακελλάριος!

Ο απαράμιλλος βασιλιάς του γέλιου μας

Αλέκος Σακελλάριος!

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Αν αναζητούσαμε τον βασιλιά του γέλιου στην 20-ο αιώνα, στο πεδίο του θεάτρου και του κινηματογράφου μας, ανεμπόδιστα θα τον βρίσκαμε στο πρόσωπο του εμπνευσμένου και ευρηματικού Αλέκου Σακελλάριου. Πολυμερές ταλέντο, θεατρικός συγγραφέας, σεναριο-γράφος, στιχουργός, σκηνοθέτης του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, αλλά και δημοσιογράφος, με το λυρικό του κύτταρο, την αξεπέραστη αισθαντικότητα του και τις έξοχες σεναριογραφικές, σκηνοθετικές και στιχουργικές του συλλήψεις, σκέπασε στην κυριολεξία το θέατρο τον κινηματογράφο και το τραγούδι μας, για έξι δεκαετίες και γαλούχησε γενιές και γενιές, με τις αξεπέραστες δημιουργίες του. Στο φάσμα του θεάτρου έγραψε 185 έργα, πλήθος σεναρίων, 1.500 περίπου τραγούδια, ενώ και στο πεδίο της τηλεόρασης, αποτύπωσε αδρά το καλλιτεχνικό του ίσκιο. Αξεπέραστες θεατρικές κινηματογραφικές και στιχουργικές μας επιτυχίες φέρουν ατόφια τη σφραγίδα του απαράμιλλου Αλέκου Σακελλάριου. Σε αυτές περιλαμβάνονται, τα θεατρικά έργα, «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Δεσποινίς ετών 39», «Θανασάκης ο πολιτευό-μενος», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Ο Ηλίας του 16-ου», οι κινηματογραφικές ταινίες - που ανέδειξαν κορυφαίους ηθοποιούς όπως τις Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη- «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένα βότσαλο στη λίμνη», «Η νύφη το ΄σκασε», «Αλίμονο στους νέους», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Το Δόλωμα», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», καθώς και τα αξεπέραστα αισθαντικά τραγούδια, «Πες μου μία λέξη», «Άστα τα μαλλάκια σου», «Υπομονή», «Νιάου νιάου βρε γατούλα» κ.α.

Ο έξοχος Αλέκος Σακελλάριος είδε το φως της ζωής στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου 1913. Ήδη από τα μαθητικά του χρόνια εξεδήλωσε, ξεχωριστή έφεση για το γράψιμο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ρίχτηκε ευθύς αμέσως, στο δύσβατο πεδίο της δημοσιογραφίας, γράφο-ντας ως χρονογράφος, ρεπόρτερ και ευθυμογρά-φος, στις εφημερίδες και τα περιοδικά : «Εθνικός κήρυξ», «Ασύρματος», «Ακρόπολις», «Καθημε-ρινή», «Βραδινή», «Απογευματινή», «Ελεύθερος Τύπος», «Τράστ» και «Τηλέραμα». Η ρωμαλέα και αισθαντική πένα του, υπήρξε ασίγαστη και εργώδης, ως το τέλος της ζωής του. Την πρωτόλεια εμφάνιση του στην τέχνη, θα κάνει ως θεατρικός συγγραφέας, γράφοντας θεατρικά έργα, κείμενα για επιθεωρήσεις και μιούζικαλς, το 1935 με το μιούζικαλ, «Ο βασιλιάς του

Χαλβά», που έγραψε από κοινού με τον επίσης εμπνευσμένο Μήτσο Βασι-λειάδη, σε μουσική Νίκου Χατζηαποστόλου. Για να επακολουθήσουν τα θεατρικά έργα, «Ταξίδι στ΄ Αλγέρι», πάλι με το Μήτσο Βασιλειάδη και σκηνοθέτη τον έξοχο Χρήστο Χαιρό-πουλο, «Οι μποέμ της Αθήνας» και το «Ρόδο του Ισπαχάν», σε συνεργασία με τον ακαδημαϊκό Σπύρο Μελλά.

Με την ακοίμητη και ακαταπόνητη πένα του, έγραψε 185 Θεατρικά έργα, αρκετά των οποίων, με το συγγραφικό του δίδυμο Χρήστο Γιαννακόπ-ουλο. Από τα πιο γνωστά και αγαπημένα υπήρξαν τα: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένας ήρωας με παντόφλες», «Δεσποινίς ετών 39», «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», «Ένα βότσαλο στη λίμνη» «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Θανασάκης ο πολιτευό-μενος», «Αλίμονο στους νέους», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Ο Ηλίας του 16-ου», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Δελησταύρου και υιός», «Κάθε πράγμα στον καιρό του», «Φινίτα λα μούζικα» κ.α.

Στο φάσμα του κινηματογράφου κατέλειπε επίσης το οιστρηλατημένο έργο του. Από το 1947 όπου και προσήλθε κατόπιν προσκλήσεως του πατριά-ρχη του ελληνικού κινηματογράφου Φιλοποίμενος Φίνου, γράφοντας ακατάπαυστα σενάρια, σκέπασε την μεγάλη μας οθόνη και ανέδειξε με τις ταινίες του, πολλά από τα κινηματογραφικά μας αστέρια, όπως τις Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη. Ο Αλέκος Σακελλάριος γύρισε συνολικά 70 ταινίες, πολλές εκ των οποίων συγκαταλέγονται στα διαμάντια του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά της ταινίες : «Σάντα Τσικίτα» (1953), «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1953), «Ένα βότσαλο στη λίμνη» (1952), «Οι

Γερμανοί ξανάρχονται» (1948), «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» (1955), «Δεσποινίς ετών 39» (1954), «Λα-τέρνα φτώχεια και φιλότιμο» (1955), «Η καφε-τζού» (1956), «Δελησταύρου και Υιός» (1957), «Η θεία απ’ το Σικάγο» (1957), «Ένας ήρωας με παντούφλες» (1958), «Ο Ηλίας τού 16ου» (1959), «Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο» (1959), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Τα κίτρινα γάντια» (1960), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Χαμένα όνειρα»(1961), «Αλλοί-μονο στους νέους» (1961), « Όταν λείπει η γάτα» (1962), «Η νύφη τό 'σκασε» (1962), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» (1963), «Το δόλωμα» (1964), «Μοντέρνα σταχτοπούτα» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Η κόμισσα της Κέρκυρας» (1972) κ.ά.

Αλλά ανυπέρβλητος υπήρξε ο μεγάλος Αλέκος Σακελλάριος και στο πεδίο του τραγουδιού μας, όπου έγραψε μερικούς από τους αισθαντικότερους και πιο όμορφους στίχους, που συντροφεύουν για πάντα τη ζωή μας. Γύρω στα 1.500 τραγούδια φέρουν την υπογραφή του εμπνευσμένου Αλέκου Σακελλάριου, εκκινώντας από την θεατρική σκη-νή και τη μεγάλη οθόνη, για να καταστούν με πανδημικό τρόπο, μεγάλες επιτυχίες στο στόμα του λαού μας. Αναφέρουμε τα : «Άστα τα μαλλάκια σου», «Πάμε σαν άλλοτε», «Το τραμ το τελευταίο», «Ο τραμπαρίφας», «Γαρύφαλλο στο αυτί», «Πες μου μία λέξη», «Τράβα εμπ-ρός», «Άστο το χεράκι σου», «Υπομονή», «Νιάου νιάου βρε γατούλα» κ.α. Τους στίχους του μοναδικού Αλέκου Σακελλάριου, μελοποίη-σαν και επένδυσαν αισθητικά κορυφαίοι μας σύνθετες, όπως οι : Κώστας Γιαννίδης, Χρήστος Χαιρόπουλος, Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Μιχά-λη Σουγιούλ, Γιώργος Μουζάκης, Μάνος Χατζη-δάκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Νίκος Χατζηαπο-στόλου, Τάκης

Μωράκης, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιώργος Κατσαρός κ.α.

Για την πολυμερή, ογκώδη και ακατάπαυστη παρουσία του στο φάσμα της τέχνης, ο Αλέκος Σακελλάριος τιμήθηκε με το έπαθλο Ξενόπουλου και πολλά άλλα ακόμα βραβεία. Στις 28 Αυγού-στου 1991, ο ανεπανάληπτος βασιλιάς του γέλιου Αλέκος Σακελλάριος, εκδήμησε από τη ζωή, προ-ξενώντας άφατη θλίψη, τόσο στο καλλιτεχνικό μας πεδίο, όσο και στην κοινωνία, που τον λάτρεψε σαν ίνδαλμα και τον περιέβαλε με τη θάλλεια της αγάπης της.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr