Χρήστος Ευθυμίου

Χρήστος Ευθυμίου

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Και μόνο για τον εξαιρετικό κωμικό του σωματότυπο, τις εμπνευσμένες διακυμάνσεις του τόνου της φωνή του, αλλά και την στέρεα δραματική του παιδεία, που του επέτρεπαν να κινείται με ξεχωριστή άνεση, στο θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο, ο Χρήστος Ευθμίου έχει κερδίσει μια περίοπτη θέση στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων κωμικών. Με αυτές τις καλλιτεχνικές περγαμηνές, ο Χρήστος Ευθυμίου διήνυσε μια πολυεπίπεδη καλλιτεχνική καριέρα, υποδυόμενους υψηλού ήθους ρόλους – ιδιαίτερα σε έργα του μεγάλου γάλλου δραματουργού Μολιέρου - και άφησε αναλοίωτο το αποτυπωμά του στα θεατρικά μας δρώμενα. Στην μεγάλη μας οθόνη, την περίοδο του χρυσού ασπρόμαυρου κινηματογράφου, είχε επίσης μια έξοχη παρουσία, υποδυόμενος με ηθική ενάργεια και αριστοτεχνικό ύφος τον αφελή, τον βλάκα και τον χαζό. Μνημειώδης είναι εξάλλου σ΄αυτό το καλλιτεχνικό του μετερίζι, η ταινία «Ένας βλάκας και μισός», που θεωρείται απο τις ωραιότερες κωμωδίες μας. Τέλος σημαντική υπήρξε η παρουσία του μεγάλου μας κωμικού και στο ραδιόφωνο, όπου με τα χαριτωμένα ραδιοφωνικά σκέτς και τις εμπνευεσμένες ραδιοφωνικές παρλάτες του τις μεταπολεμικές μας δεκαετίες, σκορπούσε στα ραδιοκύμματα άφθονο γέλιο και το όνομά του είχε καταστεί συνώνυμο του χιούμορ.

Ο Χρήστος Ευθυμίου γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1900 στην Φθιώτιδα και ευτύχησε να ανατραφεί σε ένα κλίμα καλλιτεχνικής ευκρασίας, δοθέντος ότι ο πατέρας του ήταν θεατρίνος και ανάσαινε έτσι σε μια προηγμένη καλλιτεχνικά ατμόσφαιρα. Μετά την αποπεράτωση των γυμνασιακών του σπουδών στην Λαμία κατετάγη στο στρατό και η θητεία του συνέπεσε με την Μικρασιατική εκστρατεία το 1919. Μάλιστα η μονάδα του αποβιβάστηκε στην Σμύρνη και έτσι βίωσε και την μεγαλουργία της προέλασης του ελληνικού στρατού, αλλά και την τραγωδία της κατάρρευσης του μικρασιατικού μετώπου. Μετά τον πόλεμο θα ακολουθήσει σπουδές στην νομική, αλλά γρήγορα θα τις εγκαταλείψει διότι στο DNA του ήταν πάνω απο όλα η τέχνη και το θέατρο. Οπλισμένος με αλύγιστη θέληση να πετύχει, αλλά και ξεχωριστή αγάπη για το παλκοσένικο, το 1925 εγγράφεται άνευ εξετάσεων στην νεότευκτη τότε Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου. Θα εγγραφεί ως εξαιρετικό ταλέντο, πείθοντας την εξεταστική επιτροπή, με το σκέρτσο, το ταμπεραμέντο του και τον σπάνιο κωμικό του σωματότυπο, ότι άξιζε να γίνει θεατρίνος. Και τύχη αγαθή έχοντας ως δασκάλους τα μεγαθήρια τότε της ελληνικής θεατρολογίας, Σπύρο Μελά, Φώτο Πολίτη, Αιμίλιο Βεάκη κ.α. θα σφυρηλατήσει μέσα απο τις τετραετείς σπουδές του, ένα πλατύ και στέρεο θεατρικό υπόβαθρο. Θα αποφοιτήσει το 1929 και θα ξεκινήσει έτσι την μακρά καλλιτεχνική του πορεία, εντασσόμενος στο θεατρικό δυναμικό του θιάσου της Κυβέλης.

Δυο χρόνια αργότερα το 1931 έρχεται και το κομβικό σημείο της θεατρικής του σταδιοδρομίας. Εντάσσεται στο Εθνικό Θέατρο – τότε Βασιλικό Θέατρο – και ξεκινά μια πολύπλαγκτη και μεστή σε παραστάσεις θεατρική διαδορμή, που θα κρατήσει δυόμισι δεκαετίες μέχρι το 1955. Στο Εθνικό ο Χρήστος Ευθυμίου θα ξεδιπλώσει όλο το κωμικό του τάλαντο και θα αναδειχθεί σε ένα απο τα κορυφαία στελέχη του κωμικού του δυναμικού. Ιδιαίτερα θα διακριθεί ο μεγάλος μας ηθοποιός στα μεγάλα έργα του Μολιέρου, που θα τον καθιερώσουν σαν έναν απο τους κυριότερους συντελεστές τους. Μάλιστα το 1952 και στο απόγειο αυτής της θεατρικής του παρουσίας, θα βραβευθεί απο την Γαλλική κυβέρνηση, για την υποκριτική του δεινότητα στα έργα του Μολιέρου. Έχοντας όλη αυτή την πληθώρα δραματικών προσόντων που προαναφέραμε, ο Χρήστος Ευθυμίου θα κινηθεί με χαρακτηριστική άνεση σε μια ευρεία γκάμα του εγχώριου και του ξένου κλασικού δραματολογίου. Θα υποδυθεί έτσι υψηλού ήθους ρόλους σε έργα των Γκολντόνι,  Σαίξπηρ, αλλά και Αριστοφάνη, Σακελλάριου, Μελλά κ.α. Εξάλλου ένεκα αυτού του υψηλού καλλιτεχνικού του κύρους, το 1960 μετά τον θάνατο του κορυφαίου μας κωμικού Βασίλη Λογοθετίδη, θα αναλάβει και το πηδάλιο του θιάσου του. Ενώ δυο χρόνια αργότερα θα τιμηθεί απο τον βασιλιά Παύλο, για την πολυσχιδή προσφορά και παρουσία του στο θέατρο και την τέχνη εν γένει.


Όμως εξίσου σημαντική ήταν η παρουσία του μεγάλου μας κωμικού και στην μεγάλη οθόνη. Με την υποκριτική του δεινότητα και το πολύπλευρο κωμικό του τάλαντο, υποδυόμενος τον βλάκα και τον αφελή, θα μας δώσει έξοχες κινηματογραφικές ερμηνείες και θα μας χαρίσει ατελείωτο γέλιο. Οι ρόλοι του αυτοί, θα εξακτινώσουν το καλλιτεχνικό του κύρος στο ευρύ κοινό και θα τον καταστήσουν στην συνείδηση των κινηματογραφόφιλων, σαν έναν απο τους μεγάλους μας κωμικούς καρατερίστες. Χαρακτηριστικές απο τις ταινίες του Χρήστου Ευθυμίου είναι : «Ένας βλάκας και μισός» (1959) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Ο γυναικάς» (1957) του Νίκου Τσιφόρου, «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα» (1960), του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» (1955) του Ντίμη Δαδήρα, «Δεσποινίς δικηγόρος» (1933) του Πέλου Κατσέλη κ.α. Τέλος να σημειώσουμε το σπουδαίο πέρασμα του Χρήστου Ευθυμίου απο την ραδιοφωνία μας μεταπολεμικά, όπου μέσα απο τις πρωτοπόρες και εμπνευσμένες πεντάλεπτες καθημερινές του παρλάτες– με την ατάκα «Αχ τι τραβάω !» -  σκόρπισε άφθονο γέλιο και χρωμάτισε πολύπλευρα τα ραδιοφωνικά μας κύμματα, με το εμπνευσμένο και πολυτάλαντο χιούμορ του.

Στις 4 Μαίου του 1971 ο Χρήστος Ευθυμίου, η σπουδαία αυτή κωμική μορφή του θεάτρου μας, της μεγάλης οθόνης και του θεατρικού μας ραδιοφώνου, έκλεισε τα μάτια για πάντα απο την ζωή. Με το ευγενές καλλιτεχνικό ήθος του, την έξοχη κωμική του διάσταση, αλλά και την πλατιά και στέρεα θεατρική του συγκρότηση, ο Χρήστος Ευθυμίου, σημάδεψε ανεξάλειπτα την μεταπολεμική κωμική μας δημιουργία. Για τούτο και λατρεύθηκε απο το κοινό, σαν ένα σπάνιο και ξεχωριστό μετέωρο των καλλιτεχνικών μας δρωμένων. Πόσο ωραίος, εμπνευσμένος και έξυπνος, ήταν αυτός ο «βλάκας» των μεγάλων μας κωμωδιών !!! Το παρόν κείμενο έχει δημοσιευθεί σε εφημερίδες της Ηλείας και σε περιοδικά πολιτιστικού περιεχομένου.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »