Έξοδος Γιώργου Τσούκα Θρήνος στην Γαστούνη για έναν άγγελο…

Έξοδος Γιώργου Τσούκα
Θρήνος στην Γαστούνη για έναν άγγελο…

Μοίρα τραγική η λατρεμένη μας πόλη της Γαστούνης βυθίστηκε στο πένθος και την θρηνωδία πρίν λίγα εικοσιτετράωρα, για τον αναπάντεχο θάνατο ενός νέου παλικαριού. Στέγνωσαν τα δάκρυα στην πόλη και έκλαψαν στην κυριολεξία και οι πέτρες, για ένα λαμπρό νέο άνθρωπο, που είχε αφήσει τόσο έντονα το ηθικό του αποτύπωμα και είχε συνδέσει άρρηκτα το όνομά του, με μεγάλες χαρές και ηθικούς ενθουσιασμούς στην ιστορική Γαστούνη. Κείνο το μοιραίο τραγικό δεν ήταν όπως όλα τα άλλα για τον αδαμάντινο Γιώργο Τσούκα – έναν κούρο στην κυριολεξία, που τον είχε προικοδοτήσει η φύση με έκπαγλη ομορφιά, απέραντη ηθική καλωσύνη και την λεοντόκαρδη καρδιά ενός πρωταθλητή της ζωής - που ξεκινούσε  όπως κάθε μέρα με την μηχανή του για να πάει στην δουλειά του. Εμπλεκόμενος σε ένα επιπόλαιο τροχαίο δυστύχημα στην Αθήνα, άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, για να ξεκινήσει το μακρινό του ταξίδι για την Οδό Ονείρων του μεγάλου Μάνου Χατζηδάκη. Σκορπίζοντας τον πόνο, την ηθική συντριβή και την άφατη θλίψη στους τραγικούς γονείς του, στους λατρεμένους φίλους του, αλλά και στην μεγάλη ποδοσφαιρική οικογένεια του «Αίαντος» στην Γαστούνη, που πέρυσι αγωνιζόνταν με τα χρώμα-τά του. Δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπώσει κανείς στο άψυχο χαρτί το μέγεθος της τραγωδίας. Θαρρείς πως βγαίνει τούτος ο εφιάλτης απο τις σελίδες του Σοφοκλή, που σου παγώνουν το αίμα και σε κάνουν να συνειδητοποιή-σεις το μέγεθος της τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας. Ενα νέο παλικάρι – μόλις 23 χρονών - με πρωθύστερη έντονη κοινωνική και πολιτισμική παρουσία στην πόλη στο φάσμα του αθλητισμού, με όνειρα ευγενή και υψηλούς στόχους στη ζωή, προκειμένου να προκόψει και να διαγράψει μια καμπύλη ηθικής προόδου και δημιουργίας, με το ολύμπιο ήθος και την δημοκρατική παιδεία του ενεργού πολίτη που συμμετέχει στα κοινά, έφυγε τόσο νέο και τόσα άδοξα. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την τόσο όμορφη και ελπιδοφόρα κοινωνική του πορεία. Φαίνεται πως ο χάρος ζήλεψε και αυτή την εκτυφλωτική φυσική του ομορφιά και του έκοψε το νήμα της ζωής του. Στερώντας τον άγγελο απο την ματωμένη πια καρδιά μας. Ομως φυσιογνωμίες σαν του αγγελικού Γιώργου Τσούκα, δεν φεύγουν ποτέ απο κοντά μας.

Δεν το μπορώ, το προσκεφάλι του το άδειο να θωρώ
Δεν το βαστώ, να `ναι το στόμα του γαρύφαλλο κλειστό
Κι έλα, ξερίζωσ’ την καρδιά μου, σαν τον ανθό
Να μπω κι εγώ απ’ το χώμα χάμω, να κοιμηθώ

Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα `ταν Κυριακή
(Λευτέρης Παπαδόπουλος)


Είναι πάντα δίπλα μας και μας κατευοδώνουν σε κάθε βήμα στην ζωή. Γιατί είχε κερδίσει αυτός ο άγγελος της Γαστούνης μας, στην τόσο σύντομη, αλλά μεστή ηθικής ευπραξίας ζωή του, τον κότινο ηθικής αριστείας του νικητή. Ως έξοχος αθλητής, ως υπέροχος άνθρωπος με σπάνια καλωσύνη που αποτύπωνε την ορμέμφυτη ευγένεια και την κοινωνική αγωγή των άξιων γονιών του και ως δημοκρατικός πολίτης που ενσθερνίζονταν τους καημούς, τους πόθους και τα οράματα του μαρτυρικού λαού μας, αγωνιζόμενος με ευπρέπεια για το καλύτερο. Ως ένας μαχητής της ζωής τέλος, που οι ριπτασμοί και η αντιδρομή των χαλεπών καιρών μας, δεν τον εμπόδισαν να βγεί έξω απο το κέλυφος κάθε προστασίας και να παλαίψει για το μέλλον του. Και όλα τούτα τα λαμπρά ηθικά επιτεύγματα, στοιχειοθετούν την σφραγίδα ηθικής αξιοσύνης του αλησμόνη-του Γιώργου Τσούκα, που θα τον καταστήσουν αθάνατο στις καρδιές μας. Έκλαψε όλη πόλη γοερά για το κακό, που πάγωσε τις ψυχιές μας και μαζί τους και μείς, που τόσα και τόσα μας συνδέουν με τον τραγικό πατέρα του Μιχάλη. Πιότερο όμως απο την άφατη θλίψη μου, είδα την ηθική συντριβή της κυρά Διαμάντος, που αγαπάει τον Μιχάλη σαν παιδί της. Τους συνδέουν τόσες και τόσες μνήμες, αλλά και σημαντικά γεγονότα στην ζωή τους, όταν Γυμνασιάρχης τους ήταν τότε η αυστηρή Θέμις Χατζηγεωργίου και βοηθούσε τα παιδιά της γενιάς του, για να πάρουν το απολυτήριο και να συνεχίσουν στην ζωή. Γεγονότα και ηθικές μνήμες, αιτίες ζωής !!! Μεγάλωσε βλέπεις και ανδρώθηκε μαζί με όλα σχεδόν τα παιδιά της γενιάς του στην αγκαλιά της  και πάντα ηθικά τον είχε σαν παιδί της. Ενώ και αυτός με κάθε ευκαιρία, όσο το μαγαζί λειτουργούσε, περνούσε τα πρωϊνά για να της πεί την καλημέρα του και να της διατρανώσει την αγάπη του. Κουράγιο για εσένα και την τραγική σύζυγό σου – «Εκάβη» αγαπημένε μας Μιχάλη. Ο άγγελός σου έφυγε νέος αναπάντεχα, υπακούοντας στην τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας. Είχε κατορθώσει όμως με την εξαίρετη ηθική του άθληση στην σύντομη ζωή του, να κερδίσει τον περίσεπτο τίτλο του ΑΞΙΟΥ της ζωής. Θα ζει για πάντα στις καρδιές μας. Αλλά για το οδυνηρό σου ξόδι Γιώργο μας, έχει μιλήσει ο λυράρης του λαού μας Λευτέρης Παπαδόπουλος. «Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα `ταν Κυριακή» ...

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Γαστούνη 24-11-13
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
 

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »