Το ιστορικό όχι της Κύπρου, στον τρίτο Αττίλα του πανγερμανισμού

Το ιστορικό όχι της Κύπρου, στον τρίτο Αττίλα του πανγερμανισμού

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Το ΟΧΙ της κυπριακής βουλής πρόσφατα, αποτέλεσε κόλαφο στην αυτοκρατορκή αλαζονεία του πανγερμανισμού στην Ευρώπη, αλλά και στις ντόπιες ελλαδικές πολιτικές ελίτ, που ποτέ δεν βρήκαν το ηθικό και πολιτικό ανάστημα, να αντισταθούν στα κελεύσματα των ισχυρών της ευρωπαϊκής ένωσης. Και είναι περισσότερο απο ποτέ σήμερα επίκαιρα τα λόγια του επτανήσιου ποιητή Ανδρέα Κάλβου, που ηχούν σαν θούριος ανίστασης, στην ηθική συνείδηση των ελλήνων :

Όσοι το χάλκεον χέρι

βαρύ του φόβου αισθάνονται,

ζυγόν δουλείας ας έχωσι

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

Η απίστευτη απόφαση του eurogroup, συνιστά την εφαρμογή ενός τρίτου στην κυριολεξία Αττίλα, εναντίον της μαρτυρικής μεγαλονήσου. Την ειδεχθέστερη πολιτικά απόφαση, του ληστρικού κυκλώματος των διεθνών τοκογλύφων εναντίον του κυπριακού ελληνισμού. Ας δούμε όμως πιο διεισδυτικά ποιός είναι ο στόχος της επίθεσης στην μαρτυρική Κύπρο. Που βεβαίως δεν είναι άλλος απο τα επίζηλα κοιτάσματα φυσικού αερίου της νήσου – τα οποία θα την καταταστήσουν οικονομικά αυτοδύναμη και σημαντικό παίκτη στον ευρωπαϊκό ενεργεικαό χάρτη – παράλληλα με την ηθική τρομοκρατία των ευρωπαϊκών λαών του νότου. Όμως το πρώτο θύμα τελικά σ΄αυτή την άθλια πολιτική και οικονομική πλεκτάνη, θα είναι η ίδια συμπλεγματική κ-α Μέρκελ, που πασχίζει καθημερινά να οικοδομήσει το Δ΄ Ράιχ. Βιάστηκε πολύ η αλαζονική και απερίσκεπτη ομάδα του Eurogroup να εκτιμήσει ότι η αποτιμώμενη μικρή για αυτούς κυπριακή οικονομία, δεν θα επηρέαζε την ευρωζώνη. Την διαψεύδουν όμως οικτρά οι πραγματικότητες της ζωής, αφού οι κλυδωνισμοί της ευρωπαϊκής οικονομίας απο την απόφαση του Eurogroup, είναι κάτι παραπάνω απο αισθητοί. Και δυστυχώς σιγά σιγά το ιδεολόγημα της ευωπαϊκής ολοκλήρωσης, αρχίζει σταδιακά να καταρρέει. Τέσσερις δεκαετίες πρίν κάποιοι αληθινά μεγάλοι ηγέτες, οραματίστηκαν την ευρωπαϊκή ιδέα που αποτέλεσε το κυρίαρχο ευρωπαϊκό πολιτικό πρόταγμα μεταπολεμικά.Και είχαν πιστέψει ότι η οικονομική ενοποίηση ήτοι νομισματική ένωση, θα είχε ως παρεπόμενο την πολιτική ολοκλήρωση. Προσδοκία που δυστυχώς αναβάλλονταν όλο για το μέλλον. Και σήμερα πλέον το μεγάλο όραμα, φαντάζει φρούδες ελπίδες.

Η οδυνηρή οικονομική κρίση που έχει εκσπάσει σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, απέδειξε έμπρακτα ότι κανένα ίχνος κοινωνικής αλληλεγγύης δεν υπήρχε στο όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και πως πίσω απο τη επίφαση της ενοποίησης, κρύβεται μια στυγνή και αδίστακτη οικονομικά αποικιοκρατική ομάδα. Και οι πομπωδώς διατυμπανιζόμενοι δήθεν μηχανισμοί διάσωσης της ευρωζώνης, πιστοποιούν σήμερα το επερχόμενο τέλος της, προξενώντας ζωτικά ερωτήματα για την ύπαρξη και αυτής της ίδιας της ευρωπαϊκής ένωσης. Ζωή και ύπαρξη πλέον - που με τα τέρατα και σημεία που έχουν λάβει χώρα, οδηγώντας στην οικονομική και κοινωνική εξαχρείωση τους λαούς της νότιας Ευρώπης- για την οποία δεν ενδιαφέρεται κανείς. Τα τρία οδυνηρά χρόνια αφότου ξέσπασε η κρίση, απεδείχθη δυστυχώς ότι οι κατ΄επίφαση συνελεύσεις των «27» ή των «17», ανέμεναν τις διαταγές των «2» ήτοι Γερμανίας, Γαλλίας, που τελικά ήταν η απόφαση του «1», ήτοι της Γερμανίας. Συνεπώς το μεγάλο και ευγενές πολιτικό όραμα της Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης, τελικά αποδείχθηκε-εκφυλίστηκε στην αυτοκρατορική εξάπλωση του πανεγερμανισμού στην ευρωζώνη. Όμως μέσα απο το πολιτικό και οικονομικό ολοκαύτωμα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, διεφάνη και το τεράστιο έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, αφού όλοι οι ηγέτες στα κράτη της ευρωζώνης με ψευδεπίγραφες δημοκρατικές διαδικασίες, εκχωρούν την διακυβέρνηση της γηραιάς ηπείρου σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, σε πρόσωπα πολύ κατώτερα των περιστάσεων, που κατ΄ουσίαν αποτελούσαν μαριονέτες των διεθνών τοκογλυφικών λόμπυς. Αλλά για να επανέλθουμε στην μαρτυρική Κύπρο.Η ανιστόρητη απόφαση του eurogroup, προξένησε διεθνώς σάλο. Ενδεικτική είναι και η αποστροφή των έγκυρων "financial times" «αντί να ρίξουμε ένα σωσίβιο στην Κύπρο, οι ευρωπαίοι ηγέτες της πέρσαν μια μυλόπετρα στο λαιμό». Αλλά αξίζει να στηλιτεύσουμε εδώ και την ανεπαρκή πολιτική ηγεσία της Κύπρου, που ο κυνικός και αδίστακτος υπουργός οικονομικών Σόιμπλε της Γερμανίας, αποκάλυψε ως κεντρικό εγκέφαλο της ωμής ληστείας των τραπεζικών καταθέσεων. Μιας ηγεσίας που δεν διαπραγματεύθηκε καθόλου για τα συμφέροντα του κυπριακού λαού και παραδόθηκε αμαχητί. Δίνοντας γη και ύδωρ στους ιέρακες της ευρωζώνης. Έτσι η απόφαση του eurogroup ήλθε να δώσει την χαριστική βολή στην εύθραστη κυπριακή οικονομία. Προηγήθηκε το παθογενές PSI στην ελληνική οικονομία, που κατασπάραξε το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, λεηλάτησε τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οδήγησε ακόμα στην απελπισία χιλιάδες Έλληνες, οι οποίοι ήλπισαν ματαίως στην αξιοπιστία του ελληνικού κράτους αγοράζοντας απο αυτό ομόλογα και τελικά καταστράφηκαν ολοσχερώς, χάνοντας σε μια μέρα την περιουσία τους. Προξενώντας παράλληλα κατ΄επαγωγή την σταδιακή κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Είναι εμφανές πλέον μετά τα όσα τραγικά και απίστευτα έχουν γίνει στο γίγνεσθαι του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ότι τα εθνικά κράτη σαν πολιτικές οντότητες έχουν καταργηθεί. Οι εθνικές αντιπροσωπείες των ευρωπαϊκών κρατών μελών αυτοκαταργήθηκαν. Και ο πανγερμανισμός είναι μια κυρίαρχη ιδεολογία της ευρωπαϊκής ηπείρου. Δυστυχώς στην όλη τραγωδία της Ευρώπης, η μαρτυρική Κύπρος αποτέλεσε τον δεύτερο «κασίδη», για να κάνουν στο κεφάλι του τα γεράκια των Βρυξελλών τα πειράματά τους. Και ο χυδαίος εκβιασμός της απο το Διευθυντήριο της Μέρκελ, ήλθε σε μια ζωτική για την περαιτέω πορεία της Ευρώπης στιγμή. Οι στυγνοί τεχνοκράτες-αποικιοκράτες των Βρυξελλών, πίστεψαν ότι λόγω του μικρού της μεγέθους η Κύπρος δεν θα επηρέαζε την βιωσιμότητα της Ευρωζώνης. Ατυχώς διαψεύστηκαν οικτρά και οι κραδασμοί απο την τραγικά εσφαλμένη αυτή απόφαση του eurogroup γίνονται καθημερινά όλο και πιο αισθητοί. Η κατάρρευση επέρχεται νομοτελειακά και θα είναι η οικτρά τιμωρία όσων ασέλγησαν εις βάρος των λαών της Ευρώπης. Και δεν θα παραμείνει μόνον, παρά ο τραγικός εφιάλτης του πανγερμανισμού. Γιατί η απίστευτη ρηχότητα της απόφασης των Βρυξελλών εναντίον της Κύπρου, όπως με υποδειγματική ευστοχία επεσήμανε ο Ζαν Κλώντ Γιουνγκέρ «θα οδηγήσει σε απώλεια εμπιστοσύνης όχι μόνο των τραπεζών, αλλά και των ανθρώπων» !!! Και η απώλεια αυτή της εμπιστοσύνης, ήδη αποτελεί την τραγωδία των διεθνών τοκογλύφων, που σπεκουλάρησαν επάνω στο δράμα των λαών της Ευρώπης. Η μαρτυρική μας Κύπρος ήτοι το 2% της θεωρούμενης ακμαίας ευρωζώνης, δεν αποτελεί παρά μια ταπεινή κουμπότρυπα, στο χρυσοποίκιλτο και φανταχτερό κοστούμι του διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Ωστόσο όμως απολησμονούν οι αλαζονικοί μέχρι σημείου αυτοκαταστροφής Γερμανοί, τα απαράμιλλα λόγια του επιφανούς διανοούμενου συμπατριώτη τους Γκαίτε που λένε «όποιος χάνει την πρώτη κουμπότρυπα, δεν καταφέρνει κα κουμπωθεί». Και όσο πιο γρήγορα εγκαταλείψουν την θανατηφόρο πορεία στην οποία εξαναγκάζουν τους λαούς της ευρωζώνης, τόσο πιο γρήγορα, θα διασωθούν απο την επερχόμενη καταστροφή οι ίδιοι. To παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε και στην Β΄αρχαιότερη καθημερινή ελληνική εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ", στον κύκλο δοκιμίων μου για τα Εθνικά μας Θέματα.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr