Η Έλη Λαμπέτη και οι Αμπελόκηποι δροσίζουν την μεταπολεμική Αθήνα !!!

Η Έλη Λαμπέτη και οι Αμπελόκηποι δροσίζουν την μεταπολεμική Αθήνα !!!

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Μια πρόβα τζενεράλε στον κινηματογράφο το καλοκαίρι του ΄46, γίνεται αφορμή, να αναδυθεί ένα νέο αστέρι της μεγάλης οθόνης και να αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια, από τους εκστασιασμένους Αθηναίους, για την εκτυφλωτική του λάμψη. Πρόκειται για την θεατρική ηθοποιό Έλη Λαμπέτη, που πρωτα-γωνίστησε στην ταινία «Αδούλωτοι σκλάβοι» και εγγράφει παρακαταθήκες για μα λαμπρή καριέρα. Αλλά τα κινηματογραφικά ευχάριστα για τους Αθηναίους συνεχίζονται στον κινηματογράφο «Έσπερο» της Σταδίου, όπου και παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα η αμερικάνικη ταινία με τους κωμικούς Άμποτ και Κοστέλο, που συναρπάζουν τα αθηναϊκά πλήθη, με το έξοχο κωμικό παίξιμό τους. 

Ωστόσο νέο τόνο στην κοινωνική ζωή δίνει της Αθήνας, δίνει κάθε πρωί πλέον το ραδιόφωνο, που κάθε πρωί από τις 7:15- 7:30 μεταδίδει εκπομπή με ασκήσεις γυμναστικής. Οι εκφωνητής δίνει τα γυμναστικά του παραγγέλματα σιγά – σιγά  με πολύ φυσικό και κατανοητό τρόπο και οι Αθηναίοι δράττονται της ευκαιρίας για να γυμναστούν. Είναι και αυτό μια ευχάριστη έκπληξη που ζωογονεί τον κοινωνικό τρόπο ζωής. Και βέβαια αυτές οι λεπτομέρειες τεκμηριώνουν ως η πόλη ενστερνίζεται τον γρήγορο ευρωπαϊκό βηματισμό στον τρόπο ζωής. Από τα μελανά όμως σημεία της πόλης που αμαυρώνουν την αισθητική της ταυτότητα, είναι η εικόνα που παρουσιάζει ο σταθμός της Ομόνοιας. Η έλλειψη φωτισμού, καθαριότητας και φροντίδας είναι έκδηλη παντού και δίνει μια ζοφερή εικόνα. Και την ίδια δυστυχώς θλιβερή εικόνα του χώρου του σταθμού παρουσιάζουν και τα βαγόνια, που μεταφέρουν τους επιβάτες από την Ομόνοια στον Πειραιά. Όμως υπάρχει και η άλλη εικόνα της πόλης. Άλλες πανέμορφες και δροσερές περιοχές μές την θέρμη του καλοκαιριού, που ανατείνουν τους Αθηναίους και αποτελούν σωστές οάσεις για όσους δεν μπορούν να υποφέρουν τις υψηλές θερμοκρασίες του κέντρου. 

Και οι Αμπελόκηποι αποτελούν τέτοια χαρακτηριστική περιοχή. Παρουσιάζουν 2-3 βαθμούς χαμηλότερη θερμοκρασία, διότι έχουν αραιή δόμηση και χαμηλό επίσης συντελεστή δόμησης στην ανέγερση πολυκατοικιών. Την ολόδροση ατμόσφαιρα των Αμπελοκήπων επικουρούν και οι πολλές ταβέρνες και κινηματογράφοι, που προσελκύουν τους Αθηναίους, για να ξεκουραστούν, να δροσιστούν και να αποδράσουν από την τύρβη της καθημερινότητας. Στα ντεζαβαντάζ της περιοχής θεωρείται η άτακτη και ακανόνιστη συγκοινωνίας τους. Καλύπτονται με τράμ, πάραυτα η ασύμμετρη και ακανόνιστη ροή των δρομολογίων καθιστά την μετάβαση σε αυτούς προβληματική. Πολλές φορές έτσι στην κυριολεξία στοιβάζονται οι Αθηναίοι στο τράμ για να προλάβουν τα πολύτιμα δρομολόγια.

Αλλά ας περάσουμε στο φάσμα του πολιτισμού, όπου αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες, για να συγκροτηθεί το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της οδού Πατησίων. Ο πόλεμος βλέπεται οι πιθανές καταστροφές των αρχαιολογικών θησαυρών από βομβαρδισμούς και η κλοπή τους, είχαν επιβάλλει την προσεκτική φύλαξή τους, σε ασφαλείς χώρους. Σπουδαίες έτσι αρχαιότητες και πολιτισμικοί θησαυροί είχαν κρυφτεί σε σπηλιές της Ακρόπολης και είχαν σφραγιστεί με μπετόν οι είσοδοί τους, για να αποτραπεί η αποκάλυψη των σημαντικών αυτών αρχαιοτήτων μας. Αρκετά παράλληλα αγάλματα είχαν διαφυλαχτεί σε ασφαλή υπόγεια και είχαν επίσης σκεπαστεί με άμμο, έτσι ώστε σε περίπτωση των γερμανικών βομβαρδισμών, να μην υποστούν ζημιές, αλλά και να τα προφυλάξουν από πιθανούς αρχαιοκάπηλους. Τώρα λοιπόν που ο φόβος και ο τρόμος του πολέμου είχαν τελειώσει επεβάλλετο οι  αρχαιολογικοί θησαυροί να επιστρέψουν στην βάση τους, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου και με ξεχωριστή φροντίδα και επιμέλεια τοποθετήθηκαν στις προθήκες τους. 

Η Αθήνα σιγά – σιγά λοιπόν ξαναβρίσκει τον βηματισμό της και τον παλιό χαρμόσυνο χαρακτήρα της. Τίθενται σε λειτουργία και πάλι οι «Σχολές Απόρων Παίδων», που επιμελείται ο φιλολογικός όμιλος «Παρνασσός». Κατά την σχολική χρονιά 1945-46 έχουν γραφτεί 750 μαθητές και τελικά αποφοιτούν από αυτές 130. Προκειμένου μάλιστα να τονωθούν οικονομικά οι Σχολές, διεξάγεται μια  φιλολογική βραδιά στο θέατρο «Ολύμπια», με κεντρικό προσκεκλημένο τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, αλλά και άλλες επίσης προβεβλημένες προσωπικότητες από το φάσμα των γραμμάτων και των τεχνών. Έτσι εκκινείτο το κοινωνικό μας εκκρεμές, κείνο το καλοκαίρι του ΄46, στην μεταπολεμική Αθήνα !!!

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »