Εκκλησία και στρατός, ανάχωμα στην Μνημονιακή καταιγίδα
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η επέλαση της καταιγίδας του μνημονίου έχει επιφέρει συντριπτικά κατάγματα στον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό, με την ανεργία να φτάνει στα ύψη, την εγκληματικότητα να αυξάνεται ραγδαία και τον ελληνικό λαό να βυθίζεται βαθιά στην εξαχρείωση και την ηθική απελπισία. Οι υπάρχοντες σήμερα μηχανισμοί κοινωνικής προστασιας της πολιτείας, αποδεικνύονται δραματικά αναποτελεσμα-τικοί και ατελέσφοροι για να ανακόψουν την κοινωνική μας ισοπέδωση. Είναι επιβεβλημένο έτσι να αναλάβουν δυναμική πρωτοβουλία δυο καιρίες θεσικές μας επάλξεις, η εκκλησία – που ήδη προβαίνει σε ένα πολυεπίπεδο κοινωνικό έργο – και ο στρατός μας, ώστε σε συνάρτηση, με τα άλλα κινήματα κοινωνικής αλληλεγγύης που εκδηλώνονται, να αποτελέσουν ανάχωμα, στην τραγική αποδόμηση του κοινωνικού μας ιστού. Σε ότι αφορά την ελλαδική εκκλησία που απο την πρώτη στιγμή που ενέσκηψε η κρίση, έσπευσε αμέσως να συνδράμει τους αναξιοπαθούντες, μπορεί με την υπερπολύτιμη ενορια-κή της οργάνωση, να διευρύνει τις ήδη πολύτιμες αναληφθείσες πρωτοβουλίες της, με νέες δράσεις, όπως συστηματική διανομή προσφερθέντων ρούχων, μεθοδολογικότερη οργάνωση συσσιτίων, αλλά και την παροχή κτιριακών υποδομών που έχει στην διάθεσή της, για την στέγαση αδυνάμων και αστέγων. Μπορεί δηλαδή σήμερα μέσα απο την διεύρυνση της προ-νοιακής δομής της εκκλησίας μας, να συσταθεί κατά τα πρότυπα της Αγγλίας ένας στρατός σωτηρίας -Salvation Army, του οποίου η δραστική παρέμβαση, θα προλάβει την διαφαινό-μενη αποδόμηση του κοινωνικού μας ιστού.
Σε ότι αφορά τον στρατός μας που και αυτός σε περιόδους βαθιάς κρίσης, έχει ιστορικά μια σπουδαία κοινωνική συμμετοχή συνδρομής της ελληνικής πολιτείας, μπορεί να προσφέρει ζωτικά στην συντήρηση κεντρικών υποδομών μας, όπως σχολεία, οδικό δίκτυο, ύδρευ-ση και αποχέτευση, που ελλείψει κονδυλίων απο την πολιτεία, προϊόντος του χρόνου θα καταστραφούν. Επίσης μπορεί να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην διαφύλαξη των δα-σών μας τους καλοκαιρινούς μήνες απο τις φονικές για τον δασικό μας πλούτο πυρκαγιές, αλλά και τους χειμερινούς μήνες απο την επαχθή για τη ζωή του δάσους υλοτομία. Επικου-ρικά ακόμα ο στρατός μας θα μπορούσε να συδράμει την μεγάλη προσπάθεια της διαφύ-λαξης των συνόρων μας απο την είσοδο των λαθρομεταναστών, αλλά και την επαναπροώ-θησή τους στις χώρες καταγωγής τους. Την ώρα που μόνο απο την «πύλη» του Έβρου μπαίνουν καθημερινά στην Ελλάδα 300 λαθρομετανάστες, είναι εμφανές ότι απο μόνο του το σώμα των Συνοριοφυλάκων μας, δεν μπορεί να επιτελέσει το πελώριο έργο του. Σε συνε-ργασία λοιπόν με το στρατό μας, μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος αναχαίτησης της λαθρομε-τανάστευσης, αφού εκ των πραγμάτων το τείχος προστασίας του Έβρου, καθίσταται ατε-λέσφορο.
Ωστόσο μπορεί ο ελληνικός στρατός, με τις τεράστιες τεχνικές υποδομές και την επι-στημονική τεχνογωνία που διαθέτει, να επιτελέσει και ένα ακόμα σπουδαίο έργο, που θα αποβεί σωτήριο για την χειμαζόμενη και απροσανατόλιστη επαγγελματικά νεολαία της Ελλάδας. Μπορεί να συστήσει Τμήματα Τεχνικής Εκπαίδευσης ανέργων νέων, οι οποίοι κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας τους, αλλά και μετά το πέρας της αν το επιθυμούν, θα μπορούν να προσφέρουν υπερπολύτιμη σήμερα κοινωνική εργασία. Λαμβά-νοντας ως αμοιβή το αναλογούν επίδομα ανεργίας τους, που ούτως ή άλλως η πολιτεία έχει εξαγγείλει στα προγράμματα ανεργίας.
Μέσα απο αυτό τον οραματικό στόχο και την σπουδαία συμβολή του ελληνικού στρατού, με τις πολύτιμες υποδομές που διαθέτει, θα μπορέσει η νεολαία μας να διασφαλίσει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, με την παραμονή της στο στρατό, αφού θα απολαμβάνει δωρεάν στέγαση, σίτιση και το επίδομα ανεργίας, αλλά πάνω απο όλα θα προσφέρει με την τεχνογνωσία που θα αποκτήσει, ένα πολυσχιδές έργο υποστήριξης του ελληνικού λαού, σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας.
Την ώρα που βιώνουμε δραματικές στιγμές ως κοινωνία και έθνος, απο την καταιγίδα του μνημονίου, μπορούν να αναληφθούν θεσμικά σπουδαίες πρωτοβουλίες, που θα ανακουφί-σουν ζωτικά το λαό μας, θα προστατεύσουν τις τεχνικές υποδομές μας, που με αίμα πόνο και κόπο δημιουργήσαμε και θα κρατήσουν άσβεστη την ελπίδα της ταχείας κοινωνικής και οικονομικής μας ανασυγκρότησης. Η ελλαδική Εκκλησία και ο Στρατός μας, μπορούν να προσφέρουν ατίμητες υπηρεσίες στην πατρίδα και το έθνος και πρός την κατεύθυνση της παραγωγικής τους εκμετάλλευσης, πρέπει να κατευθυνθεί σήμερα το πολιτικό μας σύστημα.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr