Μέσα από τον σπαραγμό της ψυχής μου, σου φωνάζω σ΄ αγαπώ !
Κατευθύνοντας και οδηγώντας τα βήματά μου και γεμίζοντάς με, με ακένωτες ηθικές δυνάμεις, για να ξεπερνώ επιτυχώς τους σκοπέλους της ζωής. Και αλήθεια είναι το γλυκό, ηθικό άστρο του δρόμου μου, που πάντα με κατευοδώνει στα δύσκολα και τα μεγάλα. Με αγαπούσε βαθιά και ήμουν η ευχάριστη ευλογία της ζωή του, όταν μετά τις δυο αδελφές μου την Ελένη και την Γιάννα, ήλθε και το πολυπόθητο τρίτο παιδί του αγόρι, ο «διάδοχος» της οικογένειας, κατά πως έλεγαν και οι παλιοί. Και μου έχτιζε και μια ηθική και κοινωνική προίκα, βαπτίζοντας πάμπολα παιδιά στην Γαστούνη μας, τα Μολοχτάκια, τα Φραγκανδρεάκια και πολλά άλλα παιδιά και συνάπτοντας ωραίες και ευγενείς κοινωνικές σχέσεις, για την έξοδό μου στην πολιτική !
Άνθρωπος με χαρακτηριστική ευφυΐα, ηθική ευγένεια και παιδεία – μεγαλώνοντας στις αγκάλες της μεγαλουργού ηθικά και πνευματικά οικογένειά μας Αβραμόπουλου –Πεπελάση και με τις διδαχές του Παππού μου, πρώτου Δασκάλου της Γαστούνης ΑΒΡΑΜΟΥ Αβραμόπουλου-Πεπελάση- ατελείωτη κοινωνικότητα και υψηλή ευλάβεια για την ορθοδοξία, πρωτοστατώντας και στις ερανικές επιτροπές για την ανέγερση του Αγίου Νικολάου. Αλλά και με υψηλή αισθητική, που έραβε τα καλύτερα κοστούμια και έφερνε και αρώματα από την αλλοδαπή ! Με ψηλό κοινωνικό κύρος και διασυνδέσεις στην πολιτική, αποτελώντας επιστήθιο φίλο, αφενός μεν του πρωθυπουργού από τον Πύργο Στέφανου Στεφανόπουλου, αφετέρου του αδαμάντινου Μήτσου Γόντικα, υπουργού εξωτερικών της Ελλάδος και Προέδρου της Βουλής, ένεκα του οποίου ο γιός του Βουλευτής και ευρωβου-λευτής Κωστής Γόντικας – πατέρας του προέδρου του Παναθηναϊκού και αρχηγού της Εθνικής Ελλάδος στο βόλευ Δημητρίου Γόντικα - τον είχε στεφανώνει με την μητέρα μου Αδαμαντία Κρέμη από τον Πύργο και είχε βαπτίσει εμένα και την αδελφή μου την Ελένη.
Με αγάπησε με όλη την θέρμη της ζεστής και ευγενικής καρδιάς του και ήμουν το ηθικό αγλάϊσμα της ζωής του. Δημιουργώντας ηθικές και υλικές αξίες για εμένα, που δεν πρόλαβε να μου τις παραδώσει. Αλλά που μου κληροδότησε πάραυτα ένα τεράστιο ηθικό κεφάλαιο, οδοδείκτη της ζωής μου. Μοίρα τραγική έφυγε νέος από την ζωή στα 50- του χρόνια, αφήνοντας στην ψυχή και την καρδιά μας άφατη, ατελείωτη θλίψη και ένα δυσαναπλή-ρωτο κενό.
Πεθαίνοντας μου άφησε την πένα του και με παραγγελία σε έναν εξάδελφό του στην Γαστούνη, ένα πιστόλι «Valter» που είχε κλέψει παιδάκι από τους Γερμανούς, με την οδηγία να καταστρέψει τον κόκορά του, να το αχρηστέψει δηλαδή και να μου το παραδώσει αχρηστεμένο σαν ηθικό κειμήλιο, του πατέρα προς το παιδί του. Πάραυτα το πιστόλι χάθηκε !
Θα σε θυμάμαι για πάντα και η ευγενική σου φυσιογνωμία και αγάπη, θα κατευοδώνει τα βήματά μου !