Η ΑΟΖ και η εθνική υποτέλεια στο βάθος της χρεοκοπίας
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η βαθύτατη οικονομική κρίση που έχει εγκύψει εδώ και δυο χρόνια στην πατρίδα μας απειλεί με αποδόμηση ολάκερο τον κοινωνικό μας ιστό, πέρα απο την παραλυσία που έχει προξενήσει σε όλες τις βασικές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής, όπως υγεία, παιδεία, πολιτισμός κ.α.Δεν σταματά εδώ όμως το κακό. Υπάρχουν και χειρότερα για όσους έχουν καλή ιστορική μνήμη. Και αν ο περήφανος ελληνικός λαός, με την λεβεντιά και την ηθική παρρησία που τον διακρίνει, μπορεί να επωμιστεί κάθε θυσία για το καλό της Ελλάδος, υπάρχουν και παραχωρήσεις με τις οποίες είναι ιστορικά ασυμβίβαστος. Για να γίνουμε πιο σαφείς. Όλες οι εθνικές τραγωδίες που αντιμετώπισε η Ελλάς, ήταν σε περιόδους που υφίστατο σοβαρά οικονομικά προβλήματα και «φλερτάριζε» με την χρεοκοπία. Απο την ταπεινωτική ήττα του 1897, μέχρι την Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και την Κυπριακή τραγωδία, κοινός παρανομαστής για το έθνος ήταν η δημοσιονομική κατάρρευση και η πολιτική αστάθεια. Έτσι και σήμερα που η δημοσιονομική μας επιβίωση είναι οριακή, εγκυμονούν σοβαροί κίνδυνοι για οιασδήποτε μορφής εθνική καταστροφή. Ένας πρώτος στόχος για όσους επιβουλεύονται τη Ελλάδα, είναι μαζί με την γεωγραφική της επικράτεια και οι μοναδικοί ενεργειακοί της πόροι. Πόροι που για χρόνια με την άσκηση ισχυρών γεωπολιτικών πιέσεων, η Ελλάς δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει και σήμερα που το γεωπολιτικό στάτους αλλάζει και θα επέτρεπε την σταδιακή αξιοποίησή τους, έρχεται η χρεοκοπία να μπεί φρένο σ΄αυτή την μεγάλη στιγμή για την χώρα, που θα της εξασφάλιζε την με γεωμετρικό τρόπο οικονομική της ανάπτυξη και σαφώς την περαιτέρω ισχυροποίηση της εθνικής της αυτονομίας. Γεννάται έτσι το ερώτημα. Μήπως αυτή η υπερσυσσόρευση χρέους, δημιουργήθηκε τεχνηέντως απο κάποιους αντίπαλους ιθύνοντες νούς, με την αρωγή βεβαίως των φαύλων κυβερνήσεών μας, που αντί να καλλιεργήσουν πρότυπα κοινωνικής και πολιτισμικής ανάπτυξης, θεοποίησαν την υπερκατανάλωση και την οικονομική ευδαιμονία; Ας δούμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεσογείου, της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής είναι πλούσιες σε πολύτιμους ενεργειακούς πόρους. Και ήταν ό ίδιος ο Χίτλερ που πίσω απο τα χτυπήματα στην Ελλάδα, την Ρωσία και την Μέση Ανατολή, στόχευε στα ενεργειακά τους κοιτάσματα που θα τον καθιστούσαν στρατωτικά αυτοδύναμο στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, πολλώ μάλλον, όταν διεφαίνετο ο ενεργειακός του αποκλεισμός, απο τους αγγλοσάξωνες οικονομικούς του ανταγωνιστές. Αλλά και επιστημονοκά ακόμα είναι τεκμηριωμένη ή ύπαρξη υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, απο την ύπαρξη λασποηφαιστείων σε διάφορ τόξα του. Σε ότι αφορά τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής, έχουν εδώ και χρόνια τεκμηριωθεί και αξιοποιούνται στο έπακρο. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τους ενεργειακούς πόρους σε διάφορες ζώνες της Μεοσογείου, που ναί μεν είναι γνωστοί, πάραυτα δεν έχει προχωρήσει η αξιοποιήσή τους, δοθέντος ότι οι Αμερικανοί τους εντάσσουν στα ευρύτερα αποθέματά τους, και με κάθε τρόπο επιδιώκουν να έχουν τον έλεγχο του ενεργειακού παιχνιδιού. Η Ελλάδα απο τους υδρογονάνθαρακες της Μεσογείου διαθέτει το μεγαλύτερο μερίδιο. Ωστόσο ποτέ δεν κατέστη δυνατή η αξιοποίησή τους, διότι τούτο θα σήμαινε και την αλματώδη αύξηση της οικονομικής της ανάπτυξης και της γεωπολιτικής της ισχύος. Ήλθε όμως η Κύπρος, με ενορατικές διπλωματικές κινήσεις και σύναψη στρατηγικών συμμα-χιών όπως με το Ισραήλ, να μας δίξει τον δρόμο μιάς άλλης πολιτικής και να μας βγάλει απο την ραστώνη της διπλωματικής ακινησίας και του επερχόμενου θανάτου. Ιδία σήμερα που η χώρα μας βρίσκεται πρό της οικονομικής κατάρρευσης, η αξιοποίηση των ατίμητων ενεργειακών μας πόρων, είναι όχι απλά επιβεβλημένη, αλλά μονόδρομος για να ξεφύγουμε απο τις ατραπούς της χρεοκοπίας και να ξαναβρούμε το δρόμο πρός την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία. Επιβάλλεται έτσι σαν πρώτο βήμα να προβούμε σε χάραξη της Αποκλειστικής Οικονομικής μας Ζώνης (ΑΟΖ). Να οριοθετήσουμε δηλαδή εν λίγοις λόγοις την ζώνη μας στο Αιγαίο, στην οποία έχουμε το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης των ενεργειακών της πόρων. Πρός αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να ανασυνθέσουμε την γεωπολιτική μας στρατηγική και να συνάψουμε στρατηγικές συμμαχίες με την Ρωσία, το Ισραήλ και την Κίνα. Δεν θα πρέπει να διαφεύγει εδώ της προσοχής μας, ότι το 2018 περίπου η Κίνα θα έχει ίσως ξεπεράσει σε οικονομική ισχύ τις ΗΠΑ, με ότι αυτό θα σημάνει στην ανακατανομή των γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής. Είναι εμφανές απο τα παραπάνω, ότι η Ελλάς θα δεχτεί αφόρητες πιέσεις για να μην προβεί στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου, που αυτόχρημα θα σημάνουν την οικονομική της αυτοδυναμία και γεωπολιτική ενδυνάμωση. Και πρός αυτή την κατεύθυνση θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός η δημοσιονομική μας κατάρρευση. Για αυτό είναι επιβεβλημένο να επιδείξουμε υψηλό διπλωματικό σθένος, αλλά και ευελιξία συνάμα στις κινήσεις μας στη σφαίρα της εξωτερικής πολιτικής, ώστε να επιτύχουμε την εκμετάλλευση των ενεργειακών μας πόρων και να βρούμε έτσι μοναδική διέξοδο στην χρεοκοπία της εθνικής μας οικονομίας. Σε μια τέτοια εκδοχή των πραγμάτων, η Ελλάς θα καταστήσει το χρέος της μετά βεβαιότητος βιώσιμο και ακόμα πιο σίγουρα, στον ορίζοντα μιας πενταετίας, θα έχει βρεί την οδό της οικονομικής της ανασυγκρότησης, θέτοντας τις βάσεις για την δημιουργία ενός σύγχρονου, ανταγωνιστικού στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον που ζούμε, αλλά και διπλωματικά ανεξάρτητου κράτους. Το ερώτημα όμως που αβίαστα ανακύπτει, είναι αν μπορεί η σημερινή χρεοκοπημένη – κατά βάση - και ξενόδουλη πολιτική μας τάξη, να προτάξει το αναγκαίο ανάστημα, για να εκμεταλλευτούμε τους υπερπολύτιμους ενεργειακούς μας πόρους και να δώσουμε λύση στα τραγικά αδιέξοδα της εθνικής μας οικονομίας; Η μέχρι τώρα υποτελής συμπεριφορά της, στους πυλώνες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής τάξης – Goldman Sachs κ.λ.π. δεν πείθει για το αντίθετο. *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr