Πρότυπα πολιτικής ηγεσίας
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Το
μέτρο της ιστορικής σύγκρισης, αλλά και τον οδοδείκτη πολιτικής
συμπεριφοράς για τους ηγέτες, δείχνει το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Γ.
Καραμανλή, η μνήμη του οποίου αναρριπήθηκε, με την πρόσφατη εκδήλωση στο
Μέγαρο Μουσικής. Και βεβαίως δεν εννοούμε την υιοθέτηση ανάλογων με τις
πολιτικές αρχές του, αλλά την ιστορική συμμετρία στις σκληρές αποφάσεις
που πρέπει να λάβουν οι σημερινοί πολιτικοί μας ηγέτες, αλλά και στις
ακένωτες εσωτερικές δυνάμεις που πρέπει να διαθέτουν για να
ανταπεξέλθουν στις οδυνηρές απαιτήσεις της σημερινής πραγματικότητας.
Είναι πολύ πιθανό ότι ένας πολιτικός μας ηγέτης σήμερα, με τα επώδυνα
μέτρα που καλείται να εφαρμόσει, γρήγορα θα απολέσει τους μέχρι χθές
πιστούς πολιτικούς του φίλους, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσει
πλέον το πολιτικό μας σύστημα, λοιώνει σαν υψικάμινος κάθε πολιτική
ηγεσία.Σ΄αυτό το αδυσώπητο πολιτικό τοπίο, μια μεγάλη ηθική απαντοχή για έναν πολιτικό ηγέτη, θα μπορούσε να είναι η παρήγορη σκέψη, ότι κάποτε θα μπορούσε να αποτιμηθεί και αυτός δίκαια, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ότι μακροπρόθεσμα θα αποτιμηθεί το έργο του δίκαια, όχι απο τα υψωμένα χέρια του διψασμένου για αίμα – όχι άδικα πάντως - πλήθους, αλλά με την αδέκαστη κρίση της ιστορίας. Η ιστορική μας πραγματικότητα έμπρακτα αποδεικνύει, πως πολιτικές ηγεσίες που στην εποχή τους ήταν διμοφιλείς και ευχάριστες, όταν διυλήθησαν απο τα σκληρά φίλτρα της ιστορίας, ισοπεδώθηκαν και πέρασαν στα πολιτικά μας απόβλητα. Ενώ αντίθετα πολιτικές ηγεσίες αντιδημοφιλείς που δούλεψαν σκληρά με ορίζοντα το αληθινό συμφέρον του τόπου και όχι τα αποτελέσματα της επέμενης εκλογικής τους αναμέτρησης, τιμήθηκαν με δάφνες απο το πάνθεον της ιστορίας. Αποτελεί αδιάψευστη ιστορική πραγματικότητα, πως ο μεγάλος κριτής, ο χρόνος δικααίωσε όχι τον δημαγωγό «Κορδόναρο», τον φαύλο και πολιτικάντη Δεληγιάννη, μα την «Ελιά», τον ευπρεπή και ακαταπόνητα εργαζόμενο για τα συμφέροντα του έθνους Χαρίλαο Τρικούπη. Αλλά και ποιός μπορεί να ξεχάσει το παράδειγμα του απαράμιλλου ηγέτη Ελευθερίου Βενιζέλου, που μπρός την απειλή να χάσει τις εκλογές απο την μη ικανοποίηση των αιτημάτων των δημοσίων υπαλλήλων της εποχής, σθεναρά απαντά «Ας τις χάσω» !!! Αυτό θα πεί ηγέτης να αναμετράσαι με την ιστορία και όχι με τα ανθρωπάκια των κομματικών κονκλαβίων. Ενώ είναι εμφανές ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι πολύ σκληρός με τους πρόσφατους πολιτικούς μας ηγέτες, που δημαγωγώντας και εκτρέφοντας την «κολακεία των ενστίκτων» (Κώστας Χατζηαντωνίου, «Νέα Εστία»), κέρδησαν την εφήμερη δόξα των εκλογικών αναμετρήσεων, καταστρέφοντας το μέλλον του τόπου, αλλά έχασαν κάτι ηθικά ανώτερο, την κρίση της ιστορίας. Ηδη η πολιτική υστεροφημία «μεγάλων» ; πρόσφατων ηγετών μας, έχει περάσει στα αζήτητα της ιστορίας. Αλλά και στο λαϊκό υποσυνείδητο πλέον, αρχίζει να εδραιώνεται η σκέψη πως εφεξής θα δικαιώνονται απο τον λαό και την ιστορία, όχι οι φαύλοι και οι ευχάριστοι, αλλά οι χρήσιμοι και άτεγκτοι πολιτικοί μας ηγέτες.
Είναι επιβεβλημένο κάθε πολιτικός ηγέτης, να διαθέτει στα έγκατα της ψυχής του, μια αλκένωτη εσωτερική δύναμη, που θα του δίνει κουράγιο να κρατιέται στο ύψος των περιστάσεων και να θέτι δύσκολους και οραματικούς στόχους για τον ίδιο και το μέλλον της πατρίδος. Μια δύναμη που θα τον προστατεύει απο την αδηφάγο πυρά της επικαιρότητας και θα του κρατά το όραμα για τον τόπο ζωντανό. Στις μέρες μας όμως που ο ολετήρας της εικοσιτετράωρης ενημέρωσης, ισοπεδώνει στο διάβα του τα πάντα, είναι εύκολο μια τέτοια εσωτερική δύναμη να αποσβεστεί, με τα πρώτα ιδίως ύπουλα χτυπήματα του φαύλου πολιτικού μας συστήματος ...
Έτσι περισσότερο απο ποτέ σήμερα, ο τόπος χρειάζεται πολιτικές ηγεσίες που δεν θα προσβλέπουν στον ορίζοντα της επανεκλογής τους, αλλά βαθιά στην αδέκαστη κρίση της ιστορίας. Ηγέτες δηλαδή, που δεν θα σκέπτονται την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αλλά διαμπνεόμενοι απο αυτό το γλυκό ψώνιο των Χαρ.Τρικούπη, Ελ. Βενιζέλου και Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, θα αποζητούν το χρυσούν κότινο της ιστορικής μνήμης. Πρότυτα δηλαδή ηγετών, που θα πρέπει να είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν την θαλπωρή της τρέχουσας πραγματικότητας, αλλά και κάθε δικαίωμα προσωπικής ζωής. Με ένα κοτόπουλο την εβδομάδα διαβίωνε ο τρισμέγιστος πολιτικός μας άνδρα και οικοδόμος του σύγχρονου ελληνικού έθνους Ιωάννης Καποδίστριας και αυτή ήταν ή όλη του επιβάρυνση πρός την ελληνική πολιτεία...
Αναλογιζόμενος όλα αυτά σκεπτόμουν πως η σημερινή στείρα και άνυδρη σε πρότυπα εποχή μας, θα καταναλανώνονταν στα γνωστά φθαρμένα πρότυπα που κυκλοφορύν στην πολιτική μας πανίδα. Και πως φιγούρες όπως των Καποδίστρια, Ελ. Βενιζέλου, Τρικούπη και Κωνσταντίνου Καραμανλή, δεν θα ξαναδιάβαιναν το ελληνικό κοινοβούλιο. Πλέον όμως σκέπτομαι πως στις παρούσες τραγικές συνθήκες για την πατρίδα, πρέπει οι υπάρχοντες πολιτικοί μας ηγέτες να μεταμορφωθούν στα πρότυτα των προηγούμενων μεγάλων ηγετών μας, η κάποιος νέος τολμηρός, με την γλυκιά «τρέλα» - της δικαίωσης απο την ιστορική και μόνον μνήμη- να αναλάβει τα ηνία του τόπου.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr