Η πανέμορφη πρωταγωνίστριά μας, Ντίνα Τριάντη !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γοήτευε τις καρδιές μας με το γλυκύ, αισθαντικό της πρόσωπο, τη χαρακτηριστική μαύρη ελιά και με τα καλοσυνάτα, γλυκά αμυγδαλωτά της μάτια και επέπρωτο να αποτελέσει με το ευγενές λυρικό της κύτταρο, μια από τις μεγάλες ντίβες του κινηματογράφου μας την δεκαετία του ΄70. Συμπρωταγωνιστώντας με όλα τα άλλα μεγάλα αστέρια της μεγάλης μας οθόνης και κληροδοτώντας μας μοναδικές ερμηνείες. Ερμηνείες που έβγαζαν άφατο λυρισμό, αγάπη, έρωτα, πόνο, ηθική πίκρα, λεβεντιά εγκατάλειψη και αποτύπωναν όλες τις κοινωνικές δυσπλασίες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Με την φτώχεια, την κακοπάθεια, αλλά και την ασίγαστη δίψα για ζωή. Να θυμίσουμε εδώ χαρακτηριστικά τις ταινίες της μεγάλης μας ηθοποιού : «Ο αδελφός μου ο τροχονόμος», «Τύφλα να ΄χει ο Μάλον Μπράντο», «Ο τρελάρας» με τον αξεπέραστο Θανάρη Βέγγο με τον οποίο έπαιξε τέσσερις φορές μαζί του, «Ο Καζανόβας», «Κρουαζιέρα στην Ρόδο», «Ο Κύριος πτέραρχος», με τον Κώστα Χατζηχρήστο, με τον οποίο ξαναέπαιξαν άλλες πέντε φορές, «Οι άγγελοι του πεζοδρομίου» με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, «Χρυσός και τενεκές» με τον Μίμη Φωτόπουλο, «Ο Χαζομπαμπάς» με τον Νίκο Σταυρίδη, «Ο διάβολος και η ουρά του» με τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τόσες άλλες βεβαίως ταινίες, που κόσμησαν τον ασπρόμαυρο κινηματογράφο μας. Το διάστημα 1958-67 ήταν εύκρατο κινηματογραφικά για την πανέμορφη ηθοποιό και γύρισε περί τις 70 ταινίες. Ασύλληπτη πυκνότητα, που την έκανε στην κυριολεξία, να μην προλαβαίνει να κοιμηθεί, όπως θα εξομολογηθεί η ίδια αργότερα, σε συνέντευξή της.
Η Ντίνα Τριάντη είδε το φως της ζωής στις 7 Νοεμβρίου του 1936 στην Νέα Ιωνία, από πρόσφυγες γονείς, τον Γιάννη και την Ροδάνθη Μαξούρη, που έδιναν αγώνα για την επιβίωση, στα δίσεκτα μεταπολεμικά μας χρόνια. Φτωχά και ανήλιαγα τα παιδικά χρόνια της αγαπημένης μας ηθοποιού, μα με άσβεστο το όνειρο και τη δίψα για δημιουργία, κάτι που χαρακτήριζε όλους τους ευγενείς και καλόκαρδους Έλληνες της Μικρασίας. Μετά τις βασικές γυμνασιακές της σπουδές, βγήκε στην βιοπάλη για να βοηθήσει την οικογένειά της. Ένας τρελός εφηβικός έρωτας όμως με τον ηθοποιό Αίαντα Τριάντη, θα της αλλάξει την μοίρα και τη ζωή της. Ήδη στα 18 της χρόνια θα βρεθεί παντρεμένη με ένα παιδί, την κόρη της Γκέλλυ. Αλλά τυχαία δίπλα στον Αίαντα θα έλθει και η περιπέτεια με την τέχνη. Αυτός φοιτούσε στην Δραματική Σχολή Μηχαηλίδη και έπαιζε στο αρχαίο δράμα. Και κάποια στιγμή είπε ο Μινωτής στην Ντίνα, πως ζητούσε κοπέλες. Ήταν η ευκαιρία της
ζωής της, εκμεταλλεύθηκε την πρόταση και μπήκε στο παιχνίδι. Λίγο αργότερα καθώς ο Νίκος Κούνδουρος, γύριζε το «Ποτάμι» αναζητούσε μια κοπέλα με το αισθητικό προφίλ της Ντίνας και τελικά θα επιλέξει αυτήν. Έτσι θα ξεκινήσει η μακρά και πολύπλαγκτη κινηματογραφική της πορεία, με μια πολύ πλούσια σχετικά συγκομιδή, για μια δεκαετία. Θα χωρίσει με τον Άιαντα Τριάντη και το 1967, θα γνωρίσει τον σπουδαίο μας ηθοποιό Λάκη Κομηνό. Θα ερωτευτούν παράφορα, ξαναπαντρεύεται και κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της. Το 1971 θα αποκτήσουν το πρώτο τους αγόρι τον Γιώργο και λίγα χρόνια αργότερα θα αποκτήσουν και το δεύτερο αγόρι τους, τον Γιάννη. Όμως οι αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις, θα απομακρύνουν σταδιακά την πανέμορφη ηθοποιό, από την μεγάλη μας οθόνη. Θα περιοριστεί και με τον Λάκη Κομνηνό σε περιοδείες μόνο, στην ομογένεια της
Αμερικής, του Καναδά, της Αυστραλίας, στην επαρχία, αλλά και στα ελληνικά νησιά και προϊόντος του χρόνου θα έλθει η πλήρης έξοδός της, από τα καλλιτεχνικά μας δρώμενα. Μικρή εξαίρεση στην δύση της καριέρας, της λίγες τηλεοπτικές και θεατρικές συμμετοχές, όπως στο «Μίνι σούπερ μάρκετ ονείρων» του Π. Λαοκράτη στην ΕΤ1, η «Γόβα στιλέτο» στον Antenna και κάποια θεατρικά, για να σφραγίσουν την ωραία καλλιτεχνική της πορεία. Πρίν λίγα χρόνια η Ντίνα Τριάντη χώρισε κι με τον δεύτερο σύζυγό της Λάκη Κομνηνό και έκτοτε διοχετεύει την αγάπη και την ηθική θαλπωρή της, στα αγαπημένα της εγγόνια.
Μοναδική γλυκύτητα, άφατη μελαχρινή ομορφιά και ένα ευγενές λυρικό τάλαντο, είναι τα στοιχεία με τα οποία πορεύτηκε στα μονοπάτια της μεγάλης μας οθόνης, η Ντίνα Τριάντη, καταλείποντας μας, σπουδαίες δραματικές και κωμικές ερμηνείες. Και με αυτά τα ωραία στοιχεία, την έχουμε πάντα στην καρδιά μας !
Μερική φιλμογραφία
1960 «Στουρνάρα 288», «Τρεις κούκλες κι εγώ»
1961 «Διαμάντω», 1963, «Ο τρελλάρας», «Αμαρτωλά χέρια», «Της κακομοίρας», «Ο κος πτέραρχος», «Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο»
1964 «Σχολή για σωφερίνες»
1968 «Ο μαχαραγιάς»
1971 «Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει»
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr