Η επικίνδυνη εγκατάλειψη των Εθνικών μας Θεμάτων

Η επικίνδυνη εγκατάλειψη των Εθνικών μας Θεμάτων

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Δυστυχώς η φοβερή μάστιγα του Μνημονίου, αν αποδόμησε τον κοινωνικό ιστό, παράλληλα οδήγησε σε μια κρίσιμη καμπή και τα εθνικά μας θέματα, με τις τελευταίες κυβερνήσεις μας, να παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις στην διεθνή διπλωματική σκακιέρα.
Απότοκος αυτής της παθογενούς συμπεριφοράς μας στα εθνικά μας θέματα, είναι η καταρ-ράκωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, που την έχει καταστήσει διεθνή περίγελο και αντικείμενο χλεύης, ακόμα και των τελευταίων αξόνων της διεθνούς διπλωματίας. Την ολισθηρή και επικίνδυνη αυτή συμπεριφορά της εγκατάλειψης των εθνικών μας θεμάτων, ακολουθεί η πλειονότητα της πολιτικής μας τάξης, την ίδια ώρα που και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό, λαμβάνουν χώρα σημαντικές κινήσεις, οι οποίες προσβάλλουν ευθέως τόσο την ασφάλεια, όσο και την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος. Η ελληνική διπλωματία παραμένει εδώ και καιρό ακίνητη και αμίλητη !!! παθητικός θεατής των διεθνών εξελίξεων, χωρίς κανένα στίγμα παρέμβασης και διεκδίκησης των εθνικών μας δικαίων. Ο ενδοτισμός και η παθητικότητα, είναι η κυρίαρχη ιδεολογία της ελληνικής διπλωματίας. Σ΄αυτό το πλαίσιο : Ο εναέριος χώρος της Ελλάδος προσβάλλεται καθημερινά απο τους Τούρκους και τα χωρικά μς ύδατα μόνο εντός του 2011, παραβιάσθηκαν 207 φορές. Σιωπηρά έτσι καλλιεργείται υποδόροια απο τους Τούρκους ένα καθεστώς συγκυριαρχίας του Αιγαίου.  Και ενώ σιωπούμε επιδεικτικά στις προκλήσεις των Τούρκων, μειώνουμε ταυ-τόχρονα τις ανελαστικές αμυντικές μας δαπάνες. Τα αερσοκάφη μας σηκώνονται μόνο για έκτακτες περιστάσεις, δεν γίνονται ελλείψει χρημάτων οι επιβαλλόμενες αναχαιτήσεις και οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο.
Η τόσο ευαίσθητη εθνικά Θράκη είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό πεδίο, όπου η εξωτερική μας πολιτική είναι στην κυριολεξία απούσα και κάποτε θα κλάψουμε για αυτό πολύ πικρά. Η Ελλάδα στη Θράκη ενδίδει αφειδώς στο όνομα της δήθεν προάπισης των ανθρωπίνων δικαι-ωμάτων, σε κάθε απαίτηση του Τουρικού Προξενείου, που μεθοδικά και με πράκτορες σιγά-σιγά επιτελεί ένα πολύ ύπουλο αντεθνικό έργο. Καταπιέζει τους ομόθρησκούς του κατοίκους της περιοχής που δεν συντάσσονται με τα κελεύσματά του, εξαγοράζει άλλους για να τους στρατολογήσει στην τουρική προπαγάνδα, ενώ οι πράκτορές του δημιουργούν ένα σοβαρό ιστό, σε μια ευαίσθητη για την εθνική ασφάλεια περιοχή της Ελλάδος.
Στην Κύπρο άλλο ευαίσθητο εθνικά κομμάτι του ελληνισμού, η Αγγλία πάλαι ποτε κραταιά αυτοκρατορία και κυρίαρχος της παγκόσμιας εξωτερικής πολιτικής, εξακολουθεί να παίζει τα δολερά παιχνίδια της, διαπράττοντας ένα διαρκές έγκλημα εναντίον του ελληνισμού. Και ήταν το 1950 ο τότε Τούρκος υπουργός εξωτερικών Φουάτ Κιουπρουλού, που δήλωνε κυνικά και ευθέως «Για την Τουρκία δεν υφίσταται Κυπριακό ζήτημα» !!! Πέντε χρόνια αργότερα τόσο με τα αλήστου μνήμης «Σεπτεμβριανά» που ξερίζωσαν τον ελληνισμό, όσο και με την περίφημη τριμερή του Λονδίνου, κορύφωναν το έγκλημά τους ενάντια στον κυπριακό ελληνισμό. Οι ίδιοι πάλι διεθνείς συντελεστές της τότε τραγωδίας, Άγγλοι, Αμερικανοί και Τούρκοι, βυσοδομούν, μεθοδεύοντας την πλήρη διχοτόμηση της Κύπρου, πλασάροντας ύπουλα την μηχανορραφία της «πολυμερούς», με στραγγαλιστικά χρονοδιαγράμματα και κατευθυνόμενες επιδιατησίες. Διπλωματικό εξάμβλωμα, δολίας βεβαίως εμπνεύσεως στο φάσμα της διεθνούς διπλωματίας, που δεν οδηγεί σε μια βιώσιμη και δημοκρατική λύση, το μείζον εθνικό πρόβλημα του ελληνισμού. Η αμετακίνητη πρόθεση των τριών δυνάμεων Τουρκίας, Αγγλίας και Αμερικής να διχοτομήσουν την νήσο, εξακολουθεί να παίζεται απο το 1955 σε διαφορετικές διπλωματικές «βαριάντες». Κεντρικός πρωταγωνιστής της θλιβερής αυτής διπλωματικής συνωμοσίας εις βάρος της μαρτυρικής Κύπρου μας, ο πάντα πρόθυμος να υπηρετήσει ιταμά σχέδιά τους Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, με τους κυνικούς και αδίστακτούς συμβούλους του, απεχθέστερος των οποίων, είναι ο Αλεξάντερ Ντάουνερ.
Σ΄αυτό το διπλωματικό πλαίσιο, οι Άγγλοι έχουν προχωρήσει σε προσκύρωση των Βάσεων και παρότι είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, τις εξαίρεσαν απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ οι Τούρκοι παραβαίνοντας απο την 20-η Ιουλιου του 1974 κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και παραβιάζοντας κατάφωρα τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, εξακολουθούν να είναι δύναμη εισβολής, κατοχής και εθνοκάθασης στην κυπριακή πατρίδα, με βάση τα στερνά σχέδια του οθωμανικού επεκτατισμού.
Απο την άλλη η Κυπριακή κυβέρνηση, παλεύει «μόνη της με τα κύμματα», άλλοτε προβαίνο-ντας σε εύστοχες διπλωματικά κινήσεις, που την αναβαθμίζουν γεωστρατηγικά, ενίοτε όμως κάνοντας οικτρά λαθη, που εξανεμίζουν την ελπίδες για την δικαίωση του κυπριακού λαού. Χαρακτηριστικές είναι και οι παρακάτω δύστοκες διπλωματικά κινήσεις της Κυπριακής κυβέρνησης :

● Εσφαλμένη προσχώρηση σε διαπραγματεύσεις που αντίκεινται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο

● Υπερψήφιση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ώρα που η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο και παράλληλα δηλώνει ότι θα διακόψει τις σχέσεις της με την Ευρώπη, όσο η Κύπρος θα ασκεί την ευρωπαϊκή προεδρία.

● Παραχώρηση απαράδεκτων δικαιωμάτων στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, την ώρα που αυτή τελεί υπο τον παράνομο έλεγχο του Αττίλα, ήτοι φυσικό αέριο, ευρωπαϊκά διαβατήρια κ.α.)

● Συμμετοχή στις αποκαλούμενες Διακοινοτικές ( τις οποίες ορθώς τότε είχε ξεκινήσει ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος), δοθέντος ότι αυτές πια έχουν πλήρως ευτελιστεί και διαδρματίζουν μόνον αρνητικό ρόλο στην υπόθεση του κυπριακού.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν άλλοτε ορθά και άλλοτε εσφαλμένα απο την κυπριακή κυβέρνηση, η Αθήνα παρακολουθεί και τις δυο εκδοχές της κυπριακής διπλωματίας, εκ του μακρόθεν !!! Μην έχοντας διδαχθεί απο την οδυνηρή για εμάς ιστορική εμπειρία, ότι προσβολή της εθνικής ασφάλειας της Κύπρου, αυτόχρημα σημαίνει και δική μας.
Η τραγική πραγματικότητα όμως είναι ότι Ελλάδα και Κύπρος σήμερα τελούν υπο κατοχή. Η Κύπρος απο τους Τούρκους και η Ελλάδα απο τους Τροϊκανούς. Και το μεγάλο ζητούμενο είναι η απαλλαγή απο την αμφίπλευρη αυτή τυραννία. Όμως όπως ο μεγάλος επτανήσιος ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος υπομνύει : «Θέλει αρετήν και τόλμην/ η ελευθερία». Και η αποτίναξη κάθε ζυγού και τυραννίας δεν γίνεται με παθητικότητα, εφησυχασμό και ηθική παράλυση. Είναι επιβεβλημένο σήμερα, την ώρα που ο ελληνικός λαός, κάτω απο την μπότα του τρομερού μνημονίου, βιώνει μια ανείπωτη φτώχεια και οικονομική εξάντληση, οδυνηρό επαγόμενο των οποίων είναι η παράλυση των εθνικών του ανακλαστικών, να ξαναβρεί την ηθική του δύναμη και το κουράγιο, για την διεκδίκηση των εθνικών μας δικαίων. Μας παρά-λυσαν ηθικά και ψυχικά οι ολετήρες του μνημονίου, για να δημιουργήσουν το πρόσφορο έδαφος, του εθνικού μας ακρωτηριασμού, με τα δόλια γεωπολιτικά τους παιχνίδια και τις μυαρές διπλωματικοοικονομικές τους συμβάσεις. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην συντελούμενη ύπουλα και σιωπηρά εθνική καταστροφή, με την εκχώρηση είτε εκούσια, είτε ακούσια, των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών. Είναι εθνικά επιβεβλημένο, ο ελληνικός λαός, πέρα και πάνω απο το ηθικό μαρτύριο που βιώνει, να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του και να αντεπιτεθεί δυναμικά, μη αποδεχόμενος τις δόλιες βοήθειες-αχμαλωσίες που του προσφέρουν, οι μνημονιακοί σωτήρες και τα μίσθαρνα όργανά τους. Άλλως όταν θα συνειδητοποιήσουμε την συντελούμενη εθνική καταστροφή, θα κλάψουμε γοερά. Τώρα αντεπίθεση και σθεναρή άμυνα στα εθνικά μας θέματα, με ενεργοποίηση όλων των αμυντικών μας μηχανισμών, περιλαμβανομένων και των διεθνών δικαιωμάτων μας και διπλωματικών εργαλείων. «Οι καιροί (δυστυχώς στα εθνικά θέματα) «ού μενετοί». Το παρόν άρθρο μου δημοσιεύτηκε και στις εφημερίδες του Πύργου "Αυγή" και "Παρατηρητής".

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »