Η Τοπική Αυτοδίοικηση στέρεος πυλώνας της κοινωνικής μας συνοχής
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η χώρας δοκιμάζει σήμερα στο όνομα της επαχθούς μνημονικής καταιγίδας της μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική κρίση στην μεταπολεμική της ιστορίας. Το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται, η κοινωνική πολιτική καταρρέει και η κυβέρνηση προσπαθεί με ψυχία και εξευτελιστικούς για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, να πείσει ότι «υπάρχει». Εις μάτην όμως και για τα απ΄άκρου εις άκρον σε όλη την ελλαδική επικράτεια, τα συντρίμια και τα αποκαΐδια της πολιτικής του μνημονίου, είναι έκδηλα παντού και επιβεβαιώνουν με δραματικό τρόπο την οδυνηρή για τον ελληνικό λαό επέλασή τους. Η κοινωνία μας βιώνει μια ανεκλάλητη τραγωδία, στο όνομα της ανάπηρης μεταπολιτευτικής μας τάξης, που βουτηγμένη στην πολιτική ιδιοτέλεια και τον στείρο κομματισμό, δεν φρόντισε με ένα εύτολμο και πρωτοπότρο σχέδιο να εκσυγχρονίσει την εθνική μας οικονομία και να την καταστήσει ανταγωνιστική και βιώσιμη στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον, αλλά εγκατέλειψε τον τόπο, στην τραγική του μοίρα.Σήμερα ως κοινωνία και έθνος πληρώνουμε βαρή φόρο αίματος, για τις φοβερές αυτές πολιτικές μας δυσπλασίες και στρεβλώσεις.Οι μόνοι θεσμικοί μας πυλώνες σήμερα που απέμειναν όρθιοι απο αυτή την καταιγίδα και επιτελούν πολύτιμο και σοβαρό εθνικό έργο, είναι η Εκκλησία και ο σρατός, μέσα πάντα βεβαίως στα συνταγματικά τους όρια, όπως ορίζει το δημοκρατιικό μας πολίτευμα. Ιδίως η ελλαδική εκκλησία προεξαρχόντως του άξιου, εργώδους και ηθικά εμπνευσμένου Αρχιεπισκόπου μας κ-ου Ιερωνύμου, έχει αποδυθεί ως μια νεα Φιλική Εταιρεία του έθνους, σε ένα πολυεπίπεδο κοινωνικό έργο, που ανακουφίζει και ξεκουράζει ηθικά τους ανήμπορους και κατρατρεγμένους της ζωής. Με δραστικές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις έχει κατορθώσει η εκκλησία μας να μετατρέψει στην κυριολεξία όλες, μα όλες τις Μητροπόλεις της πατρίδας, σε πολυδύναμα ευαγή κέντρα.Με οργανωμένα συσσίτια, με οικονομική στήριξη μαθητών – στα δαπανηρά φροντιστήριά τους – ανυπεράσπιστων γερόντων – στην πληρωμή των φαρμάκων τους και των κοινοχρήστων λογαριασμών τους- με ατίμητη ψυχική και ηθική υποστήριξη όλων των οικονομοικώς αδυνάτων και πασχόντων, που η μνημονιακή τραγωδία, τους έθεσε στο περιθώριο της ζωής. Προπάτορας θα έλεγα αυτού του θεάρεστου κοινωνικού έργου η Ιερά Μητρόπολη Ηλείας, που με τους εμπνευσμένους μας ρασοφόρους, κ.κ. Μητροπολίτη Γερμανό και Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Αθανάσιο, πραηματώνει μια γιγάντια κοινωνική παρέμβαση, που συνιστά σπουδαίο ηθικό επίτευγμα για όλους τους Ηλείους.
Η εκκλησία μας δίνει σήμερα ένα μεγάλο μάθημα πρότυπης οργάνωσης, και υποδειγματικής αποτελεσματικότητας σε επίπεδο κοινωνικών παρεμβάσεων και είναι καλό να την μιμηθεί και η παντελώς ανίκανη και όλο περι των δημοκρατικών ιεδεωδών τυρβάζουσα πολιτική μας τάξη. Αλλά ανίκανη και άχρηστη στην πράξη !!! Για δε τον τιμημένο στρατό μας, παραμένει καρτερικά και με αυτοθυσία στις επάλξεις, την ώρα που η πολιτεία, αντιμετωπίζει τους στρατιωτικούς μας – οι οποίοι φυλάνε ολυνυχτίς σκοπιά και οι «αετοί» μας σηκώνονται με τα φάντομ για να αναχαιτήσουν τις αναιδείς προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, γνωρίζοντας με κάθε επικίνδυνη πτήση, ότι μπορεί να μην ξαναγυρίσουν πίσω και να αγκαλιάσουν το παιδί τους … - σαν τους τελευταίους της κοινωνικής ιεραρχίας…
Ο άλλος μεγάλος πυλώνας όμως απο τους πρωτοπόρους της κοιωνικής οργάνωσης, στην μακραίωνη ιστορική πορεία του ελληνισμού είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με το που άρχισαν να εκδηλώνονται τα πρώτα σημάδια κοινωνικής αποδόμησης, η γεωμετρική αύξηση της ανεργίας και η περιοθωριοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων μας, οργάνωσε ένα σοβαρό και πολύ διευρυμένο δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Με την χορήγηση μερίδων φαγητών σε αστέγους, απολυμένους κ.λ.π., την οικονομική στήριξη σε εδικές περιπτώσεις πολυμελών οικογενειών και πασχόντων, την ανακούφιση ορφανών και οικονοκικώς αδυνάτων μαθητών και ένα πλήθος ακόμα δράσεων κοινωνικής συνοχής, που συνολικά πρόταξαν σοβαρές άμυνες στην τραγικά επικίνδυνη κοινωνική μας αποσύνθεση.
Είναι αδιαμφισβήτητα απο τις σπουδαίες στγιμές της Τοπικής Αυτοδοίκησης, που επέδειξε σθένος, υψηλή κοινωνική ευαισθησία και δυνατά κοινωνικά ανακλαστικά, για να ανακουφίσει ζωτικά τον πάσχοντα και χειμαζόμενο απο την μνημονικακή καταιγίδα λαό μας. Και όλα αυτά μάλιστα την ώρα που οι προϋπολογισμοί των Δήμων μας ήδη απο το 2009 περικόπηκαν κατά 45%, ενώ εκ των υστέρων επιφορτίστηκαν και με νέες αρμοδιότητες που τους εκχώρησε η πολιτεία με τον Καλλικράτη. Δηλαδή και τους επιφόρτισαν με νέες αρμοδιότητες και τους περιέκοψαν την επιχορήγηση.
Γνώμη μας είναι λοιπόν, ότι αφενός μεν η πολιτεία πρέπει να ενισχύσει στο μέτρο του εφικτού τους Δήμου μας, που είναι και ο άμεσος θεσμικός συνδετικός κρίκος με τους πολίτες, με περαιτέρω κονδύλια για δράσεις κοινωνικής στήριξης και συνοχής, ενώ και τα κοινωνικά κινήματα που επίσης εκδηλώνοντται απο ενεργούς και ευαίσθητους πολίτες για την προάσπιση της κοινωνικής μας συνοχής, πρέπει να αναπτύξουν μια δημιουργική σχέση συνεργασίας με τους Δήμους, ώστε το αποτέλεσμα των παρεμβάσεών τους, να είναι πολλαπλώς οφέλιμο για τον ελληνικό λαό. Πρός την ίδια κατεύθυνηση μπορεί να συνδράμουν σε αρμονική συνεργασία με τους Δήμους μας και όλοι οι κοινωνικά ευαίσθητοι επιχειρηματίες μας, που ευτύχησαν με την βοήθεια του μεγαλοδύναμου Θεού, να έχουν την δυνατότητα σήμερα να προσφέρουν στους αναξιοπαθούντες την κοινωνική τους αρωγή. Μέσα απο την συνεργασία τους με τους Δήμους μας αδιαμφισβήτητα, η βοήθειά τους, θα έχει πολυδύναμο αποτέλεσμα.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr