Σκληρή παρτίδα με φόντο την Κυπριακή ΑΟΖ ...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Με πρόσχημα λοιπόν της δήθεν σεισμικές έρευνες, οι Τούρκοι παραβιάζουν διαρκώς την κυπριακή ΑΟΖ και αναζητούν εξέδρες προκειμένου να συνεχίσουν αυτό το απίστευτου γεωστρατηγικού και διπλωματικού θράσους παιχνίδι, εναντίον των συμφερόντων του ελλαδοκυπριακού ελληνισμού. Μέχρι τα σήμερα, η διπλωματική ηγεσία της Κύπρου χειρίζεται άψογα και με σύνεση το γεωστρατηγικό πόκερ που εξελίσσεται στην κυπριακή ΑΟΖ, ωστόσο αναμένεται να λάβουν χώρα κινήσεις απο πλευράς της Τουρκίας, που πλέον δεν θα επιδέχονται διπλωματικής και πολιτικής διευθέτησης.
Όμως έχουν επέλθει δραματικές αλλαγές στην συμπεριφορά σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής του Ταγίπ Ερντογάν, δοθέντος ότι αφενός μεν έχει απογειωθεί το διπλωματικό του θράσος, αφετέρου οι αλλεπάλληλες ήττες που έχει δεχθεί στο τεραίν της διπλωματίας, τον έχουν καταστήσει άναρχο και αψυχολόγητο παίκτη του γεωστρατηγικού παιγνίου. Κάθε ενδεχόμενο πλέον στην διαφαινόμενη κρίση είναι πιθανό, αφού ο ηγέτης των Νεοοθωμανών είναι στα κάγκελα !!! Ο Ερντογάν εδέχθη σοβαρό πλήγμα στην σχέση του με την Αίγυπτο, μιάς και στο Κάϊρο συνετρίβη το όνειρό του για την διεύρυνση και ενίσχυση του νεοθωμανικού δόγματος ισχύος. Την ίδια ώρα με τις αλόγιστες και ανερμάτιστες διπλωματικά κινήσεις του, τραυμάτισε την πολύτιμη διπλωματικά σχέση του με το Ισραήλ, που κανοναρχούσε τα λόμπυς εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον και στην κυριολεξία, εισήγε εδώ και χρόνια την Τουρκία στα μεγάλα αμερικάνικα διπλωματικά «think tanks» και lobbies. Έτσι ο τούρκος πρόεδρος, έχει μεταλλαχθεί σε τραυματισμένο λιοντάρι σε κλουβί ...
Αλλά μέχρι που μπορεί να φθάσει η προκλητική και επιθετική συμπεριφορά του Ερντογάν και ποιά δύναμη απο την άλλη, θα μπορούσε να τον αναχαιτήσει; Η γνωστή «αόρατος χείρ» που μέχρι σήμερα παρενέβαινε σε αντίστοιχες περιπτώσεις, δηλαδή οι ΗΠΑ, φαίνεται να έχουν διαφοροποιήσει τον παρεμβατικό τους ρόλο απέναντι στην Τουρκία. Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει δυσφορήσει σφόδρα με τα τερτίπια του Ερντογάν στην Συρία, αλλά απο την άλλη δεν θα ήθελε να επέλθει και οριστικό ρήγμα στην σχέση του με την Τουρκία, που την θεωρεί απαραίτητη στο εξελισσόμενο γεωστρατηγικό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι ενώ παλαιότερα σε κάθε κρίση στην εν λόγω περιοχή και το Αιγαίο, εθεωρείτο αυτονόητη η επέμβαση των ΗΠΑ, όπως και η εναρμόνιση της Τουρκίας στις υποδείξεις της, τώρα πια δεν φαντάζει αυτονόητη μια τέτοια εξέλιξη, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ισορροπία δυνάμεων, στο δύσκολο γεωστρατηγικό πόκερ της Ανατολικής Μεσογείου.
Αλλά εξυπαρχής αμφίβολη με πυροσβεστικό χαρακτήρα, είναι και μια επέμβαση των ευρωπαίων εταίρων μας στην περιοχή, που ναι μεν αναγνωρίζουν το αυτονόητο δικαίωμα κάθε χώρας να ανακηρύσσει και να εκμεταλλεύεται την Ανεξάρτητη Οικονομική της Ζώνη, απο την άλλη όμως δεν παίρνουν ευθέως θέση εναντίον της Τουρκίας για τις παραβιάσεις της, όπως επι παραδείγματι έλαβαν στο ζήτημα της Ουκρανίας. Αυτό αποτυπώνουν τα λεγόμενα της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ, στην πρόσφατη σύνοδο της Ε.Ε. Όσο δε για την ατλαντική συμμαχία-ΝΑΤΟ, ο γενικός γραμματέας του με σαφή τρόπο εκδηλώνει την πολιτική των ίσων αποστάσεων, μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών.
Αρκετοί διπλωματικοί και γεωστρατηγικοί αναλυτές, σε μια ενδεχόμενη ανάφλεξη με πρωτοβουλία της αμετροεπούς Τουρκίας, εκτιμούν ότι θα μπορούσε να παρέμβει στρατιωτικά το άμεσα ενδιαφερόμενο – και ως μέλος της τριμερούς συνεργασίας εκμετάλλευσης της κυπριακής ΑΟΖ- Ισραήλ και να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Αλλά και αυτή η εκτίμηση φαντάζει μάλλον υπεραισιόδοξη, για όσους γνωρίζουν τον χρόνιο χαρακτήρα των Ισραηλινοτουρκικών σχέσεων. Ναι μεν το Ισραήλ θέλει να προασπίσει τα συμφέροντά του στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά απο την άλλη δεν θα ήθελε να βάλει και ταφόπλακα δια παντός, στις έστω και δύσκολες τώρα σχέσεις του με την Τουρκία. Παρεκτός και αν προσβληθούν ευθέως τα συμφέροντά του απο τους Νεοοθωμανούς. Σε ότι αφορά τώρα την αμυντική ικανότητα της Κύπρου σε ενδεχόμενο χτύπημα της Τουρκίας, η υπεροπλία των Τούρκων απο θαλάσσης και αέρος είναι συντριπτική και δεν τίθεται κάν σε συζήτηση τέτοια εκδοχή. Ενώ τέλος και η Ελλάδα, στηρίζει πολιτικοδιπλωματικά την Κύπρο, με μια μεγάλη δέσμη μέτρων και πρωτοβουλιών είτε στο προσκήνιο, είτε στο παρασκήνιο, αλλά πάντα την κεντρική προτεραιότητα την έχουν τα δικά μας ανοικτά μέτωπα, που μεσούντος και του μνημονίου, είναι πολλά... Απομένει έτσι η βελτιστοποίση της πολιτικοδιπλωματικής συστράτευσης Κύπρου και Ελλάδος, με την ουσιαστική ενεργοποίηση όλων των γεωστρατηγικών λόμπυς, που θα είχαν συμφέρον να προστρέξουν τον ελλαδοκυπριακό ελληνισμό στην περίσταση.
Τούτων δεδομένων, οι Νεοοθωμανοί είναι εμφανές, ότι θα συνεχίσουν να εντείνουν τις πιέσεις τους στην Κύπρο με τις αλλεπάλληλες παραβιάσεις τους, προσδοκώντας σε ενεργειακό μερίδιο απο την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και ακόμα περισσότερο σε μια ευνοϊκή για αυτούς διευθέτηση του εκκρεμούντος ζητήματος της κυπριακής κατοχής-ψευδοκράτους. Το κατά πόσον τώρα θα ευοδωθούν αυτοί οι στόχοι της Τουρκίας, συναρτάται με τις πιέσεις που θα δεχθεί αυτή απο τις ΗΠΑ, την Άνγκελα Μέρκελ και τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Όμως θα πρέπει να σταθμίσουμε την αμήχανη μέχρι παθητική μέχρι σήμερα στάση, όλων αυτών των καθοριστικών γεωστρατηγικών και διπλωματικών παραγόντων, απέναντι στο απύθμενο θράσος και την επιθετικότητα της Τουρκίας, στην κυπριακή ΑΟΖ. Που δεν είναι για τον ελλαδοκυπριακό ελληνισμό και ο καλύτερος οιωνός ...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr