Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος (Μέρος Ενδέκατο)
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Όπως ανεμένετο οι άλλες μεγάλες δυνάμεις αντέδρασαν σθεναρά, κάνοντας χρήση του πρωτοκόλλου του 1830 του Λονδίνου. Και σαφώς η Αγγλία υποχώρησε στις ενστάσεις τους, αφού πρωτίστως όμως είχε κάνει επίδειξη ισχύος στην πολιτική σκηνή του νεότευκτου ελληνικού κράτους. Παράλληλα δε με το πρώτο δημοψήφισμα της 20-ης Νοεμβρίου του 1862 πραγματοποιήθηκαν από τις 24 έως τις 27 Νοεμβρίου εκλογές για να αναδειχθεί η Εθνική Συνέλευση- Βουλή προκειμένου να ψηφίσει Σύνταγμα. Συνεκλήθη έτσι η Β’ Εθνική Συνέλευση, συγκροτήθηκαν – θυμίζουμε εδώ ότι η Α΄ συνεκλήθη το 1843 επι Όθωνος και αφότου είχε προκληθεί το κίνημα της 3-ης Σεπτεμβρίου –τριακόσιοι σαράντα τρείς αντιπρόσωποι-βουλευτές, μαζί με ογδόντα τέσσερις ακόμα βουλευτές από τα Επτάνησα. Δοθέντος ότι στις 23 Σεπτεμβρίου του 1863 έγινε η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Στα 1863 στα Επτάνησα είχε εκλεγεί η Ιόνιος Βουλή, που συναποφάσισε με τον άγγλο αρμοστή –ήταν κυβερνήτης της Επτανήσου και εκπρόσωπος του Υπουργείου Αποικιών της Αγγλίας – την ένωση με την Ελλάδα. Και τυπικά η ένωση έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 1864. Αφότου λοιπόν πραγματοποιήθηκε η ένωση, ογδόντα τέσσερις επτανήσιοι βουλευτές, προστέθηκαν στους τριακόσιους σαράντα τρείς βουλευτές που είχαν αναδειχτεί τον Νοέμβριο του 1862 σαν μέλη της Β’ Εθνικής Συνέλευσης. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έτσι είχαν λάβει χώρα μείζονα γεγονότα για την πολιτική εκπόρευση της Ελλάδας. Είχε εκδιωχθεί από το στέμμα ο Όθωνας, πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για τον Αλφρέδο, έγιναν εκλογές για την Εθνική Συνέλευση και ξεκίνησε η διαδικασίας ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα, που σαν γεγονός σημαδιακό έριχνε τα πρώτα σπέρματα για την υλοποίηση του οράματος της Μεγάλης Ιδέας. Του αλυτρωτισμού δηλαδή των απανταχού σκλαβωμένων ελλήνων. Όμως πως εξελίσσονται τα πράγματα στο ελληνικό στέμμα, μετά το βέτο που ασκείται από τις μεγάλες δυνάμεις για τη νομιμότητα της υποψηφιότητας του Αλφρέδου ; Θα πραγματοποιούνταν επιλογή άλλου βασιλέα, με νέο δημοψήφισμα. Για να αποφευχθεί αυτή η χρονοβόρος διαδικασία, η Εθνική Συνέλευση στις 18 Μαρτίου του 1863 και αφού πρωτίστως αυτός είχε αποδεχτεί την πρόταση, επέλεξε για βασιλιά της χώρας τον Γεώργιο τον Α΄ του οίκου Σούτεμπουργκ-Χολστάιν- Γλύξμπουργκ. Η γνωστή μας δηλαδή βασιλική δυναστεία που θα κρατήσει με εμβόλιμες διακοπές το στέμμα ήτοι : 1924-1935, 1941-1946, μέχρι το 1974. Ο Γεώργιος ο Α΄ αφίχθη στην Ελλάδα στις 19 Οκτωβρίου του 1863 και αφού πρωτίστως είχε γυρίσει όλες τις ευρωπαϊκές αυλές για να ζητήσει οικονομική και πολιτική στήριξη. Βήματα δηλαδή που είχαν ακολουθήσει πρίν της έλευσής τους στην Ελλάδα τόσον ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, όσον και ο βασιλιάς Όθωνας.
Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ
Η Βουλή των ελλήνων λοιπόν στις 17 Νοεμβρίου του 1864 ψήφισε το πρώτο της δημοκρατικό Σύνταγμα της χώρας, που καθόριζε το πολίτευμα της Ελλάδος, ως βασιλευομένης δημοκρατίας. Εκ των μακριοβιοτέρων συνταγμάτων μας το εν λόγω σύνταγμα θα ισχύσει μέχρι το 1911, όπου και αναθεωρήθηκε. Όμως πέραν αυτής της διάστασής του, το σύνταγμα του 1864 περιείχε ρηξικέλευθες καινοτομίες που έθεταν τις βάσεις του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της χώρας. Στις 16 Οκτωβρίου του 1864 η Συνέλευση αποπεράτωσε το σύνταγμα και ο βασιλιάς το υπέγραψε και το δημοσίευσε στις 16 Νοεμβρίου του 1864. Και συνιστούσε παγκόσμια πρωτοπορία, στα συνταγματικά ήθη του πολιτισμένου κόσμου, αφού προέβλεπε την καθολική ψηφοφορία. Έδινε δηλαδή τη δυνατότητα σε όλους ανεξαιρέτως τους έλληνες πολίτες που είχαν συμπληρώσει το 21-ο έτος της ηλικίας τους, να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. Αυτή η μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση είχε ταλανίσει την Β΄ Εθνική Συνέλευση. Υπήρξαν έντονες αντίθετες φωνές που έθεταν όρους για να μπορεί να ψηφίσει κάθε έλληνας πολίτης. Να ασκεί δηλαδή κάποιο επάγγελμα, η γενικότερα να έχει εργασία, ως εχέγγυα πολιτικής ωριμότητας. Όμως η Β΄ Εθνική Συνέλευση είχε προχωρήσει ακόμη ένα βήμα μπροστά. Είχε τεθεί για πρώτη φορά από τον μεγάλο δάσκαλο του συνταγματικού δικαίου, καθηγητή της Νομικής Νικόλαο Σαρίπολο, το θέμα της ψήφου και των γυναικών. Δημοκρατική κατάκτηση που επετεύχθη τελικά, ενενήντα περίπου χρόνια αργότερα το 1952. Άπαντες οι άντρες λοιπόν που είχαν συμπληρώσει το 21-ο έτος της ηλικίας τους είχαν δικαίωμα ψήφου. Και για πρώτη φορά παγκοσμίως Σύνταγμα κατοχυρώνει, την καθολική ψηφοφορία.Στη φωτογραφία ο καθηγητής Νικόλαος Ι. Σαρίπολος, θεμελιωτής του Συνταγματικού και του Ποινικού Δικαίου στην Ελλάδα.
Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι υποψήφιος Βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» στην Α΄Αθηνών.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Share this
