Πουατιέ, όταν η Ευρώπη ανέκοπτε τους Άραβες ...

Πουατιέ, όταν η Ευρώπη ανέκοπτε τους Άραβες ...

Γράφει ο  Πάνος Αβραμόπουλος

Στην μακραίωνη ιστορία τους τα έθνη έχουν να επιδείξουν μεγάλα ορόσημα, για τα οποία μάλιστα εκτιμούν ότι η συμβολή τους ήταν καθοριστική στην πορεία της ανθρωπότητας. Τέτοια ορόσημα έχουμε να επιδείξουμε εμείς οι Έλληνες, όπως τη μάχη του Μαραθώνα όπου ανεκόπη η ο πορεία των Περσών κατά του ελληνικού κόσμου, οι  Αυστριακοί όταν ανέκοψαν την προελαύνουσα πορεία των Οθωμανών στην Ευρώπη μπρός από τα τείχη της Βιέννης, οι Γερμανοί που στην κυριολεξία σταμάτησαν την έφοδο του Αττίλα στην Ευρώπη και ούτω κάθε εξής. Υπάρχει όμως και μια μάχη που έλαβε χώρα στην Γαλλία το 732 μ.Χ., που θα μπορούσε να θεωρηθεί καθοριστική για την πορεία του πολιτισμένου δυτικού κόσμου. Είναι η μάχη του Πουατιέ, οπότε και ανέκοψαν οι Γάλλοι την επέλαση των Αράβων. Αν αυτή η μάχη δεν είχε θετική έκβαση για τους Γάλλους, σήμερα θα μιλούσαμε για μουσουλμανική Ευρώπη. Έτσι φαίνεται πως επέτασσαν οι βουλές της ιστορίας για τους Ευρωπαίους.  Πως έχουν όμως τα πράγματα για αυτή την ιστορική μάχη; Ο Μωάμεθ εμποτίζει τους άραβες με το μεγάλο όνειρο της κυριαρχίας του κόσμου και αυτή η προσδοκία γίνεται για τους διψασμένος νομάδες στάση ζωής. Ξεχύνονται σε μια φρενήρη πορεία που όμοιά της δεν θα υπάρξει. Απο την αραβική χερσόνησο περνούν βόρεια και καταλαμβάνουν τις κοιλάδες του Ευφράτη. Προσεγγίζουν τη Μεσόγειο και από κεί οι δυνάμεις τους διίστανται. Οι μισές κατευθύνονται βόρεια και οι άλλες μισές δυτικά. Δεν αργούν να απειλήσουν τη βασιλεύουσα και το 717 βρίσκονται μπροστά από τα τείχη της φέρνοντας το χριστιανικό κόσμο σε δεινή θέση. Πάραυτα θα αποτραπεί η κατάληψη της πόλης με την σωτήρια απόκρουση του αυτοκράτορα Λέοντος του Ίσαυρου. Οι κινούμενες δυτικά δυνάμεις προελαύνουν ακάθεκτες. Καταλαμβάνουν σε μικρό διάστημα την Αφρική και φτάνουν στο Γιβραλτάρ. Η άλωση της πόλης όμως καίτοι απετράπη από τον Ίσαυρο δεν έχει πάψει να αποτελεί κεντρικό στόχο των Αράβων. Έχει εξάλλου και συμβολικό χαρακτήρα έναντι του εξαπλούμενου μουσουλμανικού τόξου. Ο άραβας ηγέτης λοιπόν των επιτιθέμενων δυτικά δυνάμεων Μουσά Ιμπν Νουσεΐρ, έχει καταστρώσει το εξής εκπληκτικό σχέδιο. Να καταλάβει την βασιλεύουσα από το Γιβραλτάρ. Θα καταλάβει όλη την Ευρώπη και από κεί θα επιτεθεί στην πόλη από δυσμάς. Οι άραβες ξεχύνονται σε όλη την Ευρώπη λυσσαλέα. Η κατάληψη της Ισπανία είναι για αυτούς θέμα χρόνου και με αρχηγό τους τον Αμπτ Ελ Ραχμάν περνούν τα Πυρηναία όρη και εξορμούν στη Γαλλία. Όλος ο χριστιανικός κόσμος παρακολουθεί με αδημονία της εξελίξεις. Στην πεδιάδα του Πουατιέ παρατάσσονται οι αντίπαλες δυνάμεις που θα κρίνουν το μέλλον του ευρωπαϊκού κόσμου. Από την μεριά των Αράβων 100.000 στρατός και από την πλευρά των Γάλλων 75.000 υπο τον Κάρολο Μαρτέλο. Οι ιστορικοί της εποχής περιγράφουν με ενάργεια την μάχη σαν την ιστορική σύγκρουση δυο κόσμων. Οι βάρβαροι άραβες εναντίον της χριστιανικής δύσης. Δεν είναι βέβαιον ότι η επεκτατικοί εδώ άραβες από το όπιο του μουσουλμανισμού, στερούνταν πολιτισμού και προόδου. Περισσότερο αυτή η διχοστασία αποδίδονταν σε θεολογικούς λόγους και λιγότερο στην υποτιθέμενη υστέρηση των αράβων.

Ο αραβικός κόσμος τότε είχε προχωρήσει με εξαιρετικούς ρυθμούς στην αστρονομία, τα μαθηματικά και την αρχιτεκτονική. Εξαιρετικής αισθητικής κτίρια κοσμούσαν τις πόλεις του και τα πολιτισμικά επιτεύγματά του ήταν ονομαστά. Όπως και να΄ χαν όμως τα πράγματα ο Κάρολος είχε παρατάξει τους σιδερόφραχτους στρατιώτες του και ανέμενε αιδημόνως τον Αμπτ Ελ Ραχμάν . Όμως ο άραβας αρχηγός έχει αναπάντεχα προβλήματα. Οι ορδές του έχουν μαζέψει από τα πεδία των μαχών και το πλιάτσικο λάφυρα αμύθητης αξίας. Έτσι ρέπουν προς το να πάρουν τα σίγουρα λάφυρα και να φύγουν, παρά στο να μπούν στην διαδικασία να πολεμήσουν. Ελ Ραχμάν για να τους πείσει τους λέει ότι θα βάλει αρκετούς στρατιώτες για να φρουρούν τα λάφυρα και οι υπόλοιποι θα πολεμήσουν. Έτσι ξεκινάει η ιστορική μάχη. Οι άραβες επιτίθενται με λύσσα μα το σιδερόφραχτο τείχος των φράγκων στρατιωτών αμύνεται σθεναρά. Ακολουθούν αλλεπάλληλες επιθέσεις που αποκρούονται επιτυχώς. Καθώς βραδιάζει ο Κάρολος ενσπείρει φήμη φροντίζοντας να φτάσει στα αυτιά των Αράβων στρατιωτών, ότι οι άραβες φύλακες που φρουρούσαν τα λάφυρα αιχμαλωτίσθηκαν και οι έχασαν προφανώς τις πολύτιμες προμήθειές από τα πλιάτσικα. Η φήμη διαδόθηκε αμέσως και έτσι άρχισαν να επικρατούν στο αραβικό στράτευμα διαλυτικές τάσεις. Ο Κάρολος επωφελήθηκε και μια γενική επίθεση ομαδόν των σιδερόφραχτων στρατιωτών του,  συνέτριψε τα στίφη των μουσουλμάνων. Για πρώτη φορά στην ιστορία φάνηκε εξάλλου, η ισχύς των ομαδόν επιτιθεμένων σιδερόφραχτων στρατιωτών, αφού οι μονομαχίες των ιπποτών περισσότερο εξυπηρετούσαν σκοπούς επίδειξης, παρά αμυντικής τεχνικής μέσω της πανοπλίας. Η μάχη θα τελειώσει με ένα συναρπαστικό φινάλε μεταξύ των δυο αρχηγών. Ο Κάρολος αφού νίκησε τον Ελ Ραχμάν, τον κτύπησε με ένα γιγαντιαίο σφυρί στο κεφάλι, που έπεσε αμέσως νεκρός. Για τούτο από το «martelius» που λατινιστί σημαίνει σφύρα πήρε το προσωνύμιο Μαρτέλος. Στο Πουατιέ σε μια καθοριστική για την δύση μάχη, δυο κόσμοι είχαν συγκρουστεί και είχε επικρατήσει η δυτική χριστιανική Ευρώπη. Έτσι φαίνεται πως υπαγόρευαν οι βουλές της ιστορίας …Το παρόν κείμενό μου έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα του Πύργου "ΑΥΓΗ", στην στήλη "Στο περιθώριο της Ιστορίας" που διατηρούσα.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.  
www.panosavramopoulos.blogspot.gr 

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »