Αλλά γράφοντας συγκλονισμένος αυτές τις γραμμές για το φευγιό της, θα πρέπει να σημειώσω και μια άλλη μοναδική αρετή της. Αυτή της ηθική της ελευθερίας. Η Ισμήνη ήταν ο ορισμός της ηθικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας του ανθρώπου. Ατιθάσευτη και ακηδεμόνευτη. Κανείς και καμιά δύναμη, δεν μπορούσε να την εγκλωβίσει. Επέλεγε πάντα τους δρόμους και τον χώρο της ελευθερίας της και του αποτύπωνε ανεξίτηλα την σφραγίδα και το έξοχο ηθικό της σήμα. Για τούτο και επέλεξε και την Θεσσαλονίκη, για να σταδιοδρομήσει και να χτίσει την μετέπειτα κοινωνική ζωή της. Ενώ και σε αυτό το τραγικό χτύπημα της ζωής της, πάλεψε με στωικότητα και την γνωστή ανένδοτη λεβεντιά και μαχητικότητά της, μέχρι τέλους ! Παραδίνοντας μαθήματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όμως δεν ημπορεί ο θάνατος να σβήσει από την ηθική μας σφαίρα, τέτοιες ενάρετες και χαρισματικές προσωπικότητες σαν την έξοχη Ισμήνη Μακρυδήμα. Θα βρίσκεται πάντα νοερά κοντά μας, θα μυροβολάει λεβεντιά και ζωντάνια και θα την χειροκροτούμε μέσα μας, κάθε φορά που θα ακούμε το αγαπημένο της ζεϊμπέκικο της «Ρόζας»! Στο αγαπημένο της αγοράκι που αφήνει πίσω της, ευχόμαστε και είμαστε βέβαιοι, ότι θα γονιμοποιήσει την ηθική κληρονομιά της και θα γίνει ένας άξιος άνθρωπος στην κοινωνία σαν την μητέρα του. Στις τραγικές αδελφές της που την αποχαιρέτησαν, την λαμπρή φαρμακο-ποιό Χαραλαμπία, που διατηρεί και το οικογενειακό τους φαρμακείο στο Βαρθολομιό, του παππού τους Χαράλαμπου και μετέπειτα του πατέρα τους Πέτρου Μακρυδήμα και την ευπρεπή φαρμακοποιό Μαρία, τα θερμά μας συλλυπητήρια. Καλό σου ταξίδι λατρεμένη μας Ισμήνη. Μοναδική, πανέμορφη μελαχρινή κοπέλα, με την κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά, στο βράχο του Μίντικα στο Αρκούδι ! Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και το γλυκύ σου χαμόγελο και η ευγενική σου φυσιογνωμία, θα καταλάμπουν για πάντα ανάμεσα μας.
Στην οδό ονείρων, η λατρεμένη μας γιατρός Ισμήνη Π. Μακρυδήμα …
Στην οδό ονείρων, η λατρεμένη μας γιατρός
Ισμήνη Π. Μακρυδήμα …
Κεραυνό εν αιθρία αποτέλεσε η είδηση στο profile της αγαπημένης μας Ισμήνης Μακρυδήμα, το αλγεινό άγγελμα του θανάτου της, από την γλυκύτατη αδελφή της Χάρις. Και πώς να το πιστέψεις, ότι η Ισμήνη, η ενσάρκωση της ηθικής δύναμης και λεβεντιάς στην ζωή, που με τη εκχυλίζουσα ζωτικότητα και ψυχική της δύναμή καθήλωνε τους πάντες, είχε φύγει… Η γλυκιά μας και δωρική συνάμα Ισμήνη, που χόρευε ζεϊμπέκικο την «Ρόζα» του Μητροπά-νου, τα καλοκαίρια στο Αρκούδι σαν ήμασταν παιδιά και σου έκοβε την ανάσα ! Αυτή η πανέμορφη μελαχρινή με τα εκπληκτικά γαλανά μάτια, που κάθονταν παιδούλα στο βράχο του Μίντικα στο Αρκούδι, με την χαρακτηριστική κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά και αντιφέγγιζε στο αγγελικό της πρόσωπο, όλες τις ομορφιές του Ιονίου πελάγου ! Με τις έξοχες ακόμα επιδόσεις της στα γράμματα, να ολοκληρώνουν την ενάρετη και πολυεδρική προσωπικότητά της. Είχε εισαχθεί ως αριστεύσας στην Ιατρική Θεσσαλονίκης και με την αποπεράτωση των σπουδών της σταδιοδρό-μησε στην νύμφη του Βορρά, ως έγκριτος Δερματολόγος. Σύνδρομη εξάλλου με την άξια επαγ-γελματική πορεία της ως ιατρού Δερματολόγου, ήταν και η βράβευσή της, με το βραβείο «Αετοί της Υγείας» ! Έφερε βλέπεις η έξοχη Ισμήνη σε κάθε έκφανση της ζωής της, την σφραγίδα της δωρεάς της μεγαλουργού οικογένειά μας Πεπελάση. Η γιαγιά της από την μητέρα της Αγγελική, Μαριγώ Διαμαντοπούλου από την Γαστούνη, ήταν αδελφή του γίγαντα - οικουμενικού μας διανοούμενου, καθηγητή Διαμαντή Πεπελάση, με τον Κωστάκη, την Λέττα και τον Νίκο, να συμπληρώνουν τα υπόλοιπα παιδιά του άρχοντα και Προέδρου της Γαστούνης, φαρμακοποιού Αντωνάκη Πεπελάση. Και βεβαίως η Μαριγώ, δεύτερη εξαδέλφη του πατέρα μου αείμνηστου Νίκου Αβραμόπουλου ή Πεπελάση. Ενώ ο πατέρας της Ισμήνης αείμνηστος φαρμακοποιός, Πέτρος Μακρυδήμας, υπήρξε για πολλά χρόνια εμπνευσμένος Δήμαρχος του Βαρθολομιού, αλλά και μια ευγενής αστική φυσιογνωμία της Ηλείας, που άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο. Με αυτές τις ηθικές κληροδοσίες ξεχύθηκε στην αρένα της ζωής, η λαμπρή Ισμήνη και αναδείχθηκε άξια της οικογενειακής κληρονομιάς της. Αλλά προπαντός υπήρξε ένας υψηλόφρονας άνθρω-πος, που σε κέρδιζε με το ζεστό της χαμόγελο και την λεβεντιά του. Οπουδήποτε στον κοινωνικό χώρο περνούσε η Ισμήνη, τον γέμιζε με τον πελώριο όγκο ψυχής της και κέρδιζε ευθύς την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου. Για τούτο θρηνούν γοερά όσοι την γνώρισαν και την λάτρεψαν.