Ο ζωτικός χρόνος για την επιβίωση των ταμείων...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Είναι σε όλους γνωστό στην ελληνική κοινωνία ότι τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία, ακολουθούν εδω και καιρό όπως θα λέγαμε στην Φυσική «κίνηση επι κεκλιμένου επιπέδου». Μοιραία υιοθέτησαν και αυτά και εμπέδωσαν στην διαχείρισή τους, τις δυσπλασίες και τις στρεβλώσεις του ανεπαρκούς – ενίοτε και ιδιοτελούς- μεταπολιτευτικού μας συστήματος, που με τα λάθη, τις παλινωδίες και τις οδυνηρές παραλείψεις του, οδήγησε τον τόπο «στα βράχια». Τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός εργασίας κ-ος Γιάννης Βρούτσης απο κεκτημένη ταχύτητα εκστόμισε, ότι το μέλλον των ασφαλιστικών μας ταμείων, υπο την παρούσα λειτουργία τους, δεν είναι βιώσιμο. Την αλήθεια δηλαδή που όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά θεωρούμε ότι είναι κάτι που θα συμβεί στο μακρυνό μέλλον...Βεβαίως ο υπουργός έσπευσε αμέσως συνειδητοποιώντας την «απροσεξία» του, να διορθώσει λέγοντας ότι «δεν τίθεται όμως θέμα περικοπών των συντάξεων». Διότι σαφώς την ώρα που η ελληνική κοινωνία είναι στα κάγκελα, έχοντας υποστεί μια άνευ προηγουμένου αφαίμαξη, με την υφιστάμενη φοροκαταιγίδα και τον ορυμαγδό των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, το μόνο που δεν θα ήθελε να ακούσει τώρα, είναι ότι επίκειται και μια νέα μείωση των συντάξεων. Θα αποτελούσε στην κυριολεξία την θρυαλίδα της κοινωνικής μας ανάφλεξης... Και εδώ δυστυχώς για μιαν ακόμα φορά διαφαίνεται η πελώρια ζημιά που έκανε στον τόπο το περίφημο πολιτικό κόστος, το οποίο είχε αναχθεί φεύ στην κεντρική πολιτική κατευθυν-τήριο διακυβέρνησης της χώρας.Όταν ο τότε υπουργός Εργασίας συγκροτημένος και ευπρεπής ακαδημαϊκός μας άνδρας καθηγητής Τάσος Γιαννίτσης, είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και είχε επισείσει τον ολέθριο κίνδυνο της κατάρρευσης των ασφαλιστικών μας ταμείων, αν δεν επεχειρείτο η δραστική αναδιάρθρωσή τους, έπεσε όλο το κομματικό καστεστημένο να τον κατασπαράξει σύσσωμο.Και είχε καταστεί ο έντιμος αυτός πολιτικός, αποσυνάγωγος της πολιτικής μας τάξης, που τάχα διαπνέονταν απο ακραίες «φιλελεύθερες ιδεολοψίες» και ήταν επίσης ανδράποδο των αγορών και του «παγκοσμιοποιημένου οικονομικού κατεστημένου» !!! Και απολέσθη τότε μια μεγάλη ευκαιρία, να εξορθολογικοποιηθούν οι δαπάνες και τα κόστη των ταμείων και μέσα απο την δομική αναδιάρθρωσή τους, να καταστούν βιώσιμα, για να μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν στον ελληνικό λαό, το πολύτιμο αγαθό της κοινωνι-κής ασφάλισης, σε όλες του τις εκδοχές. Επισημαίνοντας ακόμα και την πολύ καλή προσπά-θεια που είχε ξεκινήσει και στον βαθμό που του επέτρεψαν τότε οι δουλείες του πολιτικού μας συστήματος, για την εξυγίανση των Ταμείων και ο Δημήτρης Σιούφας ως υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης.
Όμως πέρα απο την έκδηλη προσπάθεια του υπουργού κ-ου Βρούτση να καθησυχάσει τον κόσμο, για την υποβόσκουσα ωρολογιακή βόμβα του ασφαλιστικού, άλλη είναι η οδυνηρή πραγματικότητα. Το ασφαλιστικό μας σύστημα εδώ και καιρό στην κυριολεξία σφυροκοπιέ-ται ανηλεώς, απο την λαίλαπα της μαύρης εργασίας, την φλύκταινα της εισφοροδιαφυγής, το εθνικό σαράκι της υπογεννητικότητας και πολύ περισσότερο απο όλα αυτά, απο την απερίσταλτη οικονομική μας κρίση, που έχει συνθλίψει τον οικονομικό και αναπτυξιακό ιστό της χώρας. Με τις τέσσερις αυτές χαίνουσες πληγές να ξεματώνουν τα ασφαλιστικά μας ταμεία, είναι θέμα χρόνου με μαθηματική ακρίβεια να καταρρεύσουν ή να μεταρρυθμιστούν βιαίως στη λογική της ανταποδοτικότητας. Πέρα και πάνω απο τον παρηγορητικό λόγο οιουδήποτε υπουργού και υπευθύνου. Το υπαγορεύουν οι αδήριτες πραγματικότητες της ζωής, που δεν γνωρίζουν, απο συναισθηματισμούς και παρηγορίες ...
Είναι επιβεβλημένο λοιπόν – ως αδήριτη εθνική επιταγή - προτού συμβεί το μοιραίο, να ξεκινήσει άμεσα μια πρώτη αποτελεσματική προσπάθεια, εξορθολογικοποίησης στις δαπά-νες και τα κόστη των ταμείων, ώστε να πάρουν ανάσα απο το δυσβάσταχτο φορτίο που σύρουν και να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος για την δομική αναδιάρθρωση και δημοσιονομι-κή εξυγίανσή τους. Αν αυτό άμεσα δεν γίνει και λειτουργήσουμε για μιαν ακόμα φορά ως πολιτεία και ως κοινωνία, με την λογική του πολιτικού κόστος, τότε θα έλθει η τραγική ώρα που δεν θα μιλάμε για «μειώσεις», αλλά για κάτι πολύ οδυνηρότερο. Για την πλήρη κατάρρευση.Και για όσους δεν το αντιλαμβάνονται και προτάσσουν άναρθρες κραυγές για λόγους πολιτικής ιδιοτέλειας, μια ενδεχόμενη κατάρρευση των ασφαλιστικών μας ταμείων, δεν θα θίξει τόσο τα μεσαία και ανώτερα οικονομικά μας στρώματα, αλλά τους κοινωνικά αδυνάτους... Και ο Θουκυδίδης υπαγορεύει «Οι καιροί ου μενετοί»...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr