Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος στην Βόρειο Ήπειρο !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ιστορία της Βορείου Ηπείρου (Μέρος 13-ο)
Η Βόρειος Ήπειρος ήταν πλέον ελεύθερη και λίγες μέρες από την απελευθέρωσή της, ο διάδοχος Κωνσταντίνος επισκεπτόταν τα άγια χώματά της, σε ένα δεκαήμερο ταξίδι του 2-11 Μαίου 1913) για να στηρίξει ηθικά και να τονώσει τον πληθυσμό της, που τόσα δεινά είχε υποστεί από την αδυσώπητη οθωμανική τυραννία. Επισκεπτόμενος την Ήπειρο, Κόνιτσα, Ιωάννινα, αλλά και τις πόλεις Αργυρόκαστρο, Δέλβινο, Πρεμετή, Αγίους Σαράντα, στην Β΄ Ήπειρο, ο διάδοχος έγινε δεκτός με άφατο ενθουσιασμό και ανεκλάλητες εκδηλώσεις αγάπης, συγκίνησης και σεβασμού. Όλος ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός υπεδέχθη με τιμές εθνικού ήρωος τον διάδοχο Κωνσταντίνο. Αγάπη, συγκίνηση και ενθουσιασμό, με τον οποίο τον περιέβαλλαν όχι μόνον οι γηγενείς βορειοηπειρώτες, αλλά και αυτοί οι μουσουλμάνοι που ζούσαν εκεί. Τις μοναδικές αυτές συγκινητικές στιγμές της επίσκεψης του διαδόχου Κωνσταντίνου στην Βόρειο Ήπειρο, περιγράφει με παραστατική ενάργεια ο γάλλος δημοσιογράφος ακόλουθος στο ταξίδι του διαδόχου Rene Ruaux γράφοντας στο βιβλίο του «Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος» για την ένθερμη υποδοχή στην Κορυτσά «επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικους λαμπτήρες, σημαίες, μαντήλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται. Μέσα στο πλήθος, υπάρχουν γερόντισσες, οι οποίες περνούν κάτω από το μπαλκόνι του μεγάρου, κάνουν το σήμα του σταυρού με τις πασχαλινές λαμπάδες τους. [….] επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα φέσια, μουσουλμανικά. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο διάδοχος»». Και συγκινητικές αντιστοίχως ενθουσιώδεις είναι οι υποδοχές που επιφυλάσσουν στον Κωνσταντίνο οι κάτοικοι στο Λεσκοβίκι και στο Αργυρόκαστρο. Στο Αργυρόκαστρο μάλιστα ο διάδοχος θα θέσει το θεμέλιο λίθο στο ανάκτορο, για την ανοικοδόμηση του οποίου, ο Δήμος Αργυροκάστρου του παραχώρησε οικόπεδο εκτάσεως 20 στρεμμάτων.
Αλλά σύνδρομα και διαπλαστικά ακόμα των συναισθημάτων, της ανείπωτης αυτής αγάπης και του ενθουσιασμού με τα οποία υποδέχονται οι κάτοικοι της Βορείου Ηπείρου, τον διάδοχο Κωνσταντίνο, είναι και τα ψηφίσματα που του επιδίδουν, στα οποία διατρανώνουν την απαρασάλευτη πίστη τους, να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων για να πραγματωθεί ο διακαής πόθος της ενσωμάτωσης της Βορείου Ηπείρου, με την μητέρα Ελλάδα. Χαρακτηριστικό αυτών είναι το ψήφισμα της Πρεμετής που αναφέρει «είμεθα και θα μείνωμεν εσαεί Έλληνες, μη καταδεχόμενοι να μας προσάψωσιν άλλο όνομα, έτοιμοι να θυσιασθώμεν μετά των γυναικών και τέκνων μας, με την μητέρα μας Ελλάδα. Η απόφασίς μας υψηλότατε είναι ακράδαντος». Αλλά με την ίδια ηθική ένταση και ανέκφραστο πόνο για την μητέρα Ελλάδα, απευθύνουν ψήφισμα και οι αδούλωτοι Χειμαρριώτες. Αναφέρει χαρακτηριστικά το ψήφισμα «Ο λαός της Χειμάρρας διαδηλοί ενώπιον του πολιτισμένου κόσμου, ότι ουδεμία άλλην λύσιν απομακρυνομένην των πόθων του θα δεχτεί, απόφασιν αμετάκλητον έχων να προασπίσει την μετά της μητρός του Ένωσιν, έστω και αν πρόκειται να μεταβάλη εις τέφραν τας εστίας του και να θάψη υπο την γήν του και το τελευταίον τέκνον του». Εξάλλου το απαράμιλλο αυτό εθνικό φρόνημα των Χειμαρριωτιών εξωθεί τον Rene Ruaux να γράψει εμφατικά «Είναι αδύνατον η Χειμάρρα να μην γίνει ελληνική. Διότι είναι ελληνική» !!! Συνεχίζεται …
www.panosavramopoulos.blogspot.gr