Η ιδιαιτερότητα των απολαβών των ενστόλων μας ...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η εθνική μας οικονομία εδώ και τρία χρόνια έχει μπεί σε μια φοβερή δίνη, με ορατό το ζοφερό ενδεχόμενο, αν δεν επιτύχουν τα εφαρμοζόμενα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, σε συνάρτηση με άλλες δραστικές αναπτυξιακές παρεμβάσεις, που θα δώσουν ώθηση στην οικονομία και θα την επανεκκινήσουν, να καταρρεύσει πλήρως και να επέλθει η απευκτέα στάση πληρωμών. Προκειμένου να αποτραπεί αυτή η αλγεινή προοπτική, έχουν λάβει χώρα απο τις τελευταίες κυβερνήσεις μας, οριζόντιες περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να εξοικονομηθεί ει δυνατόν και το τελευταίο ευρώ, που θα συμβάλει στην εθνική προσπάθεια αποτροπής της κατάρρευσης. Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις σ΄αυτές τις μισθολογικές περικοπές, που οφείλει η πολιτεία να αντιμετωπίσει με ιδαίτερη ευαισθησία, δοθέντος ότι συναρτώνται με την δημόσια ασφάλεια και το εθνικό συμφέρον. Είναι οι μισθοί των ενστόλων μας, των στρατιώτικών και των αστυνομικών μας, που βεβαίως εργάζονται κάτω απο ειδικές συνθήκες, διακυβεύοντας πρωτίστως και πάνω απο όλα την ίδια τους τη ζωή. Ήδη οι μισθοί αυτών των δυο ξεχωριστών για την ελληνική πολιτεία δημόσιων λειτουργών, έχουν μειωθεί δραματικά και έχουν οδηγηθεί στα όρια της φτώχειας κια της εξαθλίωσης. Όμως είναι εμφανές ότι κάτω απο τέτοιες συνθήκες είναι δύσκολο ως και αδύνατο να επιτελέσουν το ιδιαίτερο για την ελληνική πολιτεία έργο τους. Και βεβαίως ως κοινωνία και ενώ αντιμετωπίζουμε σοβαρότατα προβλήματα με την εγκληματικότητα και την λαθρομετανάστευση, δεν μπορούμε να αξιώνουμε σοβαρές υπηρεσίες απο τους ενστόλους μας, όταν τους ζητάμε να διακυβεύουν την ζωή τους για μισθούς πείνας.Όμως πέρα απο την υψηλή επικινδυνότητα για τους ενστόλους μας, τίθεται επίσης και ενα μείζον θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και θεσμικής τάξης συνάμα. Γιατί πόσο δίκαιη μπορεί να είναι μια πολιτεία και κατά πόσον ακόμα σέβεται τις δομές της, όταν μισθολογικά αμοίβει τους στρατιωτικούς και τους αστυνομικούς, που στην κυριολεξία φυλάττουν Θερμοπύλες, στους σκοτεινούς, κακόφημους και βρίθοντες απο παρανόμους δρόμους τη νύχτα, ή σε κάποιο ακριτικό μας νησί, λιγότερο απο κάποιους άλλους υπαλλήλους μας ΔΕΚΟ, που απολαμβάνουν στο γραφείο τους ένα εργασιακό περιβάλλον ασφάλειας και αξιοπρέπειας. Μιλάμε προφανώς για μια μεγάλη και εξόφθαλμη κοινωνική αδικία, που πρέπει άμεσα να αρθεί, γιατί θα έχει οδυνηρές παρενέργειες στην κοινωνική γαλήνη και την δημόσια ασφάλεια του τόπου. Η πολιτεία οφείλει σήμερα να αντιμετωπίσει τους ενστόλους δημόσιους λειτουργούς μας, με την προσήκουσα ευαισθησία, διότι άλλως θα τους οδηγήσει αφεύκτως στην «λευκή απεργία», με ότι αυτό συνεπάγεται ...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr