Κώστας Ρηγόπουλος, ένας πολυδύναμος κωμικός !!!
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Προικοδοτημένος με σπουδαίο λυρικό κύτταρο, αλλά και με έναν κατ΄εξοχήν κωμικό σωματότυπο, ο Κώστας Ρηγόπουλος διήνυσε μια μακρά και επιτυχημένη πορεία στα θεατρικά και κινηματογραφικά μας δρώμενα. Πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις που άφησαν εποχή στην θεατρική μας θεματολογία, όπως η παράσταση «Αγάπη μου ουά ουά», ενώ πληθωρική ήταν επίσης η παρουσία του στην μεγάλη μας οθόνη κατά βάση την χρυσή περίοδο του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και στην ελληνική τηλεόραση, όπου και συμμετείχε σε πολλά επιτυχημένα σήριαλς. Δικαίως έτσι ο Κώστας Ρηγόπουλος έχει καταγραφεί σαν ένας μεγάλος μας θεατράνθρωπος, που σημάδεψε ανεξίτηλα τα μεταπολεμικά καλλιτεχνικά μας δρώμενα. Σε ότι αφορά την υποκριτική του, ο Κώστας Ρηγόπουλος που διακρίθηκε περισσότερο στο φάσμα της κωμωδίας, υποδύετο τον συντηρητικό μικροαστό που υπάκουε με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες των κοινωνικών συμβάσεων, έστω και αν τον οδηγούσαν συχνά σε πικρές προσωπικές ήττες στη ζωή, άλλοτε τον ευπρεπή και συνετό δημόσιο υπάλληλο, που εξέφραζε τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό της μεταπολεμικής Αθήνας, ενίοτε τον επαναστατημένο ανθρωπάκο της γειτονιάς, που αισθάνονταν να τον πνίγει η έπαρση και η μεγαλαυχία των κοινωνικά επιτυχημένων και εκρήγνυτο εναντίων τους !!! Με υποκριτική δεινότητα, αλλά και ένα σπάνιο κωμικό τάλαντο, ο Κώστας Ρηγόπουλος κατόρθωσε να σαρκώσει επιτυχημένα όλους αυτούς τους ρόλους και να μας αφήσει την γλυκιά γεύση της σπουδαίας κωμικής του φυσιογνωμίας.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος είδε το φως της ζωής το 1930. Με την αποπεράτωση των γυμνασιακών του σπουδών, σπούδασε υποκριτική στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, σφυρηλατώντας ένα δυνατό θεωρητικό υπόβαθρο και έχοντας την ευτυχία να έχει ως δασκάλους, μερικούς εκ των κορυφαίων της δραματικής μας τέχνης, όπως οι Ροντήρης, Βεάκης κ.α. Πρόβα τζενέραλε στο παλκοσένικο θα κάνει το 1954 με το θεατρικό σχήμα των Καλλέργη-Σκούρα και στην παράσταση «Πέγκ καρδούλα μου» και το ίδιο έτος συμμετέχει στην παράσταση «Φτωχό σαν σπουργιτάκι» με τον θίασο των Λαμπέτη-Παππά-Χόρν. Παραστάσεις στις οποίες ο Κώστας Ρηγόπουλος, εκδηλώνει στοιχεία μιας υψηλής υποκριτικής τέχνης. Την επόμενη δεκαετία έτσι, αναπτύσσει μια πολυδιάστατη θεατρική παρουσία, συνεργαζόμενος με κραταιές φυσιογνωμίες του ελληνικού θεάτρου, όπως οι Μάνος Κατράκης, κυρία Κατερίνα, Λυκούργος Καλλέργης, Μίμης Φωτόπουλος, Λάμπρος Κωνταντάρας κ.α. Ωστόσο κομβικό σημείο στην καλλιτεχνική εξακτίνωση του Κώστα Ρηγόπουλου, θα διαδραματίσει η γνωριμία του με την σπουδαία επίσης ηθοποιό μας Κάκια Αναλυτή, με την οποία θα αποτελέσεουν ένα εξαιρετικό δίδυμο στο θεάτρο και στην ζωή και θα μεγαλουργήσουν καλλιτεχνικά.
Στο θέατρο Κυβέλη λοιπόν και ενώ ο μεγάλος μας κωμικός πραγματοποιεί πρόβες, γνωρίζεται με μια πανέμορφη μελαχρινή κοπέλα, που κάνει δειλά δειλά τα πρώτα της θεατρικά βήματα. Εκείνος 25 και αυτή 18 ετών. Ερωτεύονται παράφορα και τρείς μήνες αγρότερα παντρεύονται, για να αποτελέσουν έκτοτε ένα απο τα πιο επιτυχημένα θεατρικά δίδυμα, αλλά και ευτυχισμένα καλλιτεχνικά ζευγάρια στην ζωή. Μάλιστα θα αποκτήσουν και μια κόρη την Ζωή, που θα ακολουθήσει τα θεατρικά τους βήματα. Αλλά ας γυρίσουμε στην καλλιτεχνική διαδρομή του Κώστα Ρηγόπουλου. Το 1962 θα πραγματοποιήσει μια μεγάλη θεατρική επιτυχία, με τον δικό του θίασο που έχει συστήσει με τον Γιάννη Αργύρη, στο θέατρο «Διάννα» και με την παράσταση «Μια πόρτα δραχμές ... 500». Και λίγο ργότερα το 1963, ο Κώστας Ρηγόπουλος πραματοποιεί το μεγάλο του όνειρο ,που είναι η δημιουργία δικού του θεατρικού σχήματος με την γυναίκα της ζωής του Κάκια αναλυτή και σε ιδιόκτητο δικό τους θεατρικό χώρο, το θέατρο «Αναλυτή». Θα ανεβάσουν αρκετές παραστάσεις, αλλά με την παράσταση «Αγάπη μου ουά ουά» όπως προαναφέραμε, θα κάνου πελώρια εμπορική επιτυχία, προξενώντας πανδαιμόνιο στην κυριολεξία στα θεατρικά μας δρώμενα. Η παράσταση θα παίζεται αδιαλείπτως για έξι συνεχή χρόνια (1967-1972) και θα την παρακολουθήσουν χιλιάδες θετρόφιλων.
Και στην δύση της θεατρικής του παρουσίας είτε μόνος, είτε και σαν δίδυμο με την σύζυγό του Κάκια Αναλυτή, θα επανακάμψει στον «πατρικό» θεατρικό του χώρο, το Εθνικό Θέατρο. Σ΄αυτή την φάση της θεατρικής του παρουσίας, ο Κώστας Ρηγόπουλος θα συμμετάσχει σε πλήθος επιτυχημένων παραστάσεων του κλασικού δραματολογίου και θα αποτυπώσει και στο Εθνικό, το εμπνευσμένο θεατρικό του αποτύπωμα. Χαρακτηριστικές απο αυτές τις παραστάσεις – στις οποίες περιλαμβάνονται και μερικά απο τα διαμάντια των ελλήνων θεατρικών συγγραφέων είναι οι : «Η βίλα των οργίων», «Απόψε αυτοσχεδιάζου-με», «Ο επιθεωρητής έρχεται», αλλά και οι ελληνικές δημιουργίες «Παραμύθι χωρίς όνομα» του ακαδημαϊκού μας Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Βασιλικός» του Αντώνη Μάτεσι, «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Κεχαΐδη-Χαβιαρά, «Ωραία Φάση» του Χρηστίδη κ.α.
Ομως την πολύπλαγκτη θεατρική παρουσία του Κώστα Ρηγόπουλου, συνοδεύει και η πλατιά συμμετοχή του στην μεγάλη μας οθόνη, όπου και σ΄αυτό το καλλιτεχνικό πεδίο, θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Συμμετέχει με ξεχωριστή επιτυχία σε πάνω απο 30 μεγάλες ταινίες και έρχεται σε επαφή ως μεγάλος κωμικός και με το πλατύ κινηματογραφικό κοινό. Απο τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του Κώστα Ρηγόπουλου είναι : «Το ραντεβού της Κυριακής» (1960), «Σταχτοπούτα» (1960), «Ανθισμένη αμυγδαλιά» (1959), «Ο κύριος πτέραρχος» (1962), «Χωρίς ταυτότητα» (1962) κ.α. Σημειώνοντας συνάμα την πολύ μεγάλη του κινηματογραφική επιτυχία «Το προξενιό της Άννας», σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Παντελή Βούλγαρη, για την οποία κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Με ηθική ένταση και υποκριτική αξιοσύνη, ο Κώστας Ρηγόπουλος ξεδίπλωσε στις μεγάλες ασπρόμαυρες ταινίες μας, το σπουδαίο κωμικό του τάλαντο και μας χάρισε άφθονο γέλιο και σπάνιες κινηματογραφικές στιγμές. Για τούτο και το κοινό τον κατέταξε – πέρα απο τη επίσημη κριτική- στους μεγάλους κωμικούς της μεταπολεμικής μας περιόδου. Τέλος σημαντικό ήταν το πέρασμα του Κώστα Ρηγόπουλου και στην μικρή μας οθόνη, που δρόσισε με την καλλιτεχνική του αύρα, πολλές αξιόλογες τηλεοπτικές μας σειρές. Μνημονεύουμε ενδεικτικά τα σήριαλ «Αξιωματικός υπηρεσίας», «Χαμογελάστε παρακαλώ», «Βίβα Κατερίνα», παρουσιάζοντας ακόμα το 1988 και το τηλεπαιχνίδι «Εσείς τι λέτε». Ο Κώστας Ρηγόπουλος πέρα απο σπουδαίος ηθοποιός, ήταν και ένας βαθύτατα καλλιεργημένος άνθρωπος, με πλατιά γνώση του κοινωνικού και πολιτισμικού μας γίγνεσθαι. Μιλούσε επίσης άπταιστα αγγλικά και γαλλικά.
Στις 14 Ιανουαρίου του 2001 και ενώ λίγους μήνες ενωρίτερα είχε προσβληθεί απο εγκεφαλικό επεισόδειο, ο Κώστας Ρηγόπουλος έφυγε απο την ζωή, κληροδοτώντας μας την πλατιά και επιτυχημένη καλλιτεχνική του παρουσία, που συνιστά ένα σημαντικό κεφάλαιο στην μεταπολεμική μας θεατρική και κινηματογραφική δημιουργία. Υψηλού ήθους ερμηνείες, σπουδαίο κωμικό τάλαντο και δυνατή θεατρική θεωρητική συγκρότηση, ήταν τα κύρια στοιχεία της καλλιτεχνικής ταυτότητας του Κώστα Ρηγόπουλου και με αυτά το θεατρόφιλο κοινό θα τον θυμάται για πάντα. Πόσο γλυκύ, ήταν αυτό το γεμάτο αφέλεια πλούσιο αρχοντόπουλο του χωριού «Ο Νότης», στην έξοχη κωμωδία μας «Ο κύριος πτέραρχος» και πόσο ατελείωτο γέλιο μας είχε προσφέρει με την υποκριτική του ευχέρεια !!! Το παρόν κείμενο έχει δημοσιευθεί και σε αθηναϊκές εφερίδες.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr