Η χρεοκοπία του δικομματισμού και η αναγέννηση της ελπίδας
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η Ελλάδα βιώνει σήμερα την μεγαλύτερη κρίση στην μεταπολεμική της ιστορία και βρίσκεται αντιμέτωπη με την τραγική δημοσιονομική κατάρρευση. Κύριος υπεύθυνος αυτής της τραγωδίας που βύθισε στην απελπισία και την απόγνωση τον ελληνικό λαό, δημιουργώντας συνθήκες εμπολέμου καταστάσεως, με το κοινωνικό κράτος να καταδεφίζεται, τους μισθούς να έχουν υποβιβασθεί σε εξευτελιστικά επίπεδα πείνας και την ανεργία να ισοπεδώνει το 30% του ελληνικού λαού – αυτό είναι το αληθινό νούμενο και όχι το επίσημο και τεχνηέντως διαμορφούμενο 21% ... – είναι η μεταπολιτευτική πολιτική μας τάξη. Οι μεταπολιτευτικές μας κυβερνήσεις που βυθισμένες στην συντεχνιακή και κομματική ιδιοτέλεια δεν φρόντισαν να εφαρμόσουν ένα εμπνευσμένο και σύγχρονο πρός τον κοινωνικό βηματισμό σχέδιο, που θα καθιστούσε την εθνική μας οικονομία ανταγωνιστική και βιώσιμη, αλλά αναλώθηκαν σε φθηνές κομματικές στρατηγικές και σε ταπεινά παιχνίδια προσωπικής επιβίωσης των αρχηγών τους. Έτσι φθάσαμε στην τραγική σημερινή κατάσταση, που έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην περίφημη τρόικα, η οποία δεν διστάζει να μας επιβάλλει και τα πιο επαχθή κοινωνικά μέτρα, προκειμένου να ικανοποιθεί η καταβολή των τοκοχρεωλύσεων των δανείων της. Μερικά νούμερα παρακάτω είναι πολύ χαρακτηριστικά για να έχει μια σφαιρική εικόνα ο αναγνώστης, για το πως φτάσαμε στο σημερινό μας χάλι. Το 2000 ο δανεισμός μας ήταν 1,5 δις. Το 2009 ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 35 δις. Ενώ την αλήστου μνήμης διετία 2008-2009 με τις οδυνηρές ανεπάρκειες του ΓΑΠ, χρειαστήκαμε 60 δις.Δηλαδή αύξηση όχι με γεωμετρική πρόοδο, αλλά ακόμα παραπάνω, με εκθετικό τρόπο. Όμως δίπλα σ΄αυτά τα εφιαλτικά νούμερα υπάρχει και μια ακόμα μεγάλη αλήθεια, που τα δυο μεγάλα κόμματά μας, ένοχα αποκρύβουν απο τον δύσμοιρο ελληνικό λαό. Εκ των 36 δις ευρώ του 2009, τα 24 δις αφορούσαν την κάλυψη πρωτογενών μας αναγκών χωρίς τους τόκους. Δηλαδή δανειζόμαστε για να καλύψουμε τις ανάγκες του κράτους, μισθούς, συντάξεις κ.λ.π. που σημαίνει ότι τα δημόσια έσοδα, είναι μικρότερα των δημοσίων δαπανών και επομένως ότι το κράτος μας στην σημερινή του μορφή έχει χρεοκοπήσει.Την εφιαλτική αυτή αλήθεια οι δυο κεντρικοί πυλώνες του δικοματισμού στην Ελλάδα, επιμελώς την αποκρύβουν, για να σκεπάσουν τις τεράστιες ευθύνες τους έναντι του ελληνικού λαού, που με το ηθικό διαλυμμένο υποβάλλεται σε αιματηρές θυσίες, για να αποφύγουμε την στάση πληρωμών. Προσφύγαμε έτσι ως σανίδα σωτηρίας στην επαχθή βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για να παρατηρηθούν και εδώ δολιχοδρομίες, υπαναχωρήσεις, επαμφοτερίζουσες συμπεριφορές, μέχρι η τριμερής βοήθεια, να φτάσει σε ένα σημείο που μπορεί να καταστήσει το χρέος μας βιώσιμο και την εθνική μας οικονομία σταδιακά ανατάξιμη. Μας μείωσαν αρχικά το επιτόκιο δανεισμού, επιμήκυναν την διάρκεια του δανείου, για να φτάσουν τελικά και στο περιβόητο «κούρεμα» του χρέους, που αφήνει χαραμάδες αισιοδοξίας, για την οικονομική μας ανασυγκρότηση. Η κεκαλυμμένη αυτή αλήθεια που τώρα πια είναι εμφανής στον καθένα μας, προκαλεί προοδευτικά και την κατάρρευση του παρηκμασμένου πολιτικού μας συστήματος. Ενός συστήματος που έδραζε την παρουσία και επιβίωσή του, στις πελατειακές σχέσεις, στην ρουσφετολογική λειτουργία του κράτους και στην διανομή του εθνικού πλούτου στους ημέτερους κομματικούς του πελάτες. Αφού το ελληνικό κράτος γιγαντώθηκε απαράδεκτα πρός χάρην του πελατειακού πολιτικού μας συστήματος και συντηρούσε απείρως περισσότερους, απο όσους ήταν στις δυνάμεις του. Για τούτο και απέκρυβαν ότι επιβάλλονται μειώσεις για να ισοσκελισθεί ο προϋπολογισμός και να εξορθλογικοποιηθούν τα έξοδα. Έτσι απέδιδαν τις μειώσεις στην «κακή τρόικα» και όχι στο απαράδεκτο γεγονός ότι είχαμε και συντηρούσαμε ένα κράτος με πρωτογενές έλλειμμα. Τώρα πια η μείωση του γενικού κράτους είναι καθολική αλήθεια και για τους αθεράπευτους εραστές του κρατικισμού και απομένει να δούμε ποιές αναγκαίες και σε πια πεδία της κρατικής μηχανής θα γίνουν μειώσεις. Εδώ όμως αναδύεται μια ακόμα κρυμμένη αλήθεια απο τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας μας, που αντί με ειλικρίνεια να βγούν και να πούν στον ελληνικό λαό ότι κάποιες δημόσιες επιχειρήσεις και υπουρργεία δεν μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν με το τριπλάσιο απο το απαιτούμενο προσωπικό, στρουθοκαμηλίζουν ψελίζοντας ότι τις μειώσεις δήθεν τις επιβάλλει η τρόικα !!! Δεν τις επιβάλλει καμία τρόικα, αλλά η αδήριτη ανάγκη της πραγματικότητας, για να εξορθολογικοποιήσουμε τα εξόδά μας, να νοικοκυρέψουμε την δημόσια διοίκησή μας και τις ΔΕΚΟ μας και να σταματήσουμε πια να έχουνε πρωτογενή ελλείμματα, αφού η τρόικα μας κατέστησε σαφές ότι λήγει οσωνούπω η περίοδος χάριτος και ότι αν δεν κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές, θα βρεθούμε στο κενό. Δηλαδή στάση πληρωμών απο το κράτος. Και ότι τα δυο μεγάλα μας κόμματα εξουσίας, δήθεν «προτάσσουν» σθεναρή αντίσταση για να προστατεύσουν τον λαό απο τα οδυνηρά μέτρα της τρόικας...
Ακολούθως και η αριστερά εδώ, ξεπερνώντας και τον ίδιο της τον εαυτό σε πολιτική κερδοσκοπία, επενδύοντας στην οργή και την αγανάκτηση του ελληνικού λαού, εξαγγέλει μεγαλύτερη αντίσταση, κατά των τροϊκανών και των διεθνών μονοπωλίων, που επιβουλεύονται τον πλούτο του ελληνικού λαού ... Δυστυχώς έτσι χτίζονται σήμερα τα δημοσκοπικά «θαύματα» της αριστεράς.Με την πετυχημένη και δοκιμασμένη συνταγή του λαϊκισμού. Ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δήλωσε στην εθνική μας αντιπροσωπεία, ότι την οδυνηρή διετία 2008-9 πετύχαμε να περιστείλουμε τα δικά μας ελλείμματα απο 24 δις σε 5,2 δις. Που είναι και η μοναδική ηλιαχτίδα φωτός στην απεχθή για τον ελληνικό λαό αυτή περίοδο. Όμως δεν επετεύχθη αυτό το σημαντικό βήμα δημοσιονομικής μας εξυγίανσης με τον ορθό τρόπο. Αντί να μειώσουμε τα ελλείμματα και την αλόγιστη σπατάλη στο δημόσιο τομέα και να εφαρμόσουμε τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές – όπως άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, αποκρατικοποιήσεις κ.λ.π.- προσφύγαμε στην εύκολη τακτική των οριζόντιων περικοπών, που στην κυριολεξία γονάτισε τους χαμηλόμισθους και τις ασθενέστερες εισοδηματικές μας τάξεις. Αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, αλλά και συντάξεων, δυσβάσταχτη και άδικη φορλογία επι δικαίων και αδίκων και πάσης φύσης εισπρακτικά μέτρα, που στην κυριολεξία αποδόμησαν τον κοινωνικό ιστό. Αυτές ήταν οι εξαγγελόμενες μεταρρυθμίσεις για να αναπνεύσει το κράτος και η οικονομία. Τα εισπρακτικά μέτρα !!! Για άλλη μια φορά η συντήρηση και το κομματικό κράτος, με την επικουρία της αριστεράς, που επι της ουσίας λειτουργεί με πολύ συντηρητικά πολιτικά ανακλαστικά και πάντως έξω απο την πολιτική μας πραγματικότητα, πολέμησαν λυσσαλέα τις τόσο αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και άφησαν ανοχύρωτο το κράτος, για την επόμενη εισπρακτική επιδρομή. Γιατί με αυτήν την στείρα και εφήμερη τελικά μέθοδο η ύφεση μεγαλώνει περαιτέρω και όλο και περισσότερο απομακρυνόμαστε απο τον πολυπόθητο αναπτυξιακό αναπροσανατολισμό της οικονομίας. Ήδη διάγουμε το 5 έτος ύφεσης για την οικονομία μας και το χάος μεγαλώνει. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, μα γιατί αντιστεκόμαστε μέσα απο ένα συντηρητικό πολιτικό μας αμόκ, στις με χαρακτήρα μονοδρόμου μεταρρυθμίσεις. Σύνδρομες άλλωστε και διαπλαστικές αυτή της συντηρητικής νοοτροπίας, να βαλκανοποιήσουμε τη χώρα και να την οδηγήσουμε για πάντα στην οπισθοδρόμηση και το χάος, είναι και οι παρακάτω στρεβλώσεις, που αναδεικνύουν τα μεγάλα αποθέματα αντίστασης του βαθέος κομματικού μας κράτους. Χρειάστηκε να παρέλθουν 2,5 χρόνια για να συνειδητοποιήσει η δημόσια διοίκησή μας ότι 63.500 συντάξεις εισεπράττοντο απο νεκρούς !!! Και όμως κανένας βουλευτής μας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να παραιτηθεί για αυτην την διοικητική μας αναπηρία. Σήμερα αποδεικνύεται με αδιάσειστο τρόπο, ότι λειτουργούσαν δεκάδες άχρηστες δημόσιες επιχειρήσεις και όμως κανένας βουλευτής μας, δεν είχε την πολιτική ευτολμία να καταγγείλει αυτή την ληστρική αφαίμαξη του κράτους. Απο τα υπέρογκα βεβαιωμένα περυσινά πρόστιμα της εφορείας, εισεπράχθησαν μόνο τα 1/100 !!! Και όμως κανένας βουλευτής μας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να μετακινηθεί απο την καρέκλα του. Ενώ έλαβε χώρα δυναμική παρουσία κινήματος «δεν πληρώνω», κανένα κίνημα δεν εκδηλώθηκε για αυτούς που εκ συστήματος δεν πληρώνουν !!! τις οφειλές τους στο δημόσιο. Και ενώ κατεβάλλετο προσπάθεια απο κάποιους λίγους συνετούς δημόσιους λειτουργούς, να ξεκινήσει η ηλεκτρονική συνταγογράφηση που θα απεκάλυπτε την λεηλασία του δημοσίου χρήματος στο χώρο του φαρμάκου, κανείς βουλευτής μας δεν «έβαλε πλάτη» για να προχωρήσει η σημαντική αυτή μεταρρυθμιστική παρέμβαση. Και για τον ίδιο ακόμα λόγο εμποδίζονται και σήμερα οι εξετάσεις για την αναγκαία πρόσληψη των 1.000 ελεγκτών εφοριακών υποθέσεων.Αυτά όλα τα θλιβερά φαινόμενα και αν συνιστούν πολιτική συντήρηση.Κατά τα άλλα οι βουλευτές μας διαρρηγνύουν τα ιμμάτιά τους, για την εκδίωξη του απεχθούς μνημονίου και της «κακής τρόικας». Για το γεγονός ότι με την βαθύτατα συντηρητική και στρεβλή πολιτική λειτουργία τους, δημιουργούν και αναπαράγουν δημόσιες δαπάνες, που επιβάλλουν εν συνεχεία «σωτήριες τρόικες», καμία κουβέντα. Πάραυτα τα δυο μεγάλα μας κόμματα, που οδήγησαν τον τόπο στο σημερινό χάλι, δεν έχουν το σθένος να πούν την αλήθεια στον ελληνικό λαό.Δε λέν ότι αντιτάσσονται σθεναρά σε αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που αποδομούν το καρκινοβατούν πελατειακό τους σύστημα και επομένως τους πυλώνες της πολιτικής τους επιβίωσης.Παρά κρύβονται πίσω απο τις αδιαμφισβήτητα επαχθείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, για να αιτιολογήσουν την πλήρη αδράνεια και την πολιτική ακινησία τους, σε στιγμές που η χώρα έχει αδήριτη ανάγκη για ιστορικές αλλαγές. Αν πραγματοποιούνταν οι οφειλόμενες μεταρρυθμιστικές τομές, δεν θα χρειάζονταν οι μειώσεις των επικουρικών, μήτε και άλλα σαφώς επαχθή κοινωνικά μέτρα.Γιατί βεβαίως όταν έχεις απαλείψει την σπατάλη, έχεις νοικοκυρέψει τα έξοδα και τις δημόσιες δαπάνες σου και επομένως τον βρόγχο για δανεικά, καμιά τρόικα δεν μπορεί να σου επιβάλει μειώσεις μισθών και τα συναφή. Επομένως πίσω απο το παραπέτασμα καπνού που δημιουργεί η δήθεν υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, υπάρχει κεκαλυμμένη η σύνολη πολιτική μας συντήρηση απο τα δυο μεγάλα μας κόμματα με την επικουρία της αριστεράς, η οποία δίνει λυσσαλέα μάχες οπισθοφυλακής, για την υπεράσπιση της ακινησίας και του ολέθριου για τον τόπο πελατειακού κράτους, που τελικά τόσο ακριβά το πληρώνουν οι ασθενέστερες εισοδηματικές μας τάξεις, στο όνομα της τάχα προστασίας τους !!! Υπάρχει πλήθος δυνατοτήτων για να επιτευχθεί η εξορθολογικοποίηση του κράτους, η δημοσιονομική μας εξυγίανση και η αναπτυξιακή επανοτροχιοδρόμηση της εθνικής μας οικονομίας. Το ζήτημα είναι τι επιλογές τελικά κάνει το πολιτικό μας σύστημα. Και είναι τα αδιάψευστα οικονομικά μεγέθη σε όλο το φάσμα της οικονομίας, που αποκαλύπτουν την πικρή αλήθεια.
Για παράδειγμα 45 δις ευρώ είναι η οφέλεια απο την περικοπή των κύριων συντάξεων. Μόλις λίγο παραπάνω δηλαδή απο την εξοικονόμηση που θα επιφέρει η ελάττωση μιας θέσης αντιδημάρχου σε όλη την Ελλάδα !!! 550 αντιδήμαρχοι σε όλη την επικράτεια, μα γιατί ; Ακόμα οι μειώσεις των «εκλογικών καταναλωτικών δαπανών» ισοδυναμούν με το πενταπλάσιο !!! της περικοπής των συντάξεων. Μόνο για το Υπουργείο Εσωτερικών στα 23 εκατομμύρια υπολογίζεται το εκλογικό επίδομα. Και θα το λάβουν συνολικά 97.000 δημόσιοι υπάλληλοι.Την ίδια ώρα ενημερωνόμαστε ότι διαπιστώθηκε απάτη 60 εκατομμυρίων με τον ΦΠΑ στην Βόρειο Ελλάδα, ότι 70 εκατομμύρια είναι οι ζημιές απο το κάψιμο της Αθήνας, την Κυριακή που ψηφίστηκε το μνημόνιο ΙΙ, ότι 51,5 εκατομμύρια υπεξαίρεση έλαβε χώρα στον Δήμο Θεσσαλονίκης, ότι 3 εκατομμύρια υπερτιμολογήσεις σημειώθηκαν στο Νοσοκομείο Εδέσσης και άλλα αντίστοιχα γεγονότα, του τραγελαφικού πολιτικού αστερισμού στον οποίον ευρίσκεται σήμερα η χώρα. Επομένως εναλλακτικές δυνατότητες περιστολής των σπαταλών και νοικοκυρέματος του κράτους μας υπάρχουν πάρα πολλές. Το ερώτημα έγκειται σε τι πολιτικές επιλογές καταφεύγει το παραπαίον δικοματικό μας σύστημα. Που τελικά κατατείνει στο πραγματικό ερώτημα : Θέλουμε δημοσιονομική εξυγίανση και εξορθολογικοποίηση του σπάταλου και νοσηρού κράτους μας, ή την διατήρηση των ολέθριων πελατειακών σχέσεων; Επιθυμούμε τον αναπτυξιακό αναπροσανατoλισμό της οικονομίας, με τις αναγκαίες επιβαλλόμενες ματαρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, η την διατήρηση των συντεχιακών τιμαρίων του ξεχαρβάλωμένου δημόσιου τομέα μας; Επιδιώκουμε την εφαρμογή κριτηρίων ποιότητας και αξιολόγησης της κρατικής μας μηχανής ή την διαιώνιση και αναπαραγωγή του φθαρμένου και παρηκμασμένου σήμερα ισχύοντος καθεστώτος, μονιμότητας και ισοπεδωτικής εξίσωης των πάντων; Αυτά είναι τα αληθινά μεγάλα ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει ο βαρέως ασθενούν δικοματισμός μας, που δίνει όπως αποτυπώνεται στην κοινωνική μας πραγματικότητα σήμερα, τις τελευταίες μάχες της απολυταρχικής του παρουσίας. Όμως έκδηλη είναι μέσα σ΄αυτόν τον κυκεώνα του πολιτικού μας συστήματος και η η ελπίδα της πολιτικής μας αναγέννησης.Απο νέους ανθρώπους άφθαρτους, με διαυγές πολιτικό και κοινωνικό όραμα, με κοινωνική και επαγγελματική αξιοσύνη και με γερή πολιτική αρματωσιά, που μέσα απο τους μικρότερους κομματικούς σχηματισμούς, δίνουν την μάχη για την ταχεία κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική μας ανασυγκρότηση. Σ΄αυτούς τους νέους και άξιους ανθρώπους, πρέπει στις επικείμενες εθνικές εκλογές, η κοινωνία να εμπιστευθεί την διακυβέρνηση της ελληνικής πατρίδος. Αποστερώντας την αυτοδυναμία του και τιμωρώντας τους εκπροσώπους του δικομματισμού, που σφετερίστηκαν την πολιτική ετυμηγορία του ελληνικού λαού, για ίδιον οικονομικό και πολιτικό όφελος, καταλήστευσαν το κράτος και οδήγησαν την εθνική οικονομία στην απεχθή και οδυνηρή για το λαό μας, δημοσιονομική κατάρρευση. Στη φωτογραφία ο περίφημος «Μαυρογυαλούρος», χαρακτηριστική καρικατούρα πολιτικάντη των προηγούμενων δεκαετιών της ελληνικής κοινωνίας, που υπήσχετο τα πάντα και σε όλους. Απο πτυχία σε αγράμματους, μέχρι γεφύρια σε περιοχές που δεν είχαν ποτάμια !!! Τον υπεδύθη στην τηλεόραση με ανεπανάληπτη επιτυχία, ο απαράμιλλος ηθοποιός μας Λάμπρος Κωνσταντάρας. Το παρόν άρθρο μου έχει δημοσιευθεί και στις εφημερίδες "Αυγή" και "Παρατηρητής" της Ηλείας.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr