Λές και ήταν χτές, με τον αξεπέραστο Κώστα, για τον Γιάννη Ρίτσο !!!

Λές και ήταν χτές, με τον αξεπέραστο Κώστα, για τον Γιάννη Ρίτσο !!!

Πόσες αναμνήσεις μου αναρριπίζει αυτή η ωραία φωτογραφία, με τον έξοχο θεατράνθρωπό μας, αλλά και ευαίσθητο διανοούμενο Κώστα Καζάκο. Στα Λεχαινά της Ηλείας πρίν 7 χρόνια, για ομιλία μας μαζί με και με τον έξοχο επίσης ηθοποιό μας και αισθαντικό ποιητή Άγγελο Αντωνόπουλο, με αντικείμενο τον πρωτόθρονο ποιητή Γιάννη Ρίτσο. Μια ομιλία αφιέρωμα, στον ποιητή της Ρωμιοσύνης, που αναδείχθηκε μέσα από τους πολυδύναμους ηθικά στίχους του, σε μοναδικό λυράρη, των αγώνων, των οραμάτων και των θυσιών του ελληνικού λαού, για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Και ήταν μέσα στην σιγαλιά της νύχτας – καλοκαιρινή βραδιά που κάναμε την ομιλία στον αύλειο χώρο του Γυμνασίου των Λεχαινών – η απαγγελία της ποίησης του Γιάννη Ρίτσου, από τους Κώστα Καζάκο και Άγγελο Αντωνόπουλο, ηθική μέθεξη, με το κατάμεστο Γυμνάσιο από όλους τους κατοίκους της περιοχής, να χειροκροτά ακατάπαυστα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ηθικής έξαρσης. Και γώ σαν ταπεινός «θνητός» ανάμεσα σ΄ αυτά τα ιερά «τέρατα» του Θεάτρου μας, να συντονίζω με παρεμβαλλόμενα σχόλιά μου, τη συζήτηση, για τον αλησμόνητο ποιητή της Ρωμιοσύνης.

Θυμάμαι εδώ, δυο στίχους του από το αξεπέραστο ποίημα του τον «Επιτάφιο», που πραγματικά σου συγκλονίζουν την ψυχή και σε υποκινούν να κάνεις υψηλές ηθικά ενατενίσεις της :

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης

………………………………………

Με τον Κώστα Καζάκο, και σε συνέχεια της ανυπόκριτης αγάπης μεταξύ μας, σφυρηλατήσαμε την φιλία μας και επικοινωνούμε συχνά – πυκνά, για να συζητήσουμε για τον πολιτισμό και την μεγάλη μας «ασθένεια» την πολιτική όπως λέν οι παλαιότεροι ! Διατηρώ άσβεστη στην μνήμη μου εξάλλου από την πολυεδρική θεατρική του παρουσία, τις ερμηνείες του στην μνημειώδη θεατρική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» - του ακαδημαϊκού μας Ιάκωβου Καμπανέλλη -  όπου στην κυριολεξία, μαζί με την αξέχαστη συμπρωταγωνιστή του και σύντροφό του στην ζωή, την έξοχη επίσης Τζένη Καρέζη, για μια ολόκληρη δεκαετία, περιοδεύοντας στην ελληνική επικράτεια, αναδείχτηκαν σε κορυφαίοι των θεατρικών μας δρωμένων. Τούτη την περίοδο ο άξιος θεατράνθρωπός μας Κώστας Καζάκος, έχει αναλάβει την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας και προξενώντας έναν καλλιτεχνικό οργασμό, έχει αναστήσει πολιτισμικά όλη την Πελοπόννησο. Αυτό είναι ούτως η άλλως, το ηθικό και πολιτισμικό DNA του Κώστα Καζάκου. Ήθος, όραμα και ατέλευτη καλλιτεχνική δημιουργία, παραγωγή και προαγωγή για τον ελληνικό λαό, πολιτισμού και θεατρικής παιδείας. Και με αυτό τον αγάπησε και τον λατρεύει όλη η Ελλάδα.

Για δε τον άλλο μεγάλο του θεάτρου μας Άγγελο Αντωνόπουλο, τον αξεπέραστο «Ανδρέα Πανθέο», στο επικό αριστούργημα του πολυδύναμου ηθικά συγγραφέα μας και ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη, τα λέμε συχνά και παρακολουθώ επιμελώς τα εμπνευσμένα του θεατρικά βήματα. Πριν κάμποσο καιρό εξάλλου μου είχε δώσει τιμητικά και την οιστρηλατημένη ποιητική του συλλογή «Αδιάβαστη Φύλαξη», που έτυχε της θερμής υποδοχής από τον κόσμο της ποίησης. Μια άλλη εξέχουσα μορφή του θεάτρου και του πολιτισμού μας και ο Άγγελος, που αφήκε μέχρι σήμερα ανεξίτηλο το πολιτισμικό του γονιδίωμα στα πολιτισμικά μας δρώμενα.

Κλείνοντας αυτές τις μύχιες σκέψεις από την καρδιά μου, θα ήθελα να αναφερθώ στην πατρική αγάπη που πάντα εκδήλωσε ο μεγάλος Κώστας Καζάκος απέναντί μου. Κάποτε πήγαν να με πλήξουν πολιτικά κάποια σκύβαλα και βγήκε με δημόσια έγγραφη στήριξή του – έστω και αν πολιτευόμουν από διάφορο πολιτικό μετερίζι από το ΚΚΕ – να με στηρίξει με μοναδική ηθική λεβεντιά και πατρικήν αγάπη. Θα σε ευχαριστώ για πάντα και για αυτήν σου την έκφραση πολιτισμού και κοινωνικής αξιοπρέπειας Κώστα μου. Γιατί πάντα σε όλα σου τα βήματα, προεξήρχε η ΙΔΕΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, που αυτήν υπηρέτησες σε όλην σου τη ζωή, με θυσίες, αυταπάρνηση και μεγάλο ΚΟΣΤΟΣ !!!

Σας φιλώ με σεβασμό και ανεκλάλητη ΑΓΑΠΗ Κώστα μου και Άγγελε μου και εύχομαι ο μεγάλος Θεός, να σκέπει τα άξια και εμπνευσμένα βήματά σας.

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Αθήνα, 14-1-17
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »