Η μακρά νύκτα της πολιτικής μας αναγέννησης ...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των στρεβλών νοοτροπιών, ήταν να μην γίνει καμιά αληθινή μεταρρύθμιση, που θα έδινε ανάσα στην παραγωγική ανασυγκρότηση και την διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας και να αναλωθεί το όλο εγχείρημα του εκσυγχρονισμού των θνησιγενών δομών μας, σε μικρές ψευτοδιαρθρωτικές αλλαγές, που αναπαρήγαν τις δοκιμασμένες πονηρές συνταγές του κομματικού συστήματος, με άλλο προσωπείο. Μάλιστα πονηρά το πολιτικό μας προσωπικό, έριξε το «ανάθεμα» της μεταρρύθμισης στο κακό μνημόνιο και την απάνθρωπη τρόικα !!! Το αποτέλεσμα ; Οι πολίτες μίσησαν κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης, διότι έβλεπαν το εισόδημά τους δραματικά να μειώνεται, τις συντάξεις τους να κουρεύονται και τους φόρους να αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο και ταύτισαν την παραγωγική ανασυγκρότηση του κράτους, με την οικονομική τους ισοπέδωση. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν δεί τίποτα μα τίποτα στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων. Τα πεδία της υγείας, της δικαιοσύνης, των πανεπιστημίων, της δημόσιας διοίκησης και άλλοι νευραλγικοί τομείς της δημόσιας ζωής, έμειναν άθικτοι, να συνεχίζουν την κατηφορική πορεία της κατάρρευσης. Υλοποιήθηκε δηλαδή στην τραγική περίπτωση της πατρίδας μας το αίτημα της μεταρρύθμισης και η δημοσιονομιοκή μας εξυγίανση, με την εύκολη και καταστροφική λογική των οριζόντιων μέτρων. Σαν ένας οδοντίατρος να βγάζει δόντια χωρίς αναισθησία !!! Δοθέντος ότι το πολιτικό μας σύστημα ήταν ανήμπορο και απρόθυμο – διότι αυτό θα σήμαινε απεμπόληση των προνομίων του – να εφαρμόσει ένα εμπνευσμένο, ρηξικέλευθο και αποτελεσματικό σχέδιο, παραγωγικής ανασυγκρότησης της εθνικής μας οικονομίας, οδηγήθηκε στην εύκολη και ανέξοδη λύση της μείωσης του εργατικού κόστους. Αλλά αναπότρεπτα αυτή η στρεβλή λογική δεν οδήγησε στην αύξηση της παραγωγικότητας και της δημιουργίας κοινωνικού πλούτου, αλλά στην κάθετη πτώση της ζήτησης και στην συρρίκνωση της οικονομίας. Την ίδια ώρα οι απηρχαιωμένες διοικητικές και φορολογικές μας δομές – που εν τη γενέσει τους υπήρξαν εχθρικές πρός ένα υγιές μη παρασιτικό μοντέλο ανάπτυξης - έδιναν την χαριστική βολή, σε κάθε απόπειρα αναζωογόνησης της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Καθώς όμως η παραπαίουσα πολιτική μας τάξη, αδυνατούσε να αναμετρηθεί με το στοίχημα της μεταρρύθμισης, έστελνε παράλληλα και το αλγεινό μήνυμα πρός τους ευρωπαίους εταίρους μας, πως δεν χρειαζόμαστα απλά δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά εξυπαρχής ανοικοδόμηση του καταρρέοντος κράτους μας. Γιατί βεβαίως δεν έχουν πολλές χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση το προνόμιο, να μην διαθέτουν κτηματολόγιο – η Γαλλία διαθέτει απο την εποχή του Ναπολέοντος !!! – να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των σκπουπιδιών με χωματερές και να υφίστανται και πολλές άλλες αντίστοιχες στρεβλώσεις... Μήνυμα που κατεδείκνυε, ότι για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να ξεκινήσει η αναγέννηση της χώρας, είναι επιβεβλημένη η συνταγματική αναθεώρηση και η ριζική αναδιάρθρωση των κρατικών μας δομών. Όταν ακόμα ή όλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια του πολιτικού μας συστήματος, μετά απο οδυνηρές θυσίες του ελληνικού λαού, καταναλώθηκε σε κάτι μικροπαρεμβάσεις στα ταξί και στην ολιγοπωλιακή διακίνηση του γάλακτος...
Τέσσερα χρόνια λοιπόν μετά την μαρτυρική είσοδό μας στο σπυράλ της χρεοκοπίας, επι της ουσίας δεν έχει γίνει τίποτα στο φάσμα των μεταρρυθμίσεων, που θα μπορούσε να ανασυγκροτήσει την οικονομία και να προσδώσει αναπτυξιακή πνοή και παραγωγική ώθηση στον τόπο. Οι ανοχές όμως και η αντοχή του ελληνικού λαού εξαντλήθηκαν, που στο βάθος του τούνελ βλέπει και πάλι σκοτάδι !!! Οι ευρωπαίοι εταίροι μας και οι δανειστές της χώρας, είναι οι απρόθυμοι για περαιτέρω δανεισμό μας και το χειρότερο όλων, στα μέσα του Οκτωβρίου οι αγορές έδειξαν ότι καραδοκούν στην γωνία αν βρεθούμε απροστάτευτοι να μας κατασπαράξουν. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η μεν αντιπολίτευση εξαγγέλει διαγραφή του χρέους, χωρίς συνάμα να καταθέτει μια πειστική πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότησης της χώρας, ενώ η κυβέρνηση έσπευσε με επιπολαιότητα και πολιτικό τυχοδιωκτισμό, να εξαγγείλει την έξοδο της χώρας απο τα μνημόνια και την επιτήρηση. Και ήλθαν οι σφαλιάρες πρίν λίγες μέρες απο τις αγορές και την προσγείωσαν στην οδυνηρή πραγματικότητα.
Γεννάται αφεύκτως το ερώτημα, πως θα εξέλθει ο τόπος απο αυτό το τέλμα ; Τούτο έχει να κάνει με την βαθύτερη συνειδητοποίησή μας ως λαού, για το τι ακριβώς έχει συμβεί στην πατρίδα μας και σε τι γενναίες μεταρρυθμίσεις πρέπει να προχωρήσουμε για να αναστραφεί η καθοδική μας πορεία. Αλλά για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός, πρέπει να σχηματισθεί στην ελληνική κοινωνία ένα πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα, που θα είναι πρόθυμο, με μπροστάρη έναν εμπνευσμένο ηγέτη – όπως ήλθε κάποτε με τον στρατιωτικό σύνδεσμο, ο μέγας Ελευθέριος Βενιζέλος – να προβεί σε σαρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα αλλάξουν άρδην την φυσιογνωμία της χώρας και θα δρομολογήσουν την ταχεία κοινωνική και οικονομική της ανασυγκρότηση. Αλλά δεν δείχνει «έτοιμη» σ΄αυτό το αίτημα η ελληνική κοινωνία σήμερα και για τούτο θα καθυστερήσουν να εμφανιστούν οι μεγάλες πολιτικές φυσιογνωμίες, που θα εκπληρώσουν την μείζονα αυτή ιστορική αποστολή. Εν άλλοις, η νύκτα της πολιτικής μας αναγέννησης είναι μακρά ...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr