Αναζητώντας την άνοιξη που δεν έρχεται ...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Στο ίδιο μήκος κύμματος, κάποια άλλα πολιτικά στελέχη, με επίσης τελικά κοινωνικά συντηρητικά ανακλαστικά, προτρέπουν τον κόσμο να κάνει λίγο υπομονή, και να μην εμπλακεί πουθενά, διότι έχουν ασφαλείς πληροφορίες «ότι σε λίγο θα βγεί ένα νέο κόμμα με σπουδαία και «άφθαρτα» στελέχη, που θα λυτρώσει τον τόπο» και ότι γνωρίζουν ακόμα απο μεγάλες πηγές του εξωτερικού «ότι η τραγωδία της Ελλάδος, είχε προγραμματιστεί απο το 1913, σε ξένα σκοτεινά κέντρα» !!!. Αστειότητες άνευ προηγουμένου, που δεν αντέχουν σε κριτική ούτε στο πιο ταπεινό καφενείο της μεθορίου. Τερατολογίες, συνωμοσίες, μυστικά, ξένα σκοτεινά κέντρα και στο βάθος η αδυναμία μας και η θανατηφόροα αδράνειά μας, να σηκώσουμε τα μανίκια, να μπούμε δυναμικά στο πολιτικό παιχνίδι – ως χρηστοί πολίτες κατά την αρχαιοελληνική επιταγή – και να δουλέψουμε πραγματικά, συγκεντρώνοντας και συνενώνοντας όλες τις υγειείς και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, για την ταχεία ανοικοδόμησή της. Πρόκεται δηλαδή όλο αυτό, για ένα θλιβερό παιχνίδι πολιτικού ναρκισισμού απο πολιτικούς μας ψευτοπαράγοντες, που ενώ τόσο θέλουν να βοηθήσουν τόν τόπο, εν τέλει δεν είναι για αυτούς «ώριμη η ώρα» !!! Όμως κάθε μεγάλη μάχη ενάντια στην φθορά και την παρακμή, ενέχει και το πολιτικό ρίσκο, ενέχει και το κόστος και ποτέ δεν θα εμφανισθούν μπροστά μας οι ιδανικές συνθήκες, για να αποφασίσουμε να δώσουμε ως οφείλουμε την μάχη για την πατρίδα. Όλα τα άλλα είναι κεκαλυμμένες υπεκφυγές απο το πελώριο βάρος της ευθύνης. Αλλά ο πρωτόθρονος και οικουμενικά στεφανωμένος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, δίνει διαχρονικά απέναντι σε κάθε μας κακοδαιμονία τον τόνο «Κάνε άλμα πιο γρήγορα απο την φθορά/ προτού η φρθορά το ξεπεράσει» !!!
Αναντίρρητη αλήθεια είναι, ότι άμεσα πρέπει να αναληφθούν ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την πολική και πολιτισμική πρωτίστως αναγέννηση του τόπου. Διότι οι κοινωνίες πρώτα παρακμάζουν πολιτισμικά και έπειτα οικονομικά. Υπάρχουν σήμερα ζωτικά και υγειή κύτταρα στην ελληνική κοινωνία – πέρα απο τους δόλιους παραγοντίσκους – που αγωνιούν για τον τόπο, για να μην σβήσει ποτέ «αυτός ο εκπληκτικός τρόπος του σκέπτεσθαι και του αισθάνεσθαι, που λέγεται ελληνισμός» και φωτοδότησε πνευματικά την ανθρωπότητα στην αχανή λεωφόρο του χρόνου. Σπουδαίοι νέοι άνθρωποι και λαμπροί επιστήμονες, που βλέπουν να τσαλακώνονται τα νειάτα τους, να απαξιώνεται το ηθικό και διανοητικό τους κεφάλαιο, να τίθενται στο περιθώριο και να φεύγουν στην φάμπρικες της αλλοδαπής για ένα κομμάτι ψωμί. Άξιοι μικρομεσαίοι, επαγγελματίες και βιοτέχνες, που είναι παραγωγικοί, στήριξαν ως μεσαία τάξη πολυδύναμα την Ελλάδα, πληρώνουν με συνέπεια ακόμα και σήμερα του φόρους τους, ενδιαφέρονται για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας – που είναι και η μεγάλη της ελπίδα – και βλέπουν σήμερα να καταρρέει ο οικονομικός και κοινωνικός μας ιστός. Και όλοι αυτοί είναι ηθικά και πολιτικά έτοιμοι, να στηρίξουν με όλην τους την ικμάδα, μια αληθινά μεγάλη και ουσιαστική εθνική προσπάθεια, για την ανασυγκρότηση της πατρίδας. Φέρει όμως και αυτό το υγιές και δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, μεγάλες ευθύνες για την κατάντια και τον εκπεσμό του τόπου. Διότι σε κρίσιμες αναμετρήσεις και σε σημαντικά πολιτικά ορόσημα για την πορεία της χώρας, είτε απείχε απαξιωτικά απο το πολιτικό μας πεδίο – «που δεν ήταν για το επίπεδό του»- είτε κώφευσε με την αποχή του, ικανοποιούμενο στην προσωπική του ευδαιμονία και ευδοκίμηση. Υιοθετώντας το θανατηφόρο και μικρονοϊκό «εμείς ασχολούμαστε με την δουλειά μας, τα κόμματα είναι για άλλους» !!! Μα τα κόμματα και οι πολιτικοί καθορίζουν πρωτίστως «την δουλειά μας». Ο μεγάλος κοινωνικός ανατόμος Μπέρτολτ Μπρέχτ έλεγε πως «αν δεν υπάρχει κρέας μέσα στο νοικοκυρό, η μάχη δεν θα δοθεί στην κουζίνα, αλλά στην κοινωνία»... Έτσι φθάσαμε στην τραγική υποβάθμιση του πολιτικού στελεχιακού μας δυναμικού και παραχωρήσαμε ζωτικό χώρο, στο να ασχολούνται τα ηθικά σκουπίδια με την πολιτική και οι άξιοι πραγματικά άνθρωποι να οδηγηθούν στα μετόπισθεν. Τα μεγάλα μας αστικά κόμματα αλώθηκαν απο γραφικούς, καιροσκόπους, τηλεαστέρες και αστείες εν γένει προσωπικότητες και η πολιτική διαπάλη – απο την οποία εξαρτάται η πορεία του τόπου - ευτελίστηκε σε επίπεδο «κατινίστικης καθημερινής τραγωδίας» όπως έλεγε και ο παγκόσμιος διανοητής μας Κορνήλιος Καστοριάδης. Βλέπω για παράδειγμα σήμερα την «Νέα Δημοκρατία», η οποία έχει καταστεί θερμοκοιτίδα γραφικών και πολιτισμικά ανύπαρκτων «προσωπικοτήτων». Την «Νέα Δημοκρατία» τις τάξεις της οποίας κάποτε στελέχωναν, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Παναγιώτης Καννελόπουλος, ο Ευάγγελος Παπανούτσος, ο Παναγής Παπαληγούρας, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος και άλλοι μεγάλοι της πολιτικής μας ζωής, που διασταύρωσαν τα γιγάντια βήματά τους, με τη κοινωνική και πνευματική μας εκπόρευση.
Συνεπώς αποτελεί αδήριτη εθνική επιταγή σήμερα, όλοι οι άξιοι άνθρωποι που απο το μετερίζι τους ο καθένας, μας δείχνουν την άλλη Ελλάδα, του ήθους, της δημιουργίας και της κοινωνικής πρωτοπορίας, να μπούν δυναμικά στο πολιτικό παιχνίδι και να στελεχώσουν υγειείς πολιτικές κινήσεις, που επαγγέλονται την ανασυγκρότηση της χώρας. Απο κάθε έπαλξη που μπορούν, είτε στην κεντρική πολιτική μας σκηνή, είτε ακόμα και σ΄αυτήν την αυτοδιοίκηση, που τα τελευταία χρόνια μεταλλάσσεται σε δεξαμενή αξιόλογων και υγειών πολιτικών στελεχών. Ας δώσουμε την μάχη όλοι, για να φύγει ο τόπος απο την οδυνηρή του παρακμή και να επανατροχιοδρομηθεί η Ελλάδα σε πορεία προόδου και ηθικής ευημερίας. Αυτή είναι και η μοναδική διέξοδος σωτηρίας, απο τις θανατηφόρες ατραπούς στις οποίες έχουμε εισέλθει. Όλα τα άλλα, οι μεγαλόστομες σωτήριες εξαγγελίες και οι στομφώδεις ξύλινοι πολιτικοί λόγοι, που έρχονται απο το παρελθόν, είναι η βέβαιη καταφυγή πρός τον κοινωνικό και πολιτικό μας θάνατο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον, να αφήνουμε τους γραφικούς και τις θλιβερές καρικατούρες του κοινωνικού μας περιθωρίου, να καθορίζουν τις τύχες του τόπου. Ας σηκωθούμε απο την μακάρια νιρβάνα του καναπέ μας και ας μπούμε εμείς οι ίδιοι στην μάχη, για την ανοικοδόμηση του τόπου. Άλλως θα μεμψιμορούμε πάλι στα πολυτελή μας καφέ «για το χάλι και τον ξεπεσμό της πατρίδας, απο τους ανάξιους» !!! Ο Ηράκλειτος επιτακτικά υπομνίζει ΤΩΡΑ, «Οι καιροί ου μενετοί».... Το παρόν κείμενο έχει δημοσιευθεί σε εφημερίδες της Ηλείας.
* Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr