Επειγόντως παροχή ναυτικής βάσης στη Ρωσία
πριν μας προλάβουν οι Τούρκοι
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
πριν μας προλάβουν οι Τούρκοι
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Δυστυχώς
η εξωτερική πολιτική εδράζεται στη λογική της ισχύος και της δύναμης
αποτροπής και όχι στις αβρότητες των κοινωνικών σχέσεων. Τούτα
σκεπτόμαστε καθώς η μνήμη τρέχει βασανιστικά στην υποδοχή πρίν κάμποσον
καιρό του τούρκου ΥΠΕΞ κ-ου Νταβούτογλου στην Ρόδο. Ειδικά μάλιστα για
την αιμοσταγή και άκρως επιθετική Τουρκία, οι σχέσεις αυτές
προσλαμβάνουν χαρακτήρα αδηφαγίας. Δωδεκάνησα και Ρόδος είναι οι
επόμενοι στόχοι του τουρκικού ιμπεριαλισμού. Και αν αυτή η σκέψη
φαντάζει ως υπερβολή, ας διαβάσουμε τα γραφόμενα του τούρκου ΥΠΕΞ κ-ου
Νταβούτογλου στο περιβόητο βιβλίο του «Στρατηγικό βάθος», όπου και
αποτυπώνει ωμά τους μύχιους επεκτατικούς στόχους της γειτόνου-προαιώνιου
εχθρού μας Τουρκίας. Γράφει λοπόν τελείως κυνικά και χωρίς δισταγμούς
ο Νταβούτογλου «Θα πρέπει να αυξηθεί η εξάρτηση των Δωδεκανήσων, απο
την μικρασιατική ηπειρωτική πλάκα» (σ. 234) Και προφανώς δεν κάνει πλάκα
!!! και συνεχίζοντας αδίστακτα «Τα Δωδεκάνησα (...) εξακολουθούν να
διατηρούν τη σημασία τους για την Τουρκία» (σ. 279).Ενώ τις σχέσεις με την Ελλάδα τις αποτιμά στα «υποδεέστερα στοιχεία» με σκοπό την άσκηση «πολιτικών αφ΄υψηλού» (σ. 235), δίνοντας ένα τόνο τάχα κομψότητας στον ωμό κυνισμό του. Επι της ουσίας δηλαδή απευθύνει στα ίσια απειλές. Και ακόμα διακηρύσσει ότι η Τουρκία επιτίθεται «με την απαιτούμενη σκληρότητα σε κάθε γεγονός, που απειλεί τους στρατιωτικούς της υπολογισμούς» (σ. 238). «Στρατηγικοί υπολογισμοί» ωστόσο για τους Τούρκους είναι η χρήση ή η απειλή χρήση βίας. Κάθε άλλη απάντηση, την αποτιμά ως «υποθήκευση» της εξωτερικής της πολιτικής και ακόμα «υποβιβασμό της σε κατηγορία και σε κλίμακα απο την οποία πρέπει να διαλέγεται» (σ. 238). Επομένως τούτων δεδομένων κάθε διάλογος στον οποίο εμμανώς και με περισσήν αφέλεια επιμένουν οι ελλαδικές πολιτικές ελίτ, είναι για το θεαθήναι. Στην ουσία τα όπλα και η τρομοκρατία είναι η διπλωματική φωνή των Τούρκων. Και με αυτή την έννοια κάθε προσπάθειά μας μέσω του διαλόγου να αποτρέψουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας, αποδείχνεται καταγέλαστη. Οι Τούρκοι δεν κάνουν ποτέ διάλογο, μόνον απειλούν και τρομοκρατούν. Και μ΄αυτήν τους την τακτική σκορπούν τον τρόμο στην ελληνική διπλωματία και την εξωτερική μας πολιτική και την σύρουν διαρκώς σε υποχωρήσεις απο τις εθνικές «κόκκινές» γραμμές.
Ο Νταβούτογλου τελίως κυνικός, αλλά και τόσο εύγλωτος συνάμα, αποκαλύπτει τους στόχους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ήτοι «Το σημείο με τις μεγαλύτερες πιθανότητες εμπλοκής σε σύρραξη της Τουρκίας είναι τα νησιά του Αιγαίου που στενεύουν σε σημαντικό βαθμό τον ζωτικό χώρος της» (σ. 244). Αλλά και για να μην έχουμε άλλες ψευδαισθήσεις για την επίλυση του Κυπριακού, ο Νταβούτογλου συνεχίζοντας γράφει «Ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα». (σ. 279). Συνεπώς με βάση το διπλωματικό κοσμοθεώρημα του Τούρκου ΥΠΕΞ, η διαρκής κατοχή της Κύπρου και η επικείμενη λεηλασία του Αιγαίου, είναι η ομαλή εξέλιξη της επεκτατικής φιλοσοφίας που διέπει το βαθύ κράτος της γειτόνου μας, κεμαλικό και νεοοθωμανικό. Και είναι πραγματικά παντελώς άσχετη με την αντικειμενική πραγματικότητα, η διπλωματική στρατηγική της Ελλάδος, έναντι ενός γείτονα που αποτιμά τα ελληνικά εδάφη ως κατεχόμενα.
Η Τουρκία υπονομεύει με τρομοκρατικές μεθόδους τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, προσβάλλει διαρκώς την ελληνική υφαλοκρηπίδα εγείροντας αξιώσεις δυτικά των νησιών μας, χτίζει στρατιωτικά προγεφυρώματα στις ευαίσθητες στρατηγικά περιοχές μας και δημιουργεί με όλα αυτά γεωστρατηγικά τετελεσμένα. Η Ελλάδα απέναντι σε αυτήν την άκρατης επιθετικότητας πολιτική, απαντά με τον «ύπνο του δικαίου», μηρυκάζοντας τα γελοία φληναφήματα περί «ελληνοτουρικής φιλίας» !!! Οι Τούρκοι αντλούν απο τους Αμερικανούς και μάλιστα άνευ τιμήματος όσην ισχύν θέλουν, στους Άραβες εκφράζουν υποδειγματική προσήλωση, ενώ με τους Εβραίους διατελούν εχθροί στα λόγια, αλλά στην πράξη αποδείχνονται και εξαίρετοι εμπορικοί συνέταιροι των αραβικών χωρών.
Αφότου η ελληνική εξωτερική πολιτική έκανε το τραγικό λάθος επι Σημίτη με τον έλληνα ΥΠΕΞ Θ.Πάγκαλο, να αναγνωρίσουν με την «Συμφωνία της Μαδρίτης» ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, οι Τούρκοι παντελώς αποθρασυμμένοι συμπεριφέρονται με αναίδεια σε θάλασσα και αέρα, άλλοτε ως συνιδιοκτήτες και άλλοτε στην πιο κυνική εκδοχή τους και ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες. Άλωστε ΝΑΤΟ και ICAO έχουν μονομερώς αναγνωρίσει στους Τούρκους αποκλειστικά δικαιώματα. Αλλά πόσο κυνική επίσης ήταν η συμπεριφορά του Αμερικανού υφυπουργού Μόρνιγκστάρ, όταν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα; Έσπευσε ευθύς αμέσως να αβαντάρει τους Τούρκους «το Αιγαίο είναι αμφισβητούμενη θάλασσα» και ακόμα υφίσταται «πρόβλημα συνόρων». Ενώ στο ίδιο ανθελληνικό μήκος κύματος ο αμερικανός υφυπουργός μας κόμιζε και έτοιμη λύση «το οικονομικό όφελος για τις δυο χώρες είναι τόσο μεγάλο, που τις συμφέρει να καταλήξουν σε μια επιχειρηματική λύση». Λύση βεβαίως για την οποία είχαν ήδη προνοήσει οι άλλοι στερνοί φίλοι μας της Τρόικας, δηλαδή συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους του Αιγαίου πελάγους !!!
Δεχόμαστε έναν διαρκή και ανηλεή στρατιωτικό εκβιασμό απο τη Τουρκία. Πρσφύγαμε με τους Αλβανούς σε υπογραφή ΑΟΖ και οι Τούρκοι μας της ακύρωσαν. Η Κύπρος υπέγραψε με την Αίγυπτο ΑΟΖ και παντί σθένει επιδιώκουν τώρα οι Τούρκοι να παγώσουν τη συμφωνία. Ακόμα τα αποκαλούμενα πάλαι ποτέ αδέλφια μας, οι ομόδοξοι Σέρβοι, συμμάχησαν με τους Τούρκους, ενώ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ είναι απροκάλυπτα και πέραν κάθε συμφωνίας με εμάς, υπέρ τους. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση στα γεωστρατηγικά θέματα, όπως και σε αυτά της ασφάλειας, έχει μαύρα μεσάνυχτα. Μείναμε δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια μόνοι !!! Και πρέπει κατεπειγόντως να βρούμε στρατηγικό εταίρο, που θα εγγυηθεί την ασφάλεια και τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα. Και η ευκαιρία υπάρχει και είναι για την διαρκώς υπνώτουσσα ελληνική διπλωματία μοναδική. Την κομίζει ο ρώσος ναύαρχος Βισότσκι, επι της ουσίας ο Πούτιν, που εναγωνίως αποζητά στην περιοχή ναυτική βάση. Πρέπει να σπεύσουμε και να τους την παράσχουμε ταχέως, καθιστώντας την δυνατή Ρωσία, στρατηγικό σύμμαχο-εταίρο μας στην εθνικά ευαίσθητη περιοχή του Αιγαίου. Άμεσα όμως προτού η Τουρκία μας προλάβει και έλθουμε για μια ακόμη φορά στο φάσμα της διπλωματίας ουραγοί, υπονομεύοντας την εθνική μας ασφάλεια και τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας. Ωρα για την εξωτερική μας πολιτική, «εκ του ύπνου εγερθήναι».Προτού να είναι τραγικά αργά...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.www.panosavramopoulos.blogspot.gr