Παιδεία το μεγάλο μας πρόβλημα
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Όταν οι σοβιετικοί κατέκτησαν πρώτοι το διάστημα, το κύρος των Αμερικανών, που διεκδικούσαν τα πρωτεία της επιστημονικής πρωτοπο-ρίας, επλήγη θανάσιμα. Συνέστησαν τότε μια επιτροπή σοφών για να αποφανθεί για το «τις πταίει» και παράλληλα να καταθέσει προτάσεις, για την δημιουργική ανασύνθεση της παιδείας τους, ώστε να καταστεί πιο ανταγωνιστική και να τους εκπροσωπεί επάξια ως υπερδύναμη. Τι απεφάνθη η επιτροπή σοφών ; Η απάντησής τους ήταν τόσο επιγραμματική, αλλά και εύγλωττη συνάμα. «Ξαναφτιάξτε τα νηπιαγωγεία». Θέλοντας να δείξουν με αυτό, ότι η παιδεία τους έπασχε δομικά από τα θεμέλια και έπρεπε να ξαναχτιστεί από την αρχή. Δυστυχώς στην Ελλάδα ποτέ δεν έλαβε χώρα μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πολιτική για τα προβλήματα της παιδείας και της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων γενικότερα. Αντ’ αυτού εμβαλωματικές και αποσπασμαστικές λύσεις που εξυπηρετούσαν – μιας προεκλογικής περιόδου και μόνο !!! – βραχυχρόνια συμφέροντα, αλλεπάλληλα νομοσχέδια, για να τονώνεται το εκσυγχρονιστικό προφίλ των εκάστοτε υπουργών παιδείας, παλινωδίες και διαρκείς υπαναχωρήσεις από την πολιτεία, που ποτέ δεν αντιμετώπισε την παιδεία, ως μια μεγάλη εθνική επένδυση, με βαθιά θωριά στον ιστορικό ορίζοντα, διαθέτοντας τα απαιτούμενα κονδύλια για τον ριζικό εκσυγχρονισμό της, αναξιοκρατία, που στον ευαίσθητο τομέα των πανεπιστημίων μας βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό, για να αποκαταστήσει και να αναδείξει όλους τους κατά καιρούς ανεπαρκείς εγκαθέτους πανεπιστημιακούς και όλα τούτα γονιμοποιημένα με την συντεχνια-κή και κομματική ιδιοτέλεια, που ανεφύει σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, σε βαθμό άνευ προηγουμένου. Απέναντι σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο με απίστευτη έξαρση των νέων τεχνολογιών και ειδικότερα στο πεδίο της Μικροπληροφορικής, που αναδιατάσσουν άρδην τον κοινωνικό χώρο, την οικονομία, τις ανθρώπινες σχέσεις και τον πολιτισμό, η απάντηση της πολιτείας, ήταν τα ευτελή μικροκομματικά και συντεχνιακά παιχνίδια.Και αντί η Ελλάδα που διαθέτει παγκοσμίως ένα ατίμητο διανοητικό κεφάλαιο, το οποίο διαπρέπει σε όλα τα πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα της οικουμένης, να πρωταγωνιστεί στις τεχνολογικές εξελίξεις, χτίζοντας παράλληλα μια τεχνολογική βιομηχανία, που θα αποτε-λούσε εργαλείο στρατηγικής ανάπτυξης και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, παραδόθηκε αμαχητί στην τεχνολογική υστέρηση και υπανάπτυξη. Και ενώ η Ιρλανδία μια φτωχή και μικρή χώρα κατόρθωσε μέσω της Nokia στις τηλεπικοινωνίες, να αναγορεύσει την παιδεία της σε ισχυρό συντελεστή κεφαλαιοδοτικής απόδοσης, η Ελλάδα με τους λαμπρούς της ανά την υφήλιο επιστήμονες, γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Πόσο ωραία θα το έλεγε εδώ ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης «Μη φταί το ζαβό μας το κεφάλι/ μη φταίει ο θεός που μας μισεί/ ένας μονάχα φταίει, φταίει το κρασί» !!! Μοναδική αναλαμπή στις πιο πάνω τραγικές υστερήσεις της πολιτείας, το τελευταίο νομοσχέδιο για την παιδεία, στο οποίο υπήρξε επίσης για πρώτη φορά πλατιά συναίνεση των πολιτικών μας δυνάμεων και που για πρώτη φορά κάνει μια γενικότερη θεώρηση του προβλήματος, θέτοντας στοιχειωδώς βάσεις για την αναδιάρθρωσή της. Ωστόσο υπάρχουν τεράστια κενά που πρέπει άμεσα να καλυφθούν, τονίζοντας ότι η ζημιά και οι παρενέργειες οι οποίες προξενούνται στον τόπο από τη υστέρηση της παιδείας μας, είναι πολλαπλώς δυσμενέστε-ρες από την πολυθρύλητη υστέρηση των φορολογικών μας εσόδων. Απλά η μια ζημιά είναι αισθητή άμεσα, ενώ η άλλη μεσομακρόθεσμα. Επείγει έτσι άμεσα :● Να αναβαθμιστεί ο ρόλος του Λυκείου και να καταστεί μέσα από την ριζική ανασύνθεση των αναλυτικών του προγραμμάτων, ένας ισχυρός αυτόνομος τίτλων σπουδών, που θα δίνει αληθινά εφόδια στα νέα παιδιά - αποφοίτους τους, ώστε να ανταποκριθούν με επάρκεια στις ραγδαίες εξελίξεις και τον ταχύ κοινωνικό βηματι-σμό. Αντί του σημερινού ρόλου του Λυκείου, που έχει ευτελιστεί σε ένα στείρο προπαρασκευαστικό στάδιο εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
●Να διευρυνθεί περαιτέρω το καθεστώς ίδρυσης των μη κρατικών - ιδιωτικών πανεπιστημίων, ώστε να αφενός μεν να αντιμετωπιστεί ριζικά η χαμηλή ανταγωνιστι-κότητα των κρατικών μας πανεπιστημίων, αφετέρου να αντιμετωπίσουμε την μετανάστευση του φοιτητικού μας δυναμικού προς τα ξένα πανεπιστήμια. Δοθέντος ότι η ελληνική οικογένεια προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση για τα παιδιά της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και η Ελλάδα σε συνάλλαγμα, υφίστανται ένα τεράστιο οικονομικό κόστος, που δεν έχει προηγούμενο. Με την άσκηση μιας πιο ελεύθερης πολιτικής για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, θα δώσουμε την δυνατότητα, να δημιουργηθούν νέα ποιοτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στον τόπο μας, ενώ με την ταυτόχρονη θεσμοθέτηση ποιοτικής αξιολόγησης των ελληνικών πανεπιστημίων, θα τα καταστήσουμε ανταγωνιστικά έναντι των υπολοίπων εκπαι-δευτικών ιδρυμάτων και όχι παρακμιακές τριτοβάθμιες σχολές, για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε στα καλά ιδιωτικά. Διεκδικούμε ένα ποιοτικό σύγχρονο προς τις επιστημονικές εξελίξεις και τα τεχνολογικά επιτεύγματα δημόσιο πανεπιστήμιο, σε συνάρτηση με την ύπαρξη καλών ιδιωτικών πανεπιστημίων, ελεγχό-μενων με διεθνή ποιοτικά στάνταρντς. Μέσα από την δημιουργική συνύπαρξη και των δυο πανεπιστημίων, ο έλληνας υποψήφιος φοιτητής θα έχει την δυνατότητα με αξιώσεις να κάνει την επιλογή του, χωρίς να χρειάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτε-ρικό, υποβάλλοντας σε θυσίες την οικογένειά του. Η στείρα εμμονή μόνο στο κρατικό πανεπιστήμιο, ως θλιβερό κατάλοιπο των φθαρμένων ιδεολογημάτων των παρελθου-σών δεκαετιών και δεν βοηθά –ελλείψει ανταγωνισμού- να έχουμε ένα ποιοτικό δημόσιο πανεπιστήμιο, ενώ απερημώνει την Ελλάδα, από το πολύτιμο φοιτητικό της δυναμικό, που πέφτει στην απόχη των ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
● Να απελευθερωθούν οι εγγραφές των ελλήνων μαθητών σε ξένα σχολεία που λειτουργούν στην Ελλάδα. Είναι επιβεβλημένο άμεσα να αρθούν οι περιορισμοί εγγραφής των ελλήνων μαθητών στα λειτουργούντα στην Ελλάδα ξένα σχολεία. Με τον παράλληλο εκσυγχρονισμό της υφιστάμενης νομοθεσίας. Μέσα από την εκπαιδευ-τική ώσμωση φοίτησης των μαθητών μας και στα ελληνικά και στα ξένα σχολεία, θα δημιουργηθεί ένας δημιουργικός ανταγωνισμός, που θα ωφελήσει τόσο σε επίπεδο βελτίωσης των αναλυτικών προγραμμάτων, όσο και των υπολοίπων δομών της μέσης εκπαίδευσης.
● Να υπάρξει τέλος ένα ολοκληρωμένο σχέδιο τεχνικής συντήρησης των σχολείων μας, που εγκαταλελειμμένα και κακαίσθητα όπως είναι σήμερα, προδιαθέτουν αρνητικά τους μαθητές και αντί να αποτελούν πόλο έλξης και ηθικής ανάτασης για τα νέα παιδιά, συνιστούν παρακμιακά δημόσια κτίρια. Το σχολείο πάνω από όλα πρέπει να δίνει την εικόνα της φροντίδας και της αισθητικής αρμονίας της πολιτείας και όχι της εγκατάλειψης.
Η εθνική παιδεία βρίσκεται σήμερα σε τέλμα. Πρέπει να υπάρξει από όλο το πολιτικό μας σύστημα, στα όρια μιας πλατιάς συναίνεσης – και όχι προσχηματικής- μια γενναία εθνική στρατηγική από την πολιτεία, με την ακόλουθη παροχή των απαιτούμενων κονδυλίων, προκειμένου να επιτευχθεί η δομική της ανασυγκρότηση. Αποτελούσε και αποτελεί με το λαμπρό επιστημονικό δυναμικό της, έναν πολύ υψηλής κεφαλαιοδοτικής απόδοσης, συντε-λεστή εθνικής ευημερίας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια σήμερα που βρισκόμαστε στα πρόθυρα της δημοσιονομικής κατάρρευσης, να απολέσουμε και αυτή την ευκαιρία, να γίνει η παιδεία μας κυρίαρχο όπλο, της οικονομικής και κοινωνικής μας ανασυγκρότησης. Ο ΛΑ.Ο.Σ. (Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός), ένα αληθινά πατριωτικό κόμμα, με ευαισθησίες για το μέλλον του τόπου και της νεολαίας μας, έχει θέσει στο κέντρο της πολιτικής προβληματικής του, την ριζική ανασυγκρότηση της εθνικής μας παιδείας, ώστε να καταστεί μοναδικό εργα-λείο πνευματικής, αλλά και οικονομικής ευημερίας. Και καλεί όλους τους νέους μέσα από τις τάξεις του, μαζί να δώσουν την μάχη, για μια εθνική παιδεία ακμαία, σύγχρονη και ανταγωνιστική στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που ζούμε. Το παρόν άρθρο μου έχει δημοσιευθεί και στις εφημερίδες "Αυγή" και "Παρατηρητής" της Ηλείας.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr